سندرم تونل کارپال (carpal tunnel syndrome)

پیش زمینه : سندرم تونل کارپال (carpal tunnel syndrome) عبا رت است از تحت فشار قرارگرفتن عصب مدیان در سطح مچ دست. تونل کارپال توسط استخوانهای کارپال در قسمت درسال و لیگامان کارپال عرضی در قسمت ولار تشکیل شده است . تاندن های عضلات FDS ,FDP ,FPL و نیز عصب مدیان و شریان مدیان در این تونل قرار دارند. چنان چه تاندونها ملتهب شوند، فضای داخل تونل کارپال کاهش می یابد وعصب تحت فشار قرار میگیرد .فلکشن و اکستنشن ( خم و راست کردن )بیش از حد مچ دست نیز موجب افزایش فشار در تونل کارپال میگردد. علایم ونشانه ها: علایم کلاسیک این سندرم شامل کرختی و گزگز انگشت شست تا نیمه داخلی انگشت حلقه ، درد و بیداری شبانه و ضعف در دست می باشد، علایم ممکن است در فعالیت هایی مانند رانندگی یا خواندن روزنامه تشدید یابند . این آسیب مچ دست در تنیس بازان، دوچرخه سواران وپرتاب کننده ها دیده میشود. مشت کردن مداوم وفعالیتهای مکرر پرتابی وورزشهای راکتی نیز موجب تشدید علایم میگردند . سندرم تونل کارپال میتواند به دنبال یک شکستگی یا ضربه (تروما) ، بیماریهایی مانند آرتریت روماتوئید ، دیابت یا حاملگی نیز ایجاد شود. درمان ارتزی: اگر چه استراحت ، بی تحرکی وعدم استفاده از مچ دست و استفاده از داروهای ضد التهابی وتزریق استروئید ازدرمان های این بیماری محسوب می شوند، ارتزهای استاتیک مچ دست (static wrist hand splint) نیز یک درمان مهم واصلی در این بیماری به حساب می آیند . این اسپیلنت ها مچ دست را در در وضعیت نوترال قرار داده و از فشار روی عصب مدیان در مچ دست می کاهند. توصیه میشود که بیماران این اسپیلنت را به صورت شبانه استفاده کنند البته گاهی نیز پوشیدن 24 ساعته ارتز نیز برای بیمار توصیه میشود. اسپیلنت های استاتیک مچ دست از مواد ترموپلاستیک ساخته شده و دارای استرپ هایی برای محکم نگه داشتن آن بر روی دست می باشند. نمونه ای از اسپیلنت استاتیک مچ دست نمونه ای از اسپیلنت استاتیک مچ دست

منبع :www.sportmedicine.ir