ام اس و فیزوتراپی

یکی از مشکلات اصلی ما،ضعف و محدودیت در حرکت است که از طرفی بعلت درگیری قسمتهای حرکتی در مغز و نخاع و از طرف دیگر بعلت کم حرکت شدن خودمان است . شاید شما هم به یکی از علل زیر حرکات خود را محدود کرده اید:
افسردگی و بی حوصلگی ،ترس ازافتادن یا جراحات دیگر و ناآگاهی (مثلاً ترس از ضرر داشتن فعالیت ) . کم بودن تحرک دارای عوارضی است مانند کوتاه شدن و ضعیف تر شدن عضلات ، زخم بستر ، یبوست و …

حتماً تابحال با فردی که دست یا پایش شکسته است برخورد داشته اید و شاهد بوده اید که پس از درمان شکستگی و بازکردن گچ ، بیمار در انجام حرکات آن عضو ناتوان شده است و نیازمند به فیزیوتراپی برای مدتی محدود بوده است . فرق ما با همین بیمار در این است که برای مدت نامحدودی به فیزیوتراپی محتاجیم .
شاید فکر کنید عملی نیست که همه روزه به یک فیزیوتراپیست رجوع کنید و شاید انجام مداوم این کار از نظر وقت و یا هزینه غیرممکن باشد.
اما با یک روش ساده می توانیم این مشکل را حل کنیم :
1- ابتدا به یک فیزیوتراپیست حاذق و دلسوز مراجعه می کنیم . یافتن او اصلاً مشکل نیست ! کافی است به یک مرکز فیزیوتراپی رجوع کنید و در صورتی که در آنجا راحت بودید و حس کردید به مشکلات شما توجه می شود و برایتان دقیقاً برنامه ریزی می کنند، می توانید همیشه به همان فیزیوتراپیست مراجعه کنید. بدیهی است علاوه بردقت و توجه متخصص مربوطه ، سلیقه شخصی شما هم بسیار مهم است و مثلاً فیزیوتراپیست انتخابی من ممکن است برای شما انتخاب مناسبی نباشد.
2- متخصص فیزیوتراپی شما را معاینه می کند و حرکتهای مناسب را به شما توصیه می کند و به صلاحدید ایشان چند جلسه ای در همان مرکز تمرین می کنید.
3- حرکاتی که فعلاً لازم دارید و تعداد و چگونگی انجام روزانه آنها در خانه را بیاموزید و در صورت نیاز به وسایل کمکی ، آنها را از فروشگاههای این نوع لوازم تهیه کنید و یا اگر می توانید مشابه آنها را برای خود بسازید.
4- هر روزه در منزل وقتی را به حرکات فیزیوتراپی اختصاص دهید و ضمن انجام این ورزشها سعی کنید بیشتر به بهبودی و تندرستی فکر کنید .
5- به صلاحدید فیزیوتراپیست هر چند هفته به او مراجعه کنیم تا هم درست انجام شدن حرکاتمان را بررسی کند وهم در صورت لزوم تغییراتی در نوع و تعداد حرکاتمان بدهد.
چند توصیه کلی :
■ منظور ما از انجام حرکات فیزیوتراپی رسیدن به وضعیت بهتر جسمی و روحی است نه شرکت در مسابقات المپیک ! پس در انجام ورزشها رعایت اعتدال را فراموش نکنیم …
بهترین حالت ، انجام تعداد کمی حرکت در نوبت های متعدد در طی روز است .
■ حرکات را تا مرز رسیدن به خستگی انجام بدهیم . در صورت تمایل پس از مدتی استراحت می توان دوباره حرکات را تکرار کرد.
■ هرموقعیتی که انجام حرکت را آسان کند مفید است ، بنابراین با توجه به سبک شدن وزن بدن در آب ، شنا یکی از مفید ترین ورزشها برای ما می باشد. البته نیازی به شنای حرفه ای نیست و اندکی هم که در آب دست و پایمان را تکان دهیم بسیار مفید است

آیا من باید فیزیوتراپی و ورزش های منظم داشته باشم ؟ ورزش های مناسب برای ام اس چیست؟
شما و پزشکتان بایستی تصمیم بگیرید که فیزیوتراپی در مورد شما ارزش خواهد داشت یا نه ؟ به دنبال تشدید علایم بیماری ، برای پزشکتان خیلی مفید است که شما را به بخش توانبخشی برای ارزیابی نیرو و ضعفتان بفرستد . اما خیلی مهم است که بدانیم چه چیزی فیزیوتراپی است و چه چیزی فیزیوتراپی نیست . فیزیوتراپی نباید به عنوان یکسری برنامه مداوم در بخش بیمارستانی قلمداد شود . بلکه بایستی به عنوان راهی برای امتحان تواناییهای در حال حاضر شما و کشف چگونگی افزایش آن تواناییها تلقی شود . یک متخصص فیزیوتراپی می تواند به شما کمک کند تا انرژی در حال حاضرتان را افزایش دهید و همراه با کار درمانی تکنیک های ذخیره انرژی را به شما آموزش دهد .
کارکنان توانبخشی ممکن است ورزش ها و وسایل کمکی خاصی را به شما پیشنهاد دهند تا در منزل در حد امکان به دیگران وابسته نباشید. ملاقات در منزل توسط متخصص کاردرمانی یا فیزیوتراپی ممکن است در ارزیابی سازشهای ممکنه درخانه خیلی مفید باشد.
با یک برنامه ورزشی منظم یا ورزش های توانبخشی شما قادر خواهید بود با حفظ موقعیت فیزیکی خوب در طول مسیری به راحتی گام بردارید.
این بدان معنا نیست که شما ورزش های سخت و پر انرژی انجام دهید فقط باید درحد توان خود ورزش کنید . بسیاری از افراد شنا کردن را به طو ر منظم ، یا برنامه های یوگا را در حفظ تونوس عضلات مفید می دانند بدون آنکه این اعمال باعث خستگی زیاد عضلات شوند.
زمانیکه شما در رابطه با زندگی با m s تجربه حاصل کنید قادر خواهید بود که در این مورد قضاوت کنید که چطور می توانید تا قبل از اینکه خسته شوید ورزش کنید .
بسیاری از فصول کتابها برنامه های ورزشی مانند یوگا ، شنا و اسب سواری را پیشنهاد می کنند

تاثیر ماساژ درمانی در درمان بیماری ام اس
ماساژ درمانی به عنوان یکی از درمان های جایگزین به کاهش اضطراب و سیر پیشرفت بیماری ام اس کمک می کند.
دکتر محمدرضا معتمد، متخصص مغز و اعصاب به خبرنگار باشگاه خبرنگاران گفت: ماساژ درمانی یکی از قدیمی ترین و آسان ترین روش‌های درمانی است که با تقویت گردش خون، سیستم ایمنی و احساس آرامش بر فشار خون، سیستم گوارشی، پوست و عضلات تاثیر دارد.
وی افزود: در آمریکای شمالی و جنوبی پرستاران از ماساژ درمانی مثل روش های درمانی دیگر استفاده می کنند و حتی این روش جزو مواد امتحانی در اخذ مدرکشان محسوب می شود.
این متخصص مغز و اعصاب خاطر نشان کرد: امروزه ماساژ درمانی برای افراد مسن، نوزادان نارس، بیماران دارای حملات قلبی و مغزی و بیماران مبتلا به ایدز مورد استفاده قرار می گیرد.
معتمد تصریح کرد: اثرات سودمند ماسا‍ژ طی مطالعاتی در بیماران ام اس نشان داده که افردی که از این روش استفاده کردند به طور قابل ملاحظه ای بلافاصله بعد از جلسات ماساژ شاهد کاهش اضطراب و افسردگی بوده اند و سیر پیشرفت بیماری در آنها کاهش پیدا کرد

انجام فیزیوتراپی ممکن است برای بیماران دچار ام اس مفید باشد
فیزیوتراپی میتواند برای بیماران ام اس مفید باشد.

بر اساس مجموعه تحیقات و شواهد علمی بمرور جمع شده فیزیوتراپی میتواند برای بیماران ام اس مفید باشد. همچنین فیزیوتراپی بعنوان جزئی از یک رویکرد کلی برای کمک در کنترل علائم ام اس مانند بی‌رمقی (fatigue) پیشنهاد شده است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، اگر چه فیزیوتراپی دامنه‌های وسیع و رویکردهای بسیاری داشته و ما تنها در شروع بررسی این نکته هستیم که کدام دامنه و رویکرد برای بیماران ام اس بهترین است.
شواهد اینگونه نشان میدهند که برخی زمینه‌های فیزیوتراپی مانند تمرینهای قدرتی و تمرینهای هوازی منجر به افزایش توانایی در راه رفتن , ایستادن و در واقع کاهش خستگی و بی رمقی میشوند.

اما این واقعیت نیز وجود دارد که بیماران ام اس تفاوت زیادی با هم داشته و از نظر زمان ابتلا و شدت پیشرفت بیماری نیز با هم متفاوت هستند. چنین امری دلالت بر این مهم دارد که یک تمرین خاص را نمی‌توان برای همه توصیه نمود چون ممکن است برای برخی مفید نباشد.
بنابراین مهم است که انجام تمرینها زیر نظر یک فیزیوتراپ و با مشارکت سایر مراقبین بهداشت صورت گیرد تا هر کس متناسب با وضعیتی که دارد به انجام تمرینها پرداخته و در طول زمان به وضعیت جسمی بهتری دست یابد برای دستیابی به هدف فوق و دستیابی به بهترین روش تاثیرگذار روی سلامتی شخص تبادل اطلاعات , مشورت و همکاری صریح لازم است.
رویکرد درمانی خاص با توجه به منابع موجود بین درمانگرها . تجربه درمانگر , رجحان شخصی درمانگر و بیمار متفاوت است. درمان به اشکال مختلف می تواند پیشنهاد شود چه برای بیماران بستری چه برای بیماران سرپایی و چه تمرینهای جمعی.

چنین انعطاف پذیری بسیار ضروری است زیرا هر بیمار خاص و یکه است (کمتر دو بیمار کاملا مشابه وجود دارند) و نیازهایشان نیز همواره در حال تغییر می باشد.
انجام فیزیوتراپی بایستی بصورت پیوسته و بلند مدت باشد تا بهترین نتیجه را برای بیمار در بر داشته باشد, در غیر این صورت نتیجه مورد نظر حاصل نخواهد شد. خود درمانی مداوم و موثر بخشی حیاتی در رویکرد به فیزیوتراپی جهت به حداقل رساندن علائم بیماری محسوب میشود علائمی مانند گرفتگی عضله ها - بی رمقی – ضعف و درد.

چنین امری مستلزم درک ماهیت علائم بیماری و منطقی است که در رویکرد مدیریتی ما وجود دارد تا توانایی بکاربردن ره یافت و شیوه‌های مناسب را داشته باشیم۰ چنین دانشی نه تنها شخص را قادر به کنترل بهتر علائم بیماریش میکند بلکه باعث میگردد تا او شناخت کافی از توانایی خودش بدست آورد. آموزش نقش کلیدی در فیزیوتراپی دارد۰
در ارتباط با این رویکرد آنچه مهم است این است که فیزیوتراپی نباید حاکم بر زندگی فرد باشد بلکه بایستی جزئی از زندگی او گردد به این شکل که :

- در وضعیتهایی قرار گرفته که در آنها احساس راحتی کرده و هم ترازی عضله ها و مفاصل وجود داشته باشد مثل وقتی که روی رختخواب دراز کشیده‌اید یا روی صندلی نشسته‌اید.
- بکار بردن الگوهای حرکتی که باعث ایجاد عدم تقارن نشود یا باعث افزایش سفتی و گرفتگی عضله ها نگردد.
- مشارکت در انجام تمرینهای هوازی
- استفاده صحیح از تجهیزات
اهداف اولیه فیزیوتراپی عبارتند از:
- تشخیص جامع نیازهای فیزیکی , تمرکز روی وضعیت و حرکت
- تسهیل انجام وظایف بطور مستقل
- ارائه مجموعه آموزشهایی در ارتباط با موضوعهای: تمرینهای هوازی – حرکت و انجام امور و چگونگی حرکت بگونه‌ای که کمتر بیمار دچار سقوط شود.
- جلوگیری از بغرنج‌تر شدن وضعیت بیمار مانند در تنگا و فشار قرار گرفتن , کوتاه شدن عضله ها و تاندون بافتها.
- دست یابی به بهترین وضعیت تندرستی فیزیکی – عمومی
“نقل شده” کلمه ای است که فیزیوتراپها اغلب برای توصیف بهبود بدست آمده و دائمی شده در یکنفر بکار می برند , آنها با اندازه گیری تغییرات نسبت به سنجش میزان پیشرفت بیمار در طول زمان اقدام میکنند , چنین سنجشی در نواحی کیفیت راه رفتن , سطح تندرستی, دامنه حرکات و مقدار انجام وظایف بطور مستقل صورت میگیرد. در صورتیکه وضعیت بیمار بطرف بدتر شده باشد فیزیوتراپها میتوانند مشخص کنند که این بدتر شدن ناشی از عوامل عصبی است یا سایر عوامل است.
چنین تشخیصی ضروری است زیرا محدودیت در منابع مراقبت بهداشتی به این معنی است که تمرینهای مداوم بلند مدت به دشواری میتواند مفید باشد در صورتیکه تغییرات مثبت بوقوع نپیوندد یا اگر پس از مدتی بهبود مورد نظر حاصل نگردد.

لذا خود درمانی مداوم بوسیله مشارکت با فیزیوتراپ بنیاد اساسی موفقیت در رهیافت درمان با فیزیوتراپی است

فیزیوتراپی : رویکردی مشارکتی
بی رمقی و ام اس

بر اساس مجموعه تحیقات و شواهد علمی بمرور جمع شده فیزیوتراپی میتواند برای بیماران ام اس مفید باشد. همچنین فیزیوتراپی بعنوان جزئی از یک رویکرد کلی برای کمک در کنترل علائم ام اس مانند بی رمقی (fatigue) پیشنهاد شده است.

اگر چه فیزیوتراپی دامنه های وسیع و رویکردهای بسیاری داشته و ما تنها در شروع بررسی این نکته هستیم که کدام دامنه و رویکرد برای بیماران ام اس بهترین است.

شواهد اینگونه نشان میدهند که برخی زمینه های فیزیوتراپی مانند تمرینهای قدرتی و تمرینهای هوازی منجر به افزایش توانایی در راه رفتن , ایستادن و در واقع کاهش خستگی و بی رمقی میشوند. اما این واقعیت نیز وجود دارد که بیماران ام اس تفاوت زیادی با هم داشته و از نظر زمان ابتلا و شدت پیشرفت بیماری نیز با هم متفاوت هستند. چنین امری دلالت بر این مهم دارد که یک تمرین خاص را نمی توان برای همه توصیه نمود چون ممکن است برای برخی مفید نباشد.
بنابراین مهم است که انجام تمرینها زیر نظر یک فیزیوتراپ و با مشارکت سایر مراقبین بهداشت صورت گیرد تا هرکس متناسب با وضعیتی که دارد به انجام تمرینها پرداخته و در طول زمان به وضعیت جسمی بهتری دست یابد برای دستیابی به هدف فوق و دستیابی به بهترین روش تاثیر گذار روی سلامتی شخص تبادل اطلاعات , مشورت و همکاری صریح لازم است.
رویکرد درمانی خاص با توجه به منابع موجود بین درمانگرها . تجربه درمانگر , رجحان شخصی درمانگر و بیمار , متفاوت است. درمان به اشکال مختلف می تواند پیشنهاد شود چه برای بیماران بستری چه برای بیماران سرپایی و چه تمرینهای جمعی. چنین انعطاف پذیریی بسیار ضروری است زیرا هر بیمار خاص و یکه است (کمتر دو بیمار کاملا مشابه وجود دارند) و نیازهایشان نیز همواره در حال تغییر می باشد.

انجام فیزیوتراپی بایستی بصورت پیوسته و بلند مدت باشد تا بهترین نتیجه را برای بیمار در بر داشته باشد, در غیر این صورت نتیجه مورد نظر حاصل نخواهد شد. خود درمانی مداوم و موثر بخشی حیاتی در رویکرد به فیزیوتراپی جهت به حداقل رساندن علائم بیماری محسوب میشود علائمی مانند گرفتگی عضله ها - بی رمقی – ضعف و درد. چنین امری مستلزم درک ماهیت علائم بیماری و منطقی است که در رویکرد مدیریتی ما وجود دارد تا توانایی بکاربردن ره یافت و شیوه های مناسب را داشته باشیم0 چنین دانشی نه تنها شخص را قادر به کنترل بهتر علائم بیماریش میکند بلکه باعث میگردد تا او شناخت کافی از توانایی خودش بدست آورد. آموزش نقش کلیدی در فیزیوتراپی دارد0

در ارتباط با این رویکرد آنچه مهم است این است که فیزیوتراپی نباید حاکم بر زندگی فرد باشد بلکه بایستی جزئی از زندگی او گردد به این شکل که :

- در وضعیتهایی قرار گرفته که در آنها احساس راحتی کرده و هم ترازی عضله ها و مفاصل وجود داشته باشد مثل وقتی که روی رختخواب دراز کشیده اید یا روی صندلی نشسته اید.

- بکار بردن الگوهای حرکتی که باعث ایجاد عدم تقارن نشود یا باعث افزایش سفتی و گرفتگی عضله ها نگردد.

- مشارکت در انجام تمرینهای هوازی

- استفاده صحیح از تجهیزات

اهداف اولیه فیزیوتراپی عبارتند از:

- تشخیص جامع نیازهای فیزیکی , تمرکز روی وضعیت و حرکت
- تسهیل انجام وظایف بطور مستقل
- ارائه مجموعه آموزشهایی در ارتباط با موضوعهای: تمرینهای هوازی – حرکت و انجام امور و چگونگی حرکت بگونه ای که کمتر بیمار دچار سقوط شود.
- جلوگیری از بغرنج تر شدن وضعیت بیمار مانند در تنگا و فشار قرار گرفتن , کوتاه شدن عضله ها و تاندون بافتها.
- دست یابی به بهترین وضعیت تندرستی فیزیکی – عمومی

"نقل شده" کلمه ای است که فیزیوتراپها اغلب برای توصیف بهبود بدست آمده و دائمی شده در یکنفر بکار می برند , آنها با اندازه گیری تغییرات نسبت به سنجش میزان پیشرفت بیمار در طول زمان اقدام میکنند , چنین سنجشی در نواحی کیفیت راه رفتن , سطح تندرستی, دامنه حرکات و مقدار انجام وظایف بطور مستقل صورت میگیرد. در صورتیکه وضعیت بیمار بطرف بدتر شده باشد فیزیوتراپها میتوانند مشخص کنند که این بدتر شدن ناشی از عوامل عصبی است یا سایر عوامل است.

چنین تشخیصی ضروری است زیرا محدودیت در منابع مراقبت بهداشتی به این معنی است که تمرینهای مداوم بلند مدت به دشواری میتواند مفید باشد در صورتیکه تغییرات مثبت بوقوع نپیوندد یا اگر پس از مدتی بهبود مورد نظر حاصل نگردد.
لذا خود درمانی مداوم بوسیله مشارکت با فیزیوتراپ بنیاد اساسی موفقیت در رهیافت درمان با فیزیوتراپی است.

بهترین راه های کاهش درد بدن

برای تسکین درد گاهی سرما و گاهی هم گرما موثر است. مثلا وقتی مچ پای‌تان پیچ می‌خورد ممکن است بلافاصله سراغ فریزر بروید و یک قالب یخ یا بسته سبزی یخ‌زده را بردارید و روی مچ پای‌تان بگذارید تا درد کم شود یا به توصیه یک پزشک با گذاشتن یک بالشتک گرم روی شانه اسپاسم کرده و گرفته خود درد آن را کم کنید اما وقتی ساق پای شما بعد از یک پیاده‌روی طولانی درد گرفت چه باید کرد؟ یا وقتی با برداشتن چیزی سنگین از روی زمین عضلات‌تان کش می‌آید و دردناک می‌شود چه روشی بهتر است؟

به شیوه روانشناسی دردتان را کم کنید

به گزارش نیک صالحی به نقل از مجله سیب سبز ؛ با یک بالشتک گرم یا یک کیسه یخ نمی‌توان مچ پای رگ به رگ شده یا تاندون پاره شده را درمان کرد اما گرم‌کردن و سرد‌کردن به موقع باعث می‌شود که این نوع از آسیب‌های جزئی سریع‌تر بهبود پیدا کرده و درد موضعی شما کمتر شود. بهتر است بدانید به عقیده دکتر سانو آهلووالیا، رئیس بخش جراحی ارتوپدی در مرکز پزشکی سدارنیویورک، این کار بسیار اهمیت دارد چون وقتی درد شما کم شود و حال‌تان بهتر باشد بهبود عضو آسیب‌دیده هم سریع‌تر اتفاق می‌افتد. این مسئله ممکن است دلیل روانشناسی داشته باشد؛ که البته بدون شک عوامل فیزیولوژیکی هم در آن دخالت دارند چراکه وقتی درد کمتر شود می‌توانید حرکت کنید و خون بیشتری به سمت محل آسیب‌دیده جریان پیدا می‌کند. پس باید بدانید چه موقع کیسه یخ را در محل آسیب بگذارید و کی از بالشتک گرم استفاده کنید.

وقتی باید کیسه‌ای یخ از فریزر بیرون بیاورید

به گفته دکتر میکل چاتنوری، متخصص فیزیوتراپی، یخ به سرعت رگ‌های خونی موجود در پوست و بافت‌های زیرین آن را تنگ کرده و جریان خون را کند می‌کند که باعث کم‌شدن سرعت عکس‌العمل‌های شیمیایی مثل ایجاد ورم و التهاب در آن قسمت می‌شود. برای اینکه سرد‌کردن ضرری نرساند می‌توانید از یک بسته یخ خرد شده یا سبزیجات یخ زده استفاده کنید و آن را هر یک تا 2 ساعت به مدت 20 دقیقه روی قسمت آسیب‌دیده بگذارید. بهتر است برای جلوگیری از سرمازدگی یک حوله نمدار یا یک دستمال آشپزخانه را بین یخ و پوست خود قرار دهید. یادتان باشد اگر از یک بسته سبزیجات یخ‌زده استفاده کردید دیگر برای مصرف خوراکی آن را داخل فریزر نگذارید چراکه وقتی یخ سبزیجات باز می‌شود و دوباره یخ می‌زند ارزش غذایی خود را از دست می‌دهد.

بلافاصله بعد از یک ورزش سنگین ...

یادتان باشد استفاده از کیسه یخ بلافاصله بعد از یک ورزش سنگین که احساس می‌کنید فشار زیادی به عضلات شما آمده، می‌تواند مانع گرفتگی و درد عضلات شود. زمانی که محل آسیب‌دیده بسیار گرم است: گرمای شدید ناحیه آسیب‌دیده به‌دلیل ایجاد عفونت یا التهاب است که با سرد‌کردن آن می‌توانید جلوی گسترش عفونت یا ورم را تا حدود زیادی بگیرید.

گرم‌بودن بیش از حد شکم در زمان حاملگی: بهتر است بدانید که گرمای زیاد ناحیه شکم در دوران حاملگی می‌تواند به جنین آسیب برساند و حتی ممکن است باعث نقص جنین شود؛ پس بهتر است بعد از مشورت با پزشک شکم خود را خنک کنید.

در این شرایط از کیسه یخ استفاده کنید

24 تا 48 ساعت اول بعد از آسیب‌دیدگی: دکتر آهلووالیا معتقد است چه قوزک پای شما رگ به رگ شده باشد و چه عضلات‌تان کش آمده باشد، استفاده از یخ در ساعات اولیه آسیب‌دیدگی از التهاب و ورم موضعی جلوگیری می‌کند یک متخصص فیزیوتراپی به نام دکتر هتلر هم معتقد است اگر در ساعات اولیه توسط کیسه یخ جلوی التهاب را نگیرید، درد و ورم شدید باعث ضعیف‌شدن شما شده و حرکت را برای‌تان مشکل خواهد کرد.

اما چه موقع باید سراغ گرم‌کردن برویم

گرما دقیقا برعکس سرما عمل می‌کند. یعنی با باز‌کردن رگ‌های خونی جریان خون را افزایش داده و باعث انتقال سریع‌تر مواد ترمیم‌کننده و مغذی به ناحیه آسیب‌دیده می‌شود که می‌توانند یک ماهیچه منقبض و دردناک را به حالت عادی دربیاورند. همچنین به گفته دکتر هتلر گرم‌کردن محل آسیب‌دیده با تغییر پیام‌هایی که گیرنده‌های عصبی به مغز می‌فرستند باعث کاهش درد می‌شود. شما می‌توانید از یک بالشتک گرم نمدار که مدتی در آب گرم قرار داده‌اید یا یک بالشتک برقی یا بسته‌هایی مثل پاپ‌کورن که در مایکروویو گرم و باز می‌شوند استفاده کنید. یادتان باشد که برای جلوگیری از سوختگی در ابتدا پوست خود را با یک حوله یا پارچه بپوشانید. گرم‌کردن موضعی را بیش از 20 دقیقه ادامه ندهید و بگذارید پوست شما بعد از این زمان کاملا خنک شود. طبق توصیه دکتر هتلر هیچ‌وقت زمانی که خواب هستید از بالشتک گرم استفاده نکنید.

در این شرایط از بالشتک گرم استفاده کنید:

یک تا 2 روز بعد از یک ورزش سنگین، البته در این زمان می‌توانید به‌جای گرم‌کردن با یک وسیله به پیاده‌روی بروید تا تمام عضلات شما به‌طور طبیعی گرم شوند.

برای دردهای مزمن مثل کمردرد:

به گفته دکتر آهلووالیا، وان یا دوش آب گرم به‌خصوص برای رفع انقباض عضلاتی که به مدت طولانی منقبض بوده‌اند، بسیار مفید است.

چند روز بعد از آسیب‌دیدگی

بعد از گذشت چند روز ورم موضعی کم می‌شود و گرم‌کردن جریان خون را افزایش داده و باعث رساندن مواد ترمیم‌کننده و مغذی به ناحیه آسیب‌دیده می‌شود که نتیجه آن بهبود سریع‌تر آسیب‌دیدگی است. البته به گفته دکتر هتلر زمان مشخصی برای شروع گرم‌کردن وجود ندارد. اگر همچنان سرد کردن درد شما را کم می‌کند به این کار ادامه دهید اما اگر سرد‌کردن دیگر اثری روی موضع دردناک ندارد گرم‌کردن را شروع کنید.

منبع : نیک صالحی

گرما و سرما درمانی راهی برای تسکین دردهای روماتیسمی

آیا چیزی هست که بتوان برای کاهش درد و رنج بیماری آرتریت انجام داد؟
شاید شما هم شنیده اید درمان گرم و سرد می تواند به تسکین دردهای روماتیسمی کمک کند و تعجب کنید که اینکار ارزش امتحان کردن را دارد.
بسیاری از پزشکان روماتولوژی هر دو روش گرما درمانی و سرما درمانی را برای کاهش التهاب و کمک به تحمل درد و رنج ناشی از آرتریت پیشنهاد می دهند. با یک سعی و خطا شما می توانید روش بهتر را انتخاب کنید .

سرما و یا گرما چگونه به بیماری آرتریت کمک می کنند؟
سرما یا گرما باعث تحریک نیروی درونی بهبود بخش بدن می گردد . برای مثال گرما باعث گشاد شدن رگ های خونی ، تحریک گردش خون و کاهش اسپاسم عضلانی می شود . به علاوه گرما احساس درد را تغیر می دهد . شما می توانید از گرمای خشک مانند هیتر ها و همچنین گرمای تر مانند حمام گرم استفاده کنید .
در نقطه مقابل کمپرس سرد باعث کاهش جریان خون به وسیله تنگ کردن رگ های خونی می گردد. شاید در ابتدا سرما مطلوب نباشد اما با بی حس کردن سبب کاهش درد می گردد .

بهترین دما در گرما درمانی بیماری آرتریت کدام است ؟
وقتی از گرمای تر استفاده می کنید مطمئن شوید دما به قدری زیاد نباشد که موجب سوختگی پوست شما گردد . دمایی را بیابید که مطلوب بدن شما باشد چه از حمام استفاده کنید و یا از آب های گرم معدنی و یا غیره .
یک گرما درمانی مرطوب به مدت حداقل ۱۵ دقیقه قبل از و رزش و بعد از آن مفید است . همچنین شما می توانید هر زمان در طول روز که دوست دارید برای کاهش درد از این روش استفاده کنید .
در روش گرما درمانی می توانید از روش های زیر برای درد های آرتریت استفاده کنید :
• بسته ها و یا کمربند های گرمایی موجود در داروخانه ها
• استخر آب گرم
• ترکیب درمانی پارافین و روغن معدنی
• حمام گرم
• دوش گرم
• جکوزی گرم و یا وان حمام داغ
• پارچه و یا حوله گرم

آیا حمام گرم و یا آب های گرم معدنی کمکی برای درد های آرتریت هستند ؟
بسیاری از مردم که از درد های آرتریت رنج می برند در یافته اند که حمام گرم و یا آب های گرم معدنی راه خلاصی از دردها می باشد . گرمای مرطوب آسودگی ماهیچه ها را افزایش داده ، باعث جریان یافتن خون بیشتر به محل درد شده و اسپاسم و سختی عضلات را از بین می برد . ولی اگر فشار خون بالا و یا بیماری های قلبی دارید و یا اگر باردارید از آب حمام داغ یا آب گرم معدنی خودداری کنید.

ورزشهای کششی

ورزشهای کششی یکی از اجزا اصلی برنامه تمرین درمانی طب فیزیکی می باشد. برای اینکه کشش یک عضله یا دسته عضلانی بدرستی انجام شود باید موارد متعددی رعایت شود که به آنها اشاره می کنیم.

۱. محور کشش و ثابت بودن درست قسمتی از بدن حین کشش:برای اینکه کشش درست انجام شود باید زاویه ای که به عضله کشش داده می شود درست باشد و گاهی باید برای کشش درست یک مفصل ثابت باشد و یک مفصل کشیده شود.

۲.شدت کشش: چه مقدار کشش بدهیم

۳.مدت کشش: چند ثانیه کشش موثر است

۴. سرعت کشش

۵. تعداد کشش

۶. نوع کشش

باید توجه داشت که اطلاعات مختلفی که در مورد حرکات کششی چاپ و منتشر می شود و در بسیاری از سایتها به آنها استناد می شود اکثرا بر روی ورزشکاران انجام شده و باید در هنگام  تجویز کشش برای بیماران وضعیت بیمار را در نظر گرفت.

ادامه دارد

الکترو مگنتیک تراپی (Magnet Therapy):

دستگاه مگنت درمانی بسیار پیشرفته با امواج مغناطیسی (آهنربایی) قابلیت درمان بسیاری از دردها وآسیبهای بافت عضلانی و اسکلتی بدن را با قدرت 400 Gous بصورت پالسی (Pulse Electromagnetic Field therapy) یا (PEMFT)در بر دارد و درضمن بهترین روش درمان پوکی استخوان به حساب می آید. سایر اثرات مگنتوتراپی عبارتست از:

1. وازودیلاتاسیون یا اتساع عروقی
2. اثرات ضد ادم یا تورم اندامها
3. اثر ضد التهاب
4. اثر شل کنندگی عضلات
5. ترمیم بافتهای آسیب دیده (استخوان و بافت نرم)
6. اثر ضد درد