دوچرخه سواری و آسیب های مچ دست و پا

مهمترین آسیب های وارده به مچ دست در دوچرخه سواران سندروم تونل کارپ و سندروم تونل اولنار است که معمولا به علت تکنیک اشتباه در گرفتن دسته دوچرخه ایجاد میشود. سندروم تونل اولنار که در دوچرخه سواران به آن فلج دسته دوچرخه Handlebar palsy هم میگویند به علت فشار دسته دوچرخه به عصب اولنار در ناحیه مچ دست ایجاد میشود. این آسیب بیشتر در کسانی بوجود میاید که در موقع گرفتن دسته دوچرخه مقدار زیادی از وزن تنه خود را بر روی مچ دست انداخته و بخصوص برجستگی استخوانی که در پاشنه مچ دست در طرف استخوان اولنار قرار دارد را بر روی دسته دوچرخه فشار میدهند.      مسیر عصب اولنار و فشار دسته دوچرخه به آن این برجستگی استخوانی همان استخوان همیت بوده و از کنار این استخوان, عصب اولنار عبور میکند. وقی دوچرخه سوار تمام فشار وزن تنه را بر روی طرف آلنار مچ دست میاندازد عصب اولنار در این ناحیه تحت فشار قرار میگیرد. علائم این بیماری بصورت احساس خواب رفتگی انگشتان کوچک دست و گزگز و مور مور آنها است. گاهی اوقات همراه با این علائم حسی علائم حرکتی بصورت احساس ضعف و کاهش قدرت در انگشتان دست و یا حتی تغییر شکل و انحراف انگشتان کوچک دست به پشت و یا لاغر شدن عضلات بین استخوان های کف هم دست ایجاد میشود. راه پیشگیری از این بیماری اینست که در هنگام دوچرخه سواری ارتفاع دسته دوچرخه را طوری تنظیم کنیم که فشار وزن کمتر به مچ دست وارد شود. از طرف دیگر در حین گرفتن دسته دوچرخه برجستگی استخوان همیت را به دسته دوچرخه فشار ندهیم و در حین دوچرخه سواری وضعیت مچ دست بر روی دسته دوچرخه را مرتبا تغییر دهیم. بیماری دیگر که در مچ دست دوچرخه سواران ایجاد میشود سندروم کانال کارپ است. این مشکل معمولا به علت انحراف شدید مچ دست به عقب در حین گرفتن دسته دوچرخه ایجاد میشود. در این حال عصب مدیان در مچ دست تحت کشش و فشار زیاد قرار گرفته و علائم بیماری بصورت بیحسی و گزگز در انگشتان دوم و سوم دست بروز میکند. برای پیشگیری از این بیماری باید دقت کرد تا در حین گرفتن دسته دوچرخه، دست در امتداد ساعد قرار گرفته و مچ دست زیاد به عقب انحراف پیدا نکند. مچ پا یکی از مشکلات مچ پا در دوچرخه سواران تاندنیت آشیل است که موجب درد پشت مچ میشود. این مشکل معمولا به علت بالا قرار گرفتن زین دوچرخه ایجاد میگردد. در این موارد وقتی رکاب در ساعت شش یعنی پایین ترین موقعیت خود قرار دارد پنجه پای دوچرخه سوار به رکاب نمیرسد و وی مجبور است مچ پای خود را به پایین خم کند. همین خم کردن مچ پا موجب فشار بیش از حد به تاندون آشیل و بدنبال آن التهاب تاندون میشود. علت دیگر این مشکل اینست که دوچرخه سوار نوک پنجه خود را بر روی رکاب قرار میدهد و فشار به رکاب را با نوک پنجه انجام میدهد که اشتباه است. از دیگر علل درد مچ پا در دوچرخه سواران تغییر زیاد شیب کف پا در حین رکاب زدن است. به این معنی که وقتی کف پای دوچرخه سوار در بالاترین یا پایین ترین حالت چرخش رکاب قرار میگیرد دوچرخه سوار به آن شیب های متفاوتی میدهد. این کار موجب اعمال فشار زیاد به مفصل مچ پا و دردناک شدن آن میشود. درد کف پا در دوچرخه سواران میتوان به علت کفش نامناسب و یا استفاده زیاد از دنده سنگین ایجاد شود. گزگز پا در دوچرخه سواران معمولا به علت استفاده از کفش تنگ یا سندروم کمپارتمان مزمن در ساق ایجاد میشود.

منبع :ایران ارتوپدی