درمان درد کمر

درمان کمردردهای مختلف براساس تشخیص بالینی علت زمینه ای درد تعیین می شود.

درمان محافظه کارانه

در اکثر بیماران، کمردرد بدون نیاز به جراحی درمان می شود. در کمردرد های حاد و کوتاه مدت، درمان های خاص خانگی موثر واقع می شوند. این درمان ها عبارتند از:

-توصیه به فعال بودن

-استفاده از ضددردها مثل داروهای ضددرد غیر استروئیدی(مانند ایبوپروفن یا دیکلوفناک) یا استامینوفن

-دستکاری مهره ها در دردهای حاد یا مزمن. معاینه مخصوص بالینی می تواند مشخص کند که کدام موارد بهتر به دستکاری پاسخ می دهند.

-شل کننده های عضلانی برای کمردردهای حاد یا مزمن

-داروهای ضد افسردگی برای کمردردهای مزمن

-ورزش برای کمردردهای مزمن

-برنامه های ویژه و منظم درمانی برای کمردردهای تحت حاد یا مزمن

-مصرف منظم مسکن های بدون نیاز به نسخه ممکن است تنها کار ضروری باشد

-استراحت به مدت کوتاه مفید است ولی طولانی تر شدن آن از 2 روز درواقع بیشتر زیان آور است تا مفید

-چنانچه درمان های خانگی بی فایده بودند به پزشک مراجعه نمایید تا داروهای قویتر یا درمان دیگری توصیه کند

-در اکثر موارد، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی(مثل ایندومتاسین، دیکلوفناک، ایبوپروفن و ...) یا در بعضی موارد، شل کننده عضلانی به منظور تسکین کمردرد خفیف تا متوسطی که با مسکن های بدون نسخه بهبود نمی یابند تجویز می شوند. داروهای مخدر مثل کودئین یا هیدروکودن را می توان تحت نظر دقیق پزشک برای مدت کوتاه استفاده کرد.

-مقادیر کم انواع خاصی از داروهای ضد افسردگی به ویژه داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای(مثل آمی تریپتیلین)، مستقل از اثر آنها بر افسردگی موجب تسکین کمردرد می شوند.

-فیزیوتراپی و ورزش

فیزیوتراپیست ها از درمان های مختلفی شامل کمپرس گرم، کمپرس یخ، اولتراسون، تحریک الکتریکی و روش های آزادسازی عضله برای تسکین درد عضلات و بافت های نرم کمر استفاده می کنند. سپس با تسکین درد، ورزش های اختصاصی برای افزایش انعطاف پذیری بدن، تقویت عضلات پشت، کمر و شکم و بهبود وضعیت بدن تجویز می شود. استفاده منظم از این روش ها از عود کمردرد پیشگیری می کند.

-درمان های تزریقی

چنانچه درد با روشهای قبلی تسکین نمی یابد و به ساق پا انتشار پیدا می کند، ممکن است از تزریق کورتون به داخل فضای اطراف نخاع(فضای اپیدورال) استفاده شود. تزریق کورتون به کاهش التهاب اطراف ریشه های عصبی کمک می کند ولی معمولا مدت تسکین درد کمتر از 6 هفته است. در بعضی موارد از تزریق داروهای بی حس کننده به داخل یا نزدیک ساختمان هایی که تصور می شود موجب بروز کمردرد شده اند استفاده می شود. مطالعات اولیه نشان داده اند که سم بتولیسم(بوتوکس) نیز ممکن است احتمالا از طریق فلج کردن عضلات دچار اسپاسم موجب تسکین کمردرد شود. معمولا اثر تزریق بوتوکس 3 تا 4 ماه باقی می ماند.

-رفتار درمانی

-طب سوزنی ممکن است برای کمردردهای مزمن موثر واقع شود

-درمان های جدیدتر عبارتند از ماساژ درمانی(که در برخی بیماران موثر واقع می شود) و کمپرس با یخ یا کیف آب گرم(یا حرارت مرطوب) که ممکن است مفید واقع شود، یوگا. اصلاح تفاوت طول بین دوپا ممکن است مفید واقع شود(برای این کار، کفی لاستیکی یا  چوب پنبه ای محکمی را در داخل کفش پای کوتاهتر قرار دهید، البته در صورتی که تفاوت بین طول دو ساق 1 سانتی متر یا کمتر باشد. چنانچه این اختلاف بیشتر است از کفاش بخواهید کف و پاشنه مخصوصی برایتان لسازد).

-در هر مورد ممکن است استفاده از انواع درمان ها به منظور یافتن بهترین درمان موثر ضرورت یابد. تقریبا در همه موارد، فیزیوتراپی و یا برنامه ورزشی منظم شامل کشش و تقویت عضلانی بخشی از برنامه توان بخشی را تشکیل می دهند.

-نقش داروهای مخدر برای کمردردهای مزمن مشخص نیست

درمان جراحی

درمان جراحی هنگامی توصیه می شود که درمان محافظه کارانه موفقیت آمیز نباشد یا بیمار دچار علایم عصبی محدودکننده مانند ضعف ساق پاها و بی اختیاری ادرار یا مدفوع شود که در فتق شدید دیسک کمری، آبسه مهره ای یا سندرم دم اسب روی می دهند. روش های جراحی موثری برای کمردردهای مرتبط با عضله و بافت نرم وجود ندارد.

سایر موارد ضرورت جراحی عبارتند از:

-بیماری تحلیل رفتگی شدید دیسک مهره ای

-تنگی کانال مهره ای

-اسپوندیلولیستزیس

-اسکولیوز(انحنای طرفی ستون فقرات)

-شکستگی فشاری

-ناپایداری مهره ای

-ضربه های مهره ای

-بدخیمی های مهره ای(سرطان)

-هماتوم(تجمع خون) در مهره

-تغییر مکان دیسک مهره ای

شایعترین نوع جراحی در کمردردها عبارتند از:

میکرودیسککتومی(بریدن و برداشتن دیسک مهره ای با کمک میکروسکوپ) ، دیسککتومی(بریدن و برداشتن دیسک مهره ای) ، لامینکتومی(بریدن و برداشتن قوس پشتی مهره) ، فورامینکتومی(بریدن و برداشتن سوراخ مهره ای) یا ادغام مهره ای.

از روش های جراحی دارای تهاجم کمتر باید از کاشت محرک نخاع که به طور معمول برای کنترل نشانه های دردهای ریشه ای عصبی مزمن(سیاتیک) به کار می رود نام برد. قراردادن دیسک کمری مصنوعی روش جدیدتری است که برای بیماری های استحاله ای دیسک به کار می رود و در نتیجه آن، حرکت مهره حفظ می شود.

واردآمدن فشار به وسیله دیسک مبتلا به فتق یا بیرون زدگی، بر عصب اصلی ای که به سمت پایین ساق پا می رود و عصب سیاتیک نام دارد، موجب بروز درد واضح و تیر کشنده ای از نشیمن تا ساق پا می شود.

مفاصلی که بیش از همه دچار آرتروز می شوند عبارتند از: مفاصل لگن، دست ها، زانوها و کمر.

در بعضی موارد التهاب مفصل(آرتریت ، آرتروز) مهره منجر به تنگ شدگی فضای اطراف نخاع می شود که به آن تنگی مجرای مهره ای می گویند.

درمان های جایگزین

کایروپراکتیک(chiropractic)

کمردرد یکی از شایعترین علل مراجعه بیماران به متخصصان کایروپراکتیک است. با پزشک درباره مناسب ترین متخصص برای نوع مشکل خود مشورت نمایید. علاوه بر متخصص کایروپراکتیک، بسیاری از متخصصان بیماری های استخوان و بعضی از فیزیوتراپیست ها در زمینه دستکاری مهره ها آموزش دیده اند. کایروپراکتیک به مجموعه ای از تدابیر درمانی گفته می شود که دستگاه عصبی را تعیین کننده سلامتی و بیماری می داند و سعی می کند با دستکاری ساختارهای بدن به ویژه ساختمان های ستون مهره ها، عملکرد هنجار را برقرار نماید.

عمل بسته دیسک

برای آشنایی با این عمل بر روی لینک زیر کلیک کنید.

بهترین درمان دیسک کمر

طب سوزنی(acupuncture)

طب سوزنی در بعضی از بیماران مبتلا به کمردرد موجب تسکین درد می شود و بعضی از انواع درد مزمن را کاهش می دهد. در طب سوزنی، سوزن های استریل از جنس فولاد ضد زنگ، در نواحی خاصی از پوست بدن داخل می شوند.

ماساژ(massage)

چنانچه کمردرد در اثر عضلات دچار تنش یا در اثر کار بیش از حد ایجاد شده باشد، ممکن است ماساژ درمانی به شل شدن عضلات کمک کند.

عوامل خطر کمردرد

عواملی که خطر ایجاد کمردرد را افزایش می دهند عبارتند از:

-استعمال دخانیات

-چاقی

-سن بالا

-جنسیت مونث

-کار بدنی سنگین و شدید

-کار نشسته بی تحرک

-کار پر استرس

-اضطراب

-افسردگی

اکثر کمردردها به تدریج با درمان های خانگی و مراقبت شخصی بهبود می یابند. با این که ممکن است چند هفته طول بکشد تا کمردرد به طور کامل برطرف شود معمولا ظرف 72 ساعت از مراقبت شخصی مقداری بهبودی حاصل می شود. در غیر این صورت به پزشک مراجعه کنید. در موارد نادر، کمردرد نشان دهنده ی مشکل پزشکی جدی است. در صورت وجود موارد زیر فورا به پزشک مراجعه کنید:

-چنانچه درد دایمی یا شدید به ویژه در هنگام خواب، شب یا در وضعیت درازکش ایجاد می شود

-چنانچه کمردرد به یک یا هر دو ساق پا انتشار می یابد و به ویژه به زیر زانوها می رسد

-چنانچه درد با ضعف، کرختی یا گزگز یک یا هر دو ساق همراه است

-چنانچه درد مشکلات مدفوعی یا ادراری جدید را سبب شده است

-چنانچه کمردرد با درد یا ضربان در ناحیه شکم و یا با تب همراه است

-در مواردی که کمردرد به دنبال به زمین افتادن، یا واردآمدن ضربه به کمر ایجاد شده است

-اگر کمردرد با کاهش وزن توجیه نشده همراه است

-در صورتی که کمردرد برای اولین بار پس از 50 سالگی شروع شده است یا سابقه سرطان، پوکی استخوان، مصرف کورتون، بعضی داروها یا سوء مصرف الکل وجود دارد.

منبع :دکتر حیدریان