وبلاگ شخصی دکتر امیرهوشنگ واحدی

دکتر امیر هوشنگ واحدی متخصص طب فیزیکی و توابخشی، درمان بیماریهای ستون فقرات، عصبی، عضلانی و مفصلی و ... مطب کرج، جهانشهر-روبروی بیمارستان مدنی

وبلاگ شخصی دکتر امیرهوشنگ واحدی

دکتر امیر هوشنگ واحدی متخصص طب فیزیکی و توابخشی، درمان بیماریهای ستون فقرات، عصبی، عضلانی و مفصلی و ... مطب کرج، جهانشهر-روبروی بیمارستان مدنی

تأثیر عصاره انار بر آرتروز


 از عصاره انار می توان برای مقابله با تخریب غضروفی ناشی از آرتروز استفاده کرد.محققان کشورمان در پژوهشی به منظور بررسی اثر عصاره انار بر آرتروز، از تزریق داخل مفصلی ماده شیمیایی منویدواستات در مفصل زانوی موش‌های آزمایشگاهی به منظور ایجاد آرتروز استفاده کردند.


عصاره انار در بهبود آسیب‌های هیستوپاتولوژیک غضروف مفصلی موش موثر است. آب انار به علت دارا بودن خواص آنتی اکسیدان و همچنین اثر پیشگیری کننده آن در بیماری‌های قلبی، مورد توجه است؛ اما تاکنون هیچ مطالعه‌ای در حیوانات برای بررسی اثر آن در جلوگیری از تخریب غضروف مفصلی یا ترمیم آن انجام نشده است.

 ابتدا تغییرات هیستوپاتولوژیک استخوان زیرغضروف و غضروف مفصل زانوی موش سوری در طی ۱، ۱۴ و ۲۸ روز بعد از تزریق مونویدواستات بررسی شد و سپس اثر تجویز خوراکی عصاره انار در گروه‌های مختلف بررسی گردید.

 اثر عصاره انار به ویژه در گروه هایی که دوز بالاتری از عصاره انار را دریافت کرده‌اند، در پیشگیری از تخریب غضرف مفصلی و بروز بیماری استئوآرتریت یا آرتروز موثر است.



منبع:دکتر بیژن فروغ

بروکلی وپیشگیری از آرتروز


مصرف بروکلی وپیشگیری از ارتروز وکمک به درمان ان

آرتروز کلم بروکلی

 نتایج اولیه مطالعات در انگلستان نشان داده ،ترکیبی در بروکلی به نام  "سولفو رافان"از تاثیر انزیم های تخریب کننده مفاصل  و ایجاد ارتروز پیشگیری می کند. پیش از این  بروکلی بعنوان پیشگیری کننده از سرطان شناخته می شد. اکنون دانشمندان می خواهند بدانند سولفورافان چگونه از ارتروز جلوگیری می کند. خوردن بروکلی باعث ورود مقدار زیادی ترکیب سولفورافان  بدرون خون می شود اما هنوز معلوم نیست  که ایا مقدار کافی ان به مفاصل می رسد  یا نه؟

 ترکیب دیگری به نام " دیالیل  دی سولفید "که در مقادیر بالا در" سیر" وجود دارد و  این ترکیب در  نمونه های ازمایشگاهی تخریب غضروف راکند ساخته ، واز ارتروز جلوگیری می کند. اهمیت این مطالعات در این نکته است که درمان دارویی موثری برای ارتروز وجود ندارد.  ارتروز نوعی بیماری تخریب تدریجی  غضروف مفاصل است  وبسیاری از مفاصل  دست ،پا،  زانو ،ستون فقرات ولگن را گرفتار می کند .


منبع : وبلاگ دکتر غلامرضا رئیسی


درمان استئوآرتریت

دارویی: علارغم پیشرفت دانش ما در مورد پاتوفیزیولوژی استئوآرتریت ، کنترل درد ناشی از استئوآرتریت  همچنان چالشی برای پزشکان می‌باشد. خط اول استامینوفن یا داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی  است. اثرات توکسیک این داروها در مصرف طولانی مدت دیده می‌شود. عوارض گوارشی و کلیوی استفاده از این داروها را محدود ساخته است. همچنین عوارض کاردیوواسکولار در مورد cox2- 
پماد روزماریinh وجود دارد. در بیمارانی که استفاده از داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی  در آنها ممنوع می باشد یا زمانیکه استفاده همزمان در استامینوفن و داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی  بی اثر بود می‌توان از ترامادول یا اپیوئید با دوز کم استفاده کرد. شواهدی مبنی بر کنترل درد توسط اپیادها در استئوآرتریت  زمانیکه مداخلات اولیه بی نتیجه بوده است، وجود دارد.  داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی و اپیادها dose-sparing  به صورت دو جانبه بوده و می توان از ترکیب دوز کم از هر دو  گروه دارویی با هم برای ایجاد اثر سینرژیستی در آنالژزی و در نتیجه کاهش اثرات توکسیک آنها استفاده نمود.پماد رهامین

    درمانهای اضاافی شامل کاربرد اکسترنال در قالب چسب یاژل روی موضع درد می‌باشد. استفاده از کندرویتین،     S-adenosyl-methionine یا دی متیل سولفوکسیدتأثیر چندانی ندارد.

 

تزریقات داخل مفصل

    تزریقات کوتیکواستروئیدها به داخل مفصل زانو می تواند منجر به کاهش التهاب و درد و ناتوانی شود. در مقایسه انواع کورتیکواستروئیدها تریامسینولون هگزااستنوئید بهتر از بتامتازون با توجه به درد کمتر بیماران تا 4 هفته پس از ترزیق می‌باشد.

شواهد مبنی بر اثرات مفید ویسکوسوپلمنتها یا اسید هیالورونیک، هیالورونان و مشتقات هیالان  در کاهش درد استئوآرتریت  زانو وجود دارد. اثرات کوتاه مدت کورتیکواستروئیدها در درمان آرتروز زانو کاملاً ثابت شده است ولی اثرات طولانی مدت آن مورد تأئید نمی باشد. در سایر کارآزمایی های بالینی ویسکوسوپلمنتها اثرات درازمدت بیشتری نسبت به کورتیکواستروئیدها داشته‌اند و پاسخ های درمانی به ترکیبات هیالورنیک اسید پایدارتر می‌باشد.

درمانهای طب فیزیکی

    درمانهای غیردارویی پیشنهاد شده شامل مدالیته‌های دمایی، طب سوزنی وتحریک الکتریکی Tens می باشد. Tens  و طب سوزنی با تحریک الکتریکی و لیزر با قدرت کم در دوره درمانی دو  تا 4 هفته باعث کاهش درد استئوآرتریت  زانو در کوتاه مدت شده اند.

 جراحی

     بیماران با استئوآرتریت  زانو در یک کمپارتمان را می توان با استئوتومی به طور کامل و مؤثر درمان کرد. هدف جراحی انتقال فشار وارده از ناحیه پاتولوژیک به کمپارتمان نرمال زانو می‌باشد. برای نتایج بهتر، انتخاب مناسب بیمار، مرحله استئوآرتریت  و همچنین اصلاح با جراحی مناسب باید صورت گیرد. شواهدی مبنی بر نتایج بهتر استئوتومی در برابر درمان کنسراتیو وجود ندارد.

برچسب‌ها: درمان بیماری‌های روماتیسمیآرتروزدرماناوستئوآرتریت درمانطب فیزیکی و آرتروزدلایل جراحی زانو در آرتروز

منبع : وبلاگ دکتر غلامرضا رئیسی

تفاوت آرتریت با آرتروز چیست؟


تفاوت آرتریت با آرتروز چیست؟
متخصصان روماتولوژی با تاکید بر اینکه دو عارضه آرتریت و آرتروز با هم فرق دارند، خاطرنشان کردند که ممکن است در برخی موارد این دو بیماری با هم اشتباه گرفته شوند در حالی که نحوه درمان هر کدام متفاوت است و ...

شخیص آرتریت بر اساس تست‌های خون و رادیولوژی صورت می‌گیرد. این در حالی است که آرتروز عمدتا ناشی از افزایش سن است و اساسا غضروف‌ها را دچار می‌سازد.
به گزارش ایسنا، در این مقاله که در سایت تخصصی «ای هاو» منتشر شده، توضیحاتی مطرح شده است تا شما بتوانید فرق بین این دو بیماری را از هم تشخیص دهید تا در امر درمان دچار مشکل نشوید.
آرتریت التهاب مفاصل است. این عارضه اغلب با درد، تورم، سفتی و حرارت در مفاصل آسیب دیده همراه است. آرتریت ممکن است با تعدادی از ناراحتی‌ها و بیماریهایی مثل آسیب دیدگی، عفونت، اختلالات متابولیکی، یک سیستم ایمنی فوق العاده فعال و حتی مشکلات ناشی از وزن اشتباه گرفته شود.به گفته متخصصان؛ در حال حاضر بیش از 100 نوع آرتریت شناخته شده است که شایعترین انواع آنها اوستئوآرتریت، آرتریت روماتوئید و نقرس هستند. در واقع هر نوع التهاب مفصلی شکلی از آرتریت محسوب می‌شود.

بر اساس این گزارش، آرتروز اصطلاح دیگری برای عارضه اوستئوآرتریت است که یک بیماری غیرالتهابی در مفاصل است و طی آن غضروف مفاصل تخریب می‌شود. این بیماری تحلیل برنده در نتیجه آسیب دیدگی، افزایش سن و کشیدگی یا پارگی طولانی مدت غضروف در مفاصل بروز می‌کند و سبب ایجاد درد و سفتی مفاصل می‌شود.

هر مفصلی ممکن است دچار آرتروز شود اما بروز این عارضه بیشتر در مفاصل زانوها، ستون مهره‌ها و لگن شایع است. اگر احساس درد مفصلی داشتید برای تشخیص صحیح حتما باید به پزشک مراجعه کنید. ارزیابی کامل وضعیت مفاصل شما توسط پزشک ضروری است. درمان آرتریت ممکن است شامل استفاده از داروهای ضد التهابی، ورزش و فیزیوتراپی باشد. در صورت مشورت با پزشک می‌توانید ضمن به حداقل رساندن درد خود، روال عادی زندگی‌تان را داشته باشید. بنابراین ارتریت نتیجه یک التهاب است اما آرتروز در واقع یک مشکل فیزیکی و حاصل آسیب دیدگی عضوی است.

آرتریت در واقع به بیش از 100 نوع مشکل روماتیکی اطلاق می‌شود که مفاصل، ماهیچه‌ها، تاندونها و حتی پوست و اعضای داخلی خاصی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تشخیص آرتریت بر اساس تست‌های خون و رادیولوژی صورت می‌گیرد. این در حالی است که آرتروز عمدتا ناشی از افزایش سن است و اساسا غضروف‌ها را دچار می‌سازد. این آسیب غضروفی سبب بروز درد، کاهش توان حرکت و کاهش توان ماهیچه‌ای می‌شود. اما باید بدانید که فعالیت و ورزش منظم می‌تواند غضروف‌ها را تغذیه کند.

غضروف در واقع برای جذب مواد غذایی به حرکت نیاز دارد بنابراین تحرک داشتن به حفظ سلامت غضروف مفاصل کمک می‌کند. اما در مجموع توصیه می‌شود که پیش از هر خود درمانی با پزشک متخصص مشورت کنید.
منبع : isna.ir
 

آرتروز وساییدگی مفاصل


بیمارى دژنراتیو مفصلى یا استئوآرتریت (OA) اختلالى است که با زوال پیشرونده و کاهش غضروف مفصلى همراه با پرولیفراسیون استخوان و بافت نرم جدید در مفصل مبتلا و اطراف آن مشخص مى‌گردد.
- OA اولیه (ایدیوپاتیک): علت زمینه‌اى ندارد.
- OA ثانویه: عامل زمینه‌سازى مثل تروما، استرس مکرر (شغلی، ورزش)، اختلال مادرزادی، اختلال متابولیک یا بیمارى‌هاى دیگر استخوانى / مفصلى وجود دارد.
- OA اروزیو: اصطلاحى است که اغلب براى بیماران مبتلا به استئوآرتریت DIP/PIP دست همراه با شواهد سینوویت و اروزیون‌هاى مرکزى سطح مفصلى در رادیوگرافى به‌کار مى‌رود.


پاتوژنز
تغییرات اولیه در غضروف شروع مى‌شود و به‌صورت تغییراتى در آرایش و اندازه فیبرهاى کلاژن است. پروتئازها موجب کاهش ماتریکس غضروف مى‌شوند. در ابتدا به‌صورت جبرانى سنتز پروتئوگلیکان افزایش مى‌یابد ولى در نهایت کاهش مى‌یابد و موجب فقدان کل ضخامت غضروفى مى‌گردد.


تظاهرات بالینى
OA شایع‌ترین شکل بیمارى مفصلى است، تقریباً هر مفصلى را مى‌تواند درگیر کند ولى معمولاً در مفاصل تحمل‌کننده وزن و پرکار مثل زانو، لگن، مهره‌ها و دست‌ها اتفاق مى‌افتد. در دست به‌طور تیپیک DIP، PIP یا اولین CMC (قاعده شست) مبتلا مى‌شود. درگیرى MCP نادر است.


علائم
- درد یک یا چند مفصل در موقع استفاده از آنها (درد در حالت استراحت و درد شبانه شیوع کمترى دارد)

- خشکى پس از استراحت یا خشکى صبحگاهى مى‌تواند رخ دهد ولى معمولاً کوتاه‌مدت (کمتر از ۳۰ دقیقه) است.

- کاهش حرکت مفصلى یا محدودیت عملکردی

- عدم ثبات مفصل

- دفرمیتى مفصل

- کرپیتاسیون مفصل ( 'صداى ترق و تروق' )


معاینات بالینى
- منوآرتریت یا الیگو / پلى‌آرتریت غیر قرینه مزمن

- تورم سفت یا استخوانى حاشیه مفصل مثل گره‌هاى هبردن (DIP) (Heberden's Nodes دست) یا گروه‌هاى بوکارد (PIP) (Bouchard's Nodes دست)

- امکان سینوویت خفیف همراه با افیوژن سرد وجود دارد ولى شایع نیست.

- کرپیتانس - صداى جیرجیر یا ترق و تروق قابل سمع در حرکت فعال یا غیر فعال مفصل

- دفرمیتى - به‌عنوان مثال OA زانو مى‌تواند با درگیرى کمپارتمان‌هاى مدیال، لاترال یا پاتلوفمورال باعث دفرمیتى‌هاى واروس یا والگوس گردد.

- محدودیت حرکات مفصل - مثلاً محدودیت روتاسیون داخلى مفصل لگن

- مى‌توان اختلالات نورولوژیک عینى را درگیرى مهره‌ها مشاهده کرد (مى‌تواند دیسک‌هاى بین‌مهره‌ای، مفاصل آپوفیزیال و لیگامان‌هاى کنار مهره‌هاى را درگیر کند).


ارزیابى
- معمولاً آزمایشات معمول طبیعى هستند.

- معمولاً ESR طبیعى است ولى ممکن است در بیمارانى که سینوویت دارند بالا باشد.

- فاکتور روماتوئید و بررسى‌هاى ANA منفى هستند.

- مایع مفصلى کاهى‌رنگ است و ویسکوزیته خوبى دارد. WBC مایع مفصلى ۲۰۰/L است و درد آرتریت‌هاى ناشى از کریستال یا عفونت باارزش است.

- ممکن است در ابتدا رادیوگرافى طبیعى باشد ولى با پیشرفت بیمارى باریک شدن فضاى مفصلی، اسکلروز استخوان زیرغضروفی، کیست‌هاى زیر غضروفى و استئوفیت مشاهده گردد. اروزیون‌ها با موارد مشابه در آرتریت روماتوئید یا پسوریاتیک فرق مى‌کنند و به‌صورت زیر غضروفى در طول قسمت مرکزى سطح مفصلى اتفاق مى‌افتند.


درمان
- آموزش بیماران، کاهش وزن، استفاده مناسب از عصا و وسایل کمکى دیگر، ورزش‌هاى ایزومتریک براى تقویت عضلات اطراف مفصل درگیر.

- کرم کاپسایسین (Capsaicin) موضعى مى‌تواند در رفع درد دست یا زانو کمک کند.

- استامینوفن، سالیسیلات‌ها و NSAIDs. در موارد خطر توکسیستى گوارشی، NSAIDs اختصاصى COX-2 را در نظر بگیرید.

ترامادول (Tramadol) - در مواردى که NSAIDsها به میزان کافى علائم را کنترل نمى‌کنند در نظر گرفته مى‌شود. این دارو نوعى آگونیست اپیوئید صناعى است و اعتیاد به آن نگران‌کننده است.

- گلوکوکورتکیوئیدهاى داخل مفصلى - باعث رفع علائم مى‌شود ولى باید به‌ندرت انجام شود زیرا اگر به دفعات انجام گیرد مى‌تواند کاهش غضروفى را تشدید کند.

- هیالورنین داخل مفصلى - در بیمارانى توصیه مى‌شود که به درمان غیر داروئى و ضدٌ دردها پاسخ نداده‌اند. وقتى NSAIDsها ممنوعیت مصرف دارند یا مؤثر نباشند این روش را در نظر مى‌گیرند.

- شستشوى مفصلی- روش تهاجمی. نقش آن در درمان هنوز نامعلوم است.

- گلوکزآمین و کندروئیتین - مؤثر بودن آنها اثبات نشده است.

- گلوکوکورتیکوئیدهاى سیستمیک جائى در درمان OA ندارد.

- جراحى را در مواردى مى‌توان در نظر گرفت که بیمار درد مقاوم به درمان و کاهش عملکرد دارد و به درمان‌هاى دیگر پاسخ نمى‌دهد.


تشخیص
معمولاً براساس الگوى درگیرى مفصل، خصوصیات رادیوگرافیک، تست‌هاى آزمایشگاهى طبیعى و یافته‌هاى مایع سینوویال اثبات مى‌گردد.


تشخیص افتراقى
تشخیص افتراقى استئونکروز، مفصل شارکوت، آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک، آرتریت‌هاى ناشى از کریستال.


منبع:مجله الکترونیکی ویستا

برچسب‌ها: متخصص ارتوپدیمتخصص طب فیزیکی وتوابخشی استخوان وعضلاتمتخصص فیزیوتراپی,متخصص مغز واعصاب وستون فقراتمتخصص روماتیسم ومفاصل