ورزش در صرع

مراسم و جشنهای ورزشی همواره گویای این مهم اند که ورزش باعث سلامتی و نشاط جوانان و افراد مسن شده و نقش تعیین کننده ای در برنامه ریزی و گذراندن زمان بیکاری آنها دارد.

این روزها همه مردم به پیاده روی، رفتن به کوه، شنا، دو، نرمش صبحگاهی و بازی فوتبال علاقه زیادی نشان می دهند.

اعتماد به نفس
تحرکهای ورزشی برای بیشتر افراد مفید و ضروری است. این افراد در کنار به دست آوردن مقاومت بدنی و هماهنگی فعالیتهای تحرکی می توانند با انجام ورزشهای گوناگون، قدرت و تواناییهای جسمی و روانی خود را تقویت نموده و آنها را بهبود بخشند.

ورزش کمک می کند تا شخص رفتار اجتماعی خود را تصحیح کند، آن را بر اساس قواعدی منظم نموده و بتدریج خود را در جمع حس کند.

ورزش کمک می کند تا فرد هدفی را که در زندگی دارد، دنبال کند و یاد بگیرد تا ملاحظات لازم را نسبت به دیگران داشته باشد.

ارتباط با دیگران از طریق عضو شدن در گروههای مختلف ورزشی باعث دور شدن و فاصله گرفتن از تنهایی می شود؛ و شخص از طریق ورزش مورد احترام و توجه دیگران قرار می گیرد.

تمام نکات ذکر شده می تواند برای شخص مبتلا به صرع هم مفید باشد، علاوه بر آن ورزش باعث کمتر شدن ضعف در بیمار هم می شود. از همه مهمتر این است که شخص برای دیگران الگو شده و فرزندان و نزدیکان او به سوی ورزش کشیده می شوند.
همه این موارد اعتماد به نفس و شخصیت فرد مصروع را بهبود می بخشد.

ترس از تصادفات
والدین و وابستگان افراد مبتلا به صرع همواره از اینکه هنگام ورزش، تصادف و حادثه ای پیش بیاید در ترس و اضطراب به سر می برند.

می دانیم که هیچ ورزشی بدون تصادف و اتفاق نیست، در نتیجه این خطر همیشه و برای همه وجود دارد، اما بسیار نادر است و هیچوقت موجب ترک ورزش نشده است.

تجربه نیز نشان داده است که تعداد اتفاقات و تصادفات در مورد افراد مبتلا بیشتر از افراد سالم نیست.

حادثه ای که در افراد مبتلا به صرع پیش می آید به ندرت به دلیل بروز حمله می باشد. گاهی نفس نفس زدن زیاد در حین انجام عملیات ورزشی، از دست دادن آب و نمک بدن در هنگام ورزش به دلیل عرق کردن زیاد و فعالیت زیاد ماهیچه ها، ممکن است فرد را آماده بروز حمله صرع کند.

حرکات بدنی زیاد خسته کننده، فشارهای هیجانی و روانی شدید همراه ورزش، ورزش در محیط های خطرناک مانند آب و بلندی می توانند برای فرد مصروع خطرزا باشد.

چه کسانی می توانند ورزش کنند؟
١.در مواردی که فاصله حمله ها زیاد است.
٢. حمله از نظر زمانی قابل پیش بینی و تشخیص است. مثلا قبل از مصرف دارو یا زمان بی خوابی است.
٣. حمله به مدت طولانی پیش نیامده است.
۴. حمله بیشتر در شبها اتفاق می افتد.
۵. وقوع حمله ها بیشتر در صبح زود و یا زمان استراحت است.
توصیه می شود این افراد ورزشهای مورد علاقه خود را با مراقبت و نظر پزشک معالج انجام دهند

ورزش در مبتلایان به حمله های متوالی
در صورتی که فرد دچار حمله های متوالی می باشد که قابل پیش بینی هم نیستند، باید دید حمله ها چگونه اند و چه ورزشهایی و برای چه کسی خوب است، ولی ورزش نباید ترک شود.
همچنین باید توجه کرد هر ورزشی چقدر دفعات حمله را بیشتر می کند و کدام ورزش حملات را شدید می کند یا برای فرد ایجاد خطر می نماید.
در چنین مواردی توصیه می شود که از ورزش در بلندی و با اشیای خطرزا پرهیز شود. با توجه به اینکه موارد زیادی دیده شده که حمله های تشنجی در آب و حین شنا کردن اتفاق افتاده است، باید در این مورد احتیاط جدی صورت گیرد و ضوابطی برای کنترل شنا در آب برای این افراد تنظیم شود.
هر گاه یکی از ورزشهای مورد علاقه باعث بروز حمله شود یا باعث تشدید حملات گردد این به آن معنی است که شخص مبتلا کاملا مجبور به ترک یا انجام ندادن این ورزش باشد. بلکه باید تلاش شود تا تمرینات در رابطه با این ورزش را تغییر داد یا از نظر زمانی آن را تنظیم کرد.
نکته مهم اینکه در بسیاری از موارد دلیل بروز حمله در حین ورزش، درمان نادرست بیماری و یا میزان کم داروست. بنابراین می توان در بسیاری از موارد که ورزش موجب بروز حمله یا خطر می شود با نظر پزشک معالج نسبت به تغییر دارو و یا میزان آن اقدام کرد و ورزش را ادامه داد.

انواع ورزشها
انواعی از ورزشها وجود دارند که فرد باید مراقبتهای لازم را در انجام آن ورزش مد نظر قرار دهد. این موارد در مبتلایان به صرع هم باید مراعات گردد، مثل استفاده از کلاه محافظ در دوچرخه سواری و اسب سواری.

خلاصه اینکه بیشتر ورزشها مثل راهپیمایی، دو، نرمش، بدنسازی، والیبال و پینگ پنگ بدون خطر بوده و توصیه می شود ورزشهایی مثل ژیمناستیک، ژیمناستیک روی زمین، اسب سواری، اسکی و دوچرخه سواری با کلاه ایمنی انجام شوند.
موقع شنا کردن باید بیشترین احتیاط را رعایت کرد.

شنا نه تنها برای کودکان بلکه برای همه خوشایند است. مبتلایان به صرع که حتی به حملات کمتری دچار می شوند، باید در حضور یک نجات غریق شنا کنند.

در مواقع شنا در دریاچه و دریا خطر بزرگی وجود دارد. در درجه اول باید از شنا کردن در این مکان ها دوری کرد و در صورت لزوم با فردی که فن شنا و نجات غریق را می داند همراه شد.

موارد دیگر ورزش از قبیل بوکس، پرتاب دیسک، پرتاب چکش و پرواز با کایت باید با احتیاط کامل انجام گیرد و تا زمانی که فرد مطمئن شود که دیگر دچار حمله نمی شود (حداقل باید از آخرین حمله یکسال گذشته باشد)، نباید این ورزشها را به تنهایی انجام دهد.

عده ای از افراد مبتلا به صرع هستند که ورزشهایی مثل اسکی و دوچرخه سواری را انجام می دهند و احساس خوبی دارند.
در مقابل افراد دیگری را می شناسیم که از ادامه ورزشهای مورد علاقه خود دست کشیده اند، اما امروز افسرده اند و از این بابت متاثر. به این افراد توصیه می شود با مطالعه این بروشور و تماس با انجمن صرع و با پزشکان معالج خود دوباره ورزش مناسب خود را انتخاب کرده و ادامه دهند.

نویسنده: دکتر مهدی مقدسی