نرمش های بعد از عمل جراحی تعویض مفصل ران- چند هفته پس از جراحی

یکی از ارکان مهم درمان، بعد از انجام جراحی تعویض مفصل ران و تعبیه مفصل مصنوعی بدست آوردن دامنه حرکت مناسب و افزایش قدرت عضلات اطراف مفصل بوده و تنها راه رسیدن به این اهداف انجام تمرین و نرمش های مناسب است. تعدادی از این نرمش ها را میتوان بلافاصله بعد از عمل جراحی شروع کرد. تعدادی دیگر را باید چند روز پس از عمل جراحی انجام داد و تعدادی دیگر را که به مهارت و قدرت بیشتری احتیاج دارند را باید بعد از گذشت چند هفته از عمل جراحی تمرین کرد.

در زیر تعدادی از نرمش هایی را که میتوان چند هفته بعد از انجام تعویض مفصل ران انجام داد توضیح داده میشوند.

این نرمش ها باید دو تا سه بار در روز و هر بار 20 تا 30 دقیقه انجام شوند.

نرمش هایی که جند هفته بعد از جراحی تعویض مفصل لگن (ران) انجام میشوند

این نرمش ها در حالت ایستاده انجام میشوند و آنها را میتوانید یکی دو هفته بعد از عمل جراحی با کسب اجازه از پزشک معالج خود انجام دهید. در چند بار اول که سعی میکنید سر پا بایستید کمی احساس سرگیجه و ناپایداری میکنید. این حالت کاملا طبیعی است و بعد از چند روز از بین میرود. در این مدت باید یک نفر دیگر شما را حمایت کند تا زمین نخورید. دقت کنید که در تمام این نرمش ها باید سر پا بایستید و با هر دو دست بالاترین قسمت پشتی یک صندلی را محکم بگیرید تا تعادل شما در حالت ایستاده کاملا برقرار شود.

 زانویتان را خم کرده و ران را بالا بیاورید طوریکه کف پای شما از زمین فاصله بگیرد. ران خود را میتوانید آنقدر بالا بیاورید که با تنه شما زاویه قائمه پیدا کند. این وضعیت را تا سه ثانیه حفظ کرده و سپس پا را مجددا آرام پایین بیاورید. این حرکت را میتوانید روزی 3 بار و هر بار 5 تا 10 بار انجام دهید.

 زانو یتان را کاملا صاف نگه دارید و کل اندام تحتانی را از مفصل ران به طرف خارج حرکت داده و از بدن دور کنید و سپس به آهستگی آنرا به سر جایش برگردانید. این حرکت را میتوانید روزی 3 بار و هر بار 5 تا 10 بار انجام دهید.

 در حالیکه ران و مفصل رانتان بدون حرکت است زانو یتان را خم کرده و به این وسیله پای خود را به عقب ببرید. این وضعیت را تا سه ثانیه حفظ کرده و سپس به آرامی پا را به سر جایش برگردانید. این حرکت را میتوانید روزی 3 بار و هر بار 5 تا 10 بار انجام دهید.

منبع : ایران ارتوپدی

نرمش های بعد از عمل جراحی تعویض مفصل ران- چند روز پس از جراحی

یکی از ارکان مهم درمان، بعد از انجام جراحی تعویض مفصل ران و تعبیه مفصل مصنوعی بدست آوردن دامنه حرکت مناسب و افزایش قدرت عضلات اطراف مفصل بوده و تنها راه رسیدن به این اهداف انجام تمرین و نرمش های مناسب است. تعدادی از این نرمش ها را میتوان بلافاصله بعد از عمل جراحی شروع کرد. تعدادی دیگر را باید چند روز پس از عمل جراحی انجام داد و تعدادی دیگر را که به مهارت و قدرت بیشتری احتیاج دارند را باید بعد از گذشت چند هفته از عمل جراحی تمرین کرد.

در زیر تعدادی از نرمش هایی را که میتوان چند روز بعد از انجام تعویض مفصل ران انجام داد توضیح داده میشوند.

این نرمش ها باید دو تا سه بار در روز و هر بار 20 تا 30 دقیقه انجام شوند.

نرمش هایی که جند روز بعد از جراحی تعویض مفصل لگن (ران) انجام میشوند

این نرمش ها را میتوانید چند روز بعد از عمل جراحی تعویض مفصل لگن انجام دهید. برای انجام آنها باید از پزشک خود اجازه بگیرید.

خم کردن زانو

در حالیکه پاشنه پای خود را از روی زمین ( یا تخت) بلند نمیکنید زانو را به آرامی خم کرده و پاشنه پا را بطرف باسن به عقب میکشید ( در تمام طول این حرکت نباید پاشنه از روی زمین بلند شود بطوریکه وزن اندام تحتانی روی زمین باشد). در حین انجام این نرمش زانو همیشه باید بطرف سقف بوده و به طرف داخل و یا خارج نچرخد. این حرکت را میتوانید روزی 3 بار و هر بار 5 تا 10 بار انجام دهید

انقباض باسن

عضلات باسن را منقبض کرده و تا پنج ثانیه آنرا در همین حالت نگه دارید. این حرکت را میتوانید روزی 3 بار و هر بار 5 تا 10 بار انجام دهید

باز کردن پاها

بدون اینکه پاشنه پا هایتان را از روی زمین بلند کنید ساقها و ران هایتان را از هم باز کرده و دوباره به سر جایشان برگردانید. این حرکت را میتوانید روزی 3 بار و هر بار 5 تا 10 بار انجام دهید
            
 

بالا بردن مستقیم پا

زانو یتان را خم نکنید و آنرا کاملا صاف و کشیده نگه دارید. در این حال پاشنه پایتان را به اندازه یک وجب از زمین بلند کرده و این حالت را 5 تا 10 ثانیه حفظ کنید. این حرکت را میتوانید روزی 3 بار و هر بار 5 تا 10 بار انجام دهید.

منبع : ایران ارتوپدی

نرمش های بعد از عمل جراحی تعویض مفصل ران- بلافاصله پس از جراحی

یکی از ارکان مهم درمان، بعد از انجام جراحی تعویض مفصل ران و تعبیه مفصل مصنوعی بدست آوردن دامنه حرکت مناسب و افزایش قدرت عضلات اطراف مفصل بوده و تنها راه رسیدن به این اهداف انجام تمرین و نرمش های مناسب است. تعدادی از این نرمش ها را میتوان بلافاصله بعد از عمل جراحی شروع کرد. تعدادی دیگر را باید چند روز پس از عمل جراحی انجام داد و تعدادی دیگر را که به مهارت و قدرت بیشتری احتیاج دارند را باید بعد از گذشت چند هفته از عمل جراحی تمرین کرد.

در زیر تعدادی از نرمش هایی را که میتوان بلافاصله بعد از انجام تعویض مفصل ران انجام داد توضیح داده میشوند.

این نرمش ها باید دو تا سه بار در روز و هر بار 20 تا 30 دقیقه انجام شوند.

نرمش هایی که بلافاصله بعد از جراحی تعویض مفصل لگن (ران) انجام میشوند

 این نرمش ها را میتوان از اطاق ریکاوری یعنی بلافاصله بعد از جراحی هم شروع کرد. در ابتدا ممکن است با انجام دادن این نرمش ها کمی احساس ناراحتی کنید ولی مطمئن باشید بعد از مدتی این ناراحتی از بین رفته و بهبودی شما سریعتر بدست میاید. هدف از انجام این نرمش ها اضافه بر بدست آوردن دامنه حرکتی مناسب و افزایش قدرت عضلات اطراف مفصل ران، افزایش جریان خون در اندام تحتانی است که میتواند مانع لخته شدن خون شود. برای انجام این نرمش ها باید در حالت دراز کشیده به پشت پاها کمی از هم باز شده و سپس :

پمپ پا

کف پا را آهسته به سمت بالا و پایین حرکت میدهیم. این نرمش را میتوان بلافاصله بعد از جراحی شروع کرده و هر 5 تا 10 دقیقه تکرار کرد

چرخش پا

کف پا را ابتدا به سمت داخل بچرخانید و سپس مجددا سر جایش برگردانید.( در حالت طبیعی کف پا به سمت پایین است و با چرخاندن پا به داخل، کف پا به سمت ساق مقابل نگاه میکند) این حرکت را میتوانید روزی 3 بار و هر بار 5 تا 10 بار انجام دهید

تقویت کوادری سپس

سعی کنید تمام عضلات ران خود را منفبض کنید و با این کار زانو یتان را مثل یک چوب صاف و مستقیم کنید و این حالت را 5 تا 10 ثانیه حفظ کنید. این حرکت را میتوانید روزی 3 بار و هر بار 5 تا 10 بار انجام دهید
               
 

منبع : ایران ارتوپدی

پای پرانتزی

پای پرانتزی ( Genu Varum)‏ نامیده می شود.در حالت طبیعی ایستاده با زانوهای صاف، زمانی که قوزک ها کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند، نباید فاصله ای بین زانوها وجود داشته باشد.اگر به هر دلیلی فاصله بین زانوها افزایش یابد، درحالی که قوزک ها به هم چسبیده اند منجر به پای پرانتزی(ژنوواروم)می گردد.

به علت کمانی شدن پاها در این بیماری اصطلاح پای پرانتزی به کار می رود.در حالت پرانتزی شدن ساق پاها به سمت داخل انحراف می یابد.

عوامل پرانتزی شدن

عواملی که باعث پای پرانتزی یا ژنوواروم می گردند عبارتنداز:

-عدم هماهنگی در صفحه رشد(در کودکان)

-بیماریی‌های که باعث کاهش ماده معدنی استخوان می شوند(مثلاً بیماری راشیتیسم و استئومالاسی)

- به دنبال ضربات وارده(به ویژه به صفحه رشد)

- آرتروز (استئوآرتریت)

-پارگی رباطهای زانو

-شکستگی‌های انتهایی استخوان ران که منجربه بد جوش خوردن شده اند

-شکستگی قسمت فوقانی استخوان درشت نی(به علت بد جوش خوردن)

-بیماری پاژه

- آرتریت روماتوئید 

پرانتزی شدن در اطفال

پرانتزی شکل شدن پاها در اطفالی که تازه شروع به "راه رفتن" کرده اند معمولاً خود به خود اصلاح می شود.به این نوع از پرانتزی شدن زانوها، اصطلاح فیزیولوژیک بودن به کار می رود.این وضعیت معمولاً تا هیجده ماهگی برطرف می‌شود و بنابراین نیاز به درمان خاصی ندارد.عقیده بر این است که چنین وضعیتی(پرانتزی شدن فیزیولوژیک)در کودکانی که زودتر از حالت طبیعی راه می افتند شایع تر است.

درجات خفیف پرانتزی شدن در اطفال شایع است.این نوع تغییر به درمان نیازی ندارد.البته اگر تغییر شکل ایجاد شده تا پایان دوران کودکی اصلاح نشده باشد نیاز به درمان دارد.

درجات پای پرانتزی

• خفیف
• متوسط
• شدید

درمان

• تجویز کفش طبی برای کودکان
• تجویز کفش طبی و بریس برای کودکان(در موارد شدیدتر نسبت به بالا)
• انجام جراحی. در کودکان در موارد شدید و زمانیکه روش‌های فوق پاسخ ندهد انجام می شود.
• عمل جراحی. پس از بسته شدن صفحه رشد به خصوص در موارد شدید در بزرگسالان معمولاً جراحی انجام می شود.پس از بسته شدن صفحه رشد استئوتومی انجام می گیرد.

درصورت عدم درمان پای پرانتزی با افزایش سن احتمال آسیب مفصل زانو که منجر به آرتروز زانو می‌شود تشدید می گردد.بنابراین در مواردی که به علت ژنوواروم شدید، آرتروز زانو ایجاد شده است احتمال انجام تعویض مفص زانو(آرتروپلاستی) مطرح می شود.

ملاحظات اصلاحی و درمانی

اصلاح زانوی پرانتزی ساختاری، عمدتا با استفاده به موقع از بریس در دوره‌های مناسب امکان پذیر می‌شود. به طور معمول، قرار دادن گوه خارجی در کف پا یا پاشنه توصیه نمی‌شود زیرا به دنبال کمانی شدن ساقها، پا به پرونیشن تمایل پیدا می‌کند. اصلاح این نوع ناهنجاری نیاز به اصلاح ساختار اسکلتی دارد که فقط در موارد شدید توصیه به استفاده از جراحی برای اصلاح این وضعیت می‌شود.

در مورد زانوی پرانتزی وضعیتی هم می‌توان ملاحضات اصلاحی زیر را در نظر گرفت:

-ارائه حرکات تقویتی برای عضلات جانب خارجی ساق و ران

-ارئه حرکات کششی برای کپسول داخل زانو

- تصحیح راه رفت به صورتی که پنجه مستقیم و در مسیر خط پیشروی قرار گیرد.

- تصحیح کفش وتعویض کفشهایی که سائیدگی جانب خارج آنها بیشتر از حد معمول است.

- پرهیز از نشستن در وضعیت چهار زانو

نمونه ای از تمرینات کششی

- در حالی که رو به شکم دراز کشیده اید، مچ پا را به خارج چرخانده و زانو را راست کنید تا عضلات نیمه غشایی و نیمه وتری تحت کشش قرار گیرند.

- حرکت فوق را در وضعیت خوابیده به پشت انجام دهید.

- در وضعیت ایستاده در کنار چوب موازنه یا میز از پهلو قرار گیرید و به ترتیب یک پا را به طور مستقیم بالای آن بگذارید. سپس پاسی اتکا را دورتر نگه دارید و با تنه به طرف پایی که روی میز قرار دارد خم شوید.

- در وضعیت ایستاده قرار گیرید در حالی که پاها از یکدیگر فاصله گرفته و از ناحیه جانب داخلی مچ به زمین فشار آورید. می‌توان برای کمک به کشش ناحیه کشاله و داخلی ساق، دست موافق پای تحت کشش را بر روی ناحیه خارجی ران در بالای مفصل زانو قرار داده و ران را به طرف داخل و پایین فشار داد.

- در وضعیت نشسته با گرفتن مچ پا آن را به حالت چرخش به خارج ببرید.

- در وضعیت نشسته به حالت قورباغه با کمک دستها، تنه را از زمین به کشش عناصر استاتیک جانب داخلی زانو بپردازید.

نمونه ای از تمرینات قدرتی

- در حالت ایستاده پاها را به ترتیب از یکدیگر دور کنید. دست موافق پای دورشونده با جلوگیری از دور شدن پا می‌تواند اعمال مقاومت کند.

- در وضعیت ایستاده کنار دیوار با جانب خارجی ساق به دیوار فشار آورده و در دورکردن پا از یکدیگر بکوشید.

- در وضعیت ایستاده دو به دو، پهلو به پهلوی یکدیگر رانها را از ناحیه جانب خارجی به هم بچسبانید و انها را از یکدیگر دور کنید.

- در وضعیت ایستاده یک توپ طبی یا وزنه مناسب را با کنار خارجی پا پرتاب کنید.

منبع : ویکی پدیا

برچسب‌ها: پای پرانتزی, عوامل پرانتزی شدن, درجات پای پرانتزی, درمان پای پرانتزی, پای پرانتزی در اطفال

تزریق کورتون به کمر چیست و چه تاثیری دارد

تزریق کورتون  به کمر روشی برای درمان یا کنترل علائم بعضی از بیماری های ستون مهره است. در این روش درمانی کورتون یا کورتیکواستروئید (معمولا متیل پردنیزولون) را به درون فضای اپیدورال تزریق میکنند. فضای اپیدورال فضای اطراف دورال ساک است. دورال ساک Dural sac یا کیسه سخت شامه فضایی است کیسه مانند که از پرده بافتی به نام دورا یا سخت شامه درست شده است. دورا یا سخت شامه اطراف نخاع  و ریشه های عصبی که از آن خارج میشوند را فرا گرفته و آن را محصور میکند و بدین طریق کیسه و فضایی بسته به نام دورال ساک را بوجود میاورد. کل نخاع به همراه سخت شامه اطراف آن در درون کانال نخاعی قرار گرفته است.

کانال نخاعی یک کانال استخوانی است که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره ها بوجود میاید. در واقع دورا درون فضای خالی استخوانی مهره قرار دارد. فضای بین دورا و استخوان  مهره را فضای اطراف دروا یا اپی دورال Epidural space میگویند. این فضا در واقع حجمی نداشته و مجازی است. وقتی دیسک بین مهره ای  دچار فتق شده و جابجا میشود این جابجایی در واقع در درون فضای اپیدورال بوقوع میپیوندد.

کورتون یا کورتیکواستروئید ها داروهای بسیار قوی ضد التهابی هستند. با تزریق این داروها در فضای اپیدورال میتواند التهاب موجود در ناحه بخصوص التهاب اطراف ریشه های عصبی را کاهش داده و درد ناشی از آن را از بین برد.

در هرنی دیسک بین مهره ای ، دژنرسانس دیسک بین مهره ای و تنگی کانال نخاعی  میتوان از تزریق اپیدورال کورتون برای کنترل علائم بالینی استفاده کرد.

هرنی دیسک بین مهره ای همراه فشار به عصب                       تزریق به فضای اپی                            دورال                         

تزریق به فضای اپیدورال از طریق فورامن عصبی

روش های مختلفی برای تزریق وجود دارد ولی بهترین آنها استفاده از فلوروسکوپی در اطاق عمل است. در این روش بیمار بر روی تخت جراحی قرار گرفته و پزشک متخصص ( متخصص جراحی اعصاب، متخصص ارتوپد  ، متخصص رادیولوژی و یا متخصص بیهوشی) محل فورامن بین مهره ای را با استفاده از دستگاه فلوروسکوپ ( نوعی دستگاه رادیوگرافی کامپیوتری که در اطاق عمل استفاده شده و با آن میتوان استخوان بیمار را بر روی مانیتور دستگاه مشاهده کرد) دیده و دارو را دقیقا در آن محل و در فضای اپیدورال تزریق میکند.

تزریق اپیدورال با بیحسی موضعی انجام شده و نیازی به بیهوشی ندارد. این تزریق معمولا 30-15 دقیقه طول میکشد و برای انجام آن بیمار باید به پهلو یا به شکم بخوابد. بعد از آن به بیمار توصیه میشود تا مدتی دراز بکشد.

در بعضی شرایط بهتر است تزریق اپیدورال انجام نشود که مهمترین آنها وجود مشکلات انعقادی در بیمار، حساسیت بیمار به دارو و حاملگی است. در صورت وجود دیابت و یا بیماری قلبی باید در انجام تزریق اپیدورال احتیاط های لازم را به عمل آورد.

از عوارض احتمالی تزریقات اپیدورال میتوان به عفونت، خونریزی، سردرد ، گرفتگی و بیحسی و گزگز گذرا اشاره کرد.

منبع : ایران ارتوپد

برچسب‌ها: کورتون, تزریق کورتون به کمر, تأثیر کورتون, تزریق اپیدورال, متخصص طب فیزیکی و توانبخشی