این احتمال که ویتامین دی میتواند یک اثر حفاظتی در مقابل ابتلا به بیماری ام اس داشته باشد در دهه های اخیر مطرح شده ولی شواهد کمی برای اثبات آن وجود داشته است. اینک در یک مطالعه وسیع این ارتباط مورد بررسی قرار گرفته است. بیماری ام اس یک عارضه مرمن و تخریب کننده در سیستم عصبی مرکزی است و حدود دو میلیون نفر را در سراسر جهان مبتلا کرده است.
این
مطالعه با استفاده از نمونه سرم 7 میلیون نفر که در اختیار یک سازمان
دولتی بوده صورت گرفته است. تعداد 257 نفر از این افراد به بیماری ام اس
مبتلا بوده اند. محققین سرم این افراد را با همان تعداد از افراد سالم دیگر
که بصورت تصادفی از باقیمانده نمونه ها انتخاب شده اند از نظر میزان غلظت
ویتامین دی بررسی کردند. غلظت ویتامین دی در سرم نسبت مستقیمی با میزان
ویتامین دی که در اختیار بافت های بدن هست دارد.
مطالعه
نشان داد که احتمال بروز بیماری ام اس در افرادی که سطح ویتامین دی سرم
آنها بالای 40 ng/mL بوده 62 درصد کمتر از افرادی بوده است که میزان غلظت
کمتری از این ویتامین (در حد 25 ng/mL ) را در سرم خونی خود داشته اند.
مطالعات دیگری نشان داده است که ویتامین دی نقش مهمی در تنظیم سیستم ایمنی بدن انسان ایفا میکند و با در نظر گرفتن این که ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن نقش مهمی در ابتلا به بیماری ام اس دارد مطالعه جدید میتواند تایید کننده نظریات قبل باشد که میزان ویتامین دی در بدن میتواند تاثیر مهمی در احتمال ابتلا به ام اس داشته باشد.
ویتامین دی میتواند بصورت طبیعی در بدن انسان ساخته شود. وقتی پوست در معرض نور آفتاب قرار میگیرد این ویتامین در پوست ساخته میشود.
این
مطالعه به این معنی نیست که مصرف مکمل های دارویی حاوی ویتامین دی میتواند
نقش محافظت کننده ای در پیشگیری از ابتلا به بیماری ام اس داشته باشد. با
در نظر گرفتن اینکه بالا بودن ویتامین دی در بدن میتواند به علت این باشد
که فرد به مدت کافی در معرض نور آفتاب بوده است ممکن است صرف قرار گرفتن به
مدت کافی در معرض نور آفتاب با کاهش احتمال ابتلا به ام اس مرتبط باشد.
در هر صورت مطالعات آینده نشان خواهد داد که آیا میتوان با بالا بردن سطح ویتامین دی در بدن احتمال ابتلا به بیماری ام اس را کاهش داد یا خیر.
منبع :ایران ارتوپد
کلسیم کافی برای رشد صحیح و کامل استخوانهای بچهها ضروری است. مصرف کلسیم کافی در دوران کودکی، از ریسک پوکی استخوان در آینده کم میکند. مقدار کافی کلسیم در بچههای ۱ تا ۳ ساله ۷۰۰ میلیگرم، بچههای ۴ تا ۸ ساله ۱۰۰۰ میلیگرم و نوجوانان ۹ تا ۱۸ ساله، ۱۳۰۰ میلیگرم -برابر با چهار فنجان- است. اما مشخص شده در بچههای ۱۲ ساله، تنها یک دختر از هر ۱۰ تا و یک پسر از هر سه تا مقدار کافی کلسیم روزانه را دریافت میکنند.
در این مطلب، برخی مواد غذایی جایگزین شیر که منبع کلسیم هستنند را معرفی کردهایم. با کمک آنها میتوان از دریافت کلسیم کافی در بچهها و داشتن استخوانهایی مستحکم تا پایان سن رشدشان مطمئن شد.
استفاده از همه لبنیات در کنار شیر
به جز شیر، سایر لبنیات نیز حاوی کلسیم هستند. هرچند که میزان کلسیم لبنیاتی مانند ماست، پنیر، خامه و … به مراتب از شیر کمتر است، اما شما میتوانید با اضافه کردن آنها به وعدههای غذایی مختلف، نقشههای خود را عملی کنید. یک لیوان شیر گاه حدود ۳۰۰ میلیگرم کلسیم در خود دارد. در مقابل، یک پیاله ماست و پنجاه گرم پنیر نیز تقریباً به همین میزان کلسیم در خود دارند.
به گفته دکتر Krieger، بهتر است بچههای بزرگتر از دو سال، لبنیات کم چرب را به جای انواع طعمدار آنها (مانند ماستهای میوهای و …) مصرف کنند. اما مصرف شیرهای طعمدار (مانند شیرکاکائو و …) در این سن برای آنها جذابتر و سالمتر است.
کلسیم شیرسویا
شما از مزایای تغذیه بچهها با شیر آگاه هستید. اما اگر بچهتان نتواند شیر بخورد چه باید کرد؟ بسیاری از بچهها -و حتی بزرگسالان- به شیر حساسیت دارند و یا با مصرف آن دچار مشکلات گوارشی میشوند. اما راه حل، استفاده از شیرسویا است. شیر، ماست، پنیر و سایر لبنایت حاوی کلسیم هستند. اما دانههای سویا نیز مقدار کافی از این ماده را در خود دارند و هر فنجان شیرسویا حاوی ۱۰ میلیگرم کلسیم است. هر چند که جذب این کلسیم کمی برای بدن مشکل است، اما به هر حال سویا و محصولات غذایی که از آن تهیه میشوند، پس از شیر و مشتقات آن، از بهترین منابع کلسیم برای ما به حساب میآیند.
مکملهای کلسیم در آبمیوهها
استفاده از مکملهای مخصوص نیز راهی دیگر برای رساندن کلسیم کافی به بچهها یا پیرمردهای(!) بهانهگیری است که از مصرف شیر طفره میروند. یک مکمل میتواند به یک فنجان آبمیوه تا ۵۰۰ میلیگرم کلسیم بیافزاید. البته قبل از استفاده، حتماً به طور دقیق راهنمای روی بسته مکمل را بخوانید.
توجه داشته باشید که میزان کلسیم مورد نیاز روزانه برای افراد به سن آنها وابسته است. به عنوان مثال، بزرگسالانی تا ۵۰ سال، روزانه به ۱۰۰۰ میلیگرم کلسیم نیاز دارند و بچههای و نوجوانان ۵۰۰ تا ۱۳۰۰ میلیگرم. و در صورت دریافت کلسیم اضافه، بدن افراد، آن را دفع میکند. به هر حال هیچکس کتمان نمیکند که یک لیوان آب پرتقال جذابیت بیشتری نسبت به یک لیوان شیر دارد. همچنین به گفته دکتر کریگر، یک لیوان آب پرتقال تازه، به خودی خود حدود ۵۰ میلیگرم کلسیم در خود دارد.
بادام؛ معدنی از کلسیم
یک مشت بادام به اندازه یک سوم یک فنجان شیر، حاوی کلسیم است. این مقدار بادام به صورت خام یا بو داده، حاوی ۱۱۰ میلیگرم کلسیم است. استفاده از کره بادام به جای کره بادامزمینی، به دریافت کلسیم مورد نیاز بدن کمک میکند. اگر بچهها به آجیلهای زمستانی علاقه دارند، آنها را با مقداری آجیل با میزان زیادی بادام اغوا کنید. البته باید مراقب آکنه و دانههای جوش هم باشید.
حبوبات
لوبیا، نخود، عدس و سایر حبوبات حاوی مقدار مطلوبی از کلسیم هستند. حبوبات
در حالت معمولی حدود ۱۳۰ میلیگرم کلسیم دارند که تقریباً برابر نصف لیوان
شیر است.
همچنین مصرف یک پیاله از یک کنسرو لوبیا، حدود ۱۹۰ میلیگرم کلسیم به بدن
میرساند. مصرف غذاهایی مانند لوبیاگرم، عدسی و خوردنیهای حاوی حبوبات،
میتواند به تامین کلسیم بدن بچهها کمک کند.
ترکیب کلم بروکلی و ماست
کلم بروکلی از منابع کلسیم به شمار میرود. دو پیاله کلم بروکلی پخته شده یا پنج ساقه خام از آن، به اندازه یک لیوان شیر در تامین کلسیم بدن کارساز است. اما ترغیب کودکان به مصرف آن کار سادهای نیست. اما چنانچه از ماست برای ترغیب کودک استفاده کنید، موضوع فرق میکند. یک پیاله ماست یا ماست و خیار و ادویه (مانند پودر سبزیجات و …) بسیار لذیذ است. و کلم بروکلی هم به همراه چنین معجونی برای بچهها خوشمزه و جذاب خواهد بود.
نخودسبز
هر پیاله نخودسبز حاوی ۴۵ میلیگرم کلسیم است. اما این ماده غذایی علاوه بر تامین کلسیم بدن به تامین ویتامین کا نیز کمک میکند. برخی مطالعات نشان دادهاند مکملهای ویتامین کا، منجر به تراکم استخوانها و افزایش استحکام آنها میشود. به علاوه نخودسبز، منبعی عالی از پروتئین و ویتامینهای آ و ث نیز به شمار میرود.
•••
علاوه بر موارد ذکر شده، خوردنیهای دیگری نیز حاوی کلسیم هستند. توفو، استخوان ماهیهای آزاد، سیب زمینی شیرین و موادغذایی غنی شده، از دیگر خوردنیهای مورد علاقه کودکان هستند که میتوانند جایگزینهایی کارساز برای تامین کلسیم کودکان باشند.
سایت سالم زی
به گزارش سرویس سلامت ایسنا، این متخصصان می گویند در هند از هر سه زن بالای ۵۰ سال یک نفر دچار شکستگی های ناشی از پوکی استخوان می شود.
به گزارش تایمز آو ایندیا، مصرف کم شیر، دوری از نور آفتاب، رژیم غذایی نامناسب و همچنین حذف کردن ورزش از برنامه زندگی دست به دست هم می دهند و به ضعف و تحلیل رفتن بافت های استخوانی دامن می زنند.
به گفته متخصصان ارتوپد هند، حدود ۲۶ میلیون نفر در این کشور به پوکی استخوان مبتلا هستند که ۷۰ درصد از آنها را زنان تشکیل می دهند به علاوه پیش بینی می شود که این رقم تا سال ۲۰۱۳ میلادی به ۳۶ میلیون نفر برسد.
این متخصصان تاکید دارند که تماس کافی با نور خورشید و ورزش کردن دو فاکتور مهم و موثر برای پیشگیری از پوکی استخوان است.
آمارها همچنین نشان می دهد ۴۰ درصد از مردانی که مداوم سیگار می کشند و الکل و مقادیر زیادی کافئین مصرف می کنند نیز در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند.
isna
استئوپروز یا پوکی استخوان
تعریف :استئوپورز بیماری است که در آن استخوان ضعیف و شکننده میشود . به حدی که با کوچکترین استرس مثل سرفه یا خم شدن میشکند . این شکستگی بیشتر در لگن ، مچ دست و ستون فقرات اتفاق میافتد . استخوان یک بافت زنده و پویا است و دائما در حال جذب و جایگزین شدن است اما در استئو پورز بافتی که جایگزین یا جدید شده ، کیفیت استخوان قدیمی یا جذب شده را ندارد .
پوکی استخوان هم در آقایان و هم در خانم ها دیده میشود. اما در خانم های نژاد سفید آسیایی مخصوصا بعد از سن یائسگی شایعتر است .
داروها ، مکمل های غذایی و ورزشهایی که در آنها وزن بدن تحمل میشود میتوانند باعث تقویت بافت استخوانی بشوند .
علایم :
در مراحل اولیه بیمار هیچ علایمی ندارد (به همین علت بیماری خاموش گفته میشود ) اما با پیشرفت پوکی استخوان یکسری علایم ظاهر میشود .
1- درد های پشت به علت شکستگی های ریز و مکرر مهره ها
2- ایجاد شکستگی با نیروهای خیلی کوچک و کمتر از حد انتظار
3- قامت خمیده
4- کوتاه شدن قد
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد ؟
1- خانم ها در ابتدای دوران یائسگی
2- افرادیکه دچار شکستگی غیر طبیعی استخوان شده اند .
3- افرادیکه کوتاه شدن قد را تجربه میکنند . (بعد از سنین میانسالی )
4- افرادیکه یک دوره طولانی داروهای کورتیکواستروئید مصرف میکنند
5- افرادیکه سابقه خانوادگی پوکی استخوان دارند .
6- وجود بیماریهای همزمان دیابت ، تیروئید
علل پوکی استخوان :
تا سن 20 سالگی میزان توده استخوانی به حداکثر خودمیرسد . از آن به بعد با افزایش سن میزان برداشت استخوان از تشکیل آن بیشتر میشود . به عنوان یک قانون هر چقدر توده استخوانی در جوانی بیشتر باشد احتمال ابتلا به پوکی استخوان در سنین بالا کمتر است .
عوامل خطر (risk factorS )
1- سن
2- نژاد
3- جنس
4- جثه
5- سبک زندگی افراد (روش زندگی بی تحرک )
6- وضعیت پزشکی فرد
7- اختلالات هورمونی مثل مشکلات تیروئید ، پرکاری پارا تیروئید و غدد فوق کلیوی
8- وضعیت تغذیه ای : کلسیم کم رژیم غذایی – اختلالات غذا خوردن مثل انورکسیا
9- جراحی جهت کاهش وزن
10- مصرف داروهایی مثل کورتون ها ، داروهای ضد تشنج ، ضد افسردگی ، ضد ریفلاکس معده و ...
11- مصرف زیاد الکل – دخانیات و ...
عوارض پوکی استخوان :
شکستگی های استخوان مخصوصا در لگن و ستون فقرات
تشخیص :
شایعترین روش اندازه گیری دانسیته استخوان (DXA ) Dual energy X –ray absorptiometry
درمان:
مهمترین پایه درمان تغییر سبک زندگی است مثل : ورزش – عدم مصرف سیگار – اجتناب از مصرف زیاد الکل ، پیشگیری از زمین خوردن و سقوط مثل نپوشیدن کفشهای پاشنه بلند ، راه رفتن روی سطوح هموار
با توجه به اینکه افراد د استئوپروتیک نمیتوانند همه نوع ورزشی انجام دهند و تجویز ورزش بر اساس شرایط بیماران فرق میکند لذا توصیه و تجویز ورزش در کنار درمان در حیطه خدمات متخصصان طب فیزیکی و توانبخشی میباشد
سه فاکتور پیشگیری مهم جهت حفظ سلامتی استخوانها :
1-دریافت کلسیم کافی
2- دریافت روزانه V.TD به اندازه کافی
میزان نیاز روزانه به کلسیم از سن 18 تا 50 سالگی 1000mg روزانه و در خانم ها بالای 50 سال و آقایان بالای 70 سال 1200 mg میباشد .
ویتامین D جهت جذب کلسیم لازم است . نیاز روزانه به کلسیم 600تا 800 واحد بین المللی است اما در افرادیکه بر اساس آزمایشات سطح ویتامین D خونشان پایین است ممکن است به vit.D روزانه بیشتری نیاز داشته باشند .
3- ورزش منظم
درمان دارویی :
- بیس فسفونات ها ا مثل آلندرونات – ریزودرونات- زولندرونیک اسید و ...
- هورمون درمانی (HRT ) مثل رالوکسفین در خانم و تستوسترون در آقایان
و داروهای دیگر
منبع:انجمن طب فیزیکی و توانبخشی
همه میدانیم که با مسن شدن ما تراکم استخوان ها کاهش پیدا میکنند. حالا یک تیم از دانشمندان در دانشگاه برکلی کالیفرنیا نشان داده اند که روند پیر شدن استخوان میتواند به واسطه کمبود ویتامین دی سرعت پیدا کند.
کمبود ویتامین دی مشکلی است که میتواند موجب کاهش میزان کلسیم استخوان ها و در نتیجه کاهش سختی آنها شود و به همین علت این استخوان ها میتوانند در معرض شکستگی قرار گیرند ولی در تحقیق فعلی نشان داده شده است که کمبود ویتامین دی میتواند جدای از سختی، کیفیت استخوان را نیز کاهش دهد.
ویتامین دی برای جذب کلسیم ضروری است و این ویتامین میتواند بطور طبیعی در بدن ساخته شود. وقتی پوست در معرض نور آفتاب قرار میگیرد میتواند ویتامین دی بسازد. وقتی بدن با کمبود این ویتامین مواجه میشود برای تامین سطح مناسب کلسیم در خون مجبور میشود مقداری کلسیم را از روی استخوان ها برداشت کند و این برداشت موجب ضعیف شدن استخوان میشود. بروز این روند در بچه ها موجب بیماری میشود که به آن راشیتیسم یا ریکتز میگویند. این بیماری را در بالغین استئومالاسی مینامند. استئومالاسی میتواند موجب درد استخوان و ضعف عضلانی شود.
محققین برای بررسی تاثیر کمبود ویتامین دی بر استخوان 15 فرد مبتلا با استئومالاسی را با همین تعداد فرد سالم مورد مقایسه قرار دادند. در این مطالعه استئومالاسی به مواردی اطلاق میشد که میزان ویتامین دی خون به کمتر از 10 میکروگرم در لیتر میرسید. از استخوان لگن تمام افراد مورد مطالعه نمونه برداری انجام شد.
محققین نمونه های استخوانی را با روش های اسپکتروسکوپی مادون قرمز Fourier Transform Infrared (FTIR) spectroscopy و میکروتوموگرافی کامپیوتری X-ray computed microtomography بررسی کرده و ساختمان، مواد تشکیل دهنده و خصوصیات مکانیکی نمونه ها را به دقت تحت مطالعه قرار دادند. آنها با اعمال نیرو به نمونه ها موجب شکستگی در آنها شده و رفتار شکستکی و رشد خطوط شکستکی را بررسی کردند.
محققین نشان دادند که وقتی ویتامین دی کاهش پیدا میکند استخوان در قسمت هایی مواد معدنی (هیدروکسی آپاتیت) خود را از دست میدهد ولی در نقاط دیگر میزان مواد معدنی آن بیش از معمول است. علت وجود این جزیره های با مواد معدنی زیاد عدم فعالیت سلول های استئوکلاست در آنها است.
سلول های استئوکلاست موجب بازجذب و بدنبال آن نشاندن مداوم کلسیم بر روی استخوان شده و در نتیجه میزان مواد معدنی استخوان را در تعادل نگه میدارد. بدین ترتیب مواد معدنی استخوان موتبا عوض شده و استخوان به نوعی جوان و تازه نگه داشته میشود. با کاهش فعالیت استئوکلاست ها در بعضی قسمت های استخوان، مواد معدنی آن قسمت ها تعویض نشده و در واقع پیر میشوند.
بررسی ها نشان داد که کمبود ویتامین دی موجب میشود تا تولید و رشد ترک های استخوانی در نمونه ها 31-22 درصد افزایش پیدا کند.
محققین پیشنهاد میکنند تنظیم سطح ویتامین دی بدن باید در حد متناسب و ثابتی نگه داشته شود تا ساختار و خصوصیات مکانیکی استخوان ها حفظ شده و از پیری زودرس آنها جلوگیری گردد.
منبع : ایران ارتوپدی