1- عصا معمولا برای کسی استفاده می شود که دچار درد یا ضعف در یک یا هر دو پا است، و یا مشکل حفظ تعادل بدن را دارد.
بیماری هایی مانند آرتروز باعث درد زانو یا مفصل ران می شود و راه رفتن را برای افراد دشوار و دردناک می کند.
استفاده از عصای معمولی تا حدودی می تواند سنگینی وزن در یک پا را کم کند و درد بیمار را کاهش دهد.
در کسانی که تعادل بدنی ندارند، به خصوص افراد مسن که این مساله در آنها شایع است، استفاده از عصا مانع زمین خوردن می شود و می تواند از عواقب جدی مانند شکستگی و بستری شدن طولانی مدت و حتی مرگ پیشگیری کند.
2- بلندی عصا باید بر حسب قد افراد و تا حدود برجستگی کناری استخوان ران باشد، به طوری که آرنج حدود 20 تا 30 درجه خم شود.
3- اتصال دسته عصا به تنه آن باید با زاویه حدود 90 درجه و از مواد نرم پوشیده شده باشد، به طوری که تحمل وزن روی دست به راحتی انجام شود.
عصاهایی که دسته مستقیم دارند مانند عصای کوهنوردی برای بیماران مناسب نیستند.
4- بیمارانی که درد مفصل ران دارند، و یا به هر دلیلی تحمل وزن برایشان در یک پا دردناک است، هنگام راه رفتن باید عصا را در سمت مقابل پای دردناک به دست بگیرند و هنگام حرکت، عصا و پای دردناک را به جلو ببرند و پس از تکیه بر عصا و تحمل وزن در پای دردناک، پای سالم را جلو ببرند.
برخی بیمارانی که آرتروز و درد در هر دو زانو دارند، به هر سمت که بیمار راحت تر است، عصا را دست بگیرد.
5- در بیمارانی که لازم است سنگینی وزن خیلی کمی روی پای دردناک داشته باشند و یا کلا وضعیت پا هنگام راه رفتن بدون سنگینی و تحمل وزن باشد، لازم است از یک جفت عصای زیر بغل استفاده گردد و روش صحیح راه رفتن با آن هم به بیمار آموزش داده شود.
انواع دیگر عصاها و وسایل کمکی هم وجود دارند که هر کدام استفاده خاص خود را دارند و پزشک آنها را برای بیمار تجویز می کند.
منبع: هفته نامه سلامت