چه کفشی بپوشیم، چه کفشی نپوشیم؟

 

قدمت کفش در ایران به 4500 سال قبل برمی گردد. در آن زمان پاپوشی در ایران استفاده می شد که به آن « غوشنگ» می گفتند. بعد از آن نوبت چارق بود که آثارش را در نقوش باقیمانده تخت جمشید می بینیم. کفش در آن زمان، محصولی نرم، سبک، راحت و باکیفیتی مرغوب بود اما تولید کفش در ایران و جهان، بعد از صنعتی شدن، سمت و سوی دیگری را در پیش گرفت. امروزه هم با واردات انواع و اقسام کفش های موسوم به « چینی» قضیه بغرنج تر شده است. به اعتقاد متخصصان شروع بسیاری از بیماری های عضلانی اسکلتی، از آزارهایی است که به کف پا یا نواحی دیگر آن وارد می شود.

5 نکته در خرید کفش
 

1- خرید کفش باید در بعدازظهر باشد. به طور طبیعی پاهای افراد صبح ها حدود نیم سایز کوچک تر از بعدازظهرها است چون پاها در بعدازظهر متورم تر می شوند و به تبع آن سایزشان نیز بزرگ تر می شود.
2- درباره سایز کفش توجه به دو نکته ضروری است:
الف- در انتخاب کفش حتماً باید آن را پوشید و اتکا به نمره های درج شده روی آن برای اطمینان از اندازه بودن آن کافی نیست.
ب- اندازه پاهای افراد با افزایش سن، کم و زیاد شدن وزن و حتی بارداری تغییر می کند. پس ملاک قرار دادن سایزهای قبلی در انتخاب آن کار صحیحی نیست.
3- هنگام خرید، پوشیدن هر دو لنگه کفش ضروری است. در بیشتر افراد سایز یکی از پاها بزرگ تر از دیگری است. این گونه افراد لازم است که در انتخاب کفش، پای بزرگ تر را ملاک قرار دهند، نه پای کوچک تر را.
4- راه رفتن با کفش در همان زمان خرید، بسیار مهم است. برای این کار اگر کفش بنددار است، باید بندهای آن را بست و با آن چند قدم راه رفت. کفش مناسب، سبک و راحت بوده و پای تان را اذیت نخواهد کرد.
5- کفش مناسب کفشی است که انگشت شست پا به راحتی در آن حرکت کند و بین نوک انگشت شست و لبه جلویی کفش، حدود نیم تا یک سانتی متر فاصله وجود داشته باشد.

دقت در انتخاب کفش
 

وقتی برای خرید کفش به مغازه ای می روید، با صدها نوع کفش در مدل ها و رنگ های گوناگون مواجه می شوید که بنا به ادعای فروشنده همگی آخرین مدل های روز بوده و کیفیتی مرغوب دارند. ولی به راستی معیار استاندارد برای انتخاب کفش چیست؟
دکتر حلی ساز، متخصص طب توان بخشی و عضو هیأت علمی دانشگاه بقیه ا... (عج) می گوید:« انتخاب کفش در وهله اول باید براساس نوع استفاده ای که از آن می شود، صورت بگیرد. همان طور که زمستان، کفش مخصوص خودش و تابستان نیز کفش مخصوص به خود را دارد».
وی می افزاید:« همچنین بعضی از مشاغل، کفش های مخصوص خودشان را می خواهند. مثل بعضی از کفش های مخصوص که در کارگاه ها استفاده می شود یا کفش های ورزشی که حتی درباره آنها نیز براساس نوع ورزش، انتخاب کفش تغییر می کند. برای مثال کفش های کشتی بدون پاشنه هستند، در صورتی که کفش فوتبال حتماً باید پاشنه دار باشد». به عقیده وی این به نوع نگاه خریدار برمی گردد و این که او چقدر به سلامت خود اهمیت می دهد و چقدر از حق و حقوق خودش آگاه است.

کفش استاندارد
 

یک کفش استاندارد، سه مشخصه بارز دارد:
1- جنس خوب
2- پاشنه استاندارد
3- قالب و پنجه استاندارد
رویه بیشتر کفش های موجود در بازار، از دو جنس مختلف است. آنها یا رویه ای از چرم طبیعی دارند یا از پلاستیک و چرم مصنوعی تهیه می شوند. به تازگی هم بعضی از تولیدکنندگان کفش اقدام به زدن اسپری بوی چرم طبیعی به چرم های مصنوعی کرده و خریداران را در انتخاب محصول با مشکل مواجه می کنند. چرم طبیعی به علت دارا بودن منافذ طبیعی در بافتش، امکان تبادل هوا میان بیرون و داخل کفش را فراهم آورده و در اصطلاح باعث تنفس پا می شود. به همین دلیل ساده، بهترین رویه برای کفش، همان رویه چرم طبیعی است. رویه مصنوعی به علت عدم تبادل هوا باعث بوی بد پا و عرق کردن بیش از حد می شود.
زیره کفش های موجود در بازار هم دو نوع است:
1- زیره PO
2- زیره PVC
زیره های PO، سبک تر، راحت تر و در برابر سایش مقاوم تر بوده و دوام شان بیشتر است. ظاهر این زیره ها، توپر بوده و در حالت خم کردن، انعطاف بیشتری دارند. هنگام خرید باید به این نکته هم دقت کرد که کف زیره نباید صاف باشد بلکه باید آج دار بوده تا از لیز خوردن جلوگیری کند. توجه با استانداردهای پنجه کفش هم در انتخاب آن بسیار مهم است. از نظر قالب بندی، فضای پنجه کفش باید طوری باشد که به انگشت های پافشاری وارد نکند. کفش هایی که پنجه آنها تیز است، باعث می شوند انگشت های پا در کفش روی هم بیفتند. این کفش ها انگشتان پا را تحت فشار قرار داده و آنها را بدفرم می کنند. این امر در خانم ها شایع تر است؛ انحراف شست پا در خانم ها 9 برابر آقایان است. جلوی کفش باید به گونه ای باشد که پنجه های پا از هم باز بشود.
مورد بعدی تنه کفش است که در واقع چهارچوب روی کفش بوده و دور پا را دربرمی گیرد. کفش هم باید به راحتی در برابر فشارهای وارده مقاومت کرده و شرایط آناتومیکی پا را حفظ کند. علاوه بر فاکتورهای استاندارد مربوط به جنس و ساختمان کفش، فاکتورهای دیگری نیز درباره خود افراد صدق می کند که به همان اندازه اهمیت دارند.

کفش های پاشنه دار
 

یکی دیگر از سؤالات بسیار مهم در انتخاب کفش، پاشنه دار بودن آن است که البته در خانم ها مصداق بیشتری پیدا می کند. کفش های پاشنه تخت چون حالت ضربه گیری در پاشنه ندارند، هنگام راه رفتن باعث درد پاشنه می شوند. پس پاشنه باید وجود داشته باشد. اما کفش های پاشنه بلند هم به طریق دیگری سبب آزار و درد پا می شوند. زنان ده برابر بیشتر از مردان دردناکی پاهای شان شکایت دارند و دلیل آن پوشیدن کفش های پاشنه بلند است که پنجه آن تیز بوده و به انگشتان پا فشار می آورند. هرچه پاشنه کفش بلندتر باشد، فشار وارده بر کف پا بیشتر می شود که این فشار به جلوی پا و در نهایت پنجه ها منتقل شده و باعث آسیب انگشتان می شود. عوارضی مانند انحراف انگشت شست پا، میخچه، تاول و خمیدگی انگشتان، دردهای مزمن کمر، دردهای مفاصل و زانو و پاشنه پا و خستگی های زودرس، پیامد مستقیم استفاده از چنین کفش هایی است.
با شروع تابستان و گرم تر شدن هوا، انواع دیگری از کفش ها موسوم به کفش های تابستانی یا صندل وارد بازار می شوند. این کفش ها نسبتاً باز بوده و امکان تبادل هوا میان بیرون و درون کفش را فراهم می آورند و باعث می شوند که گرما در کفش ایجاد نشود. اما همین کفش ها هم استانداردهای خاص خودشان را دارند. دکتر حلی ساز در خصوص پوشیدن صندل ها می گوید:« نکته مهم این است که پا هنگام حرکت باید در یک حالت ثابتی بماند. در کفش هایی که پشت باز هستند، هنگام حرکت یک انرژی صرف بیرون نیفتادن آنها از پا می شود و این کفش ها باعث خستگی بی مورد می شوند. بعضی از صندل های ظریف زنانه یک بند نازک در قسمت عقب دارند. بندهای نازک به علت قطر کم، فشار بیشتری روی یک نقطه از پا متمرکز می کنند و باعث آزار آن می شوند. پوشیدن این کفش ها در دراز مدت باعث التهاب تاندون آشیل پا می شود که بسیار دردناک و آزاردهنده است. ولی به افرادی که مایل به پوشیدن صندل هستند، توصیه می کنم اگر قصد پیاده روی های طولانی تر از 20 دقیقه را دارید، به هیچ وجه صندل نپوشید و از کفش های استاندارد دیگر استفاده کنید.»
بیشتر مردم در انتخاب کفش به زیبایی و رنگ و طرح آن دقت می کنند نه به فاکتورهای استاندارد آن و این باعث آزارهای درازمدت در آنها می شود. امیدواریم فرهنگ پوشیدن کفش و اطلاع رسانی در این زمینه آن قدر زیاد شود تا به جایی برسیم که درواقع کفش های استاندارد را دوست داشته باشیم و بخریم.
منبع:تبیان