ورزشی فوق العاده برای آرتروز زانو

هنگام بروز آرتروز موضعی در ناحیۀ زانو چه باید کرد؟ این گونه مرسوم بوده که هنگام بروز این عارضه از یک ضد درد یا مسکن استفاده می شده ولی این داروها تنها باعث مزمن شدن درد می شدند.

 و اگر شما چند بار در هفته "تایی چی" انجام دهید، آیا تأثیری در بهبودی آرتروز زانو دارد؟ تایی چی به داد زانوی شما گوش می هد .

آرتروز زانو یا گنارتروزآرتروز زانو بیماری رایجی است که نزدیک 40% افراد بالای 65 سال به آن دچار می شوند. گنارتروز درد و ناراحتی های بسیار شدیدی ایجاد می کند. و ممکن است باعث شود که فرد مبتلا در انجام کارهای روزمره اش نیز ناتوان شود. 

عموماً مصرف داروهای ضد التهابی برای بهبود شرایط زندگی به مبتلایان به آرتروز توصیه می شود:
اگر کاهش وزن هم لازم باشد، به مبتلایان توصیه می شود که فعالیت های فیزیکی منظم، در حد توانشان و متناسب با زندگی روزمره شان انجام دهند. 
جلسات فیزیوتراپی هم می توانند در مقابل آرتروز زانو مؤثر باشند. از سوی دیگر، اخیراً اثرات عضله سازی بر روی این عارضه تأیید شده است. تمرینات عضله سازی، چه با دستگاه و چه بدون دستگاه، خصوصاً تمرینات انقباضی باعث تقویت عضلات چهار سر ران می شود. این تمرین ها تحرک، تعادل و عملکرد جسمی را بهبود می بخشد."تایی چی" نیز یکی از روش های است که به اندازۀ روش های عضله سازی سابق مؤثر و مفید است؛ برای اثر بخشی این روش شواهدی نیز وجود دارد. 

"تایی چی" در برابر آرتروز زانونزدیک به چهل نفر از افرادی که حدود 10 سال یا کمتر، از آرتروز زانو رنج می برده اند، پذیرفتند که در یک دوره یک ماهه، دو بار در هفته و هر بار به مدت یک ساعت، "تایی چی" انجام دهند. 

این تمرین 75% کاهش درد و چهار برابر افزایش توانایی در انجام کارهای روزمره را برای این افراد به ارمغان آورد. توانایی جسمانی، مستقل بودن در کارهای شخصی و سلامتی شان به میزان قابل توجهی بهتر شد به حدی که نشانه های افسردگی نیز در آنها کاهش یافت.  

چگونه می توان تأثیر "تایی چی" بر آرتروز زانو را توضیح داد؟این فن رزمی به بدنی آرام نیاز دارد. باعث حرکت ماهیچه ها، انعطاف و استقامت شان می شود. "تایی چی" کمک می کند تا فرد شناخت بهتری از بدنش و محدودیت هایش به دست آورد. این فعالیت آرام ذهن را نیز به کار می اندازد. به لطف عمل تنفس و استراحت، وضعیت عمومی بدن بهبود می یابد؛ این بهبودی برای دردهای زانو بسیار مفید و ارزشمند است. به همۀ این موارد باید مهارت در کنترل بر درد را نیز اضافه کرد.

شما هم امتحان کنید، شاید به موازات این تمرین ها بتوانید مقدار داروهای ضد التهاب تان را هم کم کنید.

منبع :www.seemorgh.com  

آرتروز وساییدگی مفاصل

بیمارى دژنراتیو مفصلى یا استئوآرتریت (OA) اختلالى است که با زوال پیشرونده و کاهش غضروف مفصلى همراه با پرولیفراسیون استخوان و بافت نرم جدید در مفصل مبتلا و اطراف آن مشخص مى‌گردد.

- OA اولیه (ایدیوپاتیک): علت زمینه‌اى ندارد.

- OA ثانویه: عامل زمینه‌سازى مثل تروما، استرس مکرر (شغلی، ورزش)، اختلال مادرزادی، اختلال متابولیک یا بیمارى‌هاى دیگر استخوانى / مفصلى وجود دارد.

- OA اروزیو: اصطلاحى است که اغلب براى بیماران مبتلا به استئوآرتریت DIP/PIP دست همراه با شواهد سینوویت و اروزیون‌هاى مرکزى سطح مفصلى در رادیوگرافى به‌کار مى‌رود.

پاتوژنز

تغییرات اولیه در غضروف شروع مى‌شود و به‌صورت تغییراتى در آرایش و اندازه فیبرهاى کلاژن است. پروتئازها موجب کاهش ماتریکس غضروف مى‌شوند. در ابتدا به‌صورت جبرانى سنتز پروتئوگلیکان افزایش مى‌یابد ولى در نهایت کاهش مى‌یابد و موجب فقدان کل ضخامت غضروفى مى‌گردد.

تظاهرات بالینى

OA شایع‌ترین شکل بیمارى مفصلى است، تقریباً هر مفصلى را مى‌تواند درگیر کند ولى معمولاً در مفاصل تحمل‌کننده وزن و پرکار مثل زانو، لگن، مهره‌ها و دست‌ها اتفاق مى‌افتد. در دست به‌طور تیپیک DIP، PIP یا اولین CMC (قاعده شست) مبتلا مى‌شود. درگیرى MCP نادر است.

علائم

- درد یک یا چند مفصل در موقع استفاده از آنها (درد در حالت استراحت و درد شبانه شیوع کمترى دارد)

- خشکى پس از استراحت یا خشکى صبحگاهى مى‌تواند رخ دهد ولى معمولاً کوتاه‌مدت (کمتر از ۳۰ دقیقه) است.

- کاهش حرکت مفصلى یا محدودیت عملکردی

- عدم ثبات مفصل

- دفرمیتى مفصل

- کرپیتاسیون مفصل ( 'صداى ترق و تروق' )

معاینات بالینى

- منوآرتریت یا الیگو / پلى‌آرتریت غیر قرینه مزمن

- تورم سفت یا استخوانى حاشیه مفصل مثل گره‌هاى هبردن (DIP) (Heberden's Nodes دست) یا گروه‌هاى بوکارد (PIP) (Bouchard's Nodes دست)

- امکان سینوویت خفیف همراه با افیوژن سرد وجود دارد ولى شایع نیست.

- کرپیتانس - صداى جیرجیر یا ترق و تروق قابل سمع در حرکت فعال یا غیر فعال مفصل

- دفرمیتى - به‌عنوان مثال OA زانو مى‌تواند با درگیرى کمپارتمان‌هاى مدیال، لاترال یا پاتلوفمورال باعث دفرمیتى‌هاى واروس یا والگوس گردد.

- محدودیت حرکات مفصل - مثلاً محدودیت روتاسیون داخلى مفصل لگن

- مى‌توان اختلالات نورولوژیک عینى را درگیرى مهره‌ها مشاهده کرد (مى‌تواند دیسک‌هاى بین‌مهره‌ای، مفاصل آپوفیزیال و لیگامان‌هاى کنار مهره‌هاى را درگیر کند).

ارزیابى

- معمولاً آزمایشات معمول طبیعى هستند.

- معمولاً ESR طبیعى است ولى ممکن است در بیمارانى که سینوویت دارند بالا باشد.

- فاکتور روماتوئید و بررسى‌هاى ANA منفى هستند.

- مایع مفصلى کاهى‌رنگ است و ویسکوزیته خوبى دارد. WBC مایع مفصلى ۲۰۰/L است و درد آرتریت‌هاى ناشى از کریستال یا عفونت باارزش است.

- ممکن است در ابتدا رادیوگرافى طبیعى باشد ولى با پیشرفت بیمارى باریک شدن فضاى مفصلی، اسکلروز استخوان زیرغضروفی، کیست‌هاى زیر غضروفى و استئوفیت مشاهده گردد. اروزیون‌ها با موارد مشابه در آرتریت روماتوئید یا پسوریاتیک فرق مى‌کنند و به‌صورت زیر غضروفى در طول قسمت مرکزى سطح مفصلى اتفاق مى‌افتند.

درمان

- آموزش بیماران، کاهش وزن، استفاده مناسب از عصا و وسایل کمکى دیگر، ورزش‌هاى ایزومتریک براى تقویت عضلات اطراف مفصل درگیر.

- کرم کاپسایسین (Capsaicin) موضعى مى‌تواند در رفع درد دست یا زانو کمک کند.

- استامینوفن، سالیسیلات‌ها و NSAIDs. در موارد خطر توکسیستى گوارشی، NSAIDs اختصاصى COX-2 را در نظر بگیرید.

ترامادول (Tramadol) - در مواردى که NSAIDsها به میزان کافى علائم را کنترل نمى‌کنند در نظر گرفته مى‌شود. این دارو نوعى آگونیست اپیوئید صناعى است و اعتیاد به آن نگران‌کننده است.

- گلوکوکورتکیوئیدهاى داخل مفصلى - باعث رفع علائم مى‌شود ولى باید به‌ندرت انجام شود زیرا اگر به دفعات انجام گیرد مى‌تواند کاهش غضروفى را تشدید کند.

- هیالورنین داخل مفصلى - در بیمارانى توصیه مى‌شود که به درمان غیر داروئى و ضدٌ دردها پاسخ نداده‌اند. وقتى NSAIDsها ممنوعیت مصرف دارند یا مؤثر نباشند این روش را در نظر مى‌گیرند.

- شستشوى مفصلی- روش تهاجمی. نقش آن در درمان هنوز نامعلوم است.

- گلوکزآمین و کندروئیتین - مؤثر بودن آنها اثبات نشده است.

- گلوکوکورتیکوئیدهاى سیستمیک جائى در درمان OA ندارد.

- جراحى را در مواردى مى‌توان در نظر گرفت که بیمار درد مقاوم به درمان و کاهش عملکرد دارد و به درمان‌هاى دیگر پاسخ نمى‌دهد.

تشخیص

معمولاً براساس الگوى درگیرى مفصل، خصوصیات رادیوگرافیک، تست‌هاى آزمایشگاهى طبیعى و یافته‌هاى مایع سینوویال اثبات مى‌گردد.

تشخیص افتراقى

تشخیص افتراقى استئونکروز، مفصل شارکوت، آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک، آرتریت‌هاى ناشى از کریستال. منبع:مجله الکترونیکی ویستا

برچسب‌ها: متخصص ارتوپدی, متخصص طب فیزیکی وتوابخشی استخوان وعضلات, متخصص فیزیوتراپی,متخصص مغز واعصاب وستون فقرات, متخصص روماتیسم ومفاصل