آرنج تنیس بازان

آرنج تنیس بازان یک واژه عمومی برای بیماری ناشی از استفاده بیش از حد از بازو، ساعد، و عضلات دست است، که منجر به درد آرنج میشود. برای ابتلا به این بیماری نیاز به بازی تنیس نیست ، اما این اصطلاح به دلیل آنکه این مشکل در تعداد قابل توجهی از بازیکنان تنیس بروز می کند به نام آرنج تنیس بازان معروف است.

آرنج تنیس بازان به دلیل آسیب ناگهانی و یا ضربه تیز و نافذ به عضله و تاندون اطراف محلی خارج از آرنج ایجاد می شود. آرنج تنیس بازان به طور خاص منطقه ای از عضلات و تاندونهای ساعد را که به ناحیه های استخوانی خارجی آرنج می پیوندد شامل میشود. پزشکان اغلب این شرایط را اپی کندیلیت جانبی می نامند. اصطلاح رایج دیگر، آرنج گلف باز است که به همان روندی که در داخل آرنج اتفاق می افتد اشاره دارد– چیزی که پزشکان epicondylitis داخلی می نامند. آسیب ناشی از فعالیت زیاد می تواند بر روی قسمت پشتی آرنج نیز تاثیر گذارد.

آرنج تنیس بازان به طور معمول بر روی آرنج پرکار انسانها تاثیر می گذارد، یعنی یک فرد راست دست درد را در آرنج راست خود تجربه می کند، اما این بیماری می تواند در آرنج های کم کار و یا در هر دو آرنج رخ می دهد.

علایم آرنج تنیس بازان عبارتند از:

- درد به آرامی در اطراف قسمت های خارجی آرنج افزایش می یابد. در موارد کمتری،ممکن است درد به صورت ناگهانی پیشرفت کند.
-درد به هنگام دست دادن و یا فشردن اشیاء تشدید میشود.
-درد به هنگام ثابت ماندن و یا حرکت دادن مچ دست با زور شدت می یابد. مانند بلند کردن اجسام، استفاده از ابزار، باز کردن درب شیشه ها، و یا حتی دست زدن به ظروف ساده مانند مسواک یا کارد و چنگال.

آرنج تنیس بازان ۱٪ تا ۳٪ از جمعیت کل جهان و به میزان ۵۰٪ از بازیکنان تنیس را در طی دوران حرفه ایشان تحت تاثیر می گذارد. کمتر از 5٪ از تمام تشخیص های بیماری آرنج تنیس بازان به بازی تنیس مربوط می شود.
تاثیربیماری آرنج تنیس بازان بر مردان بیش از زنان است. این بیماری اغلب بر روی افرادی بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سال تاثیر می گذارد، اگر چه افراد در هر سنی می توانند به این بیماری مبتلا شوند.

اگر چه آرنج تنیس بازان معمولا بر روی بازیکنان تنیس اثر می گذارد، اما این بیماری می تواند ورزشکاران و دیگر کسانی که فعالیت هایی در اوقات فراغت و یا در محل کار با استفاده مداوم از بازو، آرنج، مچ دست، و حرکات دست انجام می دهند را نیز مبتلا کند ، به خصوص در حالی که چیزی را محکم فشار می دهند. مانند گلف بازان، بازیکنان بیس بال، پرتاب کنندگان، باغبانان و یا کارگران خدماتی (به دلیل جارو کشیدن، نظافت و شستشو)، نجاران، مکانیک کاران

آرنج تنیس بازان را نمی توان از راه آزمایش خون و توسط اشعه X- تشخیص داد. در عوض، این بیماری معمولا با شرح درد به پزشک متخصص و از طریق تشخیص دقیق با یک معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود.
از آنجا که شرایط بسیار دیگری می تواند باعث ایجاد درد در اطراف آرنج شود، مراجعه به پزشک امری مهم برای تشخیص درست است و پزشک می تواند درمان مناسب را تجویز کند.
بیماری آرنج تنیس بازان معمولا با موفقیت به وسیله پزشک درمان می شود.درمان هایی چون درمان فیزیکی، نیرو بخشیدن به ساعد برای استراحت دادن به تاندون ها، ژل های ضد التهاب موضعی، ژل موضعی کورتیزون، و تزریق کورتیزون .این بیماری به ندرت نیاز به جراحی دارد .
تجویز برای نوع درمان بیماری آرنج تنیس بازان به عوامل مختلف از جمله سن ، نوع داروهای دیگری که بیمار استفاده می کند، به طور کلی سلامت، سابقه پزشکی و شدت درد هر فرد بستگی دارد .هدف از درمان کاهش درد یا التهاب ، تسریع در بهبودی ، کاهش استرس و استفاده کمتر از آرنج آسیب دیده است.

برای کاهش درد و التهاب مفصل آرنج تنیس بازان، باید موارد زیر رعایت شود :

- استراحت و اجتناب از هر گونه فعالیتی که باعث درد در آرنج دردناک می شود.
در مرحله حاد بیماری:
- استفاده از یخ بر روی منطقه آسیب دیده.
- استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن ، ناپروکسن
-استفاده از داروهای کورتیزونی به صورت موضعی و یا تزریق توسط پزشک بر روی ناحیه دردناک.

چگونه می توان بهبودی بیماری آرنج تنیس بازان را تسریع بخشید؟
این مرحله چند هفته پس از کاهش و یا رفع درد آرنج تنیس بازان آغاز می شود . این روش شامل تمرین های ورزشی فیزیکی-درمانی خاص برای کشش و تقویت عضلات و تاندون ها در اطراف آرنج آسیب دیده می باشد. همچنین از هر گونه فعالیتی که موجب درد می شود باید اجتناب کرد.

چه موقع تزریق استروئیدی در محل ابتلا توصیه می شود؟
در صورت عدم پاسخ به درمان های نگهدارنده ، ضد درد های خوراکی، پمادهای موضعی، تزریق استروئیدی در محل التهاب و توسط پزشک متخصص و رعایت توصیه های پزشک متخصص بطور قابل توجهی می تواند باعث برطرف شدن بیماری شود.این تزریقات ممکن است تا ۳ نوبت در هفته ادامه پیدا کند.

به طور کلی، ۹۰٪ تا ۹۵٪ از افراد مبتلا به آرنج تنیس بازان با درمان شرح داده شده بهبود و سلامتی خود را باز خواهند یافت. با این حال، حدود ۵ درصد از مردم با درمان محافظه کارانه بهبود نمی یابند و نیاز به جراحی واحد تاندون آسیب دیده اطراف آرنج دارند. برای ۸۰٪ تا ۹۰٪ از افرادی که عمل جراحی را انجام داده اند، تسکین درد و بازگشت قدرت حاصل می شود.

برای کمک به کاهش استرس مداوم و کنترل استفاده از آرنج در این بیماری باید نکات زیر رعایت شود :

- استفاده از تجهیزات و تکنولوژی مناسب در ورزش و کار.
- استفاده از باند الاستیک که در اطراف ساعد درست در زیر آرنج مجروح (تاندون) پیچیده شود که ممکن است در بعضی از افراد برای از بین بردن موثر باشد .
- اجتناب از فشار آوردن بر روی مچ دست و یا استفاده بیش از حد از آن.
- توجه به حرکات دست .

منبع :rheumoc.com