عوارض پوستی آرتریت روماتویید

سیاری از بیماری های داخلی علاوه بر تظاهرات درونی و علایم اختصاصی، ممکن است تظاهرات بیرونی هم داشته باشند. یعنی اعضایی نظیر پوست را هم درگیر کنند. از جمله این بیماری ها می توان به آرتریت روماتویید اشاره کرد...

این بیماری حتی ممکن است در ابتدا با علایم پوستی تظاهر کند و چه بسا همین علایم پوستی تشخیص بیماری را تایید می کنند. اگرچه آرتریت روماتویید را نوعی بیماری مفصلی می دانیم اما این بیماری و بسیاری از داروهایی که برای درمان آن استفاده می شود، روی پوست تاثیر دارد و باعث بروز مشکلاتی نظیر حساسیت ، بثورات پوستی و توده های بافتی می شود.

گره های روماتوییدی

حدود ۲۰ درصد از افراد مبتلا به آرتریت روماتویید مبتلا به ندول یا نوعی توده های بافتی می شوند. این توده ها در سفیدپوستان بیشتر از سیاه پوستان دیده می شود و مردان را بیش از زنان درگیر می کند. ارث از جمله عواملی است که در بروز آن نقش دارد و این مشکل حتی قبل از تظاهرات مفصلی بیماری رخ می دهد. این توده های بافتی سخت، اندازه ای حدود یک نخود و حتی گاهی ۵ سانتی متر دارند و در مناطقی از بدن دیده می شوند که عضلانی نیست و پوست مستقیم از روی استخوان عبور کرده است؛ مثل قسمت هایی از مفصل که خم و راست می شوند، ساعد، انگشتان، پاشنه ها، آرنج و زانو. از دیگر مشخصات آنها، گردی، سفتی در لمس و تحرک است و رنگ آنها با پوست معمولی تفاوتی ندارد. در قسمت های عمقی پوست قرار دارند، به تعداد زیاد یا گاهی منفرد هستند. درد ندارند و پوسته پوسته نمی شوند فقط اگر در کف دست یا پشت دست باشند ممکن است باعث ناراحتی بیمار شوند.

این ندول ها گاهی به مرور زمان زخم یا دچار عفونت می شوند که در این صورت نیاز به مراقبت های بیشتری دارند. در صورتی که بیماری آرتریت روماتویید درمان شود، این مشکلات پوستی نیز برطرف خواهند شد. تزریق کورتون به کاهش تعداد آنها کمک می کند و اگر عفونی یا دردناک شوند، می توان آنها را با جراحی برداشت.

ضایعات بای واترز

بای واترز ها توده های دردناکی هستند که ممکن است در قسمت انتهای انگشتان دست ایجاد شوند.

کبودی

برخی از داروهای آرتریت روماتویید به دلیل تاثیر روی ضخامت پوست و نازک کردن آن یا تداخل با فرایند لخته شدن خون می توانند خطر کبودی پوست را افزایش دهند. اینها شامل آسپیرین و کورتون هایی چون پردنیزون هستند.

بثورات پوستی و زخم ها

واسکولیت یا همان التهاب عروق، تقریبا یک نفر از هر ۱۰۰ نفر بیمار را مبتلا می کند. عمده ترین عروق خونی که درگیر می شوند، شریان هایی هستند که خون را به پوست، اعصاب و ارگان های داخلی حمل می کنند. وقتی عروق خونی که خون را به سمت نوک انگشتان و اطراف ناخن ها می رسانند، درگیر می شوند، زخم های کوچکی در اطراف ناخن ها ایجاد می شود. درگیری عروق خونی بزرگ می تواند باعث بثورات دردناکی شود که اگر روی پاها باشد، بیمار درد زیادی را حس می کند و در صورت عدم رعایت نکات بهداشتی خطر عفونت او را تهدید می کند.

عوارض پوستی داروهای آرتریت روماتویید

به دلیل اینکه بثورات پوستی می تواند علامتی از واکنش های آلرژیک به داروهایی چون متوتروکسات، ضدالتهاب های غیراستروییدی مثل ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک باشد، اگر بیمار دچار خارش پوستی شد، حتما باید به پزشک اطلاع دهد. در این صورت پزشک با توجه به نوع و شدت بثورات، داروها را کم و زیاد می کند یا حتی نوع آن را تغییر می دهد و در صورتی که لازم ببیند برای توقف واکنش های پوستی کورتون یا آنتی هیستامین تجویز خواهد کرد.

حساسیت به نور آفتاب

برخی از داروهای درمان کننده آرتریت روماتویید ممکن است حساسیت به نور خورشید را افزایش دهد و پوست را مستعد بیماری کند. از این رو به بیماران توصیه می شود از مواجهه با نور مستقیم خورشید پرهیز و حتما از ضد آفتاب استفاده کنند.

تغذیه و بیماری آرتریت روماتویید

اگرچه مطالعه خاصی ارتباطی را بین تغذیه و بروز این بیماری نشان نمی دهد اما در برخی از افراد دیده شده است که خوردن برخی از مواد غذایی این بیماری و عوارض آن را تشدید می کند که از آن جمله می توان به شکر و پنیر و مواد افزودنی، گوجه فرنگی، تخم مرغ، بادمجان، غذاهای فراوری شده با مقدار زیادی مواد شیمیایی، غذاهای پرچرب، گوشت قرمز، شیر و محصولات لبنی اشاره کرد. البته اینها در همه افراد یکسان نیست. خوردن این مواد ممکن است زمینه را برای افزایش واکنش های التهابی آماده و تورم مفاصل و عوارض پوستی بیماری را تشدید کند.

منبع:aftabir.com