ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن ( Kegel exercise )
ورزش کگل یک سری ها نورهای ورزشی هستند که با هدف تقویت عضلات حمایت کننده مقعد و واژن در کف لگن عمل می کنند. این ورزش ها در کنترل بی اختیاری مدفوع و ادرار و تقویت عضلات اطراف واژن و جلوگیری از پرولاپس یا افتادگی رحم هم موثرند. مهمترین عضله ای که در این وزش ها تقویت می شود عضله به نام پوبوکوکسیژئوس ( pc ) است که این عضله u شکل است و از پشت قسمت قدامی لگن شروع شده و به سمت عقب لگن می رود و به استخوان دنبالچه ای در عقب لگن اتصال می یابد و در طول مسیر خود واژن در خانم ها و مقعد را در هر دو جنس حمایت می کند.
مزایای تقویت عضلات کف لگن
• جلوگیری از افتادگی رحم بخصوص به دنبال زایمان و نیز در زنان یائسه
• تسهیل امر زایمان و کاهش درد زایمان در زنان حامله
• کمک به رفع اختلالات جنسی در آقایان مثل انزال زودرس و کمر درد بعد انزال
• کمک به کاهش مواردی مثل بی اختیاری ادرار و مدفوع بخصوص پس از جراحی پروستات , زایمان و در دوران یائسگی یا شکستگی لگن
عضله پوبوکوکسیژئوس کجاست
برای یافتن این عضله کافی است در هنگام ادرار کردن سعی کنید جریان ادرار را متوقف کنید برای این امر لازم است که این عضله در کف لگن انقباض یابد و شما می توانید با لمس کف لگن آنرا و انقباض آنرا حس کنید.
ورزش های کگل
• ورزش های سیکل بلند :
1) عضله پوبوکوکسیژئوس ( pc ) را منقبض کنید و این انقباض را 10 ثانیه حفظ کنید.
2) عضله را از حالت انقباض خارج و به مدت 10 ثانیه شل کنید.
3) این سیکل را 15 مرتبه تکرار کنید . پس از پایان این امر 1 دقیقه عضلات را شل کنید و ورزش های سیکل کوتاه را انجام دهید.
• ورزش های سیکل کوتاه :
1) عضله pc را به مدت یک ثانیه منقبض و سریعا به مدت یک ثانیه شل کنید.
2) این سیکل های یک دقیقه ای انقباض و انبساط را 10 مرتبه تکرار کنید.
• در انجام ورزش های فوق به صورت عادی تنفس کنید و از انقباض عضلات شکم بپرهیزید . توجه به شل کردن مناسب عضلات کف لگن در کنار انقباض مناسب آنها اهمیت دارد ولازم است سیکل های منظم انقباض – انبساط صورت گیرد.
چه مقدار ورزش کنیم
لازم است روزانه هر دو نوع ورزش فوق انجام شود که زمان معادلی 10 دقیقه طول خواهد کشید. اثرات این ورزش ها را طی یک ماه بعد از شروع آن حس خواهید نمود.
منبع:sportmedicine
میشوند. فشردن قسمت انتهائی اندام قطع شده توسط بانداژ یا سایر وسایل خاص انجام میگیرد. بانداژ باید به دقت انجام شود زیرا در صورت بستن باند کشی بصورت نامناسب تورم و درد بیشتر می شود. روش مناسب بانداژ در شکل نشان داده شده است. باند کشی باید هر چهار تا شش ساعت (یا در صورت شل شدن) باز شده و مجدداً بسته شود.
ایجاد فشارمناسب باعث تحرک مایع در بافت متورم، کاهش فشار و در نتیجه کاهش درد و بهبود سریعتر زخم میگردد.
بالا بردن بخش باقی مانده اندام نیز باعث کاهش تورم میگردد. اندام باید بالاتر از سطح قلب قرار داده شود. آویزان کردن عضو از لبه تحت یا صندلی اثر معکوس دارد و باعث افزایش تورم میشود.
توجه کنید که بالشت زیر زانو قرار می گیرد.
|
قبل از انجام قالب گیری و استفاده از اندام مصنوعی باید محل بخیهها و نواحی برش جراحی بهبود یابند. در صورتی که بهبود کامل نباشد، فشار ناشی از پوشیدن اندام مصنوعی یا فشار در حین راه رفتن باعث آسیب محل بخیهها و زخم میشود. در این مورد باید به توصیههای پزشک عمل کرد. کاهش تورم و تمیز نگهداشتن زخم به بهبود سریعتر محل زخم جراحی کمک می کند. اما بالا بودن سن، وضعیت بد تغذیه، وجود بیماری زمینهای مثل دیابت یا اختلال عروقی میتواند بهبود زخم را به تاخیر بیندازد. معمولاً بخیهها در عرض دو تا سه هفته کشیده میشوند.
باید عوامل دیگری نیز در ارزیابی پس از عمل جراحی جهت تجویز اندام مصنوعی در نظر گرفته شوند. افزایش سن باعث شکننده شدن پوست شده و زمان بیشتری برای بهبود زخم لازم است. باید وجود عفونت قبلی یا استفاده از پیوند پوست در نظر قرار گیرد. پس از قطع عضو، یکی ازجنبههای بسیار مهم، ضعف ناشی از بیحرکتی طولانی مدت است. اگر فردی برای مدتی فعالیت نداشته باشد تمام بدن او بخصوص دستگاه قلبی و عروقی هنگام شروع مجدد فعالیت دچار مشکل میشود. حتی برخی از بیماران قبل از قطع عضو مدتی فعالیت بدنی نداشتهاند. همچنین استراحت طولانی مدت دربستر بعد از عمل جراحی باعث این حالت میگردد. لذا باید هر چه زودتر و بطور تدریجی با نظر پزشک، فعالیت بدنی بیمار افزایش یابد و درصورت امکان حتی قبل از عمل جراحی ورزشهای خاصی جهت بهتر ساختن عملکرد قلبی عروقی و افزایش قدرت عضلانی شروع شود. این فعالیتها پس از قطع عضو ضروری است ولی باید بتدریج و تحت نظر پزشک انجام گیرد. راه رفتن با واکر و یا با عصای زیر بغل اگر چه برای بیمار مفید است، اما کافی نیست. نیاز به انرژی در طی راه رفتن با اندام مصنوعی بسیار بیشتر از راه رفتن عادی است و لذا فرد نیاز به آموزش و آمادگی دارد. ورزش باید در بیمارستان شروع شده و در منزل ادامه پیدا کند.
موارد دیگری نیز در تجویز اندام مصنوعی در نظر گرفته میشود که یکی از آنها توانایی استفاده از اندام مصنوعی توسط بیمار است که خود بستگی به سن و نوع بیماری زمینهای دارد. وضعیت سلامتی فرد نقش مهمی در تصمیم گیری دارد. توانائی پوشیدن و در آوردن اندام مصنوعی نیازمند مقدار خاصی قدرت بدنی، حفظ تعادل و توانائی دستها است. در صورت وجود ضعف عمومی یا ناتوانی در حفظ تعادل و یا اشکال در عملکرد دستها، میتوان کمک سایر افراد خانواده را در نظر گرفت.
درافرادی که بعلت دیابت یا اختلال عروقی دچار قطع عضو شدهاند، وضعیت پای مقابل باید بدقت توسط پزشک تحت نظر قرار گیرد. راه رفتن با واکر، عصای زیر بغل و اندام مصنوعی میتواند سلامت پای مقابل راتهدید کند و در صورتی که پای مقابل دچار زخم شود، باید در مورد استفاده از ویلچر یا ادامه استفاده از پای مصنوعی با پزشک متخصص طب فیزیکی مشورت شود.
منبع : وبلاگ دکتر غلامرضا رئیسی
1. عضله درشت نی قدامی تقویت شود.
2. عضلات درون گرداننده تقویت شوند.
3. عضلات برون گرداننده تحت کشش قرار گیرند (نازک نی بلند،کوتاه و طرفی) 4. تاندون آشیل و عضله ی دو قلو پشت ساق تحت کشش قرار گیرد.
تمرین 1 هدف:توسعه ی انعطاف عضلات برون گرداننده روش اجرا: پای خود را در وضعیت چرخش به داخل قرار دهید.
در این حالت پا را به سمت بالا خم کنید و مجدداً به حالت استراحت برگردید.این تمرین را تکرار کنید.با انجام این حرکت علاوه بر عضلات برون گرداننده تاندون آشیل نیز تحت کشش قرار گیرد. حرکات اصلاحی:
1- خم کردن انگشت پا به خارج، انگشتان را روی لبه پله قرار می دهیم و انگشتان را به خارج خم می کنیم.
2- پا را روی زمین قرار داده، پارچه نازکی زیر انگشتان می گذاریم. دراین حال سعی می کنیم پارچه را با پا جمع کنیم.
3- قرار دادن پا روی توپی مانند توپ تنیس و جمع کردن انگشتان به سمت زمین.
منبع :وبلاگ دکتر حسین زاده