این روش درمانی توسط دکتر لینوس پاولینگ (برنده جایزه نوبل ) در سال 1968 ابداع شد . بر طبق این روش،بیماریها با تجویز موادی که به طور طبیعی در بدن یافت می شوند قابل درمان هستند . گرچه ارزش مواد مغذی در پیشگیری از کمبودهای شدید تائید شده است ، اما علم ارتومولکولی اظهار می دارد که تجویز مقادیر معمول مواد مغذی نمی تواند فرد را به سلامت ایده آل برساند . اصول درمانی ارتومولکولی در سال 1987 توسط دکتر کانین (kunin) مطرح شد که بدین شرح می باشد :
- هرگاه تعادل تغذیه ای برقرار گردد ، اختلالات وابسته به مواد غذایی نیز درمان می گردند .
- فردیت بیمار در پزشکی حائز اهمیت است . بنابراین مقادیر مجاز روزانه((Recommended daily allowance =RDA راهنمای قابل اطمینانی نمی باشد زیرا بسیاری از افراد نیازمند به مقادیر بیشتر مواد مغذی نسبت به آنچه که RDA تعیین کرده می باشند و این بدلیل خصوصیات ژنتیکی یا محیط زندگی آنهاست .
- درمان دارویی باید تنها در موارد خاص بکار رود و عاقلانه است که خطرات احتمالی و عوارض جانبی مصرف آنها در نظر گرفته شود .
- آلودگی محیط زیست و غذاهای مضر و تقلبی از واقعیتهای موجود زندگی مدرن هستند که باید اهمیت بسیاری برای رفع آنها قائل شد.
- انجام آزمایش خون نمی تواند میزان مواد مغذی موجود در بافتها را نشان دهد .
- امیدواری جزء جدایی ناپذیر پزشکی و حق مسلم بیمار است . اساساَ در درمان ارتومولکولی کوشش می شود با خوردن مواد مغذی و غذاهای کامل (مثل سبوس و ...) که دارای فیبر بیشتر و چربی کمترند همراه با حذف تنقلات ، شکرهای تصفیه شده و افزودنیها ، رژیم غذایی سالمتری ارائه شود . بعلاوه ویتامینها و مواد معدنی روزانه یک تا چند بار به رژیم غذایی افزوده می شوند . این درمان بعنوان مگادوز تراپی (Megadose therapy) نیز شناخته می شود زیرا مقادیر ویتامینها و مواد معدنی بسیار بالاتر از مقادیر RDA می باشد .
یکی از انتقادهای مهم نسبت به درمان ارتومولکولی این است که درمان با دوزهای بالای مواد مغذی می تواند ایجاد مسمومیت کند. اما از طرفی ، پزشکان این رشته به طور دائم وضعیت بیمار را با آزمایش های خون و ادرار و بررسی سطح مواد مغذی ارزیابی می کنند بنابراین مسمومیت رخ نمی دهد . اما افرادی که بدون مراقبت پز شک تحت درمان مگادوز درمانی قرار می گیرند ، ممکن است دچار عوارض شوند . برای مثال مصرف روزانه ویتامین C به میزان 500 الی 1000 میلیگرم افزایش می یابد تا این که که اسهال ایجاد شود ، سپس میزان آن را کاهش می دهند . از آن پس این مقدار برای رسیدن فرد به سلامت مطلوب ایده آل می باشد .
تاریخچه درمان ارتومولکولی چیست؟
اساس این روش درمانی به سال 1920 برمی گردد ، زمانی که ویتامینها و مواد معدنی برای درمان بیماریهای غیرمرتبط به تغذیه بکار می رفتند . در این زمان مفاهیم متعددی کشف شد .برای مثال اینکه :
- ویتامین A می تواند از مرگ کودکان بر اثر بیماریهای عفونی پیشگیری کند .
- منیزیم می تواند از بی نظمی ضربان قلب پیشگیری کند .
در سال 1950 یافته های دیگری نیز اضافه شد :
- ویتامین B3 همراه با داروهای روان درمانی رایج باعث افزایش بهبودی در اسکیزوفرنی می شود .
- تغذیه بد و نامناسب فرد را در معرض امراض جسمی و اختلالات روانی قرار می دهد .
- سلامتی فرد در نتیجه مصرف غذاهای تصفیه شده فاقد کالری (مانند نان سفید ، شیرینی و شکر ) آسیب می بیند .
- بیماریهای روانی ممکن است با کاهش فیبرها ، مواد معدنی و کربوهیدراتهای پیچیده ارتباط داشته باشند .
چه تحقیقات و نظراتی در مورد درمان ارتومولکولی موجود است؟
نظرات موافق :
تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از مشکلات با تجویز مقادیر بالای ویتامینها و مواد معدنی بهبود یافته. برای مثال ، مگادوز تراپی با ویتامین B3 بصورت یک درمان قابل قبول در کاهش کلسترول شناخته شده است . تجویز ویتامین E تا 2000 واحد بین المللی روزانه موجب کنترل گر گرفتگی های ناشی از یائسگی ، کاهش احتمال وقوع انفارکتوس میوکارد ثانویه و نیز افزایش حافظه و کاهش شدت بیماری در مبتلایان به آلزایمر (Alzheimer) می شود . در سال 1980 تزریق منیزیم داخل وریدی به شکل یک درمان قابل قبول برای آریتمی پس از انفارکتوس میوکارد شناخته شد . همچنین منیزیم برای جلوگیری و کنترل علائم ناشی از فشار خون حاملگی مورد استفاده قرار گرفته است .
تحقیقات در مورد طب ارتومولکولی برای نیل به سلامت فرد و پیشگیری از بیماریهای مزمن نیاز به مطالعات بیشتری در آینده دارد .
نظرات مخالف :
در تحقیقات منتشر شده ، نظرات مخالف یافت نشده است .
از درمان ارتومولکولی برای کدام گروه از بیماریهااستفاده می شود ؟
در این زمینه تحقیقات در دست انجام است . بعضی شرایط و بیماریها قابل پیشگیری و نیز قابل درمان بوسیله مگادوز تراپی است . مانند مصرف امگا 3 برای پیشگیری از بیماریهای قلبی و پسوریاسیس ، امگا6 برای روماتیسم مفصلی و نیاسین برای پیشگیری و درمان هایپرکلسترولمی(بالا بودن میزان کلسترول خون).
روند درمان با روش ارتومولکولی چگونه است؟
پزشکان در این رشته ابتدا یک تاریخچه پزشکی از بیمار تهیه کرده ، سپس آزمایشات مناسب را انجام می دهند ، آنگاه اقدام به طرح یک برنامه درمانی با مکمل مناسب برای هر فرد (با توجه به اصل فردیت ) می نمایند . پیشرفت بیمار دائماَ بررسی و ثبت شده و در صورت لزوم تغییرات مناسب داده می شود .
آیا خطری در درمان با روش ارتومولکولی وجود دارد ؟
وقتی بیمار تحت نظر پزشک بوده و ارزیابی دائمی توسط پزشک صورت گیرد خطری وجود ندارد اما زمانی که خود فرد (بدون مراقبت پزشک ) این روش را دنبال کند ، خطر مسمومیت عضوی وجود دارد .
درمانگر با روش ارتومولکولی از چه دانشی باید برخوردار باشد ؟
پزشکان این رشته به طور معمول دوره پزشکی عمومی را سپری کرده ، سپس در رشته تغذیه تعلیمات لازم را می بینند .
منبع : سایت ملی طب مکمل ایران