چگونه کودکان را به ورزش تشویق کنیم

انجام ورزش روزانه کاری است که باید از دوران کودکی آغاز شود . ورزش هایی که به کودکان داده می شود، باید نوعی باشند که به تربیت قوای فکری و نظم روحی آن ها کمک کند .

 از ورزش ها و بازی های کودکان، استفاده های دیگری نیز می توان نمود مربیان دلسوز و زیرک، با توجه به نوع بازی ها و ورزش های مورد علاقه کودکان، می توانند شخصیت واقعی و حقیقی و نیز استعدادهای نهفته کودکان و حساسیت های روحی آنان را کشف نموده و در برنامه ریزی های تربیتی، مورد توجه و استفاده قرار دهند.

آکادمی متخصصان اطفال آمریکا این توصیه‌ها را برای تشویق فعالیت جسمی در میان کودکان ارائه میدهند:

- با متخصص اطفال کودکتان دیدار کنید تا او با شما و کودک‌تان درباره اهمیت فعالیت جسمی برای سلامت هر فرد صحبت کند.
- کودک‌تان را تشویق کنید تا به ورزش یا فعالیت جسمی دیگر مناسب سنش که به آن علاقه دارد، یا فعالیتی که خانواده می‌توانند همراه هم از آن لذت ببرند، بپردازد.
- جای ایمن را برای کودک فراهم کنید که بتواند در آنجا به ورزش و بازی بپردازد، و اسباب‌بازی‌هایی را به او بدهید که فعالیت جسمی او را تشویق کند.
- خودتان با اختصاص دادن زمانی به ورزش و بازی با کودک‌تان، به فعالیت جسمی بپردازید.
- زمان گذرانده شده در پای تلویزیون و کامپیوتر را برای همه اعضای خانواده محدود کنید.
- به کودک‌تان بیاموزید بیش از حد به خودش فشار نیاورد- ورزش باید برای کودک سرگرم‌کننده باشد، نه دردناک.

همچنین رعایت نکات ایمنی زیر را برای بازی و ورزش کودکان رعایت نمایید :

محوطه بازی کودک باید امن و دور از عوامل خطرآفرین باشد.

گرم کردن بدن قبل از شروع ورزش و خنک کردن آن پس از ورزش بسیار مهم بوده و در کاهش کوفتگی و درد عضلانی بسیار مفید است.

کودکان کم سال نباید به ورزش‌هایی بپردازند که موجب اخلال در کار رشد استخوا‌ن‌ها، عضلات و مفاصل آنها شده یا به این اندام‌ها صدمه وارد کند. بهترین روش پرداختن به ورزش‌های متنوعی است که روی یک اندام متمرکز نشده و طولانی هم نباشند. بدن‌سازی با وزنه قبل از سن بلوغ به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود و پس از آن هم باید همواره تحت نظر مربی انجام گیرد.

بهترین حالت در بازی و ورزش کودک زمانی است که او با هم‌سالان یا کودکان هم‌قد و قواره خود باشد.

از آنجایی که بدن کودکان نسبت به بزرگسالان بسیار سریع‌تر گرم و سرد می‌شود آنها نباید به ورزش‌هایی بپردازند که بیش از ۳۰ دقیقه طول بکشد؛ نباید در هوای بسیار گرم (بالای ۳۰ درجه سانتی‌گراد) به ورزش و بازی بپردازند و نباید هنگام شنا به مدت‌طولانی در آب سرد باقی بمانند.

 معمولا کودکان نمی‌دانند که چه زمانی به نوشیدن آب نیاز دارند و اغلب قبل از اینکه احساس تشنگی کنند به آب نیاز دارند. آنها باید قبل، بعد و در حین ورزش و بازی آب بنوشند.
کودکان در هوای گرم به کرم‌های ضدآفتاب و کلاه لبه‌د‌ار نیاز دارند.

مطمئن شوید که کودک به انجام کاری که نمی‌تواند انجام دهد یا از انجام آن وحشت دارد، مجبور نشده باشد.

کودک نباید برای اینکه کاری را درست انجام نداده یا خوب بازی نکرده است مقصر دانسته نشود و مورد انتقاد و تمسخر قرار نگیرد.

مراقب باشید هیچ‌کس از بین بازیکنان، مربی یا تماشاگران بر سرش فریاد نزند و او را متهم نکند.

آسیب‌های ورزشی در مورد کودکان باید با دقت بسیار بیشتری درمان شود تا موجب اخلال در رشد آنها نشده و یا به نوعی معلولیت یا ناتوانی تبدیل نشود.

 منبع : پزشکان بدون مرز

تمرینات مقاومتی کودکان؛ مفید یا مضر؟

تمرینات قدرتی یکی از روش های تمرینی است که در آن، مقاومت خارجی برای افزایش توانایی عملکردی عضله افزایش می یابد. درصورتی که برنامه تمرین مقاومتی به صورت معقول طراحی شده باشد، برنامه ای مطمئن، مفرح و موثر است و باعث بهبود آمادگی جسمی جوانان می شود که به نوبه خود به افزایش سلامتی، پیشگیری از آسیب دیدگی و بهبود عملکرد ورزشی می انجامد.
در دیدگاه سنتی، تمرینات قدرتی برای کودکان نه تنها موثر شناخته نمی شد، بلکه عامل آسیب نیز بود. این تفکر از آنجا نشات می گرفت که این نوع تمرینات، به صفحات رشد استخوانی آسیب وارد می کند. البته خطر آسیب دیدگی و مشکلات وابسته به صفحات رشد در این تمرینات مشاهده شده که به علت حرکت نامناسب، تکنیک غلط، سنگینی بیش از حد وزنه ها و یا هدایت نشدن موثر از طرف افراد متخصص بوده است.
بخش دیگری از تفکر اشتباه درمورد تمرینات قدرتی نشات گرفته از دریافت های مردم از تصاویر مجلات و سایت ها و تلویزیون است. مردم فکر می کنند تمرینات قدرتی یعنی فقط وزنه برداری و پروش اندام و حجیم کردن عضلات. درصورتیکه هدف از تمرین قدرتی کودکان، بهبود آمادگی عضلانی، پیشگیری از آسیب دیدگی و افزایش عملکرد است.
هم اکنون سازمان های علمی در سرتاسر جهان، این تمرینات را تایید کرده و بر موثر بودن آن بر کودکان و نوجوانان تاکید می کنند.
برای کودکان، حرکات کنترل شده و مقاومتی سبک با تاکید ویژه بر تکنیک و ایمنی مناسب، بهترین انتخاب است.فرزند شما می تواند بسیاری از تمرینات ورزشی مقاومتی را با اتکا به وزن خودش یا طناب های مقاومتی ارزان قیمت انجام دهد. دمبل و وزنه های ماشینی نیز گزینه های دیگر هستند.
دقت کنید، نباید تمرینات قدرتی با وزنه برداری، بدنسازی یا پاورلیفتینگ اشتباه شود. این فعالیت ها عمدتا با رقابت همراه بوده و شرکت کنندگان برای بلند کردن وزنه سنگین تر یا داشتن عضلات بزرگتر نسبت به دیگران با هم مبارزه می کنند. این تمرینات می تواند فشار زیادی بر ماهیچه ها، تاندون ها و مناطقی از غضروف که هنوز به استخوان تبدیل نشده اند (صفحات رشد) وارد کند- بویژه وقتی تکنیک مناسب در مقابل بلند کردن وزنه های بیشتر قربانی می شود.

فواید تمرینات قدرتی برای کودکان چیست؟
اگر تمرینات قدرتی اصولی و صحیح انجام شود می تواند:
-قدرت و استقامت ماهیچه کودک را افزایش می دهد.
-به حفاظت ماهیچه ها و مفاصل کودکتان از آسیب های ورزشی کمک می کند.
-عملکرد ورزشی کودکتان را تقریبا در هر رشته ورزشی که باشد بهبود می بخشد.

به یاد داشته باشید که تمرینات ورزشی فقط برای قهرمانان ورزشی نیست. حتی اگر کودکتان به ورزش علاقه ای ندارد، تمرینات قدرتی می تواند:
-استخوان های کودکتان را قوی کند.
-سطوح کلسترول و فشار خون را در یک حد سلامت نگه دارد.
-به کودکتان در داشتن وزنی ایده آل کمک کند.
-به او اعتماد و عزت نفس می دهد.

چه زمانی کودک می تواند تمرینات تقویتی را انجام دهد؟
در طول دوران کودکی، کودکان آگاهی، کنترل و تعادل بدنشان را از طریق بازیها بهبود می بخشند. با این وجود، در سنین 7 یا 8 سالگی، تمرینات تقویتی می تواند قسمت مهمی از برنامه تناسب کلی بدن باشد، تا زمانی که کودک به اندازه کافی بزرگ شده باشد و بتواند تکنیک ها و شکل های صحیح تمرینات را دنبال کند.
اگر کودکتان به تمرینات قدرتی اظهار علاقه نشان می دهد، به او یادآوری کنید که تمرینات قدرتی به منظور افزایش قدرت و استقامت عضلات است. حجیم کردن عضلات به طور کلی چیز دیگری است و بهتر است پس از رسیدن به سن بلوغ انجام شود.
همچنین ممکن است بخواهید با پزشک کودکتان مشورت کنید و از او بپرسید که آیا کودکتان اجازه انجام چنین تمریناتی را دارد؟ بخصوص اگر کودکتان بیماری مشخصی دارد یا مشکوک به بیماری خاصی است، مثلا بیماری قلبی، فشار خون بالا یا اختلالات عصبی.

بهترین روش برای شروع یک برنامه تمرینات قدرتی برای کودکان چیست؟
یک برنامه تمرینات قدرتی لزوما برنامه ای شبیه به آنچه که برای بزرگسالان طراحی می شود نیست. این قوانین کلی را در ذهن داشته باشید:
به دنبال یک برنامه باشید: به دنبال یک مربی یا مربی شخصی باشید که دارای تجربه کافی در ارتباط با تمرینات قدرتی کودکان باشد. چنین مربی می تواند یک برنامه ایمن، سالم و موثر بر اساس سن، قد و وزن و توانایی ها و استعدادهای کودکتان طراحی کند. یا اینکه کودکتان را به یک کلاس تمرینات قدرتی که مخصوص کودکان است، راهنمایی کند.

گرم و سرد کردن: به کودکتان بیاموزید و او را تشویق کنید که جلسه تمرینات قدرتی اش را در ابتدا با ۵ تا ۱۰ دقیقه حرکات ایروبیک سبک مثل پیاده روی، دویدن آرام یا طناب زدن شروع کند. این فعالیت ها ماهیچه ها را گرم کرده و آنها را برای فعالیت سنگین تر آماده می کند. حرکات کششی نرم پس از پایان جلسات تمرین قدرتی نیز پیشنهاد خوبی است.

انتظار زیاد از کودک نداشته باشید: به کودک اجازه ندهید خیلی زود و در مدت زمان کوتاهی، تلاش بسیار زیاد داشته باشد. بلکه به او کمک کنید تا به مرور زمان با فشار تمرین مقاومتی سازگار شود. در غیر اینصورت بعضی از کودکان از برنامه تمرینی جا مانده و از آن لذت نمی برند. علاقه، رشد، بلوغ و ادراک همگی در برداشت کودکان از تمرین تاثیر دارند.

انتظاری که از یک برنامه تمرین تقویتی برای کودکان می رود شامل موارد زیر است:
 

• پیشرفت قدرت و توان عضلانی
• تغییر نکردن اندازه عضله کودکان کم سن و سال و یا تغییرات ناچیز آن
• پیشرفت استقامت عضلانی
• تاثیر مثبت بر ترکیب بدن
• بهبود تعامل قدرت حول مفاصل
• بهبود قدرت کل بدن
• پیشگیری از آسیب های ورزشی
• تاثیر مثبت بر اجرای ورزشی

این نکته مهم را در ذهن داشته باشید که برنامه ای را که برای بزرگسالان طراحی شده و یا برنامه ای را که برای توانایی های بدنی و نیازهای کودکان خیلی پیشرفته است، هرگز به کودکان تحمیل نکنید. علاوه بر این، کودکان و بزرگسالان اغلب ایده های نادرست و اشتباهی درباره نتایج تمرین مقاومتی دارند که از فیلم ها، مجلات و سایر رسانه های ارتباط جمعی و تبلیغاتی دریافت کرده اند. تصورات نادرستی مثل: تنها با اندکی تمرین عضله بزرگ و قوی می شود، یا شخص قوی شکست ناپذیر است. همچنین ممکن است کودک به استنباط های نادرستی در یک محیط ویژه بزرگسالان، به ویژه در اتاق وزنه برسد.

تکنیک های صحیح فشار: بیشتر از آنکه بر مقدار وزنه ای کودک بلند می کند تمرکز کنید، بر شکل و تکنیک صحیح حرکات در طول تمرین تمرکز کنید. کودک به مرور زمان و به تدریج که جلو می رود، مقاومت یا تعداد تکرار هر تمرین را افزایش می دهد.
نظارت: نظارت بزرگسالان بر روند تمرینات و کار کودک، بخش مهمی از تمرینات تقویتی کودکان را تشکیل می دهد. هیچگاه به کودکتان اجازه ندهید تنهایی به تمرینات برود.
استراحت بین تمرینات: به کودکتان اجازه دهید بین تمرین هر گروه ماهیچه ای خاص، یک روز کامل استراحت کند. دو یا سه جلسه تمرین تقویتی در هفته زیاد است.
-تمرینات را به شکل سرگرم کننده برگزار کنید: به کودکتان کمک کنید برای جلوگیری از خستگی، تمرینات را متنوع و سرگرم کننده برگزار کند.
راهبردهای اصلی برای پیشرفت کودکان در تمرینات

سن ۷ سال یا کوچکتر
تمرینات پایه را با وزنه ای سبک یا بدون وزنه به کودکان معرفی کنید. مفهوم یک جلسه تمرین را نشان دهید و تکنیک های تمرین را آموزش دهید. تمرین را از ورزش های سوئدی یک نفره به تمرینات دو نفره و تمرینات مقاومتی خیلی سبک به تدریج پیشرفت دهید و حجم تمرین را پایین نگه دارید.

سن ۸ تا ۱۰ سال
تعداد تمرینات را به تدریج افزایش دهید، تکنیک تمرین را در همه بالا کشیدن های وزنه انجام دهید. بار تمرینات را به تدریج افزایش دهید و با تمرینات ساده ادامه دهید. سرانجام حجم تمرین را افزایش دهید. از تحمل فشار تمرین به دقت  آگاه شوید.

سن ۱۱ تا ۱۳ سال
همه تکنیک های پایه را آموزش دهید. در هر تمرینی، اصل اضافه بار را اعمال کنید. به تکنیک های تمرین اهمیت دهید. تمرینات پیشرفته تری را با مقاومت یا بدون مقاومت معرفی کنید.

سن ۱۴ تا ۱۵ سال
سمت گیری برنامه تمرین مقاومتی جوانان به سوی برنامه های پیشرفته تری است. در این برنامه، اجزای ویژه ورزشی را نیز بگنجانید. بر تکنیک های تمرین تاکید کنید و حجم (مقدار) تمرین را افزایش دهید.

سن ۱۶ سال و بالاتر
پس از اینکه نوجوان در همه زمینه های قبلی مهارت یافت و تجربه تمرین به دست آورد، باید او را به برنامه های تمرینی بزرگسالان وارد کنیم.
توجه: اگر کودکی در هر سنی یک برنامه تمرینی را بدون تجربه قبلی آغاز کرد، او را به سطح پیش از آن ببرید تا از آن سطح شروع به تمرین کند. چنانچه تمرین برای او قابل تحمل و درک شد و در آن مهارت عملی بدست آورد، به سطوح پیشرفته تر هدایتش کنید.
جمع بندی
تمرین با وزنه می تواند برای کودک لذتبخش، ایمن و مناسب باشد. تمرین مقاومتی را باید بخشی از مجموعه برنامه های آمادگی جسمانی به حساب آورد که لازم است همراه با تغییر هدف ها و نیازهای کودک در طول زندگی تغییر کند. کودک برای ممارست در تمرین به تاکید و توجه، نظم و ترتیب و سختکوشی نیاز دارد که در این راه همراه با تشویق، باید فایده های تمرن مقاومتی را به او نشان داد. هنگام تمرین، چهارچوب های کار سخت برای بزرگسالان را به کودکان تحمیل نکنید. او را با دوستانش مقایسه نکنید و تمرینات را مطابق تواناییهایش طراحی کنید./

منبع :rheumoc.com

چه ورزشهایی برای کودکان مناسب است؟

کودکان بازی و تفریح را دوست دارند و از فعالیت بدنی لذت می برند، مطالعات مختلف نشان می دهد که اولین انگیزه و مهم ترین دلیل شرکت کودکان در ورزش ، تفریح نمودن است. کودکان بیش تر از عوامل درونی مثل تفریح و سرگرمی و بهبود مهارتهای خود لذت می برند و عوامل اجتماعی مثل با دوستان بودن برای آنها اهمیت متوسطی دارد. لذا پیشنهاد می شود که والدین و مربیان شرکت در فعالیتهای ورزشی را برای کودکان طوری برنامه ریزی نمایند که با خصوصیات جسمانی و روانی آنها متناسب باشد.

چگونگی استفاده از تمرین هوازی در کودکان

نتایج تحقیقاتی که اثر این نوع تمرین را بر افزایش توان هوازی کودکان مورد بررسی قرار داده اند تغییرات حداکثر اکسیژن مصرفی کودکان در اثر تمرینات هوازی را کم تا متوسط نشان داده اند و برتوسعه توانایی های حرکتی و افزایش انگیزش تأکیدکرده اند.

تمرین قدرتی در کودکان

تعداد زیادی از تحقیقات نشان می دهند که تمرین قدرتی برای کودکان مؤثر و بی خطر است. افزایش قدرت کودکان بیش تر حاصل سازگاری عصبی- عضلانی است و هایپرتروفی عضلانی در اثر این تمرینات بسیار کم است. در تمرین پذیری کودکان تفاوت جنسی دیده نشده است. افزایش مقاومت و شدت تمرین در کودکان باید به آرامی و به تدریج صورت گیرد و برنامه تمرین قدرتی باید به دقت ، نظارت و کنترل شود.

تمام وسایل باید متناسب با اندازه کودک انتخاب شود. مقاومت مورد استفاده باید همیشه کمتر از حداکثر مقاومتی (80-60 درصد) که کودک می تواند بلند کند باشد. کودک همیشه باید مقاومتی را استفاده کند که بتواند حرکت را 6 تا 10 بار با تکنیک صحیح تکرار کند. مورد تأیید ترین تمرینات، تمریناتی است که در آن از وزن خود کودک استفاده می شودمثل شنای سوئدی و بارفیکس. پیشنهاد می شود که تمرین قدرتی همراه با تمرینات انعطاف پذیری انجام شود. هدف از تمرینات قدرتی برای کودکان بهبود اجرا، یادگیری اصول تمرین قدرتی بی خطر، تعادل و کاهش آسیب است.

کیفیت فعالیتهای حرکتی کودکان

برای کودکان بازی های پر تحرک گروهی را که نظام ساده ای دارند و نشاط می آفرینند تدارک ببینید.

نشستن یا ایستادان و بی حرکتی بیش از اندازه (بیش تر از 5 تا 10 دقیقه) برای کودکان سبب کسالت و خستگی و یا حالات عصبی می شود. فعالیتهایی که برای کودک تنظیم می شود باید به گونه ای باشد که او را به تحرک وادار سازد.

فعالیتهای موزون همراه با صدای طبل ، سوت، زدن دو چوب بر یکدیگر و یا درصورت امکان استفاده از نوارهای موسیقی مناسب به هماهنگی اعصاب و عضلات و کنترل و تعادل بیش تر بدن منجر می شود.

مسابقه های ساده و بدون شدت و فشار رادر برنامه منظور کنیم. اما باید توجه داشته باشید که کودک در این سن هنوز نمی تواند شکست را تحمل کند.

استفاده از حرکات ابداعی متنوع سبب توسعه شناخت کودک نسبت به حرکات بدنی می شود.

برای کودکان کلاسهای اول و دوم فعالیتهایی چون دویدن، پریدن، لی لی و جست و خیز را برای فعالیت عضلات بزرگ تدارک ببیند.

سعی کنید با استفاده از حرکات متنوع و حرکات موزون کودک را با تفاوتهای پائین و بالا و آرام و سریع، ملایم و شدید و سبک و سنگین آشنا کنید.

پیش از انجام دادن بازی وضعیتهای حرکتی و تاکتیکهای ساده بازی چون گول زدن و چرخیدن را به طور ساده تشریح کنید. فعالیتهای این دوره را بر اساس علاقه، لذت و نشاط کودکان برنامه ریزی کنید.

منبع :بیتوته

ورزش کودکان

کارشناسان ورزش و روانشناسی کودک توصیه میکنند که کودکان تا قبل از رسیدن به سن 8 تا 10 سالگی نباید در ورزشهای رقابتی سازمان یافته â€" که در آن امتیاز محاسبه میشود و به خصوص بزرگسالان در اجرای آن نقش دارند - شرکت کنند. زیرا اگر کودکان قبل از رسیدن به سنی که از نظر احساسی و فیزیکی آماده شده باشند به ورزشهای رقابتی بپردازند، احتمال اینکه فشار روانی دوران تمرین و زمان مسابقه و همچنین یاس ناشی از باخت تاثیرات ناگواری بر آنان بگذارد بسیار زیاد است و میتواند به کنار گذاشتن دائمی ورزش منتهی شود.

کودکان کم سال

کودکان زیر 8 سال باید در بازی، کشف و یادگیری مهارتهایی که از طریق پرتاب کردن و گرفتن، ضربه زدن به توپ، بالا و پایین پریدن، دویدن و شنا کردن حاصل میشود، کاملا آزادانه رفتار کنند و این مهارتها را به شادی بخش ترین روش بیاموزند.

واضح است که آموختن این موارد به آنها کمک میکند تا با اعتماد به نفس بیشتر وارد مرحله بعد شوند.

والدین میتوانند نقش مهمی در بازی با کودکان ایفا کنند. به یاد داشته باشید که کودکان قبل از اینکه مفاهیم برد و باخت را بیاموزند، به تمرین فراوان احتیاج دارند.

8 تا 10 سال

کودکان 8 تا 10 ساله، بسته به میزان رشد خود میتوانند در مسابقات سازمان یافته شرکت کنند. (مانند مسابقات داخلی در مدارس)

آنها هنوز برای توسعه مهارتهای خود به کمک نیاز دارند و باید کنارآمدن با ناامیدی و شکست را بیاموزند.

کودکانی که بیشتر اوقات بازنده هستند بیش از دیگران مستعد کنار گذاشتن ورزش هستند، والدین و اولیا مدرسه باید مراقب باشند که با فراهم آوردن زمینه مناسب-مثلا شرکت دادن این کودک در مسابقه ای که در آن بیشترین توانایی را دارد - موجبات برنده شدن و دلگرمی او را فراهم نمایند

این سنین، بهترین زمان برای پرداختن به ورزشهای مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آنهاست.

11 تا 12 سال و بالاتر

کودکان و نوجوانان میتوانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارتهای تازه بپردازند.

بعضی از کودکان در این گروه سنی استعداد و علاقه خاصی به یک ورزش به خصوص نشان میدهند و میتوانند با داشتن مربی در این زمینه بسیار پیشرف نمایند.

یک مهارت بسیار مهم در این سنین، آموختن رفتار صحیح در زمان بازی، بردن و باختن است.پرداختن به ورزش در این سنین میتواند شامل سفرهایی با تیم ورزشی و فرصتهایی برای رهبری گروه هم باشد.

نکته مهم در اینجاست که نباید نوجوان را بیش از حدود آمادگی و توانایی جسمی روحی او به انجام کاری "وادار" کرد.

نوجوانانی که به هر دلیل علاقه ای به شرکت در ورزشهای رقابتی تیمی ندارند میتوانند با راهنمایی مربیان و والدین خود به ورزشهایی چون اسکیت، سوارکاری، دوچرخه سواری و مانند اینها بپردازند.

امنیت در ورزش

کودکان برای لذت بردن از بازیهای ورزشی باید با قوانین ایمنی آشنا شده و آنها را رعایت نمایند. بیشتر صدمات از عدم رعایت این قوانین ناشی میشوند.

بعضی از ورزشها نیازمند استفاده از تجهیزات ایمنی خاصی هستند. از جمله کلاه ایمنی، مچ بند، زانو بند و مانند اینها. با کمک مربی او میتوانید این لوازم را تهیه کرده و فراموش نکنید که این تجهیزات باید نو و کاملا اندازه باشند.

محوطه بازی کودک باید امن و دور از عوامل خطر آفرین باشد.گرم کردن بدن قبل از شروع ورزش و خنک کردن آن پس از ورزش بسیار مهم بوده و در کاهش کوفتگی و درد عضلانی بسیار مفید هستند.

کودکان کم سال نباید به ورزشهایی بپردازند که موجب اخلال در کار رشد استخوانها، عضلات و مفاصل آنها شده یا به این اندامها صدمه وارد کند. بهترین روش پرداختن به ورزشهای متنوعی است که ر روی یک اندام متمرکز نشده و طولانی هم نباشند. بدن سازی با وزنه قبل از سن بلوغ به هیچ وجه توصیه نمیشود و پس از آن هم باید همواره تحت نظر مربی انجام گیرد.

بهترین حالت در بازی و ورزش کودک زمانی است که او با همسالان یا کودکان هم قد و قواره خود باشد.از آنجایی که بدن کودکان نسبت به بزرگسالان بسیار سریعتر گرم و سرد میشود آنها نباید:

1. به ورزشهایی بپردازند که بیش از 30 دقیقه طول بکشد.

2. در هوای بسیار گرم (بالای 30 درجه سانتیگراد) به ورزش و بازی بپردازند.

3. هنگام شنا به مدت طولانی در آب سرد باقی بمانند

معمولا کودکان نمیدانند که چه زمانی به نوشیدن آب نیاز دارند و معمولا قبل از اینکه احساس تشنگی کنند به آب نیاز دارند. آنها باید قبل، بعد و در حین ورزش و بازی آب بنوشند.در هوای گرم کودکان به کرمهای ضد آفتاب و کلاه لبه دار نیاز دارند.

آسیبهای روحی نیز نباید از نظر دور بماند. همواره مطمئن شوید که:

1. کودک به انجام کاری که نمیتواند انجام دهد یا از انجام آن وحشت دارد، مجبور نشده باشد.

2. برای اینکه کاری را درست انجام نداده یا خوب بازی نکرده است مقصر دانسته نشود و مورد انتقاد و تمسخر قرار نگیرد.

3. هیچ کس از بین بازیکنان، مربی یا تماشاگران بر سرش فریاد نزند و و او را متهم نکند.

آسیبهای ورزشی در مورد کودکان باید با دقت بسیار بیشتری درمان شود تا موجب اخلال در رشد آنها نشده و یا به نوعی معلولیت یا ناتوانی تبدیل نشود.

منبع : بیتوته

ورزش برای کودکان مبتلا به دیابت یا آسم

ورزش برای کودکان مبتلا به دیابت یا آسم 
کودکانی که به بیماری‌های خاص مانند دیابت یا آسم مبتلا هستند، باید قبل از شروع ورزش به پزشک متخصص مراجعه کنند تا توصیه‌های لازم به آنها داده شود...
کودکان مبتلا به دیابت با توجه به نوع دیابت و شدت آن باید تحت درمان پزشکی قرار بگیرند. این کودکان در صورت کنترل دیابت اجازه دارند در فعالیت‌های ورزشی شرکت کنند.
به علت خطر افت قندخون (هیپوگلیسمی) یا افزایش قندخون (هیپرگلیسمی) لازم است قبل و بعد از ورزش قندخون با گلوکومتر اندازه‌گیری شود و اگر میزان آن زیر ۱۰۰ میلی‌‌گرم در دسی‌لیتر باشد، مقداری قند مصرف کنند.

اگر قندخون بالای ۲۵۰ میلی‌‌گرم در دسی‌لیتر باشد، فعالیت ورزشی مجاز نیست. معمولا در این کودکان بهترین زمان شروع فعالیت ورزشی، یک تا دو ساعت پس از صرف غذاست.

بچه‌هایی که انسولین تزریق می‌کنند، با دستور پزشک معالج باید مقداری از دوزاژ آن را قبل از ورزش کاهش دهند. به علت احتمال افت قند تا ۲۴ ساعت پس از ورزش، بهتر است فعالیت‌های ورزشی در صبح انجام شود.

فعالیت در عصر، احتمال افت قند هنگام خواب را بالا می‌برد. در صورت بروز عوارض بیماری با توجه به به نوع عارضه، باید مراقبت‌های خاصی انجام شود.
اگر انجام فعالیت‌های ورزشی در کودکان مبتلا به آسم، باعث تشدید علایم بیماری می‌شود، قبل از شروع ورزش باید داروهای تنگی‌نفس مصرف کنند و به اندازه کافی مرحله گرم‌کردن را انجام دهند.

این کودکان باید از ورزش در هوای خشک و سرد و محیط‌های آلوده پرهیز و تا حد امکان از تنفس دهانی خودداری کنند.

در پایان ورزش، سردکردن بدن به صورت حرکت‌‌های سبک و تفریحی ضروری است. کودکان مبتلا به آسم نباید ورزش‌هایی مانند دویدن، شنا یا دوچرخه‌سواری طولانی انجام دهند.

منبع:aftabir.com