حقایقی درباره بیماری ام اس (MS)

بیماری ام اس یا multiple sclerosis (MS) یک بیماری عصبی شایع می باشد. این بیماری عصبی غالبا افراد 20 تا 40 سال را درگیر می کند.

---

اگر به تازگی شما و یا یکی از دوستانتان به این بیماری مبتلا شده اید، این کارها را انجام دهید:

1- اطلاعات خود را درباره این بیماری بالا ببرید.

MS یک بیماری خود ایمنی مزمن می باشد که اثر خود را روی سیستم اعصاب مرکزی نشان می دهد.

زمانی که سیستم ایمنی بدن به میلین حمله می کند، MS ظاهر می شود. میلین، غلاف محافظت کننده از فیبرهای عصبی در مغز و نخاع می باشد. میلین تخریب می شود و برخی اعصاب زمینه ای آسیب می بینند.

پزشک می تواند آخرین اطلاعات در مورد این بیماری را به شما بدهد.

2- بیماری MS به آسانی تشخیص داده نمی شود.

بسیاری از آزمایشات برای تشخیص وجود دارد، از جمله: ام آر آی و تجزیه و تحلیل مایع نخاع.

در طی مدت کمتر از یک ماه، این تخریب عصبی صورت می پذیرد.

زمانی که سیستم ایمنی بدن به میلین حمله می کند، MS ظاهر می شود. میلین، غلاف محافظت کننده از فیبرهای عصبی در مغز و نخاع می باشد

3- علائم بیماری MS را بشناسید.

علائم این بیماری شامل:

بی حسی

تاری دید

عدم تعادل بدن

هماهنگی ضعیف عضلات

لکنت زبان

رعشه

خستگی بیش از حد

مشکلات حافظه

اختلال عملکرد مثانه

فلج

نابینایی

4- درمان بیماری MS را به تاخیر نیندازید.

درمان این بیماری شامل: کنترل علائم و بهبود زندگی بیمار است.

در حال حاضر بسیاری از داروها، موجب کاهش شدت حملات MS و کاهش سرعت پیشرفت این بیماری می گردند.

اگر به محض تشخیص این بیماری، درمان صورت نگیرد، موجب از کارافتادگی فرد می گردد.

5- علائم MS را خودتان پیگیری کنید.

در یک دفتر، نشانه های بیماری MS را بنویسید.

به این وسیله به پزشک کمک خواهید کرد که پیشرفت بیماری را بداند و نیز بداند که آیا داروهای مورد استفاده برای شما مناسب است یا نه.

6- از عوامل زیر پرهیز کنید.

این عوامل بیماری MS را بدتر می کنند.

خستگی شدید

استرس

سیگار

تب

حمام گرفتن با آب گرم  و یا در مکان های خیلی گرم بودن

در معرض نور خورشید قرار گرفتن

نوشیدن الکل

7- دکتر ماهر و مجرب برای بیماری خود بیابید.

وقتی که پزشک تشخیص بیماری MS را داد، باید به دنبال یک پزشک متخصص اعصاب که بیماران MS را نیز درمان می کند، باشید.

این بیماری، یک بیماری مزمن است و نیاز به یک پزشک متخصص MS دارد.

8- به درمان های طبیعی نیز توجه داشته باشید.

علاوه بر داروهای شیمیایی که پزشک برای شما تجویز کرده است، ممکن است تمایل به درمان های طبیعی نیز داشته باشید. از جمله این درمان ها می توان به طب سوزنی، ماساژ، تای چی، یوگا و مکمل های غذایی اشاره کرد.

بیشتر از 30 درصد افراد مبتلا به MS، از این درمان ها برای کاهش درد، استرس و خستگی استفاده می کنند.

9- شغل و بیماری MS

اگر مبتلا به بیماری MS هستید، ممکن است فکر کنید اگر کارفرمایتان بداند که مبتلا به این بیماری هستید، بر امنیت شغلی، گزینه های اشتغال و مسیر شغلی شما تاثیر بگذارد.

قبل از گفتن به کارفرما، راجع به بیماری خود اطلاعات کافی کسب کنید و جای هیچ گونه ابهام را باقی نگذارید.

اگر به محض تشخیص این بیماری، درمان صورت نگیرد، موجب از کارافتادگی فرد می گردد

10- امید خود را از دست ندهید.

گرچه در حال حاضر درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، ولی درمان های جدید می توانند تسکین دهنده باشند. دانشمندان و محققان در حال بررسی روش های درمانی جدیدی می باشند.

11- بیماری MS و گیاهخواران

مطالعات نشان داده که بیماران مبتلا به MS، دچار کمبود ویتامین B12 می باشند. اگر فردی مبتلا به MS باشد و غذاهای حاوی ویتامین B12 را کم مصرف کند، زودتر دچار کمبود این ویتامین می شود. رژیم غذایی گیاهخواری ویتامین ب12 کمی دارد.

علائم کمبود ویتامین B12 عبارت است از: خستگی، سردرد و از دست دادن حافظه. این ویتامین در گوشت، تخم مرغ، ماهی و لبنیات یافت می شود.

ویتامین B12 برای انتقال دهنده های عصبی یک جزء مهم است. در غلاف میلین که اطراف فیبرهای عصبی را می پوشاند، ویتامین B12 وجود دارد.

12- بیماری MS و ویتامین D

یک مطالعه نشان داد که دریافت زیاد ویتامین D موجب کاهش علائم بیماری MS می شود.

به 25 نفر بیمار مبتلا به MS، روزانه 14000 واحد بین المللی (IU) ویتامین D در مدت یک سال داده شد. بررسی ها نشان داد که 1 درصد از بیماران، عدم پیشرفت بیماری را نشان دادند. 

یکی از منابع ویتامین D، نور خورشید است. افرادی که دور از خط استوا زندگی می کنند، ابتلا به بیماری MS در آن ها بیشتر است.

این نکته را از یاد نبرید که افراد بزرگسال نباید بیشتر از 4000 IU ویتامین D در روز مصرف کنند.

در صورت مصرف بیش از اندازه ویتامین D دچار عوارض زیادی می شوید، از جمله: تهوع، استفراغ، یبوست، بی اشتهایی، ضعف و کاهش وزن.

در عین حال مصرف بیش از اندازه این ویتامین باعث می شود که کلسیم بدن زیاد شود و منجر به تشکیل سنگ کلیه گردد.

بهتر است میزان مورد نیاز خود را از پزشک بپرسید.

منبع : تبیان

9 روش برای طول عمر بیشتر در MS

در مطالب قبلی که لینک آن ها در پایین آمده است درباره علائم بیماری ام اس، راه های مقابله با آن و سئوالاتی که برای این گروه از  بیماران مطرح می شود، توضیحاتی ارائه داده ایم.

حال روش هایی را که می تواند به این بیماران برای داشتن یک زندگی بهتر و طول عمر بیشتر کمک نماید، برای شما بیان می کنیم.

1- داشتن دید مثبت نسبت به زندگی

تحقیقات نشان می دهد افرادی که دید مثبتی به زندگی و طول عمر خود دارند، حدود 7/5 سال بیشتر عمر می کنند.

این دید برای بیماران MS مفید است، چرا که به آینده امیدوارند و کارهایی را که انجام خواهند داد، مرور می کنند و این خود باعث کاهش علائم بیماری می شود.

2- خوب غذاخوردن:

بدن نیاز به مواد مغذی و آنتی اکسیدان ها برای تندرستی دارد. مصرف سبزیجات و میوه ها را افزایش دهید و برعکس مصرف شکر و چربی ها را کاهش دهید. این کار باعث آرامش سیستم ایمنی و کاهش تورم می گردد.

3- تحرک بدنی:

ورزش یکی از برنامه هایی است که برای حفظ سلامتی بسیار مهم است. فیزیوتراپیست و یا مربی ورزش می تواند مشکلات و ضعف عضلات فرد را حل کند.

4- متعادل کردن وزن:

اضافه وزن موجب کاهش طول عمر و بیماری می شود. لذا، با داشتن تعادل وزن، از خود و زندگی لذت بیشتری می برید.

5- کار کشیدن از مغز:

خاطرات خود را مرور کنید و به دیگران بگویید، پازل بازی کنید، مشاعره و یا بازی هایی که مغز را فعال می کنند، انجام دهید، جدول حل کنید، شعر حفظ کنید و ... .

6- آرام بودن:

داشتن استرس برای همه ی افراد، یک نوع بیماری است. استرس باعث کاهش انرژی، بی خوابی می شود و به مرور زمان بر سلامت اثر می گذارد. برای تمدد اعصاب می توانید از یوگا، مدیتیشن و غیره استفاده کنید.

7- اجتماعی بودن:

بیرون بروید و با مردم باشید، نه فقط برای لذت بردن و خوش گذراندن، بلکه برای بهبود روحیه و سلامتی مغز. اگر با مردم نباشید، همیشه ناراحت و افسرده خواهید بود و همانطور که می دانید افسردگی یکی از علائم بیماری MS می باشد.

8- کمک گرفتن از دیگران:

اگر به کمک نیاز دارید، هیچ خجالت نکشید و از مردم کمک بخواهید، زیرا که بنی آدم اعضای یکدیگرند.

9- اهمیت دادن به خواب:

افرادی که به میزان کافی نمی خوابند، دچار افسردگی، خستگی، استرس و اضطراب در طول روز می شوند. پس خوببخوابید.

منبع :تبیان

راه های کنترل بیماری ام اس

بیماری MS (ام اس) یک بیماری خودایمنی دستگاه عصبی مرکزی است، یعنی مغز و نخاع را درگیر می کند. علت دقیق این بیماری معلوم نیست، اما دانشمندان معتقدند که عوامل ژنتیکی، ایمنی و محیطی در بروز این بیماری موثرند.

---

راه های تشخیص ام اس

ممکن است این بیماری ماه ها تا سال ها بعد از شروع علائم آن تشخیص داده نشود.

روش های پزشکی تشخیص این بیماری عبارتند از:

- ام آر آی

- آزمایش الکتروفیزیولوژیک

- گرفتن مایع مغزی نخاعی

در مجموع این سه آزمایش به تشخیص این بیماری کمک می کنند.

هدف از درمان بیماری ام اس

- افزایش سرعت بهبودی (با داروهای استروئیدی درمان می شود)

- کاهش تعداد حملات بیماری و یا عوارض آن

- کند کردن پیشرفت بیماری

- تسکین عوارض ناشی از دست دادن عملکردهای بدن

درمان ام اس

درمان اولیه ممکن است شامل مصرف داروهایی برای کنترل حملات بیماری، علائم آن و یا هر دوی آنها باشد.

دانستن عوارض جانبی داروها لازم است، زیرا برخی مواقع، عوارض جانبی داروها به تنهایی موجب کنار گذاشتن دارو می شود.

بیماران باید از مصرف همزمان انواع دارو جلوگیری کنند و یا یک داروی دیگر را که دارای عوارض جانبی کمتری است، با تجویز پزشک خود مصرف کنند.

مشورت بیمار با پزشک درباره مصرف داروها، تاثیر مهمی در درمان دارد.

داروهای موثر بر سیستم ایمنی بدن، از داروهای مفید برای درمان این بیماری می باشند.

لیست کارهایی را که باید انجام دهید، به ترتیب اولویت در یک دفترچه بنویسید. به این ترتیب، کارهای خود را بدون خستگی انجام می دهید

تحقیقات درباره بیماری MS

تحقیقات زیادی درباره این بیماری در حال انجام است.

- دانشمندان می خواهند روشی را کشف کنند که به سلول های مغز اجازه دهد میلین جدید بسازند و یا از مرگ اعصاب جلوگیری کنند.

- استفاده از سلول پیشرو (ساقه عصبی) که می تواند در مغز و یا طناب نخاعی گذاشته شود تا سلول های از دست رفته را دوباره بازسازی کند.

- دانشمندان همچنین در حال بررسی اثرات تغذیه و دیگر عوامل محیطی بر این بیماری می باشند.

اختلالات شناختی در بیماری ام اس

- از دست دادن حافظه کوتاه مدت

- خستگی روانی

- حواس پرتی

- مشکلات گفتاری

- اختلال در برنامه ریزی

7 نکته برای از بین بردن اختلالات شناختی ناشی از MS

1- لیست کارهایتان را بنویسید.

لیست کارهایی را که باید انجام دهید، به ترتیب اولویت در یک دفترچه بنویسید.

به این ترتیب، کارهای خود را بدون خستگی انجام می دهید.

2- یک تقویم همراه خودتان داشته باشید.

قرار ملاقات ها و روزهای مهم را در یک تقویم، با حروف بزرگ و خودکار قرمز یادداشت کنید.

اگر تلفن همراهتان دارای تقویم دیجیتالی می باشد، روزهای مهم را در تقویم تلفن همراهتان ثبت کنید تا در آن روز مهم، تلفن همراهتان با یک پیغام و یا صدا، شما را آگاه کند.

3- هر چیزی را در جای مشخصی قرار دهید.

وسایل خودتان مثل کلید، عینکی و غیره را در جای مخصوصی قرار دهید.

به اعضای خانواده تان هم بگویید که هر وسیله ای را در کجا باید بگذارند.

4- اسم و شماره را یادداشت کنید.

یک دفترچه کوچک داشته باشید. در آن دفترچه اطلاعات و چیزهای مهم را بنویسید، این کار کمک می کند تا اطلاعات از ذهن شما پاک نشود.

به علاوه، نوشتن باعث تقویت حافظه در تلفن زدن و یا ملاقات کردن با افراد می شود.

5- عجله نکنید.

کارها را به آرامی و با خونسردی انجام دهید.

از ماشین حساب و فرهنگ لغت برای حساب کردن و یادآوری لغات استفاده کنید.

6- جعبه قرص داشته باشید.

با استفاده از جعبه مصرف روزانه داروها (تصویر روبرو)، داروها را اشتباهی مصرف نمی کنید و یا مصرف دارویی را فراموش نمی کنید.

7- یادآوری کننده چشمی داشته باشید.

از برچسب روی وسایل و مواد مختلف استفاده کنید و آنها را در خانه، محل کار و کیفتان داشته باشید.

اگر دو ظرف مشابه دارید، با نوارهای رنگی آن دو را از هم جدا کنید.

منبع : تبیان

4 عاملی که بیماری ام اس را بدتر می‌کنند

مطالعات نشان می دهند، در زمان تحمل استرس وقوع حملات بیماری دو برابر بیشتر از شرایط معمول می باشد.

---

1- گرما

گرمای محیط به خصوص اگر همراه با رطوبت باشد، می تواند بسیار آزار دهنده باشد. گرمای زیاد می تواند ضعف عضلانی شدید ایجاد کند، گرچه برخی بیماران ام اس بوسیله گرما اذیت نمی شوند و ممکن است از حمام گرم لذت ببرند.

باید بدانیم که حتی افزایش مختصر درجه حرارت مرکزی بدن می تواند توسط فرد تحمل نشود و او را دچار مشکل نماید. قبل از تماس با گرمای زیاد، تا وقتی نمی دانید که چگونه واکنش نشان خواهید داد، بسیار مراقب خود باشید. وارد وان داغ یا سونا نشوید، مگر کسی نزدیک شما باشد که در صورت نیاز شما را بیرون بکشد. اگر متوجه بدتر شدن علائم و نشانه ها در اثر گرما شدید، تنها چند ساعت خنک شدن شما را به حالت طبیعی برمی گرداند.

شایع ترین علایم ایجاد شده در اثر گرما در بیماران مبتلا به ام اس، ضعف و تاری دید است. هر عاملی که دمای مرکزی بدن را افزایش دهد، موجب تشدید علایم بیماران و یا ظاهر شدن علایم جدید می شود. علت این امر، این است که انتقال امواج عصبی، شدیدا نسبت به افزایش درجه حرارت حساس است.

جلوگری از تاثیر گرما

- در گرما از لباس های نخی و رنگ روشن استفاده کنید.

-  از حجم زیاد مایعات استفاده کنید تا مایعات از دست رفته بدن شما جبران شود.

- در فصل گرما، تا حد امکان بیرون نروید و در محیط خنک استراحت کنید.

- در صورت نیاز به بیرون رفتن در فصل گرما، از لباس خنک استفاده کنید و در معرض نور مستقیم خورشید قرار نگیرید .

- از محیط های گرم به خصوص گرم و مرطوب مانند حمام گرم، سونا، تابش شدید آفتاب و ورزش های سنگین پرهیز نمایند.

- مطالعات نشان داده است بیمارانی که نسبت به افزایش درجه حرارت بسیار حساسند، به کاهش درجه حرارت خیلی خوب جواب می دهند. به طوریکه با نوشیدن یک نوشیدنی خنک یا مکیدن یخ می توانند از تشدید علایم خود جلوگیری کنند.

- در صورت بروز تب هرچه سریع تر برای تشخیص علت و درمان آن اقدام کنید.

تا جایی که ممکن است باید از استرس های عاطفی و جسمی و قرار گرفتن در گرما پرهیز کرد، زیرا افزایش درجه حرارت بدن، خستگی و استرس سبب تشدید گذرای علائم بیماری می‌شوند

2- استرس

استرس های روحی و جسمی، چه  صورت مزمن و چه به صورت حاد و ناگهانی می توانند سبب تشدید بیماری شوند. چنانچه مطالعات نشان می دهند، در زمان تحمل استرس وقوع حملات بیماری دو برابر بیشتر از شرایط معمول می باشد.

به نظر می رسد استرس ها سبب آزاد شدن موادی در بدن می شوند که این مواد از طریق تاثیر روی سیستم ایمنی می توانند بیماری را متاثر سازند.

3- خستگی

عبارتست از افت توانایی های جسمی یا ذهنی به طور برگشت پذیر که می تواند خود به خود یا بعد از فعالیت بدنی یا ذهنی روی می دهد.

خستگی، هم علامتی از بیماری ام اس است و هم عامل تشدید کننده آن و با خستگی معمولی تفاوت هایی دارد؛ مثلا این که شدت این خستگی بیشتر از یک خستگی معمولی است. معمولا در اوایل روز (صبح) احساس می شود و به تدریج در طول روز شدت می یابد و اغلب با یک استراحت کوتاه مدت ساده برطرف نمی شود.

این خستگی به دلیل اثرات مخرب بیماری روی سلول های عصبی حرکتی و حسی ایجاد می شود و لذا منطقی است که در نتیجه آن کلیه علائم بیماری تشدید یابند و یا علامتی جدید ایجاد شود.

شایع ترین عوامل ایجاد کننده خستگی عبارتند از : گرما و رطوبت، غذای سنگین، آلرژی غذایی، فعالیت زیاد، سیگار، گرسنگی و افت قند خون، استرس ها.

جلوگیری از خستگی

- ورزش در حدی که خسته و گرم نشویم.

- یوگا و شنا

- پرهیز از گرما

- پرهیز از کار زیاد (در خانه یا محل کار)

- استراحت در فواصل کار

- دراز کشیدن و قرار دادن پاها بالاتر از سطح بدن

- ایجاد نظم در خواب

- پرهیز از گرسنگی، غذای سنگین و غذای شیرین

- صبحانه فراموش نشود

4- ضربه ها

مطابق آمار موجود 10 تا 15 درصد افراد مبتلا به ام اس، شروع بیماری شان را پس از ضربه به مغز یا نخاع ذکر می کنند و 50 درصد آنان عود حملات را به ضربه نسبت می دهند. به نظر می رسد که ضربه سبب ایجاد تغییراتی در نسج مغز یا نخاع می شود که با توجه به آسیب های قبلی ناشی از خود بیماری در این محل ها، علائم جدید ایجاد می گردند.

چرا باید عوامل تشدید کننده ام اس را بشناسیم؟

باید بدانیم در صورت عدم تشخیص به موقع و رفع این عوامل نه تنها خود، علائم بیماری را تشدید می کنند، بلکه قادرند سایر عوامل تشدید کننده را ایجاد و یا تشدید کنند؛ مثلا اضطراب و افسردگی علاوه بر اینکه می توانند علائم بیماری را تشدید کنند، باعث می شوند فرد درد موجود را شدیدتر احساس کند یا دچار اختلال خواب شود و همانگونه که ذکر شد هر دوی این ها عوامل تشدید کننده بیماری هستند.

لذا تا جایی که ممکن است باید از استرس های عاطفی و جسمی و قرار گرفتن در گرما پرهیز کرد، زیرا افزایش درجه حرارت بدن، خستگی و استرس سبب تشدید گذرای علائم بیماری می‌شوند.

رژیم غذایی صحیح و متعادل نقش مثبتی در جلوگیری از پیشرفت M.S دارد. بیمار مبتلا به M.S بهتر است از رژیم با چربی حیوانی کم و دارای چربی های غیراشباع و روغن های گیاهی و رژیم حاوی اسید لینولئیک استفاده کنند.

منبع : تبیان

علائم و علل بیماری MS

مالتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis) که اختصارا به آن "ام اس" گفته می‌شود، نوعی بیماری مزمن دستگاه اعصاب مرکزی(مغز و نخاع) است، که در اثر تخریب سلول‌های عصبی ایجاد می گردد.

هر سلول عصبی یا نورون (neuron) از بخشی به نام جسم سلولی، شاخه‌ای بلند به نام "آکسون" و یک یا چند شاخه نازک و کوتاه به نام "دندریت" تشکیل شده است. اطراف آکسون و دندریت‌های هر سلول عصبی با پوشش یا غلاف مخصوصی به طور کامل احاطه شده است که به "غلاف میلین" معروف است. وظیفه این غلاف که تقریبا مشابه پوشش عایق اطراف سیم برق است، محافظت و کمک به افزایش سرعت انتقال پیام‌های الکتریکی است که در سراسر سلول‌های عصبی بدن جریان دارد.

صدمه دیدن غلاف میلین اطراف سلول‌های عصبی در هر کدام از اندام های بدن می‌تواند منجر به بروز علائم "ام اس" در آن قسمت گردد، به این شکل که با آسیب پوشش میلین، سرعت انتقال پیام‌های الکتریکی بسیار کاهش یافته و این مسئله با بروز اختلال در کارکرد طبیعی آن ها همراه می‌باشد.

این تخریب زمانی اتفاق می‌افتد که بخشی از گلبول‌های سفید خون(سلول‌های T،B و پلاسما سل‌ها) که جزء سیستم ایمنی بدن محسوب می‌شوند و نقش دفاعی از سلول‌های بدن را دارند، از سد مغزی عبور کرده و به سیستم اعصاب مرکزی وارد ‌شوند و به غلاف میلین سلول‌های عصبی(به جای عوامل بیگانه) حمله کرده و سبب آسیب و ایجاد لکه‌های سخت در آن ها می‌شوند. علت این واکنش"خود ایمنی" هنوز معلوم نیست.

"ام اس" به طور خاص با تخریب پوشش میلین در عصب‌های یک منطقه از بدن شروع شده و به دنبال آن، مناطق دیگری از بدن به صورت غیر قابل پیش‌بینی درگیر می‌گردد و بسته به این که چه بخشی دچار ضایعه شده یا اندازه پلاک‌های ایجاد شده روی اعصاب به چه اندازه است، فرد مبتلا علائم گوناگونی را نشان می‌دهد.

چنان چه آسیب وارده در سلول‌های مغزی باشد، حافظه، قدرت تمرکز و یادگیری مختل می‌شود، ایجاد ضایعه در منطقه مخچه، با عدم تعادل در ایستادن و حرکت مشخص می‌گردد و آسیب میلین در سلول‌های عصبی نخاع، با بروز اختلال در اندام‌ها و بافت‌هایی از بدن که با آن سلول‌های عصبی ارتباط دارند، همراه می‌باشد.

به عبارتی با آسیب دیدن غلاف میلین سلول‌های عصبی، انتقال پیام‌ها به سوی مغز یا نخاع و یا از این مراکز به اندام‌های مربوطه مختل می‌گردد، به عنوان مثال پیام مربوط به حرکت دادن انگشتان دست از بین می‌رود و هرگز به عضلات انگشتان دست که ظاهرا سالم نیز هستند، نمی‌رسد و به این ترتیب فرد قادر به تکان دادن انگشتان خود نمی‌باشد.

علائم "ام اس":

بیماری "ام اس" شامل دوره‌های فعال(حاد) و غیرفعال(مزمن) است و علائم بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت می‌باشد. درگیری و اختلالات چشمی توام با کاهش قدرت بینایی در این بیماری معمولا شایع است.

علائم "ام اس" به طور کلی شامل ضعف و گرفتگی عضلات ، وضعیت نیمه فلجی، بی‌حسی، سوزن سوزن شدن و خواب رفتگی دست و پاها ، حرکات غیرارادی، لرزش، اشکال در تعادل بدن، سرگیجه، مشکل در بلع غذا، اختلال در تکلم و کاهش دید می‌باشد. گاهی گوش‌ها دچار وز وز و یا کاهش شنوایی می‌گردند و مشکلات مربوط به کنترل ادرار و کار کرد مثانه و کاهش میل جنسی از جمله علائمی است که امکان دارد در بعضی بیماران مشاهده شود. اوج بروز این بیماری در سنین 20 تا 40 سالگی است و در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهد.

در حال حاضر MRI بهترین روش برای شناسایی و تشخیص این بیماری است.

شایع‌ترین نوع "ام اس":

"ام‌ اس" انواع گوناگونی دارد. شایع‌ترین نوع آن که معمولا 75 درصد افراد، به این نوع مبتلا می‌شوند به نوع "عود کننده- فروکش کننده" معروف است. در این نوع، حملات بیماری به طور ناگهانی ایجاد شده و بخش‌‌هایی از بدن بیماران را در گیر می‌کند. سپس علائم بعد از مدتی فروکش کرده و تا حدودی بهبودی ایجاد می‌شود.

حمله بعدی بیماری می‌تواند بعد از مدت کوتاهی باشد و یا سال‌ها بعد اتفاق بیافتد. اغلب مدت زمان عود بیماری و حمله شدید 24 تا 48 ساعت طول می‌کشد.

علل موثر دربروز "ام اس":

دانشمندان علل و عوامل گوناگونی را در بروز این بیماری موثر دانسته‌اند، ولی هیچ کدام از آنها هنوز به درستی ثابت نشده است. از این عوامل می‌توان به وضعیت سیستم ایمنی بیمار، وراثت و برخی از عوامل محیطی مانند ابتلا به عفونت‌های ویروسی، موقعیت جغرافیایی محل زندگی بیمار و تاثیر برخی از هورمون‌ها اشاره کرد.

تحقیقات علمی نشان داده است، افرادی که به حملات "ام اس" دچار می‌شوند، احتمالا استعداد و زمینه ابتلا را از بدو تولد به ارث برده‌اند و با داشتن زمینه ارثی، وقتی بیماری در آن ها بروز می‌کند که عوامل محیطی گوناگون نیز محرک ایجاد آن باشند. مطالعات علمی بروز این بیماری را در بین سفیدپوستان بیشتر از سایر نژادها گزارش کرده‌اند.

در زمینه تاثیر ویروس‌ها و عفونت‌های ویروسی مانند سرخجه،  اوریون، آنفلوآنزا، هپانیت B و... در ابتلا به "ام اس"، متخصصین در حال انجام تحقیقات گسترده‌ای می‌باشند.

منبع :تبیان