وبلاگ شخصی دکتر امیرهوشنگ واحدی

دکتر امیر هوشنگ واحدی متخصص طب فیزیکی و توابخشی، درمان بیماریهای ستون فقرات، عصبی، عضلانی و مفصلی و ... مطب کرج، جهانشهر-روبروی بیمارستان مدنی

وبلاگ شخصی دکتر امیرهوشنگ واحدی

دکتر امیر هوشنگ واحدی متخصص طب فیزیکی و توابخشی، درمان بیماریهای ستون فقرات، عصبی، عضلانی و مفصلی و ... مطب کرج، جهانشهر-روبروی بیمارستان مدنی

کفش راحتی با کف تخت و بدون پاشنه چه مشکلاتی را بوجود میاورد

کفش های بدون پاشنه و با کف تخت به نظر کفش های سبک و راحتی میایند با این حال در استفاده از آنها باید نکاتی را در نظر داشت چه استفاده طولانی از آنها میتواند موجب بروز مشکلاتی برای پا شود. مهمترین خصوصیت این کفش ها نداشتن پاشنه، نداشتن قوس طولی کف پا و کف نرم و قابل انعطاف است.

ایستادن و راه رفتن با کفشی که پاشنه ندارد میتواند موجب اعمال کشش زیاد بر روی تاندون آشیل و عضلات پشت ساق شود. این کشش میتواند موجب بروز خستگی و در مواردی درد در ساق شود.

کشش زیاد بر روی تاندون آشیل که به علت نداشتن پاشنه ایجاد میشود، همراه با نداشتن قوس کف پایی که در این نوع کفش ها معمول است موجب میشود فاشیای کف پا دچار کشش شود. فاشیای کف پا یا فاشیای پلانتار یک نوار بافتی محکم است که در کف پا قرار گرفته و بین پنجه و پاشنه کشیده شده است. کشش زیاد بر روی این بافت موجب بروز درد در کف پا و بخصوص در پاشنه میشود. پس استفاده طولانی مدت از کفش های تخت میتواند موجب درد پاشنه شود.

نداشتن یک کفی سفت و محکم موجب میشود نتوانیم با آنها بر روی زمین های ناهموار به راحتی راه برویم.

در صورتی که از کفش های بدون پاشنه و تخت استفاده میکنیم بهتر است مدت استفاده از آنها کوتاه باشد. همچنین بعد از اتمام راه رفتن و درآوردن کفش ها باید چند دقیقه عضلات پشت ساق و تاندون آشیل را در هر دو پا کشش بدهیم.

هم کفش پاشنه بلند و هم کفش بدون پاشنه مشکلاتی را برای پا ایجاد میکنند. داشتن یک پاشنه در حد 3-2 سانتیمتر و کفی نسبتا محکم و داشتن قوس در سطح داخلی کف کفش از خصوصیات یک کفش خوب است که در موقع خرید باید به آنها توجه کنیم.

منبع :ایران ارتوپدی

آیا پوشیدن کفش پاشنه بلند ضرر دارد

راه رفتن درست در انسان و سلامت سیستم حرکتی مستلزم هماهنگی مناسب و تنظیم دقیقی است که بین اجزاء آن بخصوص عضلات، تاندون ها و استخوان های اندام تحتانی، لگن و ستون مهره وجود دارد. این هماهنگی و تنظیم دقیق در طول میلیونها سال و بتدریج بوجود آمده است و برهم زدن این تعادل میتواند مشکلاتی را بوجود آورد.

پوشیدن کفش پاشنه بلند یکی از عواملی است که میتواند این تعادل را برهم بزند. کفش پاشنه بلند کفشی است که پاشنه آن از 5 سانتیمتر بلندتر باشد. مهمترین مشکلاتی که پوشیدن کفش پاشنه بلند میتواند بوجود آورد عبارتند از
  • راه رفتن با کفش پاشنه بلند موجب افزایش فشار و استرس وارده به مفصل بین کشکک و زانو میشود. استفاده از این کفش ها همچنین موجب افزایش فشار در قسمت داخلی مفصل زانو میگردد. این فشارها میتوانند موجب بروز کندرومالاسی کشکک و آرتروز مفصل زانو شوند
  • راه رفتن و حتی ایستادن با کفش پاشنه بلند موجب افزایش کشش و انقباض در عضلات اندام تحتانی میشود. این وضعیت میتواند موجب خستگی زودرس شود
  • ایستادن و راه رفتن با کفش پاشنه بلند موجب افزایش لوردوز کمر (قوس ستون مهره کمری به سمت جلو) میشود. افزایش این قوس موجب میشود شکم به سمت جلو و باسن به سمت عقب بچرخد. این قوس نابجا در ستون مهره موجب افزایش فشار به کمر شده که نتیجه آن کمردرد است
  • استفاده طولانی مدت از کفش پاشنه بلند موجب میشود عضلات پشت ساق و تاندون آشیل کوتاه تر از معمول شوند. وقتی مدت زیادی از این کفش ها استفاده میشود عضلات و تاندون های پشت ساق به این وضعیت عادت میکنند. در این حال اگر فرد سعی کند با کفشی با پاشنه کوتاه تر راه برود عضلات پشت ساق و تاندون آشیل تحت کشش زیاد قرار گرفته و دردناک میشوند
  • استفاده از کفش پاشنه بلند موجب فشار بیشتر به پنجه پا میشود. این فشار میتواند موجب بروز درد پنجه پا، تغییر شکل انگشتان گردد
  • احتمال پیچ خوردن مچ پا و شکستگی های آن ناحیه در کسانی که از کفش پاشنه بلند استفاده میکنند بیشتر میشود


گرچه به نظر نمیرسد بتوان خانم ها را از پوشیدن کفش های پاشنه بلند منصرف کرد، بهتر است استفاده از آنها را تا حد امکان به زمان های کوتاهی محدود نمود.

درد پاها را با بند کفش مرهم گذارید

عوامل مختلفی می توانند منجر به پادرد شوند. اما اگر شما دچار دردهای شدید در ناحیه پنجه، پاشنه، انگشتان و … هستید، ممکن است بتوانید این درد ها را با کمی تغییر در بند کفش خود حل کنید. نوع بستن بندها در سوراخ های کفش، می تواند فشارهای متفاوتی به نقاط مختلف پای شما وارد کند که درد و یا آرامش را به پاها منتقل می کنند.

انتخاب با شما است. می توانید با بند کفش فانتزی و درد پای خود سر کنید. اما اگر می خواهید، کمتر درد بکشید، ادامه مطلب را از دست ندهید.

shoelace-400-salemzi.jpg

 

تاول زدگی پشت یا بغل های پا

1-tops-feet-150-salemzi.jpeg

چنانچه کفش شما، بخش های پشتی یا نزدیک قوزک پایتان را میزند و باعث آزردگی و تاول زدگی در بخش هایی از پایتان می گردد، می توانید برای پیشگیری و جلوگیری از پیشرفت این مساله زجرآور، یک یا دو بخش از میانه کفش خود را به هنگام بند کردن (مطابق شکل بالا) از تو بیاندازید.
بدین ترتیب فشار وارده توسط بند به پا کم شده و اصطکاک آن با بخش پشتی کفش کمتر می شود.

انگشتان تحت فشار

اگر احساس می کنید انگشتان پا در کفشتان بسیار تحت فشار هستند، برای رفع مشکل می توانید بند کفش خود را دو تکه کنید. بند کفش دو تکه به شما اجازه می دهد فشار بندها را به چند نقطه تقسیم کنید. بند پایینی که برای انگشتان است را آزاد ببندید تا از فشار وارده بر انگشتان بکاهید. اما برای اینکه پا را در کفش مستحکم کنید، می توانید بند بالایی را با خیال راحت و به اندازه کافی محکم ببندید.

درد قوسی

3-sore-arch-150-salemzi

چنانچه عرض کفشتان کمی برایتان تنگ شده، می توانید برای رفع مشکل، به طور موقت آن را به صورت نردبانی و موازی بند کنید. این مساله کمک می کند که فشارهای دیواره های کفش که ناشی از کشیدگی بندهای آن است را تا حدود زیادی برطرف کنید.

پاشنه سست

4-loose-heel-150-salemzi

اگر کفشی دارید که بخش پاشنه پایتان در آن لق می خورد، می توانید با بستن مورب بندهای آن تا آخرین حلقه، از لق خوردگی بخش بالایی پا و سستی پاشنه در آن جلوگیری کنید. بستن مورب بندهای کفش، به شما اجازه می دهد با سرعت بیشتری کفش خود را بپوشید. علاوه بر این، پا در این حالت به خوبی در کفش محکم می شود.
اغلب کفش ها پس از آخرین سوراخ، یک سوراخ دیگر نیز دارند، که می توانید از آن نیز برای تنگ تر کردن بخش بالایی کفش و یا ثابت کردن بند اضافی، استفاده کنید.

چه کفشی بپوشیم، چه کفشی نپوشیم؟



 
قدمت کفش در ایران به 4500 سال قبل برمی گردد. در آن زمان پاپوشی در ایران استفاده می شد که به آن « غوشنگ» می گفتند. بعد از آن نوبت چارق بود که آثارش را در نقوش باقیمانده تخت جمشید می بینیم. کفش در آن زمان، محصولی نرم، سبک، راحت و باکیفیتی مرغوب بود اما تولید کفش در ایران و جهان، بعد از صنعتی شدن، سمت و سوی دیگری را در پیش گرفت. امروزه هم با واردات انواع و اقسام کفش های موسوم به « چینی» قضیه بغرنج تر شده است. به اعتقاد متخصصان شروع بسیاری از بیماری های عضلانی اسکلتی، از آزارهایی است که به کف پا یا نواحی دیگر آن وارد می شود.

5 نکته در خرید کفش
 

1- خرید کفش باید در بعدازظهر باشد. به طور طبیعی پاهای افراد صبح ها حدود نیم سایز کوچک تر از بعدازظهرها است چون پاها در بعدازظهر متورم تر می شوند و به تبع آن سایزشان نیز بزرگ تر می شود.
2- درباره سایز کفش توجه به دو نکته ضروری است:
الف- در انتخاب کفش حتماً باید آن را پوشید و اتکا به نمره های درج شده روی آن برای اطمینان از اندازه بودن آن کافی نیست.
ب- اندازه پاهای افراد با افزایش سن، کم و زیاد شدن وزن و حتی بارداری تغییر می کند. پس ملاک قرار دادن سایزهای قبلی در انتخاب آن کار صحیحی نیست.
3- هنگام خرید، پوشیدن هر دو لنگه کفش ضروری است. در بیشتر افراد سایز یکی از پاها بزرگ تر از دیگری است. این گونه افراد لازم است که در انتخاب کفش، پای بزرگ تر را ملاک قرار دهند، نه پای کوچک تر را.
4- راه رفتن با کفش در همان زمان خرید، بسیار مهم است. برای این کار اگر کفش بنددار است، باید بندهای آن را بست و با آن چند قدم راه رفت. کفش مناسب، سبک و راحت بوده و پای تان را اذیت نخواهد کرد.
5- کفش مناسب کفشی است که انگشت شست پا به راحتی در آن حرکت کند و بین نوک انگشت شست و لبه جلویی کفش، حدود نیم تا یک سانتی متر فاصله وجود داشته باشد.

دقت در انتخاب کفش
 

وقتی برای خرید کفش به مغازه ای می روید، با صدها نوع کفش در مدل ها و رنگ های گوناگون مواجه می شوید که بنا به ادعای فروشنده همگی آخرین مدل های روز بوده و کیفیتی مرغوب دارند. ولی به راستی معیار استاندارد برای انتخاب کفش چیست؟
دکتر حلی ساز، متخصص طب توان بخشی و عضو هیأت علمی دانشگاه بقیه ا... (عج) می گوید:« انتخاب کفش در وهله اول باید براساس نوع استفاده ای که از آن می شود، صورت بگیرد. همان طور که زمستان، کفش مخصوص خودش و تابستان نیز کفش مخصوص به خود را دارد».
وی می افزاید:« همچنین بعضی از مشاغل، کفش های مخصوص خودشان را می خواهند. مثل بعضی از کفش های مخصوص که در کارگاه ها استفاده می شود یا کفش های ورزشی که حتی درباره آنها نیز براساس نوع ورزش، انتخاب کفش تغییر می کند. برای مثال کفش های کشتی بدون پاشنه هستند، در صورتی که کفش فوتبال حتماً باید پاشنه دار باشد». به عقیده وی این به نوع نگاه خریدار برمی گردد و این که او چقدر به سلامت خود اهمیت می دهد و چقدر از حق و حقوق خودش آگاه است.

کفش استاندارد
 

یک کفش استاندارد، سه مشخصه بارز دارد:
1- جنس خوب
2- پاشنه استاندارد
3- قالب و پنجه استاندارد
رویه بیشتر کفش های موجود در بازار، از دو جنس مختلف است. آنها یا رویه ای از چرم طبیعی دارند یا از پلاستیک و چرم مصنوعی تهیه می شوند. به تازگی هم بعضی از تولیدکنندگان کفش اقدام به زدن اسپری بوی چرم طبیعی به چرم های مصنوعی کرده و خریداران را در انتخاب محصول با مشکل مواجه می کنند. چرم طبیعی به علت دارا بودن منافذ طبیعی در بافتش، امکان تبادل هوا میان بیرون و داخل کفش را فراهم آورده و در اصطلاح باعث تنفس پا می شود. به همین دلیل ساده، بهترین رویه برای کفش، همان رویه چرم طبیعی است. رویه مصنوعی به علت عدم تبادل هوا باعث بوی بد پا و عرق کردن بیش از حد می شود.
زیره کفش های موجود در بازار هم دو نوع است:
1- زیره PO
2- زیره PVC
زیره های PO، سبک تر، راحت تر و در برابر سایش مقاوم تر بوده و دوام شان بیشتر است. ظاهر این زیره ها، توپر بوده و در حالت خم کردن، انعطاف بیشتری دارند. هنگام خرید باید به این نکته هم دقت کرد که کف زیره نباید صاف باشد بلکه باید آج دار بوده تا از لیز خوردن جلوگیری کند. توجه با استانداردهای پنجه کفش هم در انتخاب آن بسیار مهم است. از نظر قالب بندی، فضای پنجه کفش باید طوری باشد که به انگشت های پافشاری وارد نکند. کفش هایی که پنجه آنها تیز است، باعث می شوند انگشت های پا در کفش روی هم بیفتند. این کفش ها انگشتان پا را تحت فشار قرار داده و آنها را بدفرم می کنند. این امر در خانم ها شایع تر است؛ انحراف شست پا در خانم ها 9 برابر آقایان است. جلوی کفش باید به گونه ای باشد که پنجه های پا از هم باز بشود.
مورد بعدی تنه کفش است که در واقع چهارچوب روی کفش بوده و دور پا را دربرمی گیرد. کفش هم باید به راحتی در برابر فشارهای وارده مقاومت کرده و شرایط آناتومیکی پا را حفظ کند. علاوه بر فاکتورهای استاندارد مربوط به جنس و ساختمان کفش، فاکتورهای دیگری نیز درباره خود افراد صدق می کند که به همان اندازه اهمیت دارند.

کفش های پاشنه دار
 

یکی دیگر از سؤالات بسیار مهم در انتخاب کفش، پاشنه دار بودن آن است که البته در خانم ها مصداق بیشتری پیدا می کند. کفش های پاشنه تخت چون حالت ضربه گیری در پاشنه ندارند، هنگام راه رفتن باعث درد پاشنه می شوند. پس پاشنه باید وجود داشته باشد. اما کفش های پاشنه بلند هم به طریق دیگری سبب آزار و درد پا می شوند. زنان ده برابر بیشتر از مردان دردناکی پاهای شان شکایت دارند و دلیل آن پوشیدن کفش های پاشنه بلند است که پنجه آن تیز بوده و به انگشتان پا فشار می آورند. هرچه پاشنه کفش بلندتر باشد، فشار وارده بر کف پا بیشتر می شود که این فشار به جلوی پا و در نهایت پنجه ها منتقل شده و باعث آسیب انگشتان می شود. عوارضی مانند انحراف انگشت شست پا، میخچه، تاول و خمیدگی انگشتان، دردهای مزمن کمر، دردهای مفاصل و زانو و پاشنه پا و خستگی های زودرس، پیامد مستقیم استفاده از چنین کفش هایی است.
با شروع تابستان و گرم تر شدن هوا، انواع دیگری از کفش ها موسوم به کفش های تابستانی یا صندل وارد بازار می شوند. این کفش ها نسبتاً باز بوده و امکان تبادل هوا میان بیرون و درون کفش را فراهم می آورند و باعث می شوند که گرما در کفش ایجاد نشود. اما همین کفش ها هم استانداردهای خاص خودشان را دارند. دکتر حلی ساز در خصوص پوشیدن صندل ها می گوید:« نکته مهم این است که پا هنگام حرکت باید در یک حالت ثابتی بماند. در کفش هایی که پشت باز هستند، هنگام حرکت یک انرژی صرف بیرون نیفتادن آنها از پا می شود و این کفش ها باعث خستگی بی مورد می شوند. بعضی از صندل های ظریف زنانه یک بند نازک در قسمت عقب دارند. بندهای نازک به علت قطر کم، فشار بیشتری روی یک نقطه از پا متمرکز می کنند و باعث آزار آن می شوند. پوشیدن این کفش ها در دراز مدت باعث التهاب تاندون آشیل پا می شود که بسیار دردناک و آزاردهنده است. ولی به افرادی که مایل به پوشیدن صندل هستند، توصیه می کنم اگر قصد پیاده روی های طولانی تر از 20 دقیقه را دارید، به هیچ وجه صندل نپوشید و از کفش های استاندارد دیگر استفاده کنید.»
بیشتر مردم در انتخاب کفش به زیبایی و رنگ و طرح آن دقت می کنند نه به فاکتورهای استاندارد آن و این باعث آزارهای درازمدت در آنها می شود. امیدواریم فرهنگ پوشیدن کفش و اطلاع رسانی در این زمینه آن قدر زیاد شود تا به جایی برسیم که درواقع کفش های استاندارد را دوست داشته باشیم و بخریم.
منبع:تبیان

کفش ورزشی


انتخاب کفش مناسب برای هر ورزش می تواند گیج کننده باشد. هر ورزشی بر حسب نیازهای خودش نوع خاصی از کفش را لازم دارد.
کفشهای ورزشی پای ورزشکار را در مقابل استرسها و فشارهای گوناگونی که طی ورزش به پا اعمال می گردد محافظت و از بروز صدمات پا در ورزشکاران جلوگیری می کند. چنانچه بیش از 3 جلسه در هفته ورزش می کنید نیاز به کفش خاص آن رشته ورزشی دارید و در موارد کمتر از 3 بار در هفته نیازی به تهیکفش ورزشیه کفش خاص ندارید و با کفش های عادی که در آنها احساس راحتی می کنید می توانید به آن ورزش بپردازید.کفش های ورزشی خاص رشته های ورزشی از نظر وزن، پهنا، کف کفش، نوع مواد بکار رفته در آنها ، الگوی بند کفش و میزان راحتی و نرمی با یکدیگر تفاوت دارند.

کفش رشته های ورزشی
کفش های دویدن : کفش های مخصوص دویدن باید سبک باشند و کف نرمی داشته باشند تا در هر بار اصابت پا به زمین فشار وارد  بر کف پا را جذب کنند. از سویی این کفش ها باید با پهنای کف پا تناسب داشته باشند مثلاً ورزشکاری که پای پهن دارد نباید از کفش های نوک باریک استفاده کند.
کفش های پیاده روی : کفش های پیاده روی نسبت به کفش های دویدن نسبتاً سفت تر می باشند.
کفش های بسکتبال : کفش های مخصوص بسکتبال یک کف سفت و ضخیم دارند و با لبه های جانبی بلند یک حمایت جانبی از سمت داخل و خارج مچ پا می کنند و این امر فرد را از آسیب دیدگی ورزشی طی حرکات ناگهانی به چپ و راست مصون می دارد.
کفشهای تنیس و سایر ورزشهای راکتی : این کفشها معمولاً دارای میخ های کفش در ته کفش می باشند. 
لازم است هر شخصی بر اساس نوع رشته ورزشی، میزان راحتی و قیمت کفش نوع خاصی از آن را انتخاب کند. کفشی که دقیقاً اندازه پا باشند نقش بسیار مهمی در کاهش صدمات ورزشی دارد، این امر بخصوص در دو میدانی بارزتر است.

هنگام خرید کفش به چه نکاتی توجه کنیم• در هنگام عصر به خرید کفش اقدام کنید چرا که بخاطر تورم نسبی پا اندازه پا در بیشترین حد است و در آینده دچار تنگی کفش نخواهید شد.
• شماره دقیق کفش خود را بدانید، توجه داشته باشید که با افزایش سن شما شماره کفش هم افزایش می یابد.
• چنانچه از کفی کفش استفاده خواهید کرد از یک نوع کفی در هر دو کفش استفاده کنید.
• در هنگام خرید هر دو کفش را پوشیده و با آن راه بروید و راحتی و حمایت جانبی آنها را بسنجید.
• کفش را طوری انتخاب کنید که حدود 5/0 اینچ بین نوک پا و جلوی کفش فاصله خالی وجود داشته باشد.
• به کف کفش توجه کنید که لغزنده نباشد تا در هنگام ورزش دچار لغزش و سرخوردن نشوید.
• به قوس داخل کف کفش توجه داشته باشید، افراد بر سه دسته اند، آنهایی که قوس پای افزایش یافته و بلند دارند و آنها که کف پای صاف و قوس کف پای کاهش یافته دارند و افراد با قوس پای طبیعی. افرادی که قوس پای کاهش یافته دارند در هنگام دویدن و راه رفتن نوک پا را به سمت خارج ساق قرار می دهند و دچار خوردگی سمت داخل کف کفش می شوند و لازم است از کفش های دارای حمایت جانبی خوب استفاده کنند. افرادی که دارای قوس داخل پای افزایش یافته اند در هنگام دویدن و راه رفتن پای خود را به سمت داخل قرار می دهند و دچار خوردگی سمت خارج کف کفش می شوند و لازم است از کفش های نرم و انعطاف پذیر استفاده کنند.

 

چه موقع کفش باید تعویض گرددلازم است پس از استفاده کافی کفش ورزشی تعویض گردد هرچند شاید ظاهر خوبی داشته باشد چرا که دیگر حمایت کافی را از پای شما بعمل نخواهد آورد. لازم است چنانچه کف کفش سائیده شده یا دچار درد در پا شده اید کفش را تعویض کنید.

میانه کفش پس از 600 مایل دویدن یا حدود 600 ساعت استفاده دچار فرسودگی و عدم کارایی حمایتی و ضربه گیری می شود و لازم است که کفش تعویض گردد. به اسم های تجاری توجه نکنید بر اساس قاعده و متناسب با نیاز ورزشی و فیزیک بدنی خود کفش مناسب را تهیه کنید.


 منبع :www.sportmedicine.ir