تنیس البو مقاوم به درمان را میتوان به توسط پی آر پی درمان کرد

در حدود 48 درصد کسانی که به تنیس البو مزمن دچار هستند در شش ماه بعد از تزریق "پلاسمای سرشار از پلاکت" علائم بالینی به نحو چشمگیری بهتر شده و شدت درد آنها کاهش پیدا کرده است. این نتیجه مطالعه ای است که در گردهمایی سالانه انجمن ارتوپدی امریکا ارائه شده است. پی آر پی یا "پلاسمای سرشار از پلاکت" نوعی فرآورده خونی است و تزریق آن در بعضی نقاط از اندام راهی است که در سال های اخیر برای درمان تعدادی از دردهای سیستم حرکتی پیشنهاد شده است. تنیس البو بیماری شایعی است که در حدود 2-1 درصد از افراد جامعه وجود دارد و موجب درد در قسمت خارجی آرنج میشود. این بیماری در واقع به علت التهاب تاندون در محل اتصال عضلات پشت ساعد به سطح خارجی آرنج ایجاد میشود. تزریق پی آر پی از درمان های جدیدی است که برای تنیس البو پیشنهاد شده است. در مطالعه ای که در گردهمایی سالانه انجمن ارتوپدی امریکا (2013) ارائه شده است تعداد 230 بیمار مبتلا به تنیس البو مزمن که به درمان های معمول جواب مناسب درمانی نداده اند مورد بررسی قرار گرفته اند. در تعدادی از این بیماران برای درمان از تزریق پی آر پی استفاده شده و در تعدادی دیگر از بیماران تنها آب مقطر به ناحیه آرنج تزریق شده است. بعد از گذشت 24 هفته 75 درصد از گروهی که تزریق پی آر پی برای آنها انجام شده بود کاهش چشمگیری در میران درد آرنج داشتند در حالیکه این میزان در گروه کنترل (تزریق آب مقطر) 56 درصد بود. بعد از گذشت شش ماه از تزریق میزان کاهش درد در گروهی که از پی آر پی استفاده کرده بودند 84 درصد و در گروه کنترل 66 درصد بود. این مطالعه نشان میدهد که در مواردی که علائم تنیس البو با درمان های معمول بهبود نیافته و مزمن میشود استفاده از روش تزریق پلاسمای سرشار از پلاکت (پی آر پی) میتواند نتایج خوبی را به همراه داشته باشد.

منبع : ایران ارتوپدی

چه ورزشی برای زانو درد خوب است ؟

ورزش هایی که برای شما مفید هستند:
شنا کردن اولین گزینه پزشکان است.شنا به جز شنای کرال پشت،برای زانوها بسیار مفید است. علاوه بر شنا می‌‌توان در قسمت کم عمق استخر قرار گرفته و به مدت ۱۵ دقیقه در مسیر عرض استخر راه رفت.این کار موجب می‌‌شود بدون وارد آمدن فشار بر مفصل زانوی مبتلا به آرتروز، عضلات اطراف زانو تقویت شود تا وزن اندام‌های فوقانی به زانو وارد نیاید.البته امکان این ورزش همیشه مهیا نیست.دومین گزینه پیاده‌روی است.پیاده‌روی فشار زیادی بر زانوها وارد نمی‌کند. پیاده‌روی سریع،اگر قبلا آسیبی در زانوهایتان نداشته‌اید،مشکلی ندارد.اما به زانوهای معیوب آسیب می‌رساند.دوچرخه‌سواری نیز بر روی زانوها فشار زیادی وارد نمی‌کند.به‌طور کلی هرگونه فعالیتی که فشار کمی بر زانوها وارد کند و یا فعالیت‌هایی که در آنها شما مجبور نیستید به‌سرعت تغییر جهت بدهید،برای زانوها مشکل‌ساز نیستند.
 
ورزش هایی که برای شما مضر هستند:
هر ورزشی که مستلزم خم‌کردن شدید زانوها باشد می‌تواند به زانو صدمه بزند.اگر خم کردن به‌همراه بلندکردن وزنه باشند،فشار مضاعفی به زانوها وارد می‌کند و می‌تواند به زانو آسیب برساند.با این تعریف فعالیت‌های ورزشی که در آنها خم می‌شوید یا می‌پرید،مثل بسکتبال و فوتبال برای زانوها مضرند.ورزش‌هایی که در آن حرکت‌های خم‌شدن زانوها و فرودآمدن روی پاها به دفعات زیاد انجام می‌شود نیز برای زانوها مضر هستند،تنیس،بدمینتون و فوتبال از این دسته ورزش‌ها محسوب می‌شوند.طناب‌زدن جزء موارد استثنایی است که به رغم پریدن آسیبی به زانو وارد نمی‌کند.ورزش‌هایی که در آنها فرد می‌پرد،فرود می‌آید یا در حال دویدن به‌طور ناگهانی تغییر مسیر می‌دهد،فشار خیلی زیادی  روی زانوها وارد می‌کند که ممکن است منجر به آسیب‌ به رباط‌های زانو و به‌خصوص رباط صلیبی قدامی شوند.حتی مقادیر کم این فعالیت‌های ورزشی نیز می‌توانند باعث آسیب به غضروف یا منیسک‌های زانو که از غضروف آن محافظت می‌کنند، بشود.توجه داشته باشید ورزشکاران حرفه‌ای با گذراندن دوران بدن سازی و تقویت عضلات پا احتمال آسیب دیدگی را کاهش می‌دهند ضمن این‌که قبل از شروع ورزش نیز بدن خود را بطور اصولی و مناسب گرم می‌کنند، برای همین است که میزان آسیب در آنها کمتر است، ورزشکاران آماتوریست که مثلا فوتبال بازی می‌کنند.
 
ورزش اختصاصی
با چند ورزش می‌‌توان عضلات زانو را به طور اختصاصی تقویت کرد.یکی از این ورزش‌ها،این است که روی زمین بنشینند و پای خود را دراز کنند و به حالتی قرار گیرند که به مفصل‌‌شان فشاری وارد نیاید سپس به حالت در جا عضله جلوی ران خود را منقبض کنند و تا ۱۰ شماره به همین حالت نگه دارند.می‌‌توان برای مثال،صبح سه بار،ظهر سه بار و شب هم سه بار این کار را انجام دهید. البته در روزهای ابتدایی بهتر است زیاد به اندام‌های‌شان فشار وارد نیاورید و به تدریج و به صورت هفته‌ای یک بار،شدت یا مدت تمرین را به مقدار ۱۰ تا ۲۰ درصد افزایش دهید.این نوع ورزش برای عضله چهار سر ران یا جلوی ران است.برای پشت ران هم می‌‌توان عضله پشت ران را منقبض کرد و به طور مشابه با تعداد و مدت گفته شده عمل کرد.

منبع : سایت پزشکان ایران

ورزش وتوانبخشی در مفصلهای شانه

مفصل شانه از استخوانهای کتف، ترقوه و بازو تشکیل شده که به هم متصل شده‌اند. این مفصل از متحرک‌ترین مفصل‌های بدن است. درد‌ شانه یکی از شایع‌ترین درد‌هاست که در هر سنی علت خاص خود را دارد. افراد در سنین بالا در اثر وارد آمدن ضربه و یا استفاده طولانی مدت از دست دچار درد می‌شوند.

در افراد جوانتر در اثر آسیبهای ورزشی و در اثر فشار بیش از حد ممکن است شانه دچار آسیب  شود. افراد میانسال ممکن است دچار بیماری شانه منجمد ‌شوند. این افراد درد و محدودیت حرکتی دارند. درمان قطعی مشکلات مفصلی بایدتوسط پزشک صورت گیرد.

مفصل شانه یک مفصل کاربردی مهم برای بدن محسوب می شود. در اثر بی تحرکی خصوصا در سنین بالاتر عوارضی برای این مفصل مهم ایجاد می شود. نرمشهای مناسب می تواند باعث افزایش کارایی و حفظ سلامتی مفصل شانه شود. افزایش انعطاف پذیری و تقویت شانه ها با نرمش مناسب حاصل می شود.

همچنین این نرمشها می تواند به عنوان بخشی از گرم کردن بدن پیش از آغاز ورزش یا سرد کردن بدن پس از اتمام ورزش به کار رود. تمرینها را به آرامی شروع کنید و در صورتی که حین اجرای آنها دچار درد یا ناراحتی شدید انجام نرمش را متوقف کنید.

حرکت آونگی:

این حرکت برای شانه ی دردناک و یا شانه ای که دچار محدودیت حرکتی شده است مفید است. این نرمش را می توان در حالت نشسته یا ایستاده انجام داد.

کمی به جلو خم شوید. اجازه دهید که بازوهایتان در جلوی بدن شما به حالت آویزان قرار بگیرند. بازوها را شل کنید و وزن آنها را احساس کنید. این حالت را مدتی حفظ کنید.

سپس دایره های کوچک به وسیله حرکت آزادانه ی آنها ایجاد کنید. دایره ها را به تدریج بزرگتر کنید. می توانید تا هنگامی که احساس ناراحتی نکرده اید تمرین را ادامه دهید. با احساس ناراحتی نرمش را متوقف کنید.

حرکت گهواره ای:

با یک دست آرنج دست دیگر را بگیرید. بازو را بالای سر ببرید. بازو را تا جایی بالا ببرید که قابل بالا رفتن باشد و فشار زیادی وارد نکنید. سپس آرنجتان را باز و بسته کنید.

اگر حرکات شانه ی شما دردناک یا محدود باشد، می توانید این کار را در حالت خوابیده انجام دهید.

حرکت عصا:

اگر یک یا هر دو شانه ی شما محدودیت حرکتی خاصی دارد یا ضعیف می باشد این نرمش برای شما مفید است. از یک چوب دستی یا چوب به عنوان عصا استفاده کنید. هر دست خود را روی هر یک از انتهاهای چوب دستی قرار دهید و سپس تا آنجا که می توانید آن را بالا بیاورید.

این نرمش را می توان ایستاده، نشسته یا خوابیده انجام داد.

 حرکت قرقره ای:

یک قرقره یا قلاب را به میله ای در بالای چارچوب در متصل کنید. یک تکه طناب لباس را از قلاب عبور دهید. از طناب کافی استفاده کنید تا بتوانید هنگام نرمش بنشینید. هر انتهای طناب را با یک دست نگه دارید. اگر محکم نگه داشتن طنابها ناخوشایند است از دسته یا دستگیره و یا از لایه ای پارچه استفاده کنید. هنگامی که یک بازو را پائین می کشید بازوی دیگر بالا خواهد آمد. بازوها را به همین طریق در جلوی بدن و در اطراف و جهتهای مختلف به آرامی بالا و پائین ببرید.

لمس کردن دست دیگر:

این حرکت موجب افزایش انعطاف پذیری و تقویت هر دو شانه می شود. یک بازو را بالای سر ببرید و آرنج را خم کنید تا بتوانید با دست، پشت خود را لمس کنید. بازوی دیگر را به پشت ببرید و آرنج را خم کنید. اکنون سعی کنید که دست خود را با دست دیگر لمس کنید. آیا می توانید انگشتان خود را به هم برسانید؟ مدتی بازوها را رها کنید. این کار را برای بازوی دیگر تکرار کنید. برای بیشتر افراد این کار در یک سمت راحتتر است.

لمس تیغه ی کتف:

این نرمش برای تقویت قسمت فوقانی و میانی پشت و برای کشش قفسه سینه مفید است. در حالت نشسته یا ایستاده شانه ها را رها کنید. سر باید کمی بالا باشد. بازوها را در حالی که از آرنج خم شده اند به سمت پشت و در دو طرف بدن بالا ببرید. تا آنجا که می توانید به این کار ادامه دهید تا بتوانید تیغه ی استخوان کتف خود را در دو طرف لمس کنید. سپس دستها را بیشتر از پشت به هم نزدیک کنید تا بتوانید آرنجهای خود را لمس کنید. اگر احساس ناراحتی کردید تمرین را متوقف کنید.

منبع : سایت پزشکان ایران

نرمشهایی برای تقویت لگن و پاها

در اینجا نرمشهایی برای افزایش انعطافپذیری و قویکردن مفاصل لگن و پاها آورده شدهاست. از این نرمشها برای آمادهشدن جهت ورزشهای شدیدتر، ورزشهای ایروبیک، به عنوان بخشی از گرمکردن پیش از ورزش یا سردکردن پس از اتمام ورزش میتوان استفاده کرد.
 
بالا آوردن پا به صورت مستقیم:
 
این نرمش عضلاتی را که لگن را خم میکنند و زانو را صاف میکنند تقویت میکند.به پشت دراز بکشید، زانوها را خم کنید و پاها را صاف نگه دارید. یک زانو را باز کنید و پا را به حالت مستقیم در آورید، عضلات این پا را سفت کنید و زانو را تا آنجا که میتوانید مستقیم نگه دارید. این پا را در حدود ۵۰ سانتیمتر بالاتر از زمین نگه دارید. دقت کنید که کمر خم نشود و کاملاً مستقیم باشد. پا را بالا نگه دارید و تا ده ثانیه بشمارید. سپس پا را شل کنید و این کار را برای پای دیگر تکرار کنید.
 
نرمشی برای لگن:
 
این نرمش میتواند در حالت ایستاده و یا در حالتی که به پشت درازکشیده اید انجام دهید. اگر به پشت دراز کشیدهاید تا آنجا که میتوانید پاها را دور از یکدیگر ببرید. رانها و پاها را به داخل بچرخانید به نحوی که انگشتان پاها به طرف یکدیگر بیایند. سپس پاها را به خارج بچرخانید.
 
اگر در حالت ایستاده هستید یک پا را تا آنجا که میتوانید از بدن دور کنید. پاشنهی پا را به داخل و به خارج بچرخانید. میتوانید برای اینکه بهتر بتوانید این نرمش را انجام دهید با دست به جایی تکیه کنید.
 
حرکت پاها به عقب:

این نرمش موجب میشود که نیروی پاها و قابلیت حرکت لگن به عقب افزایش یابد. برای حمایت کافی میتوانید با دست به جایی تکیه کنید. زانوها باید صاف باشند. سپس پاها را از ناحیه لگن به عقب حرکت دهید. مستقیم بایستید و کمر را خم نکنید.
 
تقویت زانو:
 
این ورزش موجب تقویت زانو میشود. روی یک صندلی بنشینید. با سفت کردن عضلات ران زانو را مستقیم نگه دارید. میتوانید دست خود را روی پاها قرار دهید و انقباض عضلات را احساس کنید. در حالی که زانو را در این حالت نگه داشته اید، با پنجهی پا حرکت دورانی انجام دهید. به مرور زمان که زانوها قوی شوند میتوانید مدت زمان مستقیم نگه داشتن زانوها را افزایش دهید. با صدای بلند بشمارید و نفس خود را حبس نکنید.
 
زانوهای قوی:
 
این ورزش عضلات خم و راست کنندهی زانو را تقویت میکند. در یک صندلی که پشتی صافی دارد بنشینید. پاها را از ناحیهی مچ روی هم قرار دهید. پاها میتوانند مستقیم باشند و یا میتوانید هرچقدر که میخواهید آنها را از زانو خم کنید. میتوانید چند حالت مختلف را امتحان کنید. با پایی که در زیر قرار گرفته به بالا فشار بیاورید و با پای بالایی به پایین فشار وارد کنید. به اندازهای فشار وارد کنید که پاها نتوانند حرکت کنند. به مدت ده ثانیه بشمارید. سپس پاها را شل کنید و جای پاها را عوض کنید. در طول مدت نرمش نفس خود را نگه ندارید.
 
کشش عضلات عقب ران:
 
این نرمش برای افرادی که دچار گرفتگی عضلات پشت ران هستند مفید است.
 
احتیاط: در صورتی که زانوهای شما نا استوار و بی ثبات هستند و یا زانوهای شما به عقب خم شدهاند این نرمش را انجام ندهید.
 
به پشت دراز بکشید. زانوها خمیده و پاها صاف باشند. یک پا را از ناحیه ی بالاتر از زانو با دست بگیرید. زاویه ی ران با لگن باید نود درجه باشد. نگه داشتن پا نباید به نیروی دستها وابسته باشد. سپس به آرامیزانو را صاف کنید. تا آنجا که میتوانید پا را مستقیم نگه دارید و تا ده ثانیه بشمارید.
 
احتیاط: مراقب کشش بیش از حد باشید. زیرا ممکن است موجب کشیدگی عضلات و آسیب دیدگی شود.
 
کشش تاندون آشیل:
 
این تمرین به حفظ انعطافپذیری تاندون آشیل کمک میکند. تاندون آشیل یک وتر عضلانی بزرگ است که در پشت پاشنه قرار گرفته است. خصوصاً این نرمش برای سرد کردن عضلات پس از انجام پیادهروی و دوچرخهسواری مناسب است. همچنین برای افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکلیوزان یا چسبندگی مهره ها، آرتریت پسوریازیسی و گرفتگی عضلات ساق پا میتواند استفاده شود.
 
در مقابل یک دیوار بایستید. یک پا را جلوتر از پای دیگر قرار دهید. پنجهها رو به جلو باشند و پاشنهها روی زمین قرار داشته باشند. به جلو خم شوید و با دستها به دیوار تکیه کنید. زانوی پای جلوتر را خم کنید و زانوی پای عقب را صاف نگه دارید در این حال هنوز پاشنه های شما به زمین چسبیده اند. در این صورت کشش را در عضلات ساق پا احساس خواهید کرد. این حالت را برای ۱۰ ثانیه حفظ کنید. مراقب باشید که این حرکت را به صورت ناگهانی انجام ندهید بلکه به آرامیحرکت کنید.

پنجهی پا:
 
این نرمش عضلات ساق پای شما را تقویت میکند و در راه رفتن، بالا رفتن از پلهها و ایستادن کمتر خسته میشوید. برای حمایت کافی به یک میز و یا به دیوار تکیه بدهید. پنجههای پا را بالا ببرید. این حالت را برای ۱۰ ثانیه حفظ کنید. سپس به آرامی پنجهها را پایین ببرید.

توجه:
 
هر چقدر که به انجام حرکتها ادامه دهید نکتهی مهم این است که تعادل خود را حفظ کنید و مچ پاهای خود را کنترل کنید. اگر انجام این نرمشها برای شما مشکل است و یا نمیتوانید در حالت ایستاده نرمش کنید میتوانید برخی از آنها را در حالت نشسته انجام دهید.

منبع : سایت پزشکان ایران

با ورزش کردن از این ۵ بیماری مهم در امان باشید

بیماری قلبی:
 ورزش مداوم و مرتب عضلات قلب را تقویت می کند،کلسترول مضر خون را کاهش داده و کلسترول مفید خون را افزایش می دهد.همچنین ورزش مرتب میزان فشار خون را کاهش می دهد. در نتیجه ی همه ی این اتفاقات خطر بیماری های قلبی و  مغزی کاهش می یابد.
 
 دیابت نوع دوم :
 مطالعات متعددی ثابت کرده اند که ورزش مرتب خطر بروز دیابت را واضحا کاهش می دهد.ورزش کردن موجب کنترل قند خون و فشار خون شده و منجر به کاهش وزن می شود.کاهش وزن موجب می شود که توانایی بدن برای جذب و تاثیر انسولین افزایش یابد.در واقع حساسیت سلولها به تاثیر انسولین افزایش می یابد.
 

پوکی استخوان:
 ورزش کردن همراه با تمرینات استقامتی،استخوانها را قوی می کند و از پوکی استخوان پیشگیری می کند.فعالیتهای فیزیکی مانند پیاده روی،دویدن و تمرینات استقامتی با وزنه ها موجب تقویت استخوانها و افزایش تراکم بافت استخوانها می شوند.همراه با ورزش کردن، برای پیشگیری از پوکی استخوان دریافت میزان کافی ویتامین D و کلسیم نیز اهمیت دارد.
  
 سرطان:
 بر اساس تحقیقات انجمن سرطان آمریکا حداقل ۳۰ دقیقه ورزش در روز می تواند خطر بروز سرطان را کاهش دهد.یک سوم از مرگهای وابسته به سرطان به نحوی با فعالیت بدنی کم و رژیم غذایی نادرست مرتبط هستند.بنابرین ورزش کردن در پیشگیری از سرطان نقش مهمی دارد.
 

آپنه ی انسدادی در خواب:
 آپنه ی انسدادی شرایطی است که در آن راه تنفسی فرد حین خواب مسدود می شود.این حالت به تدریج منجر به افزایش فشار خون و بیماریهای قلبی می شود.چاقی یک عامل خطر عمده برای آپنه ی خواب است.ورزش کردن موجب کاهش وزن می شود و از این طریق به پیشگیری از آپنه ی خواب کمک می کند.
 علاوه بر منافع بیشمار ورزش برای سلامت جسم و روان افراد،ورزش کردن می تواند شما را در مقابل بیشتر بیماریهای خطرناک محافظت کند.ورزش مداوم به شما کمک می کند تا زندگی سالم و طولانی تری داشته باشید و از بیشتر بیماریهای خطرناک در امان بمانید.

منبع : سایت پزشکان ایران