کلاب فوت یا پا چنبری

کلاب فوت یا پاچنبری شایعترین بیماری مادرزادی پا است. نوزادی که با این عارضه متولد می شود در اولین نگاه تشخیص داده می شود. پای بچه به طرف داخل منحرف و کج شده و شکل طبیعی ندارد. حتی بعضی از والدین قبل از تولد نوزادشان به توسط سونوگرافی از عارضه او با اطلاع می شوند. با وجود راحت بودن تشخیص این بیماری متاسفانه درمان آن همیشه به آسانی میسر نیست. 

شیوع کلاب فوت چگونه است این ضایعه مادرزادی از هر هزار تولد در یک نوزاد دیده میشود. شدت آن البته در بیماران متفاوت است. شیوع آن در پسران دو برابر دختران است. در نیمی از موارد بصورت دو طرفه دیده میشود. علت ایجاد آن ناشناخته است. در یک چهارم بیماران یک سابقه خانوادگی از این بیماری وجود دارد. اگر شما یا همسرتان یا یکی از فرزندانتان این عارضه را دارد احتمال اینکه فرزند بعدی شما دچار این مشکل شود بین 5-3 درصد است.

اگر هر دو والدین، مبتلا به این بیماری باشند فزند آنها به احتمال 15 درصد به بیماری مبتلا خواهد شد. بچه هایی که کلاب فوت دارند احتمال اینکه مشکلات دیگری در مفصل ران داشته باشند وجود دارد پس مفصل ران این بچه ها باید با دقت بیشتری به توسط پزشک معاینه شود. 
علت کلاب فوت یا پا چنبری به درستی مشخص نیست ولی به نظر می رسد عدم تعادل بین عضلات اطراف مچ پا و کف پا در دوران جنینی می توان در ایجاد آن موثر باشد. 
این بیماری ممکن است همراه با در رفتگی مادرزادی مفصل ران باشد پس در همه این بیماران باید مفاصل ران بدقت معاینه شوند. 
در بیماری های میلومننگوسل و آرتروگریپوز هم ممکن است کلاب فوت دیده شود. در کلاب فوت یا پا چنبری چه تغییراتی در پا ایجاد می شود 
از مهمترین تغییراتی که در پای بچه مبتلا به کلاب فوت یا پا چنبری ایجاد میشود کوتاه شدن تاندون ها یا زردپی های پشت پا و سمت داخلی مچ پا و کف پا است. در پشت پا و سمت داخل مچ پا غلاف تاندون ها کوتاه و ضخیم میشوند، کپسول مفاصل این نواحی کوتاه میشوند و عضلات پشت ساق و کف پا هم کوتاه و لاغر میشوند. در این بیماری تغییراتی در شکل مفاصل مچ و کف پا هم ایجاد میشود بدین صورت که مفصل تالوناویکولر دچار دررفتگی یا نیمه دررفتگی میشود. در این مفصل استخوان ناویکولر که در جلوی استخوان تالوس قرار دارد به سمت داخل جابجا شده و به قوزک داخلی مچ پا نزدیک تر میشود. علائم کلاب فوت علائم کاملا واضح است. پا به طرف داخل میچرخد و کف پا به سمت داخل و یا حتی بالا قرار میگیرد. پا و ساق طرف مبتلا کوتاه تر و لاغرتر از طرف سالم هستند. 
تغییر شکل پا در این بیماری را در واقع سه تغییر اصلی میدانند که عبارتند از 
اداکشن و سوپینیشن کف پا: به این معنی که انگشتان و استخوان های کف پا به سمت داخل منحرف شده و به سمت خارج می چرخند
کوچک بودن پاشنه و چرخش پاشنه به سمت داخل 
انحراف مچ پا و کف پا به سمت پایین که به آن اکواینوس Equinus هم می گویند 
این عارضه دردناک نیست ولی اگر درمان نشود بتدریج بدتر شده و موجب ناتوانی در راه رفتن و لنگش می شود. در صورت عدم درمان، این بیماران بجای اینکه در موقع راه رفتن کف پایشان را بر زمین بگذارند روی لبه خارجی پا راه می روند. پایشان پینه های بزرگ و دردناک می بندد، نخواهند توانست کفش بپوشند و در تمام عمرشان یک پای دردناک خواهند داشت که تا حد زیادی مانع فعالیت و داشتن یک شغل مناسب می شود. 

منبع : پایگاه جامع اطلاع رسانی معلولان ایران