5 مُد‌ ضد سلامت

پوشیدن کفش پاشنه بلند، شلوار جین سنگ ‌شوی و یا دمپایی لاانگشتی با نگین‌های زیبا، مورد پسند خیلی از خانم‌ ها است ولی آیا این مدل ‌های دوست‌ داشتنی برای سلامت ما خطری ندارند؟ بد نیست نظر پزشکان را درباره این 5 مدل پوشش که هر از گاهی مد می‌ شوند، با هم مرور کنیم.

1- شلوارهای جین تنگ

شلوار جین تنگ می ‌تواند باعث عفونت مثانه بانوان شود. همیشه در اطراف مقعد باکتری‌ هایی وجود دارند؛ این باکتری ‌ها می‌ توانند در اثر اصطکاک لباس به طرف واژن حرکت کنند و چون مجرای ادراری در بانوان کوتاه است، خیلی سریع باعث عفونت ادراری می‌ شوند که نشانه آن خارش و تکرر ادرار است.

از طرف دیگر محققان دانشگاه پورتلند می‌ گویند چون در این لباس‌ ها امکان تبادل هوا وجود ندارد، شانس رشد قارچ ‌ها نیز افزایش می‌ یابد. آن جا محیطی تاریک، مرطوب برای رشد سریع قارچ‌ ها در کشاله ‌ران است که خودشان را با خارش و سرخی‌ نشان می ‌دهند.

2- کفش‌ های پاشنه بلند

پزشکان می ‌گویند گرچه بانوان دوست دارند همیشه با پوشیدن کفش‌ پاشنه بلند، قد بلندتر به ‌نظر برسند ولی این پوشیدن مداوم، آغازگر مشکلات زنجیره‌ای طولانی مدت برای آن ها است. پوشیدن مداوم کفش پاشنه بلند باعث انقباض تاندون آشیل می ‌شود. آسیب تاندون آشیل می ‌تواند باعث مشکلات شدید راه رفتن شود.

از سوی دیگر عدم تعادل هنگام راه رفتن با این کفش ‌ها شانس سقوط و زمین خوردن و آسیب لگن را در بانوان افزایش می ‌دهد. همچنین کفش پاشنه بلند فشار زیادی را بر کمر بانوان وارد می ‌کند که باعث کمردردهای شدید در طولانی مدت خواهد شد.

3- دمپایی‌ های لاانگشتی

دمپایی لاانگشتی نگین ‌دار و بندی شاید شیک باشد ولی به دلیل عدم حمایت کفش از ساق پا می ‌تواند خطرآفرین باشد. این دمپایی‌ ها معمولا قوس کافی در کف ‌شان ندارند که می‌ تواند باعث خار پاشنه پا شود که درمان آن جراحی است. از سوی دیگر این دمپایی‌ ها هیچ محافظتی از پا در برابر اشیای تیز موجود در محیط  ندارند.

چکمه‌ های صاف و مشکلات زانو و کمر:

در بازار چکمه ‌های پاییزی و زمستانی وجود دارد که کف آن ها صاف و فاقد هرگونه انحنای مطابق با کف پا است. این کفش‌ ها باعث کمردرد و فرسایش زانو می ‌شوند. هنگام خریدن این چکمه‌ های خزدار حتما دقت کنید که خز این کفش ‌ها به زانوی شما فشار نیاورد و از طرف دیگر حتما در کف ضخیم این کفش ‌ها انحنای کف پای شما رعایت شده باشد.

4- کیف دستی ‌های بزرگ و سنگین

گرچه مُد است که کفش ‌های پاشنه بلند ورنی را با کیف دستی بزرگ ست کنید ولی کیف دستی ‌های بزرگ و سنگین هم برای بانوان مشکل آفرین هستند. پزشکان می ‌گویند حمل کیف دستی‌ های بزرگ و سنگین باعث کمردرد می‌ شود. بهتر است اگر چنین کیف دستی دارید، هر چند ساعت آن را از این شانه‌‌ تان روی آن یکی بیندازید تا فشار روی یکی نباشد. حمل طولانی این وسایل باعث درد عضلانی می‌ شود چون وقتی شما کیف سنگینی را روی یک شانه خودتان بیندازید، عضلات طرف دیگر بدن شما برای مستقیم نگه داشتن بدن‌ تان کشیده می‌ شوند. بهترین روش حمل کیف دستی انداختن آن به صورت کج است، به طوری که بند آن روی یک شانه و خودش در طرف دیگرتان باشد.

5- کفش ‌های نوک باریک

به هر دلیل این روزها در میان خانم‌ ها و نیز آقایان، پوشیدن کفش ‌هایی که نوک باریک دارند، مد شده است. کفش‌ هایی که در کوچه و خیابان پای خیلی‌ ها می‌ بینید اولین چیزی که به خاطر می ‌آ‌ورد این است که پای بیچاره این همه فشار را چگونه تحمل می‌ کند؟

استدلال برخی افرادی که از این ‌گونه کفش ‌ها استفاده می‌ کنند این است که پس این همه آدم چگونه این کفش‌ ها را می پوشند و بیمار نمی ‌شوند، در حالی که اگر از خود این افراد بپرسید خاطرات تلخ زیادی برای گفتن دارند. مثلا یکی از این خاطرات چنین است: "تازه از این کفش ‌های نوک باریک مد شده بود. من هم رفتم و یکی از آن ها را خریدم و تمام روز پوشیدم و پز دادم. فردای آن روز وقتی خواستم دوباره کفشم را بپوشم، متوجه درد شدیدی در شستم شدم. اول خیلی به آن اعتنا نکردم ولی دیدم قابل تحمل نیست. انگشتم را که نگاه کردم دیدم قرمز شده و مجبور شدم با دمپایی نزد دکتر بروم. دکتر گفت ناخنت داخل گوشت انگشت فرو رفته و باید آن را بیرون بیاورم."

فرو رفتن ناخن به داخل گوشت، یکی از عوارض پوشیدن کفش‌ های تنگ و نوک باریک و ضایعه شایعی است که بیشتر برای شست پا پیش می ‌آید. در این بیماری به دلیل فشار فیزیکی، معمولا بافت حاشیه ناخن شست پا به سمت ناخن فشرده می ‌شود و در نهایت ناخن به داخل بافت کناری فرو می ‌رود. این عارضه معمولا دردناک است و کم‌کم عفونت هم به آن اضافه می ‌شود. برای پیشگیری از این عارضه باید ناخن‌ها را به طرز درستی کوتاه کرد و کفش تنگ و نوک باریک نپوشید.

فرو رفتن ناخن به گوشت تنها عارضه دردناک کفش ‌های نوک باریک نیست و بسیاری از کسانی که به پوشیدن این کفش‌های خطرناک عادت دارند، دچار عارضه ‌ای می ‌شوند که به مراتب پُر دردسرتر از قبلی است. این عارضه که در واقع انحراف دایمی انگشت شست پا به سمت انگشت دوم است "هالوکس والگوس" نام دارد. گفته می ‌شود، اصلا شیوع این بیماری با ظهور کفش در جوامع بشری آغاز شده است.

نتایج مطالعات دانشمندان عربستان سعودی حاکی است، هیچ ‌هالوکس والگوسی در میان زنان وجود ندارد که بر اثر پوشیدن کفش نوک باریک ایجاد نشده باشد. به عبارتی صد درصد زنان دچار این بیماری در این کشور کفش ‌های نوک باریک می‌ پوشند. البته شاید بگویید مگر چند نفر از کسانی که کفش نوک باریک می ‌پوشند، دچار‌ هالوکس والگوس می ‌شوند که این همه در باره آن سر و صدا به پا شده است؟

در پاسخ به این سوال دکتر عبدالوهاب، استاد دانشگاه ملک سعود ریاض، می ‌گوید: "حدود 81 درصد کسانی که مدت‌ طولانی کفش ‌نوک باریک می‌ پوشند، درنهایت دچار ‌هالوکس والگوس می ‌شوند."

غیر از دو عارضه فوق، کفش‌ های نوک باریک عوارض متعدد دیگری نیز به همراه دارند که از آن میان می ‌توان به پینه، میخچهو کج شدن و خمیدگی انگشتان اشاره کرد. در‌نهایت می ‌توان به جرات گفت پوشیدن کفش ‌های نوک باریک، صرف‌ نظر از مد بودن شان اصلا به صلاح پاهای شما نیست.‌

هفته نامه سلامت

کفش طبی و انواع کفی‌ های طبی

کفش طبی چیست؟

اصطلاحا کفش طبی به کفشی گفته می شود که در کارگاهی خاص، با تجویز پزشک و زیر نظر مهندسین ارتوپدی فنی ساخته شود.

بیمارانی هستند که به دلیل مشکلاتی از قبیل قطع عضو در ناحیه پا و یا قسمتی از پنجه و دیگر بیماری ها دچار دفورمیتی و ناهنجاری شده اند که استفاده این افراد از کفش طبی و کفی های مخصوص می تواند، کمک قابل توجهی را به این عزیزان بکند.

و اما کفش هایی که در بازار و مغازه های کفش فروشی موجود است و گاهی برای فروش بیشتر، نام کفش طبی روی آن ها می گذارند که ممکن است واقعیت نداشته باشد. بعضی از کفش ها که جدیدا در بازار یافت می شوند که به آن ها نیز کفش طبی گفته می شود، این کفش ها گرچه طبی نیستند ولی ساختار طبیعی پای سالم را رعایت کرده اند. این کفش ها فقط برای افراد سالم خوب هستند نه برای کسانی که با مشکلات و دمفورمیتی های شدید مواجهند.

کفی طبی چگونه ساخته می شود؟

امروزه در بسیاری از مراکز توانبخشی و کلینیک های ارتوپدی فنی، با معاینه بالینی و لمس کف پا، مشاهده چگونگی راه رفتن و بر اساس تجربیات متخصص، کفی طبی برای افراد تهیه می شود.

در مراکز توانبخشی در کشورهای پیشرفته، اطلاعات شخص با استفاده از دستگاه های اندازه گیری نیرو و فشار کف پا در حالت حرکت و ایستاده دریافت و پردازش می شود.

نحوه توزیع فشارهای کف پا با امکانات گرافیکی به صورت نوار کف پا نشان داده می شود. به کمک چنین اطلاعات کمی و کیفی، متخصصین با سهولت بیشتری می توانند نسبت به تجویز دقیق تر کفی اقدام نمایند.

کاربرد کفش ها و کفی های طبی در دفورمیتی ها

دفورمیتی ( بدشکلی) در ناحیه پا در اثر حوادث و بیماری ها عارض می شود و بیماران را با مشکلات زیادی در راه رفتن و زندگی روزمره دچار می کند حتی در کودکان و نوجوانان استفاده از این نوع کفش ها به اصلاح و درمان آنان می انجامد.

سن مناسب برای تهیه کفش های طبی

از سنین خردسالی باید پای کودک را با کفشی مناسب آشنا کرد تا او اولین گام هایش را درست بردارد. پای کودک گوشتی است، او نیاز به کفشی دارد که پاشنه اش سفت و ساق دار باشد تا مچ پایش را بگیرد. بدین طریق کودک موقع راه رفتن محکم قدم برمی دارد. از نظر پزشکان متخصص استفاده از کفی طبی در افرادی که تغییر شکل آن ها هنوز به صورت ثابت درنیامده است، مفید است. یعنی در کودکان با استفاده از کفی طبی می توان صافی کف پا، پای طاقدیسی، انحراف پاشنه و انحراف زانوها به طرفین را اصلاح کرد. در سنین بالاتر نیز کفی اثر نگهدارنده دارد.

برهمین اساس، افراد نیازمند به استفاده از کفی های طبی شامل موارد زیر می شوند:

1- افراد دارای ناهنجاری های متحرک، برای اصلاح (صافی کف پا در کودکان).

2- افراد دارای ناهنجاری های ثابت برای کاهش درد و توزیع فشار.

3- افراد دارای پاهای دردناک برای کاهش درد (خار پاشنه و التهاب کیسه زلالی زیرپاشنه).

4- برای جلوگیری از تغییر شکل پا. اگر این کفی ها برای کودکان در سنین 7 تا 12 سال که کف پای آن ها درحال شکل گیری است، مورد استفاده قرار گیرد حاصل آن برخورداری از کف پایی استاندارد تا آخر عمر است. به علاوه این کفی ها درباره زنان باردار که در یک دوره 6 ماهه با اضافه وزن تحمیلی روبه رو هستند، توصیه می شود.

کفی های طبی

وظیفه هر کفی کفش باید این باشد که انواع ناهنجاری های بدن و یا الگوهای غلط راه رفتن را اصلاح کند. این کفی ها تنها به منظور تصحیح صافی کف پا به کار گرفته نمی شوند؛ بلکه هدف اصلی آن ها راحت تر کردن ایستادن، راه رفتن و دویدن است. به این ترتیب که به مقدار بسیار کمی، زاویه هایی را که در آن ها به پا ضربه می خورد، تغییر می دهند. هر شخصی با مقدار مشخصی از یک لایه نرم در کف پای خود متولد می شود. این لایه بالشتکی به صورت طبیعی امواج ضربه ای را که به کف پا وارد می شوند، ملایم تر کرده و به شیوه ای مناسب به کل پا اعمال می کند. متاسفانه با افزایش سن افراد این لایه طبیعی در طول زمان اثر خود را از دست داده و تحلیل می رود.

جنس و شکل کفی ها

کفی ها از نظر جنس به 3 دسته کفی های نرم، کفی های نیمه سخت و کفی های سخت تقسیم می شوند. کفی ها از نظر شکل و ساختار نیز به انواع مختلف مثل کفی با حمایت کننده قوسی طولی، کفی با پد متاتارسال (برای صافی قوس عرضی و درد انتهایی استخوان کف پایی)، کفی با بالابر پاشنه (برای کسانی که قد کوتاهی دارند) تقسیم می شوند.

کفی های مواج بیشتر برای رفع خستگی و جلوگیری از اعمال فشار به پاها استفاده می شوند و موارد استفاده درمانی آن ها محدود است و کفی های دیگر نیز بسته به نوع عارضه به صورت خاص مورد استفاده قرار می گیرند.

گفتنی است، کفی های طبی غیرمواج در رفع خستگی مفید نیستند یا جذب شوک و امثال آن ها را انجام نمی دهند و درعین حال کفی های مواج برای اصلاح تغییر شکل، مثل صافی کف پا، نمی توانند کاربرد داشته باشند.

کفی های مواج خود به دو دسته عمومی و طبی برای پاهای خاص تقسیم می شوند. در نوع عمومی، این کفی ها کار پمپاژ خون، تقسیم وزن بدن در سطح کف پا و جذب شوک ها را انجام می دهند و نوع پاهای خاص این کفی ها نیز برای 3 دسته از افراد، یعنی کسانی که دارای خار پاشنه (زایده ای درقسمت جلوی استخوان پاشنه) هستند و هنگام راه رفتن، احساس درد در پاشنه می کنند یا افت قوس طولی پا دارند و همچنین برای استفاده، در بخش علمی تکمیلی در ارتوپدی و توانبخشی توصیه می شود. به علاوه کفی های مواج به واسطه جریان مواد سیال بر نقاط واکنش کف پا تاثیر می گذارند و با ماهیچه، رگ ها و تاندون ها سروکار دارند.

در کفش های تیز، کوچک ترین ضربه که به کفش وارد شود، مستقیماً به کمر منتقل می گردد. درحالی که در کفش های نوک گرد این ضربه ها گرفته می شود. در یک کفش مناسب، پاشنه و پنجه کفش باید گرد و خورده شود تا فشار را کم کند و انرژی زیادی از فرد هنگام راه رفتن گرفته نشود. نصب یک قالب مناسب در کفشی با این مشخصات باعث می شود، فرد احساس کند که در منزل نشسته و با غلتاندن پاهایش بر روی وردنه وریدهای پایش را استراحت می دهد.

آیا در هر نوع کفشی می توان از کفی های طبی استفاده کرد؟

کفش خریداری شده باید ویژگی های خاصی داشته باشد. امروزه تولید کننده ها دنبال مد و جنس ارزان قیمت هستند. کفش تولید شده فضای مناسبی برای نصب کفی های طبی ندارند و از کفش بیرون می زنند. کفش باید با رعایت اصول پزشکی ساخته شود و قالب طبی آن نیز توسط یک صنعت کار تهیه و در کفش تعبیه گردد.

چگونه از کفش های طبی مراقبت نماییم؟

امروزه به دلیل افزایش روز افزون قیمت مواد اولیه باعث شده که هر روز قیمت این نوع کفش ها روز به روز افزایش پیدا کند و مدت زمان سفارش و ساخت طولانی تر شود پس باید در مورد مراقبت و نگهداری بهتر و طول عمر بیشتر کفش ها به چند نکته آسان توجه کنیم.

 1- حداقل هفته ای دوبار واکس بزنید.

2- چون برای ساخت کفش های طبی از چرم و مواد طبیعی استفاده می شود از شستن آن ها جدا خودداری نمایید.

3- در کفش های طبی معمولا از نوع و مدل ساق بلند و بندی استفاده می شود برای پوشیدن و در آوردن کفش، بندها را بیشتر باز کنید.

4- استفاده مکرر از کفش ها باعث ساییدگی زیره و تغییر حالت اولیه آن می شود که حتی اثر اصلاحی و درمانی آن را از بین می برد و به بدتر شدن وضعیت پا منجر می شود که باید تقریبا هر سه ماه یک بار جهت اصلاح آن مراجعه شود.

توجه:

متاسفانه آمار بیماران دیابتی رو به افزایش است و این بیماران برای این که در آینده دچار قطع عضو نشوند در کنار دیگر درمان ها نیاز به مراقبت از پا و استفاده از کفش مناسب دارند که این امر در این عزیزان خیلی لازم و ضروری به نظر می رسد.

منبع:تبیان

کفش مناسب جهت کودکان

برای پیشگیری از مشکلات تکاملی پای کودکان، کفش اهمیت ویژه ای دارد. کفش نقش محافظ پای کودکان در برابر صدمات را بر عهده دارد، لذا پیش از راه افتادن کودک احتیاجی به آنها نیست.

کفش های روباز، مچ پاهای کودکان را نگه نمی دارد. کفش مچ دار و کفش ورزشی هر دو خوب هستند. والدین باید زود به زود کفش های کودکشان را کنترل کنند تا خیلی تنگ نباشد، زیرا پای کودکان به حدی نرم است که می تواند در کفشی که دو شماره کوچکتر باشد مچاله شود، بدون آنکه کودک ابراز ناراحتی کند.

کفش مناسب جهت بزرگسالان

کفش مناسب از پیدایش ناراحتی های پا جلوگیری می کند. کفش نامناسب باعث ناراحتی پا شده یا بیماری های آن را تشدید می کند.

هنگام خرید کفش باید به نکات زیر به خوبی توجه کنید:

1- ساختار کفش

جنس چرم برای کفش از همه مناسب تر است زیر چرم همانند پوست، هوا را عبور می دهد و قالب پای شما را به خود می گیرد.

- برای کودکان که رشد سریعی دارند. کفش های کتانی ارزان مناسب است. زیره کفش باید بادوام و قابل انعطاف بوده و عاج مناسب داشته باشد.

کودکان را وادار نکنید که کفش های نیمدار کودکان بزرگتر را بپوشند. این گونه کفش ها قالب پای صاحب اولیه را به خود گرفته اند.

- کف کفش باید بالشتکی باشد تا ضربه های ناشی از راه رفتن روی سطوح سخت را خنثی کند.

- قوس کف کفش سبب می شود وزن بدن در سطح بیشتری پخش شود. فنرهای فولادی محکم تکیه گاه بیشتری فراهم می آورند.

- کفش های پاشنه بلند را نباید به مدت زیاد و یا برای پیاده روی طولانی پوشید زیرا علاوه بر فشردن انگشتان پا سبب می شوند که طرز قرار گرفتن بدن تغییر کرده و احتمال بروز کمردرد افزایش یابد.

در ارتباط با اندازه کفش نیز باید به نکات مهمی توجه کرد:

- فقط خود شما می توانید بگویید که کفش اندازه پایتان هست یا نه. اگر کفش به پایتان راحت نیست آن را نخرید.

- کفش های تنگ نپوشید، اگر در حال حاضر کفشی دارید که برای شما تنگ شده است، بدهید آن را قالب بزنند.

- از آنجا که پایتان با بالا رفتن سن شما پهن تر می شود در هر بار کفش خریدن حتماً آن را اندازه گیری کنید.

هر پا را جداگانه اندازه کنید. همیشه کفش را به اندازه پای بزرگتر خریداری کنید.

- همواره عصرها برای خریدن کفش مراجعه کنید زیرا در آن هنگام پاها در بزرگترین اندازه شان هستند.

- اندازه کفش به ساخت و مدل آن نیز بستگی دارد. در پوشیدن یک اندازه معین کفش پافشاری نکنید و کفشی را انتخاب کنید که برایتان راحت تر است.

- پنجه کفش باید به اندازه ای باشد که بتوانید انگشتان پایتان را آزادانه در کفش حرکت دهید.

- پاشنه پایتان باید به راحتی و به طور کامل در کفش قرار بگیرد. بغل کفش نباید دهان باز کند.

- اگر نتوانستید هیچ کفش مناسب پایتان پیدا کنید به پزشک مراجعه نمایید.

منبع: زن روز

کفش ؛ از دیروز تا امروز

بدون تردید کفش یکی از نخستین پوشیدنی هایی است که اجداد و نیاکان ما انسان ‌های امروزی، به ضرورت ساخت آن پی بردند. کفش ‌هایی که انسان‌ های اولیه از آن ها به عنوان پوششی برای محافظت از پاهای شان در برابر هر گونه آسیب احتمالی استفاده می‌ کردند بسیار متفاوت بوده از آن چه ما امروزه به عنوان کفش می ‌پوشیم.

وارد یک فروشگاه کفش ‌فروشی امروزی شوید و نگاهی به اطراف تان بیندازید؛ کفش‌ های پاشنه ‌بلند، کفش ‌های بدون پاشنه، چکمه، کفش‌ های پوست ماری، صندل و کفش ‌های تخت چرمی انواع مدل‌ هایی هستند که در ویترین این فروشگاه می ‌بینید.

اگر چه به نظر می ‌رسد که این کفش ‌ها مدل‌ های جدیدی هستند اما شاید برای تان جالب باشد بدانید که هیچ یک از این مدل ‌های مختلفی که امروزه در کفش ‌فروشی ‌ها می ‌بینید کمتر از 400 سال قدمت ندارند.

کفش در گذر زمان

شاید شنیده باشید که برخی از افراد بر این باورند کفشی که هر فردی می ‌پوشد می ‌تواند نشان‌ دهنده ی جایگاه اجتماعی او باشد.

این باور نیز ریشه در گذشته‌ های دور دارد. از گذشته ‌های خیلی دور یعنی حدود 5 هزار سال پیش مصری ‌ها چیزهایی به عنوان پاپوش که تا حدودی شبیه کفش ‌های امروزی بود به پا داشتند که در بردارنده ی حقایقی درباره ی وضعیت زندگی و طبقه اجتماعی آن ها بود.

کفش ‌هایی که در گذشته می ‌پوشیدند کفش ‌هایی روباز و شبیه به صندل‌ های امروزی بودند اما از آن جایی که مسیحی ‌ها عقیده داشتند که کفش باید کاملا پاها را بپوشاند به تدریج پوشیدن کفش ‌هایی در بین مردم مرسوم شد که کفش ‌هایی روبسته بودند.

از آن جایی که در قرن چهاردهم میلادی، پیشرفت ‌های به دست آمده در زمینه صنعت، زمینه ی مناسبی را به وجود آورد تا از آن پس از پارچه و چرم برای ساخت کفش استفاده شود بسیاری، قرن چهاردهم میلادی را نقطه عطفی برای رواج مُد در میان انسان ‌ها می‌ دانند.

جالب است بدانید که کفش ‌های نوک‌ تیز از اولین مدل‌ های کفش‌ های چرمی بودند که قدم به دنیای مُد گذاشتند و همه ی افراد پوشیدن کفش ‌های نوک ‌تیز را نشان ‌دهنده شخصیت اجتماعی افراد می ‌دانستند. اما در قرن پانزدهم کفش‌ های نوک ‌پهن جایگزین کفش‌ های نوک ‌تیز شدند.

یکی از کفش‌ هایی که پوشیدن آن ها در آن زمان در بین خانم‌ ها متداول و مرسوم بود کفش‌ هایی بودند که به اصطلاح به آن ها کفش ونیزی گفته می‌‌ شد.

تا سال 1800 میلادی کفش‌ ها به گونه‌ ای طراحی و ساخته می ‌شدند که هیچ تفاوتی بین پای راست و پای چپ وجود نداشت تا این که به تدریج کفش‌ های استانداردی جایگزین این کفش ‌ها شدند که هر لنگه از آن ها به طور اختصاصی برای پاهای چپ و راست طراحی و ساخته می ‌شد.

در گذشته بسیاری از افراد بر این باور بودند که با پوشیدن کفش ‌های پاشنه‌ بلند می ‌توانند به همه نشان بدهند که از قدرت بیشتری برخوردار هستند.

اگرچه پیش از قرن هجدهم میلادی پوشیدن کفش هنوز چندان در بین همه مردم مرسوم نبود اما از آن پس با وجود چرخ خیاطی و همچنین تولید پارچه ‌های ارزان‌ قیمت، کفش در مقایسه با قبل بسیار ارزان شد و به این ترتیب زمینه مناسبی فراهم شد تا از آن پس همه افراد بتوانند پوشیدن کفش را تجربه کنند.

بدون شک مدل‌ های مختلف کفش‌ هایی که پوشیدن آن ها در هر منطقه‌ ای متداول و مرسوم است برگرفته از محیط زندگی افراد و فرهنگ و باورهای حاکم بر آن جامعه است.

اگرچه این روزها صنعت تولید کفش مراحل بسیار مهمی را پشت سر گذاشته و در مقایسه با گذشته از پیشرفت قابل توجهی برخوردار شده، اما همچنان در برخی از کشورها، مردم هنوز پا برهنه راه می ‌روند!

کفش‌ هایی از جنس LED

یک طراح ایتالیایی کفش‌ های جدیدی را طراحی کرده است که در ساخت آن ها از نوارهای باریک LED استفاده شده است.

در ساخت این کفش از مواد الکترولومینسانس استفاده شده است. از اول ماه فوریه سال جدید میلادی این کفش‌ ها به قیمت 1650 دلار به فروش گذاشته می‌ شود.

این کفش ‌ها که از قابلیت شارژ برخوردار است در تاریکی می ‌درخشند.

بنابراین شما می ‌توانید بدون نیاز به داشتن یک منبع نور در تاریکی با این کفش‌ ها قدم بزنید و از نور آن برای روشنایی محدوده اطراف خود استفاده کنید. بسیاری بر این باورند که این کفش ‌ها نسل جدیدی از کفش ‌ها هستند که می ‌توان آن ها را ترکیبی از نیازهای اولیه انسان‌ ها با جدیدترین تحولات دنیای فناوری به شمار آورد.

در تهیه کفش به چه نکاتی توجه کنیم

مهم ترین وظیفه ی کفش حفاظت از پا و ممانعت از آسیب رسیدن به آن است ولی متاسفانه بسیاری از کفش ها به پا آسیب می رسانند. کفش نامناسب یکی از علل مهم بسیاری از بیماری های پا است و می تواند موجب بروز بیماری هایی مانند انحراف شست پا، ساییدگی شست پا، میخچه، انگشت چکشی و فرو رفتن ناخن در انگشت شود. کفش جدای از زیبایی باید با دوام و راحت هم باشد.

مهم ترین معیارهایی که موقع تهیه ی کفش باید به آن ها دقت کنیم عبارت هستند از:

* هر چه سن شما بالاتر می رود اندازه ی پای شما بزرگ تر می شود. پس هر بار که کفش می خرید آن را امتحان کنید.

* خانم ها نباید کفش های با پاشنه ی بلندتر از پنج سانتی متر بپوشند.

* کفش را در عصرها بخرید چون عصرها پای شما بزرگ تر است.

* کفش باید هم در ناحیه پنجه و هم در ناحیه پاشنه فیت و اندازه پای شما باشد.

* هر دو کفش چپ و راست را پوشیده و امتحان کنید. در بسیاری از مردم اندازه ی پاها با هم متفاوت است. کفش را به اندازه ی پای بزرگ تر بخرید و در داخل کفشی که پای کوچک تر در آن می رود یک کفی نازک بگذارید.

* وقتی برای امتحان کردن کفش سرپا می ایستید باید در جلوی کفش و در جلوی بلندترین انگشت شما یک سانتی متر فضای خالی وجود داشته باشد.

* با کفش چند قدم راه بروید تا از راحت بودن آن مطمئن شوید.

* هیچ وقت معیار شما برای انتخاب اندازه کفش شماره ای که روی آن نوشته شده است نباشد. این اندازه ها بر حسب شکل و سازنده کفش متفاوت است. همیشه کفش را به پا کرده و امتحان کنید.

* کفشی را انتخاب کنید که تا حد امکان به شکل پای تان باشد.

* مطمئن شوید پنجه کفش تان به اندازه ی پنجه پای تان بوده و تنگ نباشد. پنجه پهن ترین قسمت پا و کفش است. کفش های نوک تیز و با پنجه تنگ نخرید.

* هیچ وقت کفش تنگ نخرید و فکر نکنید کفش به تدریج و با پوشیدن، جا باز می کند.

* پاشنه پا در عین این که باید در کفش احساس راحتی کند، باید فیت هم باشد. پشت کفش باید پاشنه پای تان را کاملا دربر گرفته و اجازه ی سُرخوردن و حرکت در کفش را به آن ندهد. در حین راه رفتن نباید پاشنه ی پای تان از کفش بیرون بیاید.

* وقتی پای تان در کفش است باید بتوانید به راحتی انگشتان پای تان را خم و راست کنید.

کفش بچه ها

بچه ها تا زمان راه رفتن نیاز به کفش ندارند. کفش بچه باید نرم و قابل انعطاف باشد. پنجه ی آن باید به اندازه ی کافی پهن و جادار باشد که انگشتان پا به راحتی در آن خم و راست شوند و جا برای رشد پنجه داشته باشد. اگر طول کفش بچه را به اندازه ی عرض یک انگشت بلندتر تهیه کنید جا برای رشد شش ماه پا خواهد داشت. پای بچه را به طور مرتب برای علایم فشار کفش مثل قرمزی، پینه و یا تاول نگاه کنید. برای بچه های کوچک کفش های چکمه ای نخرید چون پوشیدن آن ها برای شان مشکل است.

کفش خانم ها

بهترین کفش برای خانم ها کفش با پاشنه ی 2 تا 3 سانتی متر با یک پنجه ی پهن است. هرچه پاشنه بلندتر باشد فشار بیشتری را به پنجه وارد می کند. بسیاری از کفش های پاشنه بلند پنجه های باریک هم دارند و این وضعیت شرایط را برای پنجه و انگشتان پا بدتر می کند.

 سایت تبیان

کفش ورزشی مناسبی بخرید

کفش‌ ورزشی مناسب، قسمت ضروری انجام هر تمرین ورزشی است. انتخاب کفش ورزشی مناسب در سلامت عضلات و اسکلت شما در حین ورزش موثر می باشد. یک کفش مناسب می‌تواند جلوی بروز بسیاری حوادث، جراحات و دردها را بگیرد.

پیش از رفتن به خرید پیشنهاد می‌کنیم مطلب زیر را بخوانید تا کفش مناسبی برای خودتان تهیه کنید.

1) خرید بعد از ظهر: بعد از فعالیت روزانه و یا حتی ورزش پاهای تان ورم می‌کنند، بنابراین بهترین زمان برای خرید کفش ورزشی، بعد از ظهر و یا بعد از فعالیت ورزشی است. اگر صبح کفش ورزشی ای بخرید که کیپ پای تان باشد، ممکن است بعد از ظهر یا هنگام ورزش پای تان را بزند.

2) کفش یکی، جوراب یکی: وقتی برای خرید کفش ورزشی می‌روید، همان جورابی را بپوشید که قرار است از این پس در کفش‌تان هنگام تمرین بپوشید، چون اگر بعدها جوراب ضخیم‌تری به پا کنید، کفش پایتان را هنگام تمرین می‌زند و یا اگر جوراب‌تان بعدا نازک‌تر باشد، پایتان حین ورزش درون کفش حرکت خواهد کرد.

3) اول پاشنه، بعد پنجه: بند کفش‌های ورزشی‌تان را محکم ببندید؛ حالا امتحان کنید ببینید پنچه ‌پایتان به آسانی درون کفش حرکت می‌کند؟ پاشنه‌هایتان چطور؟ هنگام راه ‌رفتن درون کفش نمی‌لغزند؟

4) کمی مانکن شوید: کفش ورزشی را که می‌خواهید از مغازه بخرید، پایتان کنید و چند قدمی داخل مغازه راه بروید، ببینید در آن کاملا راحت هستید. اگر پنجه پایتان را می‌زند، بعدا هم اندازه پایتان نخواهد شد و هنگام تمرین باید درد پایتان را تحمل کنید. پس، از خیر زیبایی چنین کفش‌های تنگی که سایز مناسب پای شما را فروشنده تمام کرده است، بگذرید.

5) کفشی برای ورزش‌تان: کشتی گیر هستید؟ دو میدانی انجام می‌دهید؟ آیا آیروبیک، کار می‌کنید؟ با راهنمایی مربی ورزش‌تان، کفشی ورزشی ای را انتخاب کنید که مناسب تمرینی باشد که به صورت روزمره انجام می‌دهید. فراموش نکنید کفش دومیدانی با کفش فوتبال متفاوت است، چون دامنه حرکتی پا، مفاصل و وضعیت انگشت‌ها برای حرکات در ورزش های گوناگون، متفاوت است.

6) اول سلامت؛ دوم زیبایی: تنها به ظاهر کفش ورزشی توجه نکنید. همیشه بهداشت و سلامت پا در کفش را پیش از هر چیز در نظر بگیرید. بنابراین برای خرید کفش به سراغ تولیدکنندگان صاحب نام بروید، شاید پول بیشتری بپردازید، ولی در عوض سلامت پاهایتان را حین ورزش تضمین می‌کنید و کفشی می‌خرید که مدت زمان بیشتری برایتان کار خواهد کرد.

7) یک بند انگشت: هنگام خرید کفش ورزشی اجازه دهید جلوی پایتان (در مقابل انگشت بزرگ) به اندازه عرض یک انگشت خالی بماند. به این ترتیب، هنگام تمرین راحت‌تر ورزش خواهید کرد.

8) مکانی برای خم‌ شدن: اطمینان حاصل کنید که کفش مورد نظرتان تنها از قسمت بند انگشتان که در واقع پهن‌ترین قسمت کفش است، در پایتان خم می‌شود. این محل باید منطبق بر محل خم شدن کف پا باشد.

9) هم‌تراز زمین: یک کفش ورزشی خوب باید در سطح صاف، هم‌تراز زمین باشد و بخشی از آن بالاتر و بخش دیگر پایین‌تر نباشد.

10) کنترل کنید: بعد از مدتی که از پوشیدن کفش گذشت، آن را کنترل کنید و زیره و رویه آن را به خوبی بازدید کنید تا به سمت جلو یا پهلو کج نشده باشد و به پاهایتان آسیب نرساند.

11) سفت نباشد: برخی کفش‌های ورزشی که می‌خرید ظاهر زیبایی دارند، ولی بسیار سفت و محکم هستند. کفش سفت و غیرقابل انعطاف، فشار زیادی به تاندون‌های پا وارد می‌کند.

12) بالشتک‌دارها را انتخاب کنید: دقت کنید کف کفش ورزشی شما نباید ارتفاع زیادی داشته باشد (لژدار باشد)، چون موجب پیچ‌خوردگی پای تان می‌شود. از طرف دیگر، کفش ورزشی نباید کف صاف داشته باشد، چون فشار وارده از زمین را به کمر انتقال می‌دهد. بهترین کفش‌های ورزشی کفش‌هایی هستند که یک بالشتک نازک در کف‌شان دارند که فشارهای وارده به پا و بدن را تعدیل می‌کنند.

چه کفشی، برای چه ورزشی؟

برای انجام هر گونه فعالیت ورزشی لازم است کفشی مناسب تهیه کنید. نوع ورزش، مهم‌ترین و در عین حال واضح‌ترین معیار برای خرید کفش ورزشی است. باید به این موضوع توجه داشته باشید که کفشی که برای تنیس انتخاب می‌کنید، مناسب دویدن نیست و برعکس.

در این جا به برخی از ویژگی‌های کفش‌های مناسب برای ورزش دو، بدن‌سازی، فوتبال، تنیس و ... اشاره می‌کنیم:

* دو میدانی: در حین دویدن ممکن است با موانعی برخورد کنید. کفشی که برای این ورزش انتخاب می‌کنید باید کاملا پوشیده باشد. در ضمن زیره‌‌ای داشته باشد که هم از درون و هم از بیرون بتواند ضربات را گرفته و خنثی کند. در زیره ی اغلب کفش‌های مخصوص دو میدانی کربن به کار رفته است که سبب ثابت ماندن کفش در پا می‌شود.

* بدن‌سازی: کفش مناسب این ورزش کفشی سبک و راحت است. قسمت کف کفش به‌ ویژه در ناحیه نوک بسیار محکم است، زیرا در این ورزش به‌‌ طور‌معمول نوک کفش برخورد زیادی با زمین دارد. در ضمن قوزک‌ پا در این کفش‌ها کاملا حفظ می‌شود.

* فوتبال: مهم‌ترین نکته درباره کفش‌ فوتبال، استوک و رویه کفش است تا جلوی لیز خوردن بازیکن را بگیرد و در پی ضربات فراوان به توپ، پاره نشود.

* تنیس: کفش‌های مخصوص این ورزش به نوعی تعبیه شده‌اند که ثبات بالایی روی زمین دارند و نامتعادلی ناشی از حرکات فراوان را دفع می ‌کنند. کف این کفش‌ها نیز از جنس بسیار مقاوم و سخت است.

* بوکس، ایروبیک، بسکتبال و .... ، هر یک کفش‌های مخصوص به خود را دارند که شما می‌توانید با مراجعه به مراکز فروش کفش‌های ورزشی و عنوان کردن نوع ورزش و کفشی که می‌خواهید، آن را تهیه کنید.

میزان استفاده شما از کفش مهم است!

وقتی می‌خواهید یک کفش ورزشی بخرید، به کیفیت اهمیت بالایی بدهید. کفش‌های ورزشی، کیفیت و قیمت‌های متفاوتی دارند. اگر شما یک ورزشکار هستید و مدام از کفش‌هایتان استفاده می‌کنید، بهتر است کفشی با کیفیت بالا و جنس خوب تهیه کنید. شاید قیمت کفش‌های خوب کمی بالا باشد، اما در سلامت نگه داشتن شما دخیل است.

از سوی دیگر توجه داشته باشید که کفش‌های ورزشی را هر چند وقت یک بار باید عوض کنید، چون صدمه دیدن نوک آن یا ساییده شدن پاشنه آن می‌تواند سبب بروز دردهایی در پا و کمر شود.

راحتی پاهای‌تان را فراموش نکنید

کفش ورزشی نباید خیلی گشاد یا خیلی تنگ باشد. بهترین حالت زمانی است که پشت پای شما با کفش به اندازه قطر یک انگشت فاصله داشته باشد. کفشی که می‌خرید باید با فرم پای شما نیز هماهنگی داشته باشد و در آن راحت باشید.

کفش ورزشی باید :

* از پا محافظت کند.

* پا در آن راحت باشد.

* هنگام حرکت، فشار‌ها و نیروهای وارد به پا را تعدیل کند.

* اندازه ی پا باشد.

* وزن مناسبی داشته باشد.

* نرم و انعطاف ‌پذیر باشد.

* آب و رطوبت در آن نفوذ نکند.

* هوا بتواند در آن جریان پیدا کند و قابلیت تبادل هوا را داشته باشد.

5 توصیه مهم

1- در هنگام خرید کفش ورزشی به شکل کفش، رنگ و قیمت آن کاری نداشته باشید. پیش از اعمال هر گونه سیلقه‌ای، به فروشنده بگویید که برای چه نوع ورزشی، چه کفشی می‌خواهید و از میان گزینه‌های پیشنهادی او، گزینه مورد علاقه ‌تان را انتخاب کنید.

2- کفش‌های مارک‌دار و گران الزاما کفش‌های مناسبی نیستند، پس تنها در پی مد نباشید!

3- وقتی کفش ورزشی جدیدی خریدید، با آن ورزش طولانی مدت نکنید. پیش از آغاز یک دوی ماراتون، حداقل 5 ساعت با کفش جدید راه بروید و حرکات نرمشی انجام دهید.

4- همیشه هنگام خرید کفش جدید، کفش ورزشی قدیمی خود را نیز همراه ببرید، چون مشاهده نقاط ساییده شده یا خراب کفش قدیمی می‌تواند به فروشنده در شناخت وضعیت پای شما کمک کند و کفش مناسب‌تری بخرید.

5- توجه داشته باشید که در بازار، کفش‌های شکیل اما نامرغوب فراوان هستند. بنابراین سعی کنید تا حد امکان از مراکز و فروشگاه‌های معتبر خرید کنید تا کفش‌های بی‌کیفیت چینی را با عنوان کفش مارک‌دار به شما نفروشند.

منابع :

- هفته نامه سلامت - سمیه مقصود علی

- ایران سلامت

- پارسی طب