دیسک کمر

شرح بیماری
پارگی‌ و بیرون‌زدگی‌ دیسک‌ بین‌ مهره‌ای‌ در اثر از هم‌ گسیختگی‌ ناگهانی‌ یا تدریجی‌ رباطها و بافتهای‌ حمایتی‌ اطراف‌ دیسک‌ بین‌ مهره‌ای‌ (بالشتک‌هایی‌ که‌ مهره‌های‌ستون فقرات را از هم‌ جدا می‌کنند) ایجاد می‌شود. دیسک‌های‌ بین‌مهره‌های‌ گردن‌ یا کمر بیشتر از سایر جاهای‌ ستون‌ فقرات‌ دچار این‌ مشکل‌ می‌شوند. جابجایی جسم صفحه‌ای بین مهره‌ای ممکن است به صورت پرولاپس، فتق، پارگی یا بیرون‌زدگی دیسک بروز کند. این واژه‌های متغیر بیانگر از دست دادن تمامیت دیسک بین دو مهره است. صدمات ستون فقرات، مهره‌های ناحیه سینه‌ای که کمترین آسیب پذیری را دارد، به نظر می‌رسد که بر اثر نیروهای حاصل از جاذبه صفحات مهره‌های کمری در قیاس با صفحات گردنی دچار پارگی می‌شوند.

علل بیماری
ضعیف‌ شدن‌ و پارگی‌ بافت‌ دیسک‌، باعث‌ وارد آمدن‌ فشار به‌ رشته‌های‌ عصبی‌ عبوری‌ از درون‌ کانال‌ ستون‌ فقرات‌ می‌شود. این‌ از هم‌ گسیختگی‌ بافت‌ دیسکی‌ در اثر آسیب‌ ناگهانی‌ یا استرس‌ مزمن‌ مثلاً به‌ علت‌ بلندکردن‌ مدام‌ اشیای‌ سنگین‌ یا چاقی، به‌ وجود می‌آید. فتق صفحه مهره‌ای ناشی از خم شدن از کمر بدون جمع کردن زانوها و اجرای حرکات چرخشی می‌باشد، چون فشار زیادی را بر صفحه بین مهره‌ای وارد می‌آورد. فشار مکرر به شکل فزاینده‌ای مقاومت صفحه را تضعیف نموده و موجب بیرون‌زدگی و فتق آن می‌شود. عوامل خطرآفرین شامل کار شدید جسمی، ورزش سخت یا توان فرسا، عضلات ضعیف شکمی و پشت، وزنه‌برداری‌، عدم‌ آمادگی‌ جسمانی‌ و پیچش‌ ناگهانی‌ و شدید بدن‌ یا پرش‌ از ارتفاع‌ زیاد است. برای پیشگیری‌، اشیاء را با روش‌ درست‌ بلند کنید و برای‌ حفظ‌ توان‌ و قدرت‌ عضلانی‌ مناسب‌، مرتباً ورزش‌ کنید.

علایم بالینی
علائم پارگی صفحه بین مهره‌ای کمری
علائم بیرون‌ زدن‌ دیسک‌ بین‌ مهره‌ای‌ در قسمت‌ تحتانی‌ کمر و یا پارگی صفحه بین مهره‌ای کمری شامل موارد زیر است:

درد نواحی تحتانی‌تر پشت (کمر) که به خلف رانها و قسمت‌ پشت‌ باسن‌، ران‌، ساق‌ پا، یا پا انتشار دارد. (درد سیاتیک) و معمولا در اثر حرکت شدیدتر می‌شود.
گرفتگی عضلات
تشدید درد بر اثر کشیدگی و فشار (حرکت‌، سرفه‌، عطسه‌، بلندکردن‌ اشیاء، یا زور زدن‌ و دفع مدفوع ، دولا شدن و بالا آوردن مستقیم پا).
از بین رفتن رفلکس‌های عمیق تاندون.
حساسیت شدید در ناحیه توزیع ریشه‌های عصب تحت تاثیر.
از دست‌ دادن‌ اختیار ادرار و مدفوع ، فلج و تحلیل‌ رفتن‌ و ضعف‌ عضلات‌ از عوارض‌ احتمالی‌ بیماری هست.
علایم پارگی صفحه بین مهره‌ای گردن
در صورت‌ بیرون‌ زدن‌ دیسک‌ بین‌ مهره‌ای‌ در گردن ‌علائم زیر بروز می‌کند:

درد در گردن‌، شانه‌، یا در مسیر بازو به‌ سمت‌ دست که این درد با حرکت‌ بدتر می‌شود.
ضعف‌، بی‌حسی‌، یا تحلیل‌ رفتن‌ عضلات‌ دست‌ (اندام‌ فوقانی‌)
سفتی گردن: حرکت گردن یا پشت برای مصدوم بسیار دشوار است و یا اصلا قادر به این کار نیست.
تشخیص
اقداماتی‌ که‌ برای‌ تأیید تشخیص‌ انجام‌ می‌شوند ممکن‌ است‌ شامل‌ موارد زیر باشند:

عکسبرداری‌ از گردن‌ یا قسمت‌ پایینی‌ ستون‌ مهره‌ای‌ به‌ کمک‌ اشعه‌ ایکس‌، از جمله‌ انجام‌ میلوگرام‌ (تزریق‌ ماده‌ رنگی‌ در مایع‌ اطراف‌ ستون‌ مهره‌ای‌ که‌ به‌ هنگام‌ عکسبرداری‌ با اشعه‌ ایکس‌ به‌ راحتی‌ دیده‌ می‌شود)
دیسکوگرافی‌ (تزریق‌ ماده‌ رنگی‌ درون‌ دیسک‌)
سی‌تی‌اسکن
ام آر آی MRI
درمان
#استراحت در بستر به‌ هنگام‌ مرحله‌ حاد بیماری،‌ حداقل‌ 2 هفته‌ در رختخواب‌ استراحت‌ کنید. فعالیتهای‌ طبیعی‌ خود را با رو به‌ بهبود گذاشتن‌ علایم‌ مجدداً آغاز کنید. استراحت‌ طولانی ‌مدت‌ در رختخواب‌ به‌ هیچ‌ عنوان‌ توصیه‌ نمی‌شود. در بسیاری‌ از موارد، خود به‌ خود بهبود می‌یابد. از دراز کشیدن به صورت دمر و خوابیدن با بالشهای بزرگ و ضخیم همیشه باید اجتناب نمود. مصدوم را در یک سطح صاف و محکم در راحت ترین وضعیت ممکن بخوابانید.


در 72 ساعت‌ اول‌ و گاهی‌ نیز در ادامه‌، کیسه‌ یخ‌ روی‌ ناحیه‌ دردناک‌ قرار دهید (در صورت‌ مؤثر بودن‌). یخ موضعی برای کاهش درد و گرفتگی استفاده می‌شود).
وارد آوردن‌ کشش‌ در منزل‌ یا در بیمارستان‌ (گاهی‌ توصیه‌ می‌شود). استفاده از کشش متناسب (5 الی 8 پوند ووزنه) جهت تسکین درد در فتق صفحات بین مهره‌ای گردن.
بازتوانی‌ برای‌ تقویت‌ عضلات.‌ اجرای نرمشهای انبساطی پیشرونده عضلانی و سایر روشهای کاهش تنش نیز سودمند است.
روان درمانی یا مشاوره‌ برای‌ فراگیری‌ روش‌های‌ مقابله‌ با درد مداوم‌ و کلافگی‌
#حرارت درمانی عمقی ماورای صوتی و بکارگیری حرارت موضعی مرطوب. به‌ جای‌ این‌ کار می‌توانید از لامپ‌ گرمایی‌، دوش‌ یا حمام‌ آب‌ داغ‌، کمپرس‌ آب‌ داغ‌، یا صفحات‌ گرم‌کننده‌ برای‌ تخفیف‌ درد استفاده‌ کنید.

استفاده از جورابهای ضد واریس و خمش و واشدگی متناسب پا به منظور پیشگیری از ترومبوفلبیت حائز اهمیت می‌باشد.

منبع:پارسی طب

ورزش درمانی در درمان دیسک کمر

بیماری دیسک کمر شاید شما هم تا به حال دچار احساس درد‌های شدید یا خفیفی از ناحیه کمر شده باشید وبسیار نگران باشید که مبتلا به دیسک کمر شده باشید . دردهای موقتی کمر با دیسک کمر تفاوت دارد هر درد کمری را نمیتوان دیسک کمر نامید پس بهتر است که با دیسک کمر بهتر آشنا بشویم:

دیسک کمر چیست؟

- هر انسان معمولاً 26 مهره در ستون فقرات خود دارد. مهره ها بوسیله صفحات انعطاف پذیری به نام دیسک بین مهره ای از یکدیگر جدا می شوند. در واقع هر فرد در حالت طبیعی دارای چهار دیسک کمر می باشد و لذا وجود دیسک کمر بیماری محسوب نمی شود.

اگر بنا به دلایلی دیسک از قسمت عقبی خود دچار بیرون زدگی دیسک یا فتق شود، این قسمت بیرون زده روی نخاع یا رشته های نخاع فشار وارد می کند و سبب بروز درد در ناحیه کمر با انتشار به پاها می شود.
مردم به اصطلاح به این بیماری دیسک کمر می گویند که البته اصطلاح درست آن فتق دیسک کمری می باشد. این بیماری، بیماری سیاتیک نیز خوانده می شود.

ورزش درمانی برای کاهش دیسک کمر :

یکی از راههای بهبود دیسک کمر و پیشگیری از عود مجدد آن، انجام بازتوانی و حرکات ورزشی صحیح است. برنامه تمرینی شامل ترکیبی از حرکات کششی، تقویتی و هوازی است.

برای درک بهتر باید بدانیم که 3 دسته عضلات از ستون مهره ها حمایت می کنند که عبارتند از :

1. عضلات راست کننده کمر(Extensor) : برای راست کردن پشت ستون مهره ها
2. عضلات خم کننده کمر (Flexor) : برای حمایت ستون مهر ها از جلو
3. عضلات مایل یا چرخاننده: برای پایداری ستون مهر ها در حالت ایستاده

بسته به نوع آسیب، تشخیص و مقدار درد شما، نسخه ورزشی شما متفاوت خواهد بود؛ پس قبل از انجام هر نوع ورزشی با افراد متخصص در این زمینه مشورت کنید.

 تمریناتی که برای دیسک کمر توصیه می شوند، در سه گروه کلی تقسیم می شوند :

1. تمرینات کششی
2. تمرینات قدرتی
3. تمرینات هوازی کم فشار

منبع:بیتوته

نکاتی برای ورزش در کودکان(2)

در واقع، تمرینات ورزشی بیش از حد می‌تواند برای بدن زیان آور باشد، خصوصاً این که امکان دارد اختلالاتی در روند رشد او ایجاد کند.

ورزش باید متناسب با کودک انتخاب شودکودک برای انتخاب ورزش مناسبش فقط به امکانات جسمی اش و علایقش توجه می‌کند.
در واقع، بسیار مهم است که اجازه دهید کودک ورزشی را که دوست دارد انتخاب کند.
باید بدانید که ورزشی وجود ندارد که بهتر از ورزشی دیگر باشد و تحمیل یک ورزش به کودک ممکن است او را به سمت شکست در آن یا رها کردنش هدایت کند.به طور کلی، این طور ارزیابی می‌شود که بهترین زمان برای شروع ورزش حدود 7 سالگی است. 
در 7 سالگی، طرح کلی بدن به خوبی جای گرفته است و تعادل، هماهنگی، کنترل بر حرکات و حتی حس قدرت و سرعت کودک کامل شده است.از این سن به بعد، کودک می‌تواند یک ورزش را از سطح مبتدی شروع کند.
سپس بین 8 تا 12 سالگی، مرحلۀ تکامل و احتمال رقابت فرامی‌رسد. در این برش سنی، تمام عضلات رشد می‌کنند، اما خطر بروز مشکلات جسمی همچنان وجود دارد.

همۀ فعالیت های ورزشی خطراتی را با خود به همراه دارند

بدن کودک به شیوه ای دائمی، خصوصاً در سطح اندام، وزن، استخوان ها و غضروف ها تکامل می‌یابد.
این تغییرات کودک را آسیب پذیر می‌سازند، بنابراین توجه به کودک ورزشکار در این زمان بسیار ضروری است، خصوصاً اگر این کودک ساعات زیادی را به ورزش کردن اختصاص دهد.به جز حوادث غیرقابل پیش بینی، تمرین ورزشی بسیار شدید یا نامتعادل، بدن درد را با خود به همراه خواهد داشت. اغلب، اولین نشانۀ هشدار دهنده، دردهای مزمن و مداوم است. 
در موارد دیگر، مشکل ممکن است خود را به شکل خستگی غیرطبیعی، مشکلات خواب، کم اشتهایی، افت تحصیلی و کاهش نمرات نشان دهد. در دراز مدت، انجام تمرین ورزشی بسیار شدید یا نامناسب می‌تواند در رشد غضروف ها اختلال ایجاد کند، به نحوی که به علت نوع و شدت تمرین باعث کاهش بار و تسلط بر بدن شود.
پیشگیری در این زمینه بسیار ضروری است، خصوصاً به واسطۀ رعایت اصول بهداشتی و شیوۀ زندگی. در بین کودکان این روند با رعایت درست زمان استراحت، کار، مدرسه، خواب، ورزش و تفریحات میسر خواهد بود. البته مطمئناً در این میان، نباید تغذیۀ متعادل را فراموش کرد!

منبع :www.seemorgh.com