موارد استفاده از دوچرخه ثابت

5 توصیه برای خرید دوچرخه ورزشی

1 ) اولین قدم برای خرید یک دوچرخه ورزشی مناسب، این است که دوچرخه تان راحت باشد. هیچ ورزشی بدتر از ورزش کردن روی یک دوچرخه سفت، محکم و ناراحت نیست. جایگاه نشستن شما باید کاملا راحت باشد. برخی افراد ترجیح می دهند نشیمنگاه دوچرخه شان سفت و باریک باشد ولی برخی دیگر، انواع پهن و عریض را ترجیح می دهند. توصیه می شود دوچرخه ای را انتخاب کنید که ارتفاع نشیمنگاهش به آسانی قابل تنظیم باشد تا بتوانید آن را به گونه ای تنظیم کنید که قدرت داشته باشید به راحتی دسته های دوچرخه را در دست بگیرید. پشتی صندلی دوچرخه هم باید به گونه ای باشد که وقتی روی دوچرخه رکاب می زنید، به طور کامل پشت شما را در بر بگیرد.
2 ) همیشه بهتر است دوچرخه ای را انتخاب کنید که مقاومت رکاب هایش در برابر رکاب زدن شما قابل تنظیم باشد. اگر دوچرخه ورزشی، این قابلیت را نداشته باشد، بهتر است آن را به کلی کنار بگذارید و از خیر خریدش بگذرید. برخی از انواع ارزان قیمت این دوچرخه ها به صورت دستی تنظیم می شوند; به نحوی که نوعی باندهای نایلونی دور چرخ های آن قرار می گیرند تا مقاومت در برابر چرخش را افزایش دهند. بنابراین اگر قصد خرید چنین دوچرخه هایی را دارید، بهتر است انواعی را انتخاب کنید که به صورت خودکار (اتوماتیک)، مقاومت رکاب هایش در برابر پا زدن تنظیم می شود. اصلا دلچسب نیست اگر هر از گاهی مجبور شوید در بحبوحه ورزش کردن، از دوچرخه پیاده شوید و مقاومت رکاب هایش را تنظیم کنید. شما می توانید با استفاده از صفحه مانیتوری که مقابل روی شما در دوچرخه های اتوماتیک قرار دارد، شدت ورزش کردن و الگوی دوچرخه سواری خودتان را تنظیم کنید. روی مانیتور این نوع دوچرخه ها برنامه های گوناگونی برای ورزش و دوچرخه سواری وجود دارد.
3 ) خیلی آزاردهنده است اگر بخواهید با یک دوچرخه ورزشی که حسابی سروصدا می کند، ورزش کنید. شاید یک سروصدای کوچک چندان مهم نباشد ولی اگر این صداهای مزاحم، پیوسته تکرار شوند; در بازده ورزش شما و در ساعاتی که روی دستگاه ورزش می کنید، قطعا تاثیر خواهند گذاشت. دوچرخه ورزشی باید آن قدر بی سروصدا باشد که بتوانید به آسانی حین کارکردن با آن، به موسیقی گوش بدهید یا تلویزیون نگاه کنید.
4 ) دوچرخه هایی که دارای صفحه ای برای تنظیم برنامه های ورزشی شما هستند، هیچ گاه شما را از دوچرخه سواری خسته نمی کنند; چون روی این دوچرخه ها می توانید برنامه ورزشی خودتان را تنظیم کنید و ببینید که با این روش رکاب زدن چقدر انرژی مصرف می کنید یا ضربان قلبتان در هر دقیقه چقدر است. این که شما بازتاب ورزش خودتان را جلوی چشمتان ببینید، خیلی مهم است و در کارایی نهایی تان اثر مثبتی خواهد داشت. شما می توانید با استفاده از این صفحه نمایشگر، زمان ورزش کردن خودتان و فاصله ای را که در آن رکاب می زنید و همچنین سرعت رکاب زدن خودتان را تنظیم کنید.
5 ) توصیه می شود دوچرخه ای را انتخاب کنید که مناسب سایز بدنتان باشد. به خصوص اگر اضافه وزنتان زیاد است، بهتر است این توصیه را جدی بگیرید. بیشتر دوچرخه ها به گونه ای ساخته شده اند که شما می توانید آن ها را برای استفاده هر کسی با هر سایزی تنظیم کنید.

توصیه های پزشکی در مورد دوچرخه ی ثابت
موارد استفاده


بیماران قلبی و ریوی با ورزش های ملایم می توانند ظرفیت هوازی ریه های خود را زیاد کرده و بر قدرت ضربان قلب خود بیافزایند. در نتیجه توان هوازی آنها یعنی استقامت و تحمل فعالیت آنها افزایش می یابد.


ورزش به بیماران دیابتی (نوع 2) کمک میکند که راحت تر قند خونشان را کنترل کنند؛ زیرا افزایش سوخت و ساز بدن در زمان ورزش باعث مصرف سریعتر قند خون میشود. در ضمن ورزش حساسیت سلول های بدن را نسبت به انسولین افزایش می دهد.


ورزش هایی که در طی انجام آنها نیروی ملایمی به صورت عمودی بطور متناوب به غضروف مفصلی زانو وارد میشود؛ از جمله راه رفتن و دویدن ملایم یا ورزش بادستگاه هایی نظیر تردمیل، استپر، اسکی ثابت و دوچرخه ثابت، باعث بهبود تغذیه غضروف مفصلی و پیشگیری از تخریب آن میشود. با توجه به این که تخریب غضروف مفصلی مهمترین عامل ایجاد آرتروز است، این ورزش ها باعث پیشگیری از آرتروز میشوند.


افرادی که دچار کمردرد می باشند، می توانند با کمک این دستگاه به ورزش بپردازند چون در تمرین با این دستگاه مهره های کمر بسیار کم حرکت میکنند. ولی باید مدت زمان تمرین را کم و دفعات آن را زیاد کرد.


در بیمارانی که به هر علتی دچار ضایعه عروقی و فشار خون هستند، ورزش هایی مناسب می باشند که زیاد باعث تغییر فشار خون و تنگ و گشاد شدن عروق نمیشوند. بنابراین ورزش های ملایم منظم و روزانه نه تنها مشکلی ایجاد نمیکنند بلکه از پیشرفت بیماری جلوگیری کرده و به بهبودی آن کمک می کنند.


تمامی فعالیت های ورزشی باعث افزایش سوخت و ساز بدن شده و مصرف انرژی را در بدن افزایش می دهند. انرژی بدن از مولکولهایی به نام ATP تامین میشود. افزایش مصرف انرژی بدن باعث تغییر منبع تولید ATP از قند های ساده به چربیها میشود. مصرف بیشتر از معمول چربیها باعث کوچک شدن بافتهای چربی بدن، کاهش وزن و تناسب اندام میشود.


ورزشهایی مثل پیاده روی ، دوچرخه سواری و ... باعث افزایش توان قلبی عروقی بدن و در نتیجه افزایش استقامت بدن میشود.


در آزمایشات مختلفی که توسط دانشمندان مختلف صورت گرفته است، بیان شده است که: ورزش منظم روزانه باعث کاهش میزان کلسترول مضر و افزایش مقدار کلسترول مفید خون میشود..

موارد عدم استفاده


حرکاتی که مستلزم خم شدن و باز شدن های پشت سر هم زانو می باشند در کسانی که به آرتروز زانو مبتلا هستند موجب آسیب بیشتر به باقیمانده غضروف مفصلی و صفحه ی انتهایی استخوانهای این مفاصل شده و التهابات موجود را افزایش میدهند. حال اگر این حرکات قدرتی باشند و فشار زیادی بر مفصل زانو وارد کنند، ضررشان بیشتر است.


درد در یک مفصل می تواند از عوامل مختلفی نشات گرفته باشد. از جمله؛ عوامل استخوانی، کپسولی، تاندونی و عضلانی و عوامل مربوط به رباط ها. در تمامی این موارد وارد آوردن فشار به مفصل و حرکت دادن آن باعث افزایش درد، التهاب و آسیب میشود.� بیماران قلبی � بیماران دیابتی� پیشگیری از آرتروز � کمردرد(با کاهش زمان تمرین و افزایش دفعات آن)� فشار خون � کاهش وزن � افزایش استقامت بدن� کاهش کلسترول خون � آرتروز � درد مفاصل اندام تحتانی

چگونه از تردمیل به درستی استفاده کنیم

استفاده از تردمیل به عنوان یک وسیله ورزشی جای خود را در بسیاری از خانه ها باز کرده است. البته راه رفتن یا دویدن در فضای باز به دلایل متعددی بهتر از استفاده از تردمیل است ولی به دلایل مختلفی ممکن است نتوانیم در فضای باز راه برویم. کمبود وقت مهمترین آنها است. راه رفتن یا دویدن در فضای باز میتواند با خطرات احتمالی ناشی از آسیب های محیطی همراه باشد که این خطرات در خانه وجود ندارد یا حداقل کمتر است. بسیاری از افراد از تردمیل به هدف کاهش وزن استفاده میکنند و بسیاری دیگر بدنبال افزایش بازدهی سیستم قلبی عروقی و تنفسی و یا تقویت عضلات خود هستند. تردمیل در صورتیکه به درستی استفاده شود میتواند وسیله ورزشی بسیار مفیدی باشد و در صورت استفاده نامناسب میتواند موجب بروز درد در بسیار از نقاط بدن مانند ستون فقرات، لگن، زانو، ساق و یا مچ پا شود. رعایت موارد زیر میتواند موجب شود تا از تردمیل استفاده یهتری کرده و در عین حال آسیب کمتری به خود وارد کنیم. گرم کردن و سرد کردن : راه رفتن روی تردمیل را باید با سرعت کم شروع کنیم. حداقل 5 دقیقه راه رفتن آهسته بر روی ترمیل بدن ما را آماده میکند تا با سرعت بیشتر راه رفته یا بدویم. استفاده از سرعت های بالای تردمیل بدون گرم کردن موجب کشیده شدن عضلات و تاندون ها شده و میتواند به بدن آسیب وارد کند. در پایان هم باید حدود 5 دقیقه سرعت تردمیل را بتدریج کاهش داد تا بدن به اصطلاح سرد شود. کمی سر بالایی : توصیه میشود شیب کف ترد میل حدود 2 درجه به سمت بالا باشد. این عمل موجب میشود تا راه رفتن بر روی تردمیل به راه رفتن بر روی زمین شبیه تر شود. کفش مناسب : استفاده از کفش مناسب با کفی قابل ارتجاع میتواند موجب کاهش آسیب های اندام شود عدم اطاعت از تردمیل : یکی از اختلافات راه رفتن معمولی با راه رفتن بر روی تردمیل اینست که درد راه رفتن معمولی انسان بر روی زمین حرکت میکند ولی در تردمیل یک نوار در زیر پای فرد حرکت میکند. بسیاری از افراد رد حین راه رفتن بر روی تردمیل اختیار راه رفتن خود را به آن میدهند. بر روی تردمیل می ایستد تا نوار زیر پایشان به حرکت درآید و پای آنها را به سمت عقب ببرد. سپس با هر بار عقب رفتن پا آن را بلند کرده و یک قدم به جلو برمیدارند. در این وضعیت حرکت نوار تردمیل موجب کشیده شدن پا و بدنبال آن کل اندام تحتانی به عقب شده و موجب میشود کل بیومکانیک راه رفتن به هم بخورد. کشیده شدن اندام تحتانی به عقب به توسط نوار تردمیل موجب کشیده شدن عضلات و تاندون ها و رباطهای مفاصل اندام تحتانی، لگن و کمر شده و در دراز مدت موجب بروز درد در نقاط ذکر شده میگردد. راه رفتن بر روی تردمیل وقتی صحیح است که با هر قدم سعی کنیم نوار تردمیل در زیر پای خود را به عقب هل بدهیم. درست مانند وقتی که بر روی زمین راه میرویم و با هر قدم انگار که زمین را به سمت عقب هل میدهیم. وقتی که با اینکه میخواهیم نمیتوانیم در این وضعیت بر روی تردمیل راه برویم معنای آن اینست که سرعت حرکت تردمیل بیش از توان راه رفتن ما است. دراین حال باید سرعت حرکت نوار تردمیل را کاهش دهیم. طول قدم ها بلند نشود : این اتفاق وقتی میفتد که سرعت حرکت نوار تردمیل بیش از توان فرد در حرکت بر روی آن است. در این حال این فرد نیست که بر روی نوار راه میرود بلکه نوار است که پای فرد را به سمت عقب میکشد. پس فاصله قدم ها بیشتر میشود. این افزایش طول قدم موجب کشیده شدن عضلات و تاندون ها و رباط ها شده و دردهایی را در اندام ایجاد میکند. روش مناسب راه رفتن بر روی تردمیل برداشتن قدم های کوتاه ولی با تکرار بیشتر است. فشار را بروی دست نیندازید : بسیاری از افراد تازه کار در حین راه رفتن بر روی تردمیل دسته آن را محکم میگیرند. این کار بکلی اشتباه است. گرفتن دسته ها با دست موجب میشود تا فرد بجای اینکه بر روی نوار تردمیل راه برود با دست های خود محکم تردمیل را گرفته و نوار تردمیل پاهای وی را به سمت عقب بکشد. این روند نه تنها مشکلاتی را که در قبل ذکر شد دارد بلکه موجب میشود تنه فرد به جلو و اندام تحتانی وی به عقب متمایل شود. بدنبال آن کمر به سمت عقب قوس برداشته و فرد در دراز مدت دچار کمردرد میشود. از طرف دیگر گرفتن دسته ها موجب وارد شدن فشار زیادی بر روی شانه ها شده و ممکن است موجب بروز درد در آن ناحیه شود. هدف از تعبیه دسته در دو طرف تردمیل محافظت از شخص است تا در هنگامی که تعادل خود را از دست میدهد آنها را بگیرد. راه رفتن بر روی تردمیل باید بدون گرفتن دسته ها باشد. اگر برای راه رفتن نیاز به گرفتن دسته داریم به این معنا است که سرعت تردمیل برای ما زیاد بوده و باید آن را آهسته تر کنیم. به پایین نگاه نکنید : نگاه کردن به پاها در حین استفاده از تردمیل موجب فشار بیش از حد به گردن شده و ممکن است موجب درد گردن شود. بعضی ها هم مکررا به صفحه تردمیل نگاه میکنند تا ببینند چه موقع میتوانند از دستگاه پایین بیایند. این هم اشتباه است. در راه رفتن بر روی تردمیل باید مستقیما به چلو نگاه کرد. یکی از راه های مناسب برای اینکه به جلو نگاه کنیم و گذشت زمان را در حین راه رفتن بر روی تردمیل احساس نکنیم گذاشتن یک تلویزیون در جلوی دستگاه و نگاه کردن به برنامه دلخواه خود در حین را رفتن است. تردمیل وسیله ورزشی بسیار مفیدی است ولی مانند هر وسیله دیگری باید طرز استفاده درست از آن را بدانیم و به آن عمل کنیم. مانند هر ورزش دیگر باید مدت استفاده و سرعت تردمیل را بتدریج افزایش دهیم تا بدن ما به شرایط ایجاد شده عادت کند. این کار موجب میشود حداکثر استفاده از این وسیله ورزشی را ببریم و خود را کمتر در معرض آسیب قرار دهیم. منبع : ایران ارتوپدی

آشنایی با بالش های طبی

بالش طبی به چه دردی می‌ خورد؟

وقتی اسم بالش می ‌آید خیلی ‌ها به یاد خوابیدن و بالش زیر سرشان می ‌افتند؛ در صورتی که بالش فقط آن چیزی نیست که زیر سرمان می ‌گذاریم....

این روزها انواع جدیدی از بالش به بازار آمده که مخصوص قرار دادن دور گردن، زیر سر، بین زانوها و حتی بالش‌ های مختص دوران بارداری است. شما می ‌توانید این نوع بالش‌ ها را که عنوان طبی را هم یدک می ‌کشند تقریبا در تمام داروخانه‌ ها یا مراکز خرید بزرگ بیابید. با این حال، این که بالش‌ های طبی چه تفاوتی با انواع عادی‌ دارند و چگونه باید آن ها را نگهداری‌ کرد، به بررسی آن می پردازیم.

طرفداران زندگی سالم معمولا غذاهای سالم می ‌خورند و سبزی ‌ها و میوه‌ ها در سبد غذایی‌ شان جای ویژه‌ای دارد؛ اغلب از شوینده‌ های سالم‌ و بی ‌خطر استفاده می ‌کنند؛ تهویه هوای منزل برای ‌شان مهم است و اهل ورزش و فعالیت هستند و زندگی ‌شان را طوری برنامه‌ ریزی می‌ کنند که همیشه در سالم‌ ترین شرایط به سر ببرند. ولی بسیاری از آن ها از سلامت خواب ‌شان غافل می باشند. شما تا به حال به این موضوع فکر کرده ‌اید که هنگام خواب باید از چه محصولاتی استفاده کنید تا یک سوم از عمرتان را بی ‌دردسر به پایان برسانید؟

تهیه و تولید انواع مختلف بالش‌ های طبی و روانه کردن آن ها به بازار گامی بوده است برای تامین سلامتخواب شما؛ برای این که صبح‌ ها با گردن ‌درد از خواب بیدار نشوید و ساییدن زانوهای ‌تان به یکدیگر، زانودردتان را دوچندان نکند و آلرژی نسبت به مواد درون بالش، آزارتان ندهد.

بالش‌‌ های طبی؛ انواع و اقسام

بالش‌ های طبی به 2 دسته ی اصلی فوم‌ دار و بادی تقسیم ‌بندی می ‌شوند. توصیه بیشتر متخصصان، استفاده از انواع فوم ‌دار است اما نوع بادی این بالش ‌ها هم به علت حمل و نقل آسان برای مسافرت یا استفاده داخل ماشین بسیار مناسب است. بالش ‌های فوم ‌دار که به نام " بالش ‌های هوشمند " هم معروف هستند، بر حسب تغییرات هوای محیط، تغییر حالت می ‌دهند. بگذارید کمی ساده ‌تر برای تان بگویم اگر از یک بالش هوشمند دور گردن یا زیر سر خود استفاده کنید، آن قسمتی از بالش که گودی گردن ‌تان را پُر می ‌کند، برجسته می ‌ماند و سایر قسمت‌ ها (مخصوصا بخشی که وزن اصلی سرتان روی آن است) کمی فرو می ‌رود و بعد از این که شما بالش را از زیر سر یا دور گردن ‌تان برداشتید، کاملا به شکل اولیه‌ اش باز می ‌گردد.

کدام بالش طبی به درد شما می ‌خورد؟

بالش‌ های طبی بنا به کارایی ‌شان به انواع زیر دسته ‌بندی می ‌شوند:

بالش‌ های دورگردنی:

این بالش‌ های U شکل در دو نوع بادی و فوم ‌دار در بازار موجود هستند و گزینه ‌ای‌ مناسب برای افرادی است که گردن ‌درد دارند و می‌ خواهند (یا مجبور هستنند) با کامپیوتر کار کنند یا به مدت طولانی در ماشین باشند. هنگام استفاده از این بالش‌ ها، سنگینی سر روی بالش می ‌افتد و گردن مجبور به تحمل کردن فشار اضافی نمی‌ شود.

بالش های مخصوص خواب:

اگر بخواهید بالش طبی مخصوص خواب بخرید باید گزینه مورد نظرتان را از بین انواع هوشمند یا همان فوم ‌دار آن ها انتخاب کنید. بالش‌ های بادی مخصوص خواب چندان طبی نیستند و کارکرد خارق ‌العاده‌ای هم ندارند.

تفاوت بارز بین بالش ‌های هوشمند مخصوص خواب و بالش‌ های معمولی که شاید خیلی از ما هنگامخواب از آن ها استفاده می ‌کنیم، این است که این بالش ‌ها صاف و یک تکه نیستند. بخش پایینی این بالش ‌ها کمی برآمده ‌تر از سایر بخش‌ هایش است تا بتواند به راحتی گودی گردن را پوشش دهد.

بالش‌ مخصوص زانودرد:

این نوع بالش طبی گزینه مناسبی برای افراد مبتلا به زانودرد است.دکتر تقی‌ بغدادی، ارتوپد، در باره این بالش ‌ها می‌ گوید: " وقتی فردی زانودرد دارد و هنگام خوابیدن هم به پهلو می ‌خوابد، سایش زانوها روی یکدیگر سبب تشدید دردش می‌ شود و بنابراین استفاده از این بالشتک‌ های مخصوص زانودرد می ‌تواند برای جلوگیری از افزایش درد زانوها یش بسیار موثر باشد."

بالش‌ مخصوص بارداری:

شاید از بین بالش ‌های طبی، این نوع ‌اش از همه ناشناخته‌ تر و عجیب ‌تر باشد اما اگر تجربه مادر شدن را داشته باشید خیلی خوب می ‌دانید که سنگینی شکم مخصوصا در ماه‌ های آخر بارداریباعث می ‌شود که مادر باردار در طول خواب کمی اذیت شود، بنابراین طراحی و تولید بالش ‌های بارداری به دلیل این بوده که این بالش زیر شکم خانم‌ های باردار در طول مدت خواب البته وقتی که به پهلو خوابیده ‌اند قرار گیرد و وظیفه تحمل سنگینی شکم را به عهده گیرد تا مادر بتواند با خیالی آسوده لذت یک خواب راحت را تجربه کند.

بالش‌های گرد مخصوص نشستن:

خیلی از افراد به علت کمردرد یا بنا به هر دلیلی نمی ‌توانند روی سطوح سفت بنشینند. بالش‌ های گود تو خالی که در دو نوع فوم و بادی در بازار موجود هستند، می‌ توانند تا حد زیادی مشکل این گونه افراد را حل کنند.

طرز استفاده از بالش ‌های طبی

بالش‌ های طبی، به ‌ویژه آن هایی که مخصوص زیر سر گذاشتن هنگام خواب هستند، معمولا باروکش ‌های روشن و کرم ‌رنگ در بازار موجود هستند و تمام انواع ‌شان هم قابل شستشو هستند اما برای این که بالش ‌تان عمر مفید بیشتری داشته باشد و دیرتر رنگ و رویش برود و کهنه شود، بهتر است خودتان با یک روبالشی دور آن را بپوشانید. این ‌طوری‌ می ‌توانید هر دو هفته یک بار خیلی راحت، روکش آن را باز کنید و بشویید؛ بدون این که آسیبی به بالش‌ تان برسد. بالش‌ های بادی را به هیچ عنوان با دهان باد نکنید. این کار باعث انتقال بسیاری از ویروس‌ ها و بیماری‌ ها بین اعضای خانواده می ‌شود. می ‌توانید برای باد کردن این نوع بالش ‌ها از یک تلمبه دستی کوچک خانگی استفاده کنید. برای جلوگیری از سوراخ شدن هم باید آن ها را روکش کنید و کمتر بادشان کنید.

ندا احمدلو - هفته نامه سلامت
منبع:تبیان

دکتر عباس دقاق زاده

برچسب‌ها: متخصص ارتوپدی, متخصص طب فیزیکی وتوابخشی, متخصص فیزیوتراپی, متخصص مغز واعصاب