فعالیت بدنی بیشتر در بچگی موجب کاهش احتمال شکستگی در بزرگسالی میشود

 "لطفا برید بیرون و چند دقیقه با بچه هاتون فوتبال بازی کنید. شما میتونید با این کار جلوی شکسته شدن لگن اونها رو وقتی بزرگتر شدن بگیرید"

در بچه هایی که بطور مرتب ورزش میکنند و فعالیت بدنی خوبی دارند در سنین بالاتر و وقتی مسن شدند احتمال شکستگی ناشی از پوکی استخوان و بخصوص شکستگی لگن در آنها کم میشود. علت این امر قوی شدن استخوان با ورزش است. در دوران کودکی و نوجوانی که استخوان ها در حال رشد و ساخته شدن هستند ورزش و فعالیت بدنی میتواند موجب قوی تر شدن و محکم تر شدن آنها شود. این استخوان های قوی تا سنین پیری برای آنها باقی میماند تا اینکه در آن زمان مانعی شود در برای شکسته شدن استخوان

این تحقیق بر روی 365 دختر و 446 پسر با سن 9-7 سال در سوئد انجام شد. این بچه ها هر روز به مدت 40 دقیقه در مدرسه آمورش حرکات بدنی میدیدند. گروه دیگر شامل 780 دختر و 807 پسر بودند که هفته ای 60 دقیقه فعالیت تمرینی داشتند. محققین سالانه میزان رشد و تکامل استخوان ها را در این افراد بررسی کردند. مطالعه نشان داد که میزان تراکم استخوان در ستون مهره بچه هایی که فعالیت بدنی بیشتری داشتند بیشتر شده است.

محققین همچنین یک مطالعه گذشته نگر بر روی 709 مرد با سن متوسط 69 سال که قبلا ورزشکار بوده اند و 1368 فرد که ورزش زیادی نمیکرده اند ( با سن متوسط 70 سال) انجام دادند. مطالعه نشان داد که کاهش تراکم استخوان ناشی از سن در گروهی که بیشتر ورزش میکرده اند کمتر از گروه دیگر بوده است.

این مطالعه نشان میدهد که فعالیت بدنی کافی در سنین کودکی موجب میشود استخوان ها بهتر و بیشتر شد کرده و محکم تر شوند. بدین ترتیب فرد در بزرگسالی استخوان های سالم تر و محکم تری خواهد داشت.

توجه داشته باشیم که بدن انسان در طول میلیون ها سال تکامل به نحوی ساخته شده و برنامه ریزی شده است که در هر روز چندین ساعت کار فیزیکی کند. ماشینی شدن زندگی افراد در چند دهه اخیر موجب کاهش میزان فعالیت بدنی انسان ها شده است. این عدم هماهنگی بین نیاز بدن به فعالیت فیزیکی از یک طرف و فعالیت نداشتن انسان ها از طرف دیگر موجب اختلال در کارکرد صحیح بدن و بدنبال آن بیماری میشود.

نکته قابل تامل و اندکی مضحک این است که انسان ها قرن ها بدنبال آن بوده اند که با انجام اختراعات و در خدمت گرفتن ماشین ها خود را از انجام فعالیت های بدنی که آن را سخت میدانسته اند رهایی دهند و اکنون متوجه شده اند که این فعالیت های بدنی برای بدن آنها لازم بوده است. با همان اهمیتی که غذا و آب و هوا برای ادامه زندگی نیاز است فعالیت بدنی هم اهمیت دارد.

تنها راه حل این مشکل درک صحیح مطلب و گنجاندن ورزش روزانه و مداوم در زندگی روزانه است. بدین منظور باید از بچه ها شروع کرد تا نه تنها رفتار آنها را سازماندهی کرده و آنها را به ورزش علاقمند و بلکه نیازمند کرد، همچنین از فرصتی که در اختیار گذاشته شده استفاده کرده و استخوان های سالمی برای آنها بوجود آورد

منبع : ایران ارتوپدی

خشکی و محدودیت حرکت مفصل زانو بعد از شکستگی استخوان ران

محدودیت حرکتی زانو یکی از عوارض شایع شکستگی های ران است. این محدودیت حرکتی میتواند بصورت ناتوانی بیمار در خم کردن زانو باشد و یا ممکن است بیمار توانایی صاف کردن کامل زانو را از دست بدهد. البته مشکل خم نشدن زانو بیشتر دیده میشود. محدودیت حرکتی مفصل زانو بعد از شکستگی ران بندرت در بچه ها دیده میشود و بیشتر در بزرکسالان است. درمان شکستگی تنه ران در بزرگسالان در اکثریت قریب به اتفاق موارد، عمل جراحی است.

برای بیحرکت کردن قطعات شکسته شده در غالب موارد از میله داخل استخوانی Intramedullary nail استفاده میشود. البته استفاده از پلاک و یا ندرتا اکسترنال فیکساتور هم معمول است.

 مهمترین و موثرترین راه برای ممانعت از خشکی زانو و ایجاد محدودیت حرکتی زانو بعد از شکستگی استخوان ران، شروع خم و راست کردن زانو بلافاصله بعد از جراحی است. مهمترین عاملی که مانع خم و راست کردن زانو توسط بیمار و بعد از جراحی میشود درد محل شکستگی است که با حرکت زانو بیشتر میشود. متاسفانه بسیاری از بیماران به علت عدم آگاهی از لزوم انجام نرمش و حرکات زانو و یا به علت ترس از درد این حرکات را انجام نمیدهند و نتیجه آن چیزی جز خشکی و محدودیت حرکت زانو نیست. در یک هفته اول بعد از جراحی بیمار میتواند به راحتی نرمش ها را تحمل کرده و زانو را خم کند ولی با گذشت یک هفته از عمل جراحی انجام این حرکات مشکل تر میشود. هم اینکه زانو خشک تر میشود و هم درد بیمار در حین انجام حرکات بیشتر میشود. هر چه بیمار بیشتر در انجام حرکات تعلل کند کار وی مشکل تر میشود.

حال اگر از جراحی شکستگی استخوان ران بیمار چند هفته گذشته و بیمار نرمش هار انجام نداده باشد و زانو دچار خشکی شده باشد باید چکار کرد.
اولین قدم در درمان این بیماران شروع هرچه سریعتر نرمش های یاد شده است. گرچه انجام آنها مشکل تر شده است ولی ممکن است هنوز بتوانند تا حد زیادی به بیمار کمک کنند.

اگر بعد از چند ماه تمرین مداوم و مکرر و انجام نرمش ها زانو تا حداقل 90 درجه خم نشد قدم بعدی درمان خم کردن زانو توسط متخصص ارتوپدی زیر بیهوشی عمومی است. معمولا بعد از گذشت 6-3 ماه از عمل جراحی شکستگی استخوان ران انجام نرمش ها دیگر کمک زیادی به بیمار نمیکنند.

خم کردن زانو به توسط متخصص ارتوپدی با فشار زیادی انجام میشود و بسیار دردناک است و به همین خاطر با بیهوشی عمومی انجام میشود. البته این کار ممکن است با عوارضی همراه باشد. احتمال شکستگی مجدد استخوان در محل اولیه یا در مکان های دیگر وجود دارد. شل شدن ایمپلنت های بکار رفته ( مانند پلاک یا نیل) از عوارض دیگر این اقدام است. احتمال موفقیت این روش زیاد نیست بخصوص اگر بیش از شش ماه از جراحی بیمار گذشته باشد.

آخرین قدم در درمان این بیماران عمل جراحی است. در این روش، پزشک جراح ارتوپد مفصل زانو را باز کرده و بافت اسکار و چسبندگی های آن را آزاد میکند. ممکن است نیاز باشد چسبندگی عضلات ران هم آزاد شود. نکته مهم اینست که بعداز این عمل جراحی بیمار باید همان نرمش هایی را که در جراحی اول نکرده بود انجام دهد. اگر بیمار این بار هم نرمش ها را به درستی انجام ندهد خشکی دوباره ایجاد میشود و این بار ممکن است حتی مشکلات بیمار بیشتر شود.

با انجام نرمش های ساده بلافاصله بعد از عمل اول هیچگاه خشکی زانو ایجاد نمیشود. پیشگیری از خشکی مفصلی بسیار راحت تر از درمان آن است.

منبع : ایران ارتوپدی

خشکی حرکت مفصل زانوبعد از شکستگی استخوان ران

چگونه میتوان مانع محدودیت و خشکی حرکت مفصل زانو بعد از شکستگی استخوان ران شد

مهمترین و موثرترین راه برای ممانعت از خشکی زانو و ایجاد محدودیت حرکتی زانو بعد از شکستگی استخوان ران، شروع خم و راست کردن زانو بلافاصله بعد از جراحی است. مهمترین عاملی که مانع خم و راست کردن زانو توسط بیمار و بعد از جراحی میشود درد محل شکستگی است که با حرکت زانو بیشتر میشود.

بیمار میتواند با گرم کردن ران و زانو به توسط کیسه آب گرم یا حوله گرم این درد را تا حدی کم و قابل تحمل کند. مصرف دارو هم میتواند درد را کاهش دهد. در مدتی که بیمار بعد از جراحی در بیمارستان است برای کاهش درد وی از مسکن های مخدر استفاده میشود. بعد از مرخص شدن از بیمارستان بهترین دارو برای کاهش درد استامینوفن است. اغلب داروهای دیگر گرچه درد را کاهش میدهند ولی میتوانند جوش خوردن شکستگی را به تاخیر بیندازند. حتی اگر با گرم کردن زانو و مصرف دارو مقداری از درد باقی بماند، وجود درد نباید مانعی در انجام حرکات زانو شود چون بی حرکتی زانو بدون شک موجب خشکی آن میشود.

حرکاتی که بیمار باید بعد از جراحی شکستگی استخوان ران انجام دهد. به دو دسته تقسیم میشوند. حرکات کششی و حرکات تقویتی. این حرکات موجب کشش و تقویت عضلات اطراف ران بخصوص عضله چهارسر ران میشوند. این حرکات بهتر است زیر نظر یک فیزیوتراپ انجام شوند ولی بیمار باید آنها را بطور مکرر در طول روز حتی در غیاب فیزیوتراپ هم انجام دهد. حرکات باید روزی سه بار انجام شوند.

نکته مهمی که در هنگام انجام تمامی حرکات کششی باید به یاد داشت اینست که باید زانو را تا حدی کشش داد تا درد ایجاد شود. تنها در این حالت است که میتوان اطمینان داشت بافت نرم تحت کشش قرار گرفته است. وجود درد نباید بیمار را نگران کند. به محل عمل یا به پلاک صدمه ای نمیرسد. اگر بی دردی را با عدد صفر و درد غیر قابل تحمل را با عدد ده نشان دهیم بیمار باید تا حد عدد سه درد را تحمل کند.

نرمش های کششی

 مهمترین نرمش های کششی عبارتند از

کشش عضله چهارسر ران

ساق چپ که سالم است برای کمک               زیر ساق طرف راست که باید خم شود                               قرار گرفته است

عضلات چهار سر در جلوی ران قرار دارند و کشش آنها اجازه میدهد تا زانو خم شود. بیمار روی یک صندلی نشسته و اجازه میدهد ساق ران آسیب دیده بر اثر جاذبه، به سمت پایین آویزان شده و پایین بیاید. در این مدت وی باید عضلات ران خود را شل کند تا ساق بتدریج پایین بیاید. با پایین آمدن کامل ساق مفصل زانو 90 درجه خم میشود.

مسلما بیمار در روز اول بعد از جراحی به علت درد نمیتواند اجازه دهد پایش کاملا به پایین آویزان شده و ساق در حال عمودی قرار گیرد. به همین خاطر در چند روز اول اگر پای مقابل بیمار سالم است میتواند پشت پای سالم را زیر ساق طرف بیمار قرار دهد تا آنرا حمایت کند و بتدریج با پایین آوردن ساق سالم اجازه دهد ساق طرف بیمار هم کم کم پایین بیاید. اگر پای مقابل هم مشکل داشته باشد فرد دیگری میتواند به بیمار کمک کند و با دست زیر پاشنه بیمار را گرفته و اجازه دهد ساق پای بیمار بتدریج پایین بیاید. بعد از گذشت حدود یک هفته از عمل جراحی، بیمار باید بتواند ساق را کاملا پایین آورده و در حالت عمود بر زمین قرار دهد.
این حرکت را باید به مدت 15-5 دقیقه انجام داد.



اگر چند هفته از عمل جراحی بیمار بگذرد و وی در این مدت حرکات زانو را انجام ندهد مفصل دچار خشکی شده و ممکن است با نرمش یاد شده ساق به پایین نیاید. در این وضعیت با دو کار میتوان به پایین آمدن ساق و در نتیجه خم شدن زانو کمک کرد. راه اول اینکه یک وزنه 5-2 کیلویی را به مچ پا بسته تا وزن آن به پایین آمدن ساق کمک کند.



راه دیگر اینست که ساق طرف سالم را روی ساق طرف بیمار گذاشته و آنرا به پایین فشار دهد.


 در این تصویر ساق چب که سالم است برای کمک به ساق راست که باید خم شود روی آن قرار گرفته و آنرا به سمت پایین فشار میدهد

 کشش عضله چهارسر ران

ساق راست که سالم است برای کمک زیر        ساق طرف چپ که باید خم شود قرار گرفته است

بیمار به پشت روی زمین و نزدیک یک دیوار میخوابد بطوریکه امتداد تنه بیمار عمود بر دیوار قرار گیرد. در این حال لگن باید قدری با دیوار فاصله داشته باشد. بیمار پای طرف بیمار را با کمک فرد دیگری بالا برده و پاشنه خود را روی دیوار قرار میدهد بطوریکه زانو در حالت مستقیم قرار گیرد و کف پا روی دیوار باشد. سپس بتدریج سعی میکند کف پای خود را روی دیوار به طرف پایین بلغزاند. با این کار زانو بتدریج خم میشود. بیمار میتواند برای حمایت پای بیمار، ساق سالم خود را زیر ساق بیمار قرار دهد تا پایین آمدن آن بتدریج و کنترل شده باشد.


اگر چند هفته از عمل جراحی بیمار بگذرد و وی در این مدت حرکات زانو را انجام ندهد مفصل دچار خشکی شده و ممکن است با نرمش یاد شده ساق به پایین نیاید. در این وضعیت بیمار میتواند ساق طرف سالم را روی ساق طرف بیمار گذاشته و آنرا به پایین فشار دهد.



 در این تصویر ساق چب که سالم است برای کمک به ساق راست که باید خم شود روی آن قرار گرفته و آنرا به سمت پایین فشار میدهد

کشش عضله چهارسر ران

بیمار به پشت روی تخت سفت یا روی زمین میخوابد. وسط یک ملحفه باریک و دراز را کف پای بیمار قرار داده و دو سر ملحفه را در دو طرف ساق و ران به سمت بالا آورده و با دو دست دو سر ملحفه را محکم میگیرد. سپس با هر دو دست دو سر ملحفه را به سمت خود میکشد تا زانو خم شود. تا جاییکه درد زانو به حد عدد سه برسد کشش را ادامه میدهد و سپس بمدت ده ثانیه در همین حالت کشش را ادامه میدهد. بعد از گذشت ده ثانیه بتدریج کشش را رها کرده تا زانو صاف شود. این حرکت ده مرتبه تکرار میشود.

کشش عضلات همسترینگ

عضلات همسترینگ در پشت ران قرار دارند. با کشیده شدن این عضلات زانو به حالت کاملا مستقیم در میاید. بیمار روی یک صندلی نشسته و یک صندلی دیگر را جلوی خود و با کمی فاصله قرار میدهد. سپس مچ پای بیمار را بالا آورده و روی نشیمن صندلی مقابل قرار میدهد بطوریکه زیر زانو خالی باشد. سپس سعی میکند با انقباض عضلات ران زانوی خود را به سمت پایین فشار دهد. زانو را بمدت ده ثانیه در همین حالت نگه داشته و سپس عضلات خود را شل میکند. این حرکت را ده مرتبه انجام میدهد.

کشش عضلات همسترینگ

بیمار روی زمین یا تخت سفت نشسته و پاهای خود را به حالت مستقیم و کشیده قرار داده و یک ملحفه لوله شده را زیر مچ پای بیمار قرار میدهد تا پاشنه چند سانتیمتر از زمین بالاتر قرار گیرد. سپس سعی میکند با انقباض عضلات ران زانوی خود را به سمت پایین فشار دهد. زانو را بمدت ده ثانیه در همین حالت نگه داشته و سپس عضلات خود را شل میکند. این حرکت را ده مرتبه انجام میدهد.

 نرمش های تقویتی

دسته دیگر حرکات نرمشی حرکاتی است که برای افزایش قدرت عضلات ران انجام میشود. مهمترین این حرکات عبارتند از

•  بیمار روی یک صندلی نشسته و اجازه میدهد ساق ران آسیب دیده بر اثر جاذبه، به سمت پایین آویزان شده و پایین بیاید. سپس سعی میکند با انقباض عضلات ران، ساق و پای خود را بالا آورده و تا جاییکه میتواند زانو را به حالت صاف و مستقیم درآورد. وقتی که ساق تا حد امکان بالا آمد این وضعیت را تا ده ثانیه نگه داشته و سپس به آرامی پای خود را پایین میاورد. در روزهای اول بیمار میتواند ساق طرف سالم خود را زیر ساق طرف بیمار قرار داده و در بالا آوردن به آن کمک کند. تاکید میکنم کمک کند به این معنا که بیشتر کار را باید با انقباض عضلات طرف بیمار انجام داد و پای طرف سالم فقط در چند روز اول به پای بیمار کمک میکنند تا وقتی که قدرت عضلات آن بهتر شد بیمار بتواند بدون کمک زانو را کاملا صاف کند.


•  بیمار به حالت دراز کش به پشت روی زمین یا تخت سفت میخوابد و در حالیکه پای بیمار در حالت کاملا کشیده قرار دارد سعی میکند پا را بالا آورده بطوریکه پاشنه حدود یک وجب از زمین بالاتر بیاید. در مدت انجام این حرکت زانو باید کاملا در حالت مستقیم قرار گیرد. پا بمدت ده ثانیه در این حالت مانده سپس به آرامی به پایین و روی زمین میرسد. این حرکت ده بار تکرار میشود.

•  بیمار به حالت دراز کش به پشت روی زمین یا تخت سفت میخوابد و در حالیکه پای بیمار در حالت کاملا کشیده قرار دارد سعی میکند زانوی خود را تا جاییکه میتوانید با قدرت عضلات خود خم کند. حالت حداکثر خم را تا ده ثانیه نگه داشته و به آرامی زانو را صاف میکند. این حرکت را ده مرتبه تکرار میکند.

منبع : ایران ارتوپدی