آثار آب درمانی در بدن

1) تا زمانی که آب سرد مورد مصرف قرار می گیرد، فعالیت عضو کاهش می یابد و پس از قطع مصرف آب، قسمت هایی از بدن به حالت طبیعی برمی گردند و برای مدتی درجه حرارت از حد فعالیت بالاتر قرار می گیرد. پس از این مصارف باید قسمت هایی از بدن را ماساژ داد تا گردش خون تسریع شود.

کمپرس کیسه یخ یا آب سرد در سر از احتقان و هجوم خون در سر جلوگیری می کند که در برطرف ساختن سردرد و دردهای عصبی موثر است. استفاده از این کمپرس در قسمت های مختلف بدن اثرات زیر را به دنبال دارد:

اگر زیر بغل گذاشته شود، به منزله ی ضد احتقان برای تمام بازو خواهد بود.

اگر در خم آرنج قرار داده شود، درجه حرارت دست را پایین می آورد.

اگر در قسمت بالای پا گذاشته شود، ساق را در زیر زانو نیرو می دهد .

اگر روی زانو و پاشنه پا نهاده شود، اثر ضد احتقان پا خواهد داشت.

2) نوشیدن آب سرد و تنقیه با آب سرد، درجه حرارت را دربیماری های تب زا فرو می اندازد. آب سرد اگر برای سر و کف پا به کار رود، درجه حرارت عمومی را درتب ها پایین می آورد. گذاشتن پارچه ی آغشته به آب سرد و مرطوب روی شکم سبب فرو افتادن درجه حرارت به هنگام تب می گردد.

3) کاربرد آب داغ فعالیت حیاتی را تحریک می کند، ولی موجب رخوت و واکنش های بعدی می شود. پس از کاربرد آب داغ، قسمت هایی از بدن را باید با آب سرد مواجه کرد و با مالش ایجاد گرما کرد. استفاده از آب داغ، التهاب چشم ها را برطرف می سازد و سبب می شود که دردهای قولنج شکم، اسپاسم، کرامپ، درد و غیره در هر بخش از بدن ساکت شود. تنقیه با آب گرم به روده ها قوام می بخشد و یبوست را برطرف می کند، ولی خستگی مفرط را سبب می شود. استعمال آب داغ در پوست باعث اتساع سرخرگ ها و سیاهرگ ها و مجاری لنفاوی می شود.

حمام کامل با آب داغ حملات آسم را بهبود می بخشد. ابتدا دستگاه مرکزی را تحریک می کند و سپس به رخوت می اندازد، لذا بیمار ابتدا احساس برانگیختگی خواهد کرد، سپس کوفتگی.

گذاشتن موقت بطری آب داغ روی پوست موجب بالا رفتن گرمای بافت می شود. بطری آب داغ کاربردهای موثری دارد، از جمله زمانی که اعضای انتهایی بدن سرد شده باشند.

4) کاربرد متناوب آب داغ و سرد در پوست بسیار سودمند است. در این برنامه، مصرف آب سرد همواره آخر کار انجام می شود. دمای پوست ابتدا به طور قابل ملاحظه ای نسبت به درجه حرارت طبیعی افزایش پیدا می کند و پس از آن از طریق آب سرد پایین می آید.

این برنامه ی آب درمانی به دفعات با آب گرم شروع می شود و با آب سرد تمام می شود که با انواع ورزش ها مثل دمبل زدن، قدم زدن سریع و یا درافراد ناتوان با ماساژ بدن دنبال می شود. این شیوه ها همواره قدرت تغذیه را بدون بروز هر نوع اختلال بهبود می بخشد.

5) کاربرد آب ولرم ، همواره آثار نیکوبخشی دارد و برای کودکان، مردان جوان، زنان ظریف و افراد حساس مناسب است.

* مزایای آب درمانی نسبت به سایر روش های درمانی

1) درمان بیماری های انسان با آب، بسیار ساده و طبیعی است.

2) روش درمان زیاد دشوار نیست.

3) کاملا بی ضرر است و آثار بدی بر جا نمی گذارد.

4) آثار مسمومیت به همراه ندارد و نیازی به داروهای سمی نیست.

5) ارزان ترین وسیله است و درهمه جا به راحتی به دست می آید.

6) هضم را بهبود می بخشد و یبوست را که منشاء بروز اغلب بیماری هاست برطرف می کند.

7) خواب طبیعی را برقرار می سازد و مغز و بدن را تقویت می بخشد.

8) بی درد است و درد را به سهولت تسکین می دهد.

9) درمان آن اساسی و ریشه ای است.

منبع : آکاایران

ورزشی فوق العاده برای آرتروز زانو

هنگام بروز آرتروز موضعی در ناحیۀ زانو چه باید کرد؟ این گونه مرسوم بوده که هنگام بروز این عارضه از یک ضد درد یا مسکن استفاده می شده ولی این داروها تنها باعث مزمن شدن درد می شدند.

و اگر شما چند بار در هفته "تایی چی" انجام دهید، آیا تأثیری در بهبودی آرتروز زانو دارد؟ تایی چی به داد زانوی شما گوش می هد .
آرتروز زانو یا گنارتروز
آرتروز زانو بیماری رایجی است که نزدیک 40% افراد بالای 65 سال به آن دچار می شوند. گنارتروز درد و ناراحتی های بسیار شدیدی ایجاد می کند. و ممکن است باعث شود که فرد مبتلا در انجام کارهای روزمره اش نیز ناتوان شود.
عموماً مصرف داروهای ضد التهابی برای بهبود شرایط زندگی به مبتلایان به آرتروز توصیه می شود:
اگر کاهش وزن هم لازم باشد، به مبتلایان توصیه می شود که فعالیت های فیزیکی منظم، در حد توانشان و متناسب با زندگی روزمره شان انجام دهند.جلسات فیزیوتراپی هم می توانند در مقابل آرتروز زانو مؤثر باشند.

از سوی دیگر، اخیراً اثرات عضله سازی بر روی این عارضه تأیید شده است. تمرینات عضله سازی، چه با دستگاه و چه بدون دستگاه، خصوصاً تمرینات انقباضی باعث تقویت عضلات چهار سر ران می شود. این تمرین ها تحرک، تعادل و عملکرد جسمی را بهبود می بخشد.
"تایی چی" نیز یکی از روش های است که به اندازۀ روش های عضله سازی سابق مؤثر و مفید است؛ برای اثر بخشی این روش شواهدی نیز وجود دارد. 
"تایی چی" در برابر آرتروز زانو
نزدیک به چهل نفر از افرادی که حدود 10 سال یا کمتر، از آرتروز زانو رنج می برده اند، پذیرفتند که در یک دوره یک ماهه، دو بار در هفته و هر بار به مدت یک ساعت، "تایی چی" انجام دهند. 
این تمرین 75% کاهش درد و چهار برابر افزایش توانایی در انجام کارهای روزمره را برای این افراد به ارمغان آورد. توانایی جسمانی، مستقل بودن در کارهای شخصی و سلامتی شان به میزان قابل توجهی بهتر شد به حدی که نشانه های افسردگی نیز در آنها کاهش یافت.  
چگونه می توان تأثیر "تایی چی" بر آرتروز زانو را توضیح داد؟
این فن رزمی به بدنی آرام نیاز دارد. باعث حرکت ماهیچه ها، انعطاف و استقامت شان می شود. "تایی چی" کمک می کند تا فرد شناخت بهتری از بدنش و محدودیت هایش به دست آورد.

این فعالیت آرام ذهن را نیز به کار می اندازد. به لطف عمل تنفس و استراحت، وضعیت عمومی بدن بهبود می یابد؛ این بهبودی برای دردهای زانو بسیار مفید و ارزشمند است. به همۀ این موارد باید مهارت در کنترل بر درد را نیز اضافه کرد.
شما هم امتحان کنید، شاید به موازات این تمرین ها بتوانید مقدار داروهای ضد التهاب تان را هم کم کنید.
 
منبع:seemorgh.com

درمان استئوآرتریت

دارویی: علارغم پیشرفت دانش ما در مورد پاتوفیزیولوژی استئوآرتریت ، کنترل درد ناشی از استئوآرتریت  همچنان چالشی برای پزشکان می‌باشد. خط اول استامینوفن یا داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی  است. اثرات توکسیک این داروها در مصرف طولانی مدت دیده می‌شود. عوارض گوارشی و کلیوی استفاده از این داروها را محدود ساخته است. همچنین عوارض کاردیوواسکولار در مورد cox2- 

inh وجود دارد. در بیمارانی که استفاده از داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی  در آنها ممنوع می باشد یا زمانیکه استفاده همزمان در استامینوفن و داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی  بی اثر بود می‌توان از ترامادول یا اپیوئید با دوز کم استفاده کرد. شواهدی مبنی بر کنترل درد توسط اپیادها در استئوآرتریت  زمانیکه مداخلات اولیه بی نتیجه بوده است، وجود دارد.  داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی و اپیادها dose-sparing  به صورت دو جانبه بوده و می توان از ترکیب دوز کم از هر دو  گروه دارویی با هم برای ایجاد اثر سینرژیستی در آنالژزی و در نتیجه کاهش اثرات توکسیک آنها استفاده نمود.

    درمانهای اضاافی شامل کاربرد اکسترنال در قالب چسب یاژل روی موضع درد می‌باشد. استفاده از کندرویتین،     S-adenosyl-methionine یا دی متیل سولفوکسیدتأثیر چندانی ندارد.

تزریقات داخل مفصل

    تزریقات کوتیکواستروئیدها به داخل مفصل زانو می تواند منجر به کاهش التهاب و درد و ناتوانی شود. در مقایسه انواع کورتیکواستروئیدها تریامسینولون هگزااستنوئید بهتر از بتامتازون با توجه به درد کمتر بیماران تا 4 هفته پس از ترزیق می‌باشد.

شواهد مبنی بر اثرات مفید ویسکوسوپلمنتها یا اسید هیالورونیک، هیالورونان و مشتقات هیالان  در کاهش درد استئوآرتریت  زانو وجود دارد. اثرات کوتاه مدت کورتیکواستروئیدها در درمان آرتروز زانو کاملاً ثابت شده است ولی اثرات طولانی مدت آن مورد تأئید نمی باشد. در سایر کارآزمایی های بالینی ویسکوسوپلمنتها اثرات درازمدت بیشتری نسبت به کورتیکواستروئیدها داشته‌اند و پاسخ های درمانی به ترکیبات هیالورنیک اسید پایدارتر می‌باشد.

درمانهای طب فیزیکی

    درمانهای غیردارویی پیشنهاد شده شامل مدالیته‌های دمایی، طب سوزنی وتحریک الکتریکی Tens می باشد. Tens  و طب سوزنی با تحریک الکتریکی و لیزر با قدرت کم در دوره درمانی دو  تا 4 هفته باعث کاهش درد استئوآرتریت  زانو در کوتاه مدت شده اند.

 جراحی

     بیماران با استئوآرتریت  زانو در یک کمپارتمان را می توان با استئوتومی به طور کامل و مؤثر درمان کرد. هدف جراحی انتقال فشار وارده از ناحیه پاتولوژیک به کمپارتمان نرمال زانو می‌باشد. برای نتایج بهتر، انتخاب مناسب بیمار، مرحله استئوآرتریت  و همچنین اصلاح با جراحی مناسب باید صورت گیرد. شواهدی مبنی بر نتایج بهتر استئوتومی در برابر درمان کنسراتیو وجود ندارد.

برچسب‌ها: درمان بیماری‌های روماتیسمی, آرتروزدرمان, اوستئوآرتریت درمان, طب فیزیکی و آرتروز, دلایل جراحی زانو در آرتروز

منبع : وبلاگ دکتر غلامرضا رئیسی