10 راه کاهش علائم بیماری ام اس

ام اس (Multiple Sclerosis) یک بیماری خودایمنی است که طی آن سلول های دفاعی بدن به مغز و نخاع حمله می کنند و سلول های عصبی این منطقه را به تدریج از بین می برند.

---

علایم بیماری ام اس شامل موارد زیر است:

- ضعف

- گرفتگی عضلات

- خستگی   

- از دست دادن تعادل

- مشکلات بینایی

- مشکل در صحبت کردن

- مشکل در تکان دادن اعضای بدن

- بی حسی اندام ها

- اختلال در انجام فعالیت های روزانه

در مراحل آغازین این بیماری، علایم به صورت ناگهانی بروز پیدا می کنند و در اصطلاح، به فرد حمله دست می دهد و سپس برای مدتی، وضعیت فرد به حالت طبیعی برمی گردد و طی این مدت، حملات رخ نمی دهد.

پس از مدتی این علایم دوباره بروز می کنند، اما این بار علایم با شدت بیشتری ایجاد می شوند و فعالیت  های بدنی فرد محدودتر می شود.

حتی در مواردی مشاهده شده که اگر بیماری ام اس بدخیم شود، می تواند منجر به مرگ فرد نیز شود. بنابراین کسانی که به بیماری ام اس مبتلا هستند، باید بیماری خود را جدی بگیرند و راه های درمانی لازم را اجرا نمایند.

از مصرف خودسرانه هر گونه دارویی که ممکن است بر تعادل شما اثر بگذارد خودداری کنید و فقط دارویی را که پزشک برای شما تجویز کرده است، مصرف کنید

کاهش علائم بیماری ام اس

1- دوری از استرس و اضطراب: اگر فردی دچار بیماری ام اس باشد، باید از هر گونه استرس و تنش خودداری کند. اطرافیان باید این نکته را در نظر بگیرند و شرایط آرامبخش را برای او مهیا کنند.

بیمار می تواند از روش های تمدد اعصاب کمک بگیرد و تمرین نفس عمیق را برای کاهش استرس و تسکین اعصاب آموزش ببیند.

اگر شرایط استرس زا به فرد بیمار روی آورد، او باید بتواند بر آنها فائق شود، مثلا با پیاده روی در مکان آرام و تنفس عمیق و فکر کردن به مسائل خوب، استرس خود را کنترل کند.

استرس بستر مناسبی را برای وخیم تر شدن مشکلات جسمی و روحی بیمار فراهم می کند.

2- استفاده از مکمل های دارویی: در صورت صلاحدید پزشک خود می توانید برای تقویت سیستم ایمنی بدن از مکمل های دارویی استفاده کنید .

3- پرهیز از مصرف چربی های اشباع: چربی های اشباع را از رژیم غذایی خود حذف کنید. چربی های اشباع بیشتر در چربی های حیوانی موجود می باشد.

افرادی که از بیماری ام اس رنج می برند، باید از مصرف غذاهای سرخ کرده و چرب اجتناب کنند و مصرف غذاهای آماده را به حداقل میزان ممکن برسانند. از مصرف غذاهای تند و پر ادویه اجتناب کنند و الکل مصرف نکنند . سیگار را برای همیشه کنار بگذارند و از غذاهای تازه و میوه و سبزیجات استفاده کنند.

4- مصرف ویتامین k : ممکن است افراد مبتلا به بیماری ام اس، دچار لخته خون شوند. برای جلوگیری از این مشکل، مصرفویتامین k در حد مناسب برای این افراد توصیه می شود.

ویتامین k در موادغذایی مانند پیاز، روغن زیتون، کلم بروکلی، مارچوبه، اسفناج، بامیه، جعفری خام، کلم پیچ، شلغم، کاهو، جوانه بروکسل، یونجه و کلم وجود دارد.

5- استفاده از ماساژ درمانی: افراد مبتلا به بیماری ام اس باید به طور مرتب از ماساژدرمانی بهره بگیرند. ماساژ عضلات، نه تنها منجر به افزایش آرامش در این افراد می شود، بلکه به حفظ عملکرد عضلات در بدن کمک شایانی می کند.

در بسیاری از افراد مبتلا به بیماری ام اس مشاهده شده است که استفاده منظم و مناسب از ماساژ درمانی، علایم بیماری را بهبود می بخشد و روند بیماری را  کندتر می کند.

6- استراحت دادن به پاها: در بسیاری از افراد مبتلا به بیماری ام اس، ممکن است کمی راه رفتن منجر به خستگی زودهنگام در آنها شود. بنابراین آنها باید استراحت کنند تا حفظ تعادل خود را به دست آورند.

7- استفاده از وسایل کمکی برای راه رفتن: اگر افراد مبتلا به بیماری ام اس در حفظ تعادل خود هنگام راه رفتن، دچار مشکل می شوند، باید از وسایل کمکی برای راه رفتن استفاده کنند تا مبادا مشکلات دیگری را از جمله افتادن حین راه رفتن و شکستگی استخوان و ... به بیماری ام اس خود اضافه کنند.

افراد مبتلا به بیماری ام اس باید به محض بدتر شدن علایم خود، به پزشک متخصص مراجعه کنند

8- افراد مبتلا به بیماری ام اس قبل از شروع هر گونه فعالیت ورزشی، باید از پزشک متخصص خود اجازه داشته باشند، زیرا انجام برخی از فعالیت های ورزشی برای این بیماران مضر است.

9- افراد مبتلا به بیماری ام اس باید هنگام مراجعه به پزشک خود، تمام حالت ها و مشکلاتی را که برایشان اتفاق افتاده است، بازگو کنند . بسیاری از بیماران مبتلا به ام اس، احساس بی حسی در پاهای خود می کنند که به آن «آتاکسی حسی» گفته می شود. این نوع بی حسی را می توان با مصرف داروهایی که پزشک تجویز می کند، کنترل کرد.

10- از مصرف خودسرانه هر گونه دارویی که ممکن است بر تعادل شما اثر بگذارد خودداری کنید و فقط دارویی را که پزشک برای شما تجویز کرده است، مصرف کنید.

توصیه ها

1- افراد مبتلا به بیماری ام اس باید به محض بدتر شدن علایم خود، به پزشک متخصص مراجعه کنند.

 2- افراد مبتلا به بیماری ام اس باید به محض اینکه متوجه حمله بیماری خود شدند، سریعا با افرادی که می توانند به کمک آنها بیایند، تماس گیرند و به آنها خبر دهند.

منبع : تبیان

رژیم غذایی مناسب در بیماری ام اس

تغذیه اهمیت زیاد در زندگی همه‌ی ما دارد و افرادی که از بیماری ‌ام اس رنج می‌برند نیز از این امر مستثنی نیستند.

---

متأسفانه این بیماری یک نوع بیماری مزمن و پیش‌رونده است که دستگاه عصبی مرکزی را درگیر می‌کند.

بیماری ‌ام اس معمولاً در بین جوانان 20 تا 40 ساله رواج بیشتری دارد و زن‌ها بیشتر قربانی این بیماری می‌شوند.

اگر خودتان یا اطرافیانتان این مشکل را دارد موارد اشاره شده در این مطلب به دردتان می‌خورد. با ما همراه باشید.

تغذیه‌ی سالمی در پیش بگیرید

بررسی‌های زیادی انجام شده تا مشخص شود چه ارتباطی بین رژیم غذایی و پیشرفت بیماری ‌ام اس وجود دارد. اما تاکنون محققان دلیل قانع کننده ای مبنی بر وجود ارتباطی بین تغذیه و تشدید یا سرعت پیشرفت بیماری پیدا نکرده‌اند. یعنی این که نمی‌توان ادعا کرد مصرف یک ماده‌ی غذایی خاص باعث پیشرفت بیشتر بیماری می‌شود و یا بر عکس. اما با این حال نتایج برخی از پژوهش‌ها نشان می‌دهد که این بیماران به دو گروه غذایی نیاز بیشتری دارند: اسیدهای چرب ضروری و آنتی اکسیدان ها.

اسیدهای چرب ضروری

اسیدهای چرب ضروری چربی‌هایی هستند که بدن به تنهایی قادر به تولید آن‌ها نیست اما برای سالم ماندن به آن‌ها نیاز دارد. این اسیدهای چرب جزو چربی‌های اشباع نشده و برای بدن مفید هستند.

یکی از پر مصرف‌ترین اسیدهای چرب موجود اسیدهای چرب اسید لینولئیک می‌باشد. به این اسیدهای چرب امگا 6 گفته می‌شود. یک گروه دیگر از این اسیدهای چرب ضروری متعلق به امگا 3 می‌باشد که در روغن ماهی و روغن دانه‌ی کتان وجود دارد. نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد که این اسیدهای چرب خواص ضدالتهابی دارند و به بهبود وضعیت بیماران مبتلا به ام اس کمک می‌کنند. برای همین لازم است مواد غذایی سرشار از امگا 3 مانند ماهی ساردین، ماهی آزاد، روغن کانولا، گردو، جوانه‌ی گندم، روغن دانه‌ی کتان، روغن کبد ماهی و همچنین مواد غذایی سرشار از امگا 6 ها مانند روغن سویا، روغن بادام زمینی، روغن ذرت و روغن آفتابگردان در برنامه‌ی غذایی مبتلایان به ام اس گنجانده شود.

آنتی اکسیدان ها

فرایندهای شیمیایی که در بدن انرژی تولید می‌کنند برای انجام وظیفه‌ی خود دست به دامان اسیدهای چرب ضروری می‌شوند. این فرایندها در عین حال باعث تولید عناصری می‌شود که رادیکال‌های آزاد نامیده می‌شوند. رادیکال‌های آزاد همچنین بر اثر قرار گرفتن در معرض اشعه های ماورای بنفش و آلودگی شهرها نیز تولید می‌شوند. این مولکول‌های مضر به بافت‌های سلولی آسیب می‌رساند و در این بین میلین نیز از این آسیب‌ها در امان نمی‌ماند.

رژیم غذایی مناسب برای بیماران ام اسی که در دوره‌ی عود کننده و بهبود یابنده

قرار داند همانی است که به بقیه‌ی افراد توصیه می‌شود. این افراد باید میزان

مصرف اسیدهای چرب ضروری، آنتی اکسیدان ها، اسیدفولیک و ویتامین B12

را بالا ببرند و در عین حال به سلامت مزاج خود اهمیت زیادی بدهند

رژیم غذایی ما معمولاً حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مهمی است که آنتی اکسیدان ها نامیده می‌شوند و وظیفه‌شان مقابله با این مولکول‌های آسیب رسان می‌باشد. برای همین لازم است از مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان ها بیشتر استفاده کنید:

ویتامین E

این ویتامین یکی از آنتی اکسیدان های قوی محسوب می‌شود که در مارگارین، کره و میوه های خشک وجود دارد.

ویتامین C

ویتامین C یکی از ویتامین‌های محلول در آب بوده و در میوه های تازه و سبزیجات به میزان قابل توجهی یافت می‌شود.

ویتامین A

این ویتامین مانند بتاکاروتن در جگر، میوه های تازه و سبزیجات به خصوص سبزیجات نارنجی رنگ وجود دارد.

سلنیوم

یکی از مواد معدنی ضروری که در ماهی، پنیر، گوشت و غلات وجود دارد.

توصیه های غذایی برای بیمارانی که در مرحله‌ی عودکننده و بهبود یابنده هستند

رژیم غذایی مناسب برای بیماران ام اسی که در دوره‌ی عود کننده و بهبود یابنده قرار داند همانی است که به بقیه‌ی افراد توصیه می‌شود. این افراد باید میزان مصرف اسیدهای چرب ضروری، آنتی اکسیدان ها، اسیدفولیک و ویتامین B12 را بالا ببرند و در عین حال به سلامت مزاج خود اهمیت زیادی بدهند.

چند توصیه

* از مارگارین و روغن‌های اشباع نشده ی پُلی مانند روغن آفتابگردان استفاده کنید.

* به طور مرتب ماهی میل کنید. بهترین روش این است که هر هفته دو مرتبه ماهی میل کنید.

* از محصولات لبنی کم چرب یا نیم چرب استفاده کنید.

* مرغ و گوشت‌های کم چرب را در الویت قرار دهید.

* روزانه 5 واحد میوه و سبزیجات تازه میل کنید. از مصرف سبزیجات دارای برگ سبز غافل نشوید.

* از مصرف انواع سس‌های چرب و سایر مواد غذایی حاوی چربی‌های حیوانی اشباع شده بپرهیزید.

* از مصرف بیسکوییت، شکلات و خامه به خاطر وجود چربی و قند زیاد بپرهیزید.

* مصرف قهوه و کولا و همچنین مواد غذایی حساسیت زا مانند بادمجان، مخمر و غیره توصیه نمی‌شود.

* با روغن زیتون آشپزی کنید. از روش بخارپز یا آب پز کردن برای پخت غذاهایتان استفاده کنید. این شیوه ها برای سلامتی بهتر هستند.

* برای صبحانه به جای مصرف غلات صبحانه از نان استفاده کنید.

* روزانه یک و نیم تا دو لیتر آب بنوشید.

* از مصرف دزهای بالای مکمل‌های غذایی بپرهیزید. قبل از مصرف هر نوع مکملی با پزشکتان مشورت کنید.

رژیم غذایی برای افرادی که در مرحله‌ی مزمن و پیشرفته قرار دارند

بیمارانی که در مرحله‌ی مزمن و پیشرفته هستند باید رژیم غذایی‌شان را متناسب با نیازهای شخصیشان تنظیم کنند. در این مرحله امکان دارد اضافه وزن مشکلاتی را به وجود بیاورد به خاطر این که تحرک این بیماران کم می‌شود و بیشتر احساسخستگی و گاهی افسردگی می‌کنند. متأسفانه اضافه وزن زیاد گاهی وقت‌ها زمینه ساز مشکلات بیشتری مانند افزایش خطر ابتلا به دیابت و بیماری‌های قلبی می‌شود. مصرف محصولات لبنی کم چرب، نوشیدنی‌های کم کالری و پرهیز از مصرف الکل به این بیماران کمک می‌کند.

نتایج برخی از پژوهش‌ها نشان می‌دهد که این بیماران به دو گروه غذایی نیاز بیشتری دارند: اسیدهای چرب ضروری و آنتی اکسیدان ها

البته بیشتر بیماران مبتلا به ام اس در مرحله‌ی مزمن و پیشرفته از کاهش وزن رنج می‌برند. این وضعیت می‌تواند از سستی عضلات، اسپاسم، خستگی، ضعف عملکرد ذهنی، ضعف سیستم ایمنی بدن، عفونت یا کم خونی ناشی شود.

متأسفانه کاهش تحرک، ضعف قوه‌ی بینایی و خستگی، کارهای روزمره مانند خرید و آشپزی را برای این افراد دشوار می‌کند. برخی از مشکلات جسمی در زمان خوردن غذا مانند لرزش یا خستگی ناگهانی مدت زمان صرف غذا را کوتاه می‌کند. بی اشتهایی در بین این بیماران شایع است. از این گذشته برخی از مشکلت روحی روانی می‌تواند عامل کاهش وزن و لاغری این افراد شود. لازم است که این بیماران تحت نظر یک متخصص تغذیه باشند.

چند توصیه

* تعداد وعده ها را بیشتر و حجم غذا را کم کنید.

* روی نان یا سیب زمینی مارگارین آفتابگردان بزنید.

* از پودر شیر بدون چربی استفاده کنید تا برنامه‌ی غذایی‌تان سرشار از انرژی باشد.

* از روغن‌های گیاهی، آجیل، کره‌ی بادام زمینی استفاده کنید.

مشکل بلعیدن و جویدن در بیماران ام اسی

اختلالات گفتاری معمولاً با مشکل بلعیدن یا جویدن همراه می‌شود. سرفه، خطر خفگی در حین صرف غذا و التهاب‌های متعدد در ناحیه‌ی سینه نیز از علائم دیگر مشکل بلعیدن و جویدن می‌باشند. در این صورت باید یک برنامه‌ی غذایی با مواد غذایی آسیاب شده یا پوره در پیش گرفته شود؛ و از آنجایی که این جور غذاها معمولاً اشتها آور نیست امکان دارد بیمار دچار کاهش وزن شود.

منبع : تبیان

سلول های ایمنی هم مستقیما می توانند به نرون ها حمله کنند

محققان آلمانی به اطلاعات جدیدی دست یافتند که نشان می دهد چگونه سیستم ایمنی موجب صدمات مرتبط با بیماری ام.اس می شود که یک بیماری التهاب عصبی علاج­ ناپذیر است. آنها با استفاده از ابزار شبیه­ سازی که تحقیق درمورد ارگانیسم های زنده را ممکن می سازد، توانسته اند تعاملی مستقیم میان سلول های ایمنی و نرون هایی را نشان دهند که نقش مهمی در آسیب های نرونی دارند. ممکن است این تعامل مستقیم پاسخگوی مداخلات درمانی باشد.

تحقیقی که توسط دکتر ولکر سیفریس و پروفسور فراک زیپ انجام شد؛ اینک در نشریه­ی ایمیونیتی منتشر شده است. 
ام.اس یک بیماری خود ایمنی است که سیستم ایمنی فرد به سیستم عصب مرکزی او حمله می کند. نشانه ­های بیماری، بسته به این که کدام اعصاب آلوده شده باشد، بسیار متغیر است. اما اغلب شامل ضعف عضلانی، مشکلات حرکتی، کرختی و سستی و اختلالات بینایی است. تحقیقات نشان داده اند که ام.اس به دلیل آسیب به غلاف محافظ میلین به وجود می­ آید. میلین ماده­ ی عایقی است که زائده ­های عصبی را احاطه می کند و در ارسال تکانه­ های عصبی نقشی حیاتی دارد. 
همچنین، تحقیقات حاکی از این است که آسیب مستقیم به نرون ها، در مراحل اولیه­ ی بیماری کاملا مشهود است. پروفسور فراک زیپ، مدیر ارشد این تحقیق، گ

فت: ارتباط آسیب های مستقیم نرونی با پاتولوژی ام.اس از نخستین روزهای صحبت درمورد این بیماری، مطرح بوده است. گرچه نظرات مختلفی درمورد ساز و کارهای احتملا نهفته­ ی این بیماری مطرح است، مثلا این که آسیب نرونی، تاثیر ثانویه­ ی پاره شدن غلاف میلینی است، اما دلایل واقعی ِ منجر به این آسیب عصبی هنوز به درستی شناخته نشده است. 
دکتر زیپ و همکارانش برای بررسی ارگانیسم های زنده، از اسکن میکروسکوپی لیزری دو فوتونی (یا TPLSM) استفاده کرده اند و به وسیله­ی آن نقش سلول های ایمنی در ضایعات عصبی وارده به موش هایی را بررسی کردند که به شکل آزمایشگاهی دچار انسفومالیت اتوایمنی (EAE یا مدل حیوانی ام.اس) شده بوند. آنها طی این آزمایش، تعاملی مستقیم و دوجانبه را بین سلول های ایمنی و نرون ها مشاهده کردند. 
سلول های ایمنی به نام سلول های Th17 که با التهاب اتوایمنی مرتبط شده اند، موجب بالا رفتن سطح کلسیم در نرون ها می شوند که در درازمدت برای سلول ها سمی است. در حالت معمولی، کلسیم درون نرون ها، نقشی حیاتی در تحریک سلول های عصبی و سلول های ماهیچه­ ای دارد. این امر بسیار حائز اهمیت است؛ زیرا وقتی محققان زخم این حیوانات را در معرض ترکیباتی قرار می دهند که در درمان بافت سمی مورد استفاده قرار می گیرد؛ معلوم می شود که تغییر حجم کلسیم میان سلولی عصبی که به ضایعات سلولی مرتبط است، علاج پذیرند. 
این نتایج، تعامل خاص بین سیستم ایمنی و سیستم عصبی را برجسته می کند و حاکی از آسیب مستقیم عصب در التهاباتی است که به واسطه­ ی سیستم خودایمنی به وجود آمده اند. پروفسور زیپ نتیجه می گیرد که: استفاده­ ی ما از شبیه­ سازی در داخل بدن موجودات زنده ی مبتلا، باعث شد تا اختلالات عصبی را نسبتا علاج پذیر تشخیص دهیم. این آزمایش نشان می دهد که از هم­ گسیختگی نرون ها که به واسطه­ ی سیستم خود ایمنی به وجود می­ آید؛ در ایجاد بیماری ام.اس نقش دارد و نیز به دلیل تغییرات غلاف میلینی، در نقل و انتقال سلول های عصبی وقفه ایجاد می شود. به علاوه، افزایش کلسیم برگشت پذیر در نرون ها که به واسطه­ ی سیستم امینی ایجاد می شود، هدف بالقوه ی درمان های آتی است. اما کارآیی این روش درمان سال ها طول خواهد کشید.

منبع: "پیک توانا"

استفاده از نانوذرات برای درمان بیماری ام اس

محققان دانشگاه نورث وسترن می‌گویند با استفاده از فناوری نانو موفق به برداشتن گام‌های موثری در درمان بیماری ام اس شده‌اند. در این پروژه آنها از نانوذرات قابل تجزیه جهت حمل دارو استفاده کردند. این نانوذرات می‌تواند سیستم ایمنی بدن را فریب دهد.

در بیماری ام اس، سیستم ایمنی بدن به غشاء میلن حمله می‌کند، غشائی که سلول‌های عصبی مغز، نخاع و اعصاب بینایی را پوشانده است. زمانی که این پوشش عایق از بین رود، سیگنال‌های عصبی قادر نیستند به شکل صحیحی در مسیر عصبی حرکت کنند در نتیجه اثراتی از بی‌حسی موضعی گرفته تا کوری یا رعشه در بدن دیده می‌شود. 
محققان این پروژه به‌جای اینکه کل سیستم ایمنی بدن را مورد هدف قرار دهند و با این بیمار را در معرض بیماری‌های دیگر قرار دهند، از نانوذرات استفاده کردند که به آنتی‌ژن‌های میلن متصل می‌شود با این کار سیستم ایمنی به حالت اولیه بازمی‌گردد. با تزریق این نانوذرات سیستم ایمنی دیگر میلن را به‌عنوان یک جسم خارجی نشناخته و به آن حمله نمی‌کند. 
استفان میلر از محققان پروژه می‌گوید نکته جالب در این پروژه آن است که از آن می‌توان برای بیماری‌های مختلفی که به سیستم ایمنی بدن مربوط است استفاده کرد تنها کافی است که آنتی‌ژن مورد نظر را به آن اضافه کرد. 
نانوذرات تولید شده برای این پروژه توسط FDA تایید شده است. لونی شا می‌گوید نتایج این پروژه یک پیشرفت بزرگ محسوب می شود و ثابت می‌کند که می‌توان سیستم ایمنی بدن را تنظیم کرد. 
نتایج این پژوهش در نشریه Nature Biotechnology به چاپ رسیده است. 
در این پروژه، آنتی‌ژن‌های میلن به نانوذرات متصل شده و به‌درون بدن موش تزریق شد. پس از ورود دارو به بدن مستقیما به طحال می‌رسد که مسئول فیلتر کردن خون بدن است. ذرات در بدن تحت محاصره ماکروفاژها در می‌آیند که نوعی سلول ایمنی در بدن هستند. از نظر سیستم ایمنی این نانوذرات سلول عادی خون تلقی می‌شوند. نانوذرات موجب نوعی پاسخ موسوم به ایمنی خودکار می‌گردد که در اثر آن سلول‌های T میلن غیرفعال می‌شوند. در نهایت سیستم ایمنی حمله خود را به میلن متوقف می‌کند. 
در روش‌های فعلی برای درمان بیماری ام اس، کل سیستم ایمنی بدن غیرفعال می‌شود که این امر موجب آسیب‌پذیری بدن در برابر بیماری‌هایی نظیر سرطان می‌شود این در حالی است که در روش جدید سیستم ایمنی به کار عادی خود ادامه می‌دهد.

منبع: خبرگزاری ایسنا

ورزش برای مبتلایان به MS

در این مطلب به ورزش هایی اشاره می شود که برای مبتلایان به ام اس بسیار مفید بوده و قابلیت مغز را بر می گرداند.

انجام ورزش‌هایی همچون بدن‌سازی و ایروبیک سبب حفظ بهتر قابلیت‌های مغز و اعصاب در بیماران مبتلا به ام‌اس می‌شود. 
به گزارش خبرگزاری فرانسه، پژوهشگران دانشگاه ایلینواز و ماساچوست در تحقیقی که مشروح آن در مجله Brain Research به چاپ رسید اعلام کردند قسمت‌های آسیب‌دیده مغز بیماران مبتلا به ام‌اس در افرادی که ورزش می‌کنند کندتر تخریب می‌شود. 
به نظر می‌رسد که ورزش‌هایی همچون بدن‌سازی و ایروبیک روی بخش‌هایی از مغز که در برابر ام‌اس آسیب‌پذیرترند نقش محافظتی داشته و سبب می‌شود قشر خاکستری مغز در حجم گسترده‌تری حفظ شود. 
*چند نکته مهم ورزشی می‌تواند به تخفیف علائم ام اس کمک کند.اما بسیار مهم است که برای موفق شدن، احتیاط‌های لازم را در یک برنامه‌ی ورزشی در نظر بگیرید. 
نکته‌ی مهم دیگر این است که بیش از حد به ورزش نپردازید. انجام فعالیتهای ورزشی در بیماران مبتلا به MS باید با احتیاط انجام گیرد و حرکات کششی موجب آسیب نشود. اگر در ورزش افراط کنید ممکن است موجب کشیدگی عضلات و آسیب به سیستم عضلانی شوید. افزایش درد در عضلات منجر به خستگی بیش از حد و وارد شدن استرس به بدن و ذهن می‌شود. قبل از آغاز برنامه‌ی ورزشی با پزشک خود مشورت کنید. 
پزشک شما ممکن است چه توصیه‌هایی برای شما داشته ‌باشد؟ 
- در باره‌ی نوع ورزشی که مناسب شماست و انواعی از ورزش که باید از آن اجتناب کنید. 
- درمورد شدت فعالیتی که باید داشته باشید. 
- درباره‌ی دوره و مدت زمانی که باید ورزش کنید و در مورد محدودیتهای فیزیکی شما. 
مراجعه به سایر متخصصان مانند فیزیوتراپیست می‌تواند به شما کمک کند. فیزیوتراپیست می‌تواند با توجه به 
نیاز شما نوع ورزشی که مناسب شما باشد را طراحی کند. در این صورت ورزشی که متناسب با علائم 
بالینی، شکل بدن، نیروی بدنی و سلامت کلی شماست انجام می‌شود. 
چگونه می‌توانید با ایمنی ورزش کنید؟ 
- همیشه قبل از شروع ورزش با نرمش مناسب بدن را گرم کنید و پس از ورزش نیز با نرمش آرام بدن را 
سرد کنید. 
- به آرامی‌پیش بروید. مثلا اگر قرار است که 30 دقیقه ورزش کنید، با جلسات 10 دقیقه‌ای شروع کنید و به تدریج آن را افزایش دهید. 
- در یک محیط امن ورزش کنید. از ورزش در سطوح لغزنده اجتناب کنید، در نور کم ورزش نکنید، قالیچه‌ها را کنار بگذارید و هر چیزی که ممکن است خطری در حین ورزش برای شما ایجاد کند را دور کنید. 
- اگر در تعادل مشکل دارید، هنگام ورزش به یک نرده یا تکیه‌گاه تکیه کنید. 
- هر زمانی که احساس کردید حالتان خوب نیست و یا ممکن است آسیب بببینید ورزش را متوقف کنید. 
- فعالیتی را انتخاب کنید که برای شما جالب باشد و از انجام آن لذت ببرید. ورزشهای ایروبیک آبی، شنا، تای چی و یوگا ورزشهایی هستند که برای بیماران مبتلا به MS مناسب هستند. 
اگر دمای بدن شما بیش از حد افزایش یابد چه اتفاقی خواهد افتاد؟ 
برخی از افراد مبتلا به MS به گرما حساس هستند. به این معنا که در مواقعی که بدن گرم می‌شود و دمای آن افزایش می‌یابد علائم بیماری دوباره پدیدار شده و یا بدتر می‌شوند. در هنگام ورزش دمای بدن افزایش می‌یابد. 
چگونه می‌توان از افزایش بیش از حد دمای بدن جلوگیری کرد؟ 
* در ساعات گرم روز ، ورزش نکنید و از ورزش در ساعات 10 صبح تا 3 بعد از ظهر خودداری کنید. اگر بیرون از منزل ورزش می‌کنید، سعی کنید صبحها و یا عصرها ورزش کنید. 
* مقدار زیادی مایعات خنک بنوشید. 
* مراقب حالتهای بدن خود باشید. اگر دچار علائمی‌شدید که قبل از ورزش آنها را نداشتید، آرامتر ورزش کنید و یا ورزش را متوقف کنید تا بدنتان خنک شود. 
* شنا، ورزشهای آبی و نرمشهای آبی ایروبیک بدن شما را حین ورزش خنک نگه می‌دارند. قبل از اینکه وارد آب شوید در باره‌ی دمای آب استخر از مسئول استخر سؤال کنید. همچنین مطمئن شوید که سطوح لغزنده در اتاق کمدها و در اطراف استخر وجود نداشته باشد. 

منبع : salamat.ir