راه های تسکین آسیب های ورزشی

راه های تسکین آسیب های ورزشی
آیا شما هم با کسانی که از ترس صدمه دیدن، ورزش را کنار می گذارند، برخورد داشته اید؟ همان هایی که فکر می کنند نباید تکان بخورند، مبادا که دست و پایشان خراش بردارد، رگ به رگ شود یا بدتر از آن استخوان شان بشکند!
اگر خودتان هم این طور فکر می کنید و از ترس چنین آسیب هایی، ورزش را از برنامه روزانه تان حذف کرده اید، خوب است در این مورد تجدیدنظر کنید؛ چرا که شاید بتوان از بروز این مشکلات پیشگیری کرد یا شاید روش های درمان ساده تر از آن چیزی باشد که شما فکر می کنید.
ورزشکاران و کسانی که مشغول انجام ورزش های سنگین و حرفه ای هستند، بیشتر در معرض آسیب های ورزشی قرار دارند یا افرادی که بندرت ورزش می کنند و عادت به فعالیت های جسمی مداوم ندارند؟

شاید این یکی از مهم ترین سوالاتی باشد که برای من و شما مطرح می شود؛ پرسشی که باید پاسخش را بدانیم تا بتوانیم از بروز این آسیب ها پیشگیری کنیم.
دکتر شهرزاد خسروی، متخصص پزشکی ورزشی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به این سوال چنین پاسخ می دهد:

احتمال ایجاد آسیب های ورزشی هم برای افرادی وجود دارد که به صورت حرفه ای فعالیت ورزشی انجام می دهند و هم کسانی که به صورت مقطعی ورزش می کنند. به این معنا که اگر شدت فعالیت و سطح تمرینات ورزشکاران حرفه ای بسیار زیاد باشد و همچنین به دلیل تمرینات مکرر ممکن است در معرض آسیب های ورزشی قرار بگیرند. از طرف دیگر، افرادی که به صورت غیرحرفه ای و تفریحی فعالیت جسمی انجام می دهند نیز به دلیل آماده نبودن سیستم اسکلتی، عضلانی و نداشتن آمادگی جسمانی لازم ممکن است دچار این آسیب ها شوند.
اما به گفته این عضو هیات علمی دانشگاه، نکته مهم این است که اغلب آسیب های ورزشی، به شیوه های خاصی قابل پیشگیری است و همچنین در صورتی که در سطح خفیف ایجاد شود، به طور موثر قابل درمان خواهد بود.
دکتر خسروی ضمن بیان این مطلب که آسیب های ورزشی به دو دسته حاد و مزمن تقسیم می شود، توضیح می دهد:

آسیب های حاد شامل مواردی است که زمینه آسیب وجود نداشته باشد و یک عضو بدن فرد در سلامت کامل به سر ببرد، اما به علت وارد شدن ضربه ای شدید و ناگهانی به آن بخش از بدن، او دچار آسیب شود. به عنوان نمونه پیچ خوردگی مچ پا، در رفتگی های شانه یا زانو، خراشیدگی، کبودی ها و کشیدگی عضلات یا شکستگی ها آسیب های حادی است که می تواند برای افراد سالمی ایجاد شود که از قبل هیچ مشکلی نداشته اند.

او در مورد آسیب های مزمن می گوید: در این موارد معمولا زمینه آسیب از قبل وجود داشته است؛ به این معنا که در قسمتی از سیستم عضلانی، اسکلتی بدن فرد دچار مشکلی بوده که به علت انجام فعالیت جسمی شدید و بیش از حد، آسیب کهنه دوباره بروز کرده و مانند مشکلی جدید نمایان می شود. کمردردها از جمله آسیب های مزمن است.
کدام آسیب ؛ کدام ورزش
هر قست از دستگاه عضلانی اسکلتی ممکن است دچار آسیب شود، اما بعضی آسیب ها بر اثر فعالیت هایی خاص بروز می کند یا در کل شایع تر است که با شناخت آنها می توانیم در زمان مناسب از بروزشان پیشگیری کنیم.
البته به گفته دکتر خسروی معمولا در تمام فعالیت های ورزشی برخی از آسیب ها مانند گرفتگی، خراشیدگی و کشیدگی به صورت مشترک مشاهده می شود، ولی برخی از ورزش ها هم به دلیل شرایط و ویژگی های خاص می تواند موجب بروز آسیب های بخصوصی شود.
به عنوان مثال آسیب هایی که در دست بسکتبالیست ها ایجاد می شود معمولا در فوتبال دیده نمی شود، اما پیچ خوردگی مچ پا صدمه ای است که هم میان فوتبالیست ها و هم بسکتبالیست ها، شایع است. صدماتی که در ناحیه شانه ایجاد می شود نیز مشکلی شایع میان شناگران بوده و آسیب مهره های کمری نیز اغلب با ژیمناستیک در ارتباط است.
اقداماتی که باید انجام دهیم
وقتی مچ پای کسی پیچ می خورد، خیلی ها دوست دارند نقش پزشک را بازی کنند و دردش را تسکین دهند؛ یکی برایش کیسه یخ می آورد و دیگری کیسه آب جوش، یکی توصیه می کند پایش را با زردچوبه بمالد و ببندد و شخصی دیگر می گوید نباید تکان بخورد، اما این که چه کسی درست می گوید و حرف کدام یک اشتباه است، معمولا نادیده گرفته می شود.
همه این شیوه های خوددرمانی هم در حالی است که متخصصان برای تسکین بخشیدن صدمات ورزشی یا اتفاقاتی که به صورت ناگهانی در سیستم اسکلتی ـ عضلانی افراد رخ می دهد، اقدامات ویژه ای را توصیه می کنند.
انجام این کارها بلافاصله پس از آسیب و قبل از مراجعه به پزشک می تواند در روند ترمیم و بهبود به فرد کمک زیادی کند. دکتر خسروی با اشاره به این نکته، یادآور می شود:

استراحت اولین موردی است که باید آن را مدنظر قرار دهید.
به این معنا که پس از ایجاد آسیب، فرد نباید عضو آسیب دیده را خیلی حرکت دهد. مثلا هنگامی که مچ پای کسی پیچ می خورد، درد و تورم مختصری در این قسمت ایجاد خواهد شد و به همین دلیل توصیه می شود حداقل ۴۸ ساعت به پایش استراحت داده و خیلی روی آن راه نرود.
البته با توجه به شدت آسیب شرایط متفاوت خواهد بود و حتی ممکن است از فرد بخواهیم تا یک هفته آن پا را استراحت دهد.
او می گوید: دومین کاری که توصیه می شود افراد انجام دهند، استفاده از یخ است.

البته نباید یخ را به صورت مستقیم روی پوست عضو آسیب دیده بگذارید. به جای این کار باید مقداری یخ را داخل کیسه پلاستیکی بریزید و حوله ای را هم مرطوب کنید و روی محل آسیب دیدگی قرار دهید. سپس کیسه یخ را روی حوله بگذارید تا التهاب آن قسمت از بدن کاهش یابد. پس از گذشت حدود ۱۰ دقیقه باید یخ را بردارید، اما در ساعت هایی که فرد بیدار است، این کار باید تکرار شود.
استفاده از یک باند کشی در قسمت آسیب دیده نیز سومین کاری است که می توانید انجام دهید. این متخصص پزشکی ـ ورزشی در این مورد یادآور می شود: می توانید به کمک باند کشی ناحیه آسیب دیده را ببندید تا تورم آن کمتر شود. البته توصیه می شود باند را خیلی محکم نبندید تا خونرسانی مختل نشود.
چهارمین اقدامی که می توانید برای بهبود شرایط فرد آسیب دیده انجام دهید نیز آن طور که این پزشک متخصص می گوید بالا نگه داشتن عضو صدمه دیده است. با این کار تورم آن قسمت از بدن کمتر می شود.
در چنین مواردی استفاده از یک بالش که کمک می کند تا دست یا پای فرد کمی بالاتر قرار گیرد نیز راه حل مناسبی است.
دکتر خسروی می گوید: اگر آسیب وارد شده به بدن خیلی شدید نباشد، خود فرد هم می تواند با اقدامات اولیه شرایط را بهبود بخشد یا به کمک مسکن های معمول درد را کاهش دهد، اما اگر شرایط حادتر باشد حتما باید در اولین فرصت به پزشک مراجعه کند . در مورد خراشیدگی ها هم توصیه می شود محل خراشیدگی را با آب و صابون تمیز کنید و شستشو دهید و پس از خشک شدن، آن را پانسمان کنید.
از بروز آسیب ها پیشگیری کنید
دکتر خسروی با تاکید بر اهمیت پیشگیری از بروز آسیب های ورزشی، در این مورد توضیح می دهد:

قبل از انجام هر نوع فعالیت ورزشی حتما باید بدن را بدرستی گرم کنید، چراکه گرم کردن بدن از بروز بسیاری از مشکلات پیشگیری می کند بنابراین هیچ وقت نباید ورزشی را به صورت ناگهانی و بدون انجام مرحله گرم کردن که شامل ۱۰ دقیقه دویدن آرام و ده دقیقه حرکات کششی است، شروع کنید.
همچنین، هیچ وقت به صورت ناگهانی و متناوب نیز ورزش نکنید؛ چون فعالیت های ناگهانی و بخصوص پس از مدتی استراحت و بی تحرکی می تواند فرد را مستعد آسیب کند.
او می افزاید: تکنیک های صحیح هر فعالیت را باید بیاموزید و حتما آنها را به درستی اجرا کنید تا بدن تان در معرض آسیب و صدمات ورزشی قرار نگیرد. علاوه بر این، شدت و مدت ورزش هم باید بتدریج افزایش پیدا کند. استفاده از لوازم و تجهیزات مناسب مانند کفش مناسب هم موردی است که نباید آن را نادیده بگیرید.
پس از پایان مدت ورزش هم باید بدن را سرد کنید تا به وضع عادی برگردد. نکته مهم دیگر هم استفاده از تجهیزات و لوازم ایمنی مخصوص هر ورزش است؛ به عنوان مثال توصیه می شود افرادی که اسکیت کار می کنند حتما از زانوبند، مچ بند و کلاه ایمنی استفاده کنندو بدانند این لوازم تزئینی نیست و حتما باید استفاده شود.

منبع:aftabir.com

علایم خستگی مفرط عضله کدام است؟

علایم خستگی مفرط عضله کدام است؟ 
خستگی مفرط عضله، احساس خواب آلودگی، بی حوصلگی، سستی و خستگی ناشی از فشارهای فیزیکی بر بدن است.این نوع خستگی مفرط، فعالیت های روزانه را مختل می کند زیرا مانع از حرکت عضله می شود.
در حالت خستگی مفرط، بدن واکنش نشان می دهد و در صورتی که خستگی مفرط ذهنی باشد، فرد دچار احساس خواب آلودگی می شود. علت خستگی مفرط عضله ممکن است ورزشی یا ژنتیکی باشد. اگرچه احساس خستگی به آسانی برطرف می شود، اما در مواردی حتی پزشک قادر به رفع آن نیست که این شرایط ممکن است برای بیمار خطرناک باشد.

با وارد شدن فشار فیزیکی، عضله انرژی خود را از دست می دهد که برای بهبود وضعیت به استراحت نیاز دارد. استراحت ندادن به عضله به ضعیف شدن آن منجر می شود.
۱. علل
پارگی فیبرهای عضله ای بر اثر انجام ورزش های پرقدرت مانند دو، کار با وزنه، بارفیکس، چمباتمه زدن و کار بیش از حد.
۲. علایم خستگی مفرط عضله
-خستگی مفرط که با استراحت هم برطرف نمی شود.
-تب و لرز
-حساس شدن به لمس
-مشکل در هماهنگ کردن حرکت ها
-بی قراری و سردرگمی
-درد مفصل که با ورم یا قرمزی همراه نیست.
-سردردی که به میگرن تبدیل می شود.
-خواب آلودگی شدید
-احساس ناراحتی هنگام حرکت
-کمبود ویتامین
-دردناکی غدد لنفاوی
-گلودرد
-سختی در به خاطر آوردن و فکر کردن
-بیماری های قلبی مانند تصلب شرایین
-لوسمی یا سرطان خون
-تروما مانند آرتریت
-بیماری های عفونی مانند آنفلوآنزا
-افسردگی
-اختلالات خودایمنی مانند ام اس
۳. درمان
-ورزش و استراحت، شنا کردن یا راه رفتن در داخل منزل به مدت ۵ دقیقه
-ایجاد تغییر در برنامه غذایی، افزودن روغن دانه کتان، منیزیم، مکمل های ویتامین و مواد معدنی به برنامه غذایی روزانه و محدود کردن مصرف غذاهای چرب.
-انجام یوگا، یوگا همراه با تنفس صحیح شش ها را از اکسیژن پر می کند.
-داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند آسپرین یا ایبوپروفن که نه تنها باعث شل شدن عضله می شود بلکه درد را کم می کند اما قبل از مصرف دارو با پزشک مشورت کنید.
-ماساژ دادن عضله با روغن های طبیعی که درد را کاهش می دهد، نیز موثر است.
منبع: salamatnews.com

ورزش در بیماران مبتلا به سرطان

ورزش در بیماران مبتلا به سرطان
در گذشته توصیه می شد بیمار سرطانی بیشتر استراحت کرده و میزان فعالیت بدنی خود را کاهش دهد ولی تحقیقات اخیر نشان داده اند که نه فقط فعالیتهای بدنی برای بیمار ضرر ندارد بلکه موجب کمک به بیمار و موجب تسهیل مراحل درمان می شود.

به طوری که اکنون تیم پزشکی ،بیمار را مجبور به  فعالیت بدنی کرده  تا بیمار ازدایره معیوب بیماری ، خستگی ، استراحت، ضعف آمادگی جسمانی و تشدید بیماری نجات یابد.

فعالیت بدنی فواید متعددی برای بیمار سرطانی دارد:
• بهبود قابلیتهای بدنی
• بهبود آمادگی عضلانی –اسکلتی موجب کاهش شکستگی استخوانی
• بهبود توده عضلانی
• کاهش بیماری قلبی و عروقی
• کاهش پوکی استخوان
• تسهیل جریان خون در پاها و جلوگیری از لخته شدن خون
• کاهش وابستگی به دیگران و افزایش اعتماد به نفس
• کاهش اضطراب و افسردگی
• کمک به توسعه روابط اجتماعی
• کاهش علائم خستکی ناشی از شیمی درمانی و رادیو تراپی
• کنترل وزن بدن
• بهبود کیفیت زندگی  
 ورزش چگونه مانع از بروز سرطان ها می شود
• در افراد ورزشکار، افزایش حرکات دودی روده بزرگ موجب کاهش مدت تماس مواد بالقوه سرطان زای مدفوع  با روده می شود.
• در افراد ورزشکارکاهش چربیهای اضافه موجب کاهش سرطان رحم ، سینه و روده بزرگ  میشود.
• فعالیت های بدنی اثرات مستقیم و غیرمستقیمی  بر روی هورمونها دارد مانند هورمونهای استروئیدهای جنسی مثل استرادیول ، پائین بودن آن زنان ورزشکار موجب و کاهش سرطان سینه میشود از سویی دیده شده است که در دختران جوان ورزشکار بلوغ جنسی دیرتر رخ میدهد و این امر نیز مدت زمان تماس سلولها با استروژن را در دوران باروری کاهش و به تبع آن میزان بروز سرطانهایی مثل سرطان پستان را کاهش می دهد
• ورزش ،موجب تحریک ترشح بعضی از هورمون های درونی های می شود که قادرند فعالیت سلول کشی سلولها ی لنفوسیتی تحریک نموده و در نتیجه موجب دفاع  بدن بر علیه متاستاز شود.
• ورزشکار معمولا الگوی سالم زندگی دارد در نتیجه مصرف سیگار و غذاهای پر چرب در نزد آنان کمتراست.
• فعالیت بدنی موجب کاهش تنش عصبی میشود این وضعیت موجب افزایش توانایی سیستم ایمنی میشود .
 مراحل کلی تجویز برنامه تمرینی بیماران سرطانی
• اخذ راهنمائی ها و محدودیت ها و نیازهای حرکتی بیمار از پزشک معالج و ملاحظه آن در تجویز برنامه تمرینی
• ارزشیابی آمادگی جسمانی
• تعیین اهداف تمرینی
• طراحی برنامه تمرین 
 رعایت نکات ایمنی برای بیماران سرطانی در فعالیتهای ورزشی
• هر گونه برنامه تمرینی با پزشک بیمار هماهنگ شود.
• در زمانی بیمار در شرایط کم خونی و یا دارای گلبولهای سفید پائین خون و یا دارای  سدیم وپتاسیم پائین است، تمرینات ورزشی به بعد از درمان موارد فوق موکول شود.
• در زمانی که بیمار خیلی خسته و احساس مناسب تمرین ندارد حداقل 10 دقیقه تمرینات کششی انجام شود.
• از تمرینات بدنی در سطوح ناهموار و حرکتهای خطرناک آسیب زنده و ورزشهای تماسی خودداری شود.
• هرگونه حالت غیر طبیعی در زمان تمرین و یا تغیرات غیرطبیعی در زخمها و درد با پزشک مشورت شود
• تمرینات آبی برای پوست رادیو تراپی شده درآب بدون کلر باشد.
• تمرینات سنگین برای بیماران سرطانی مناسب نیست.
• در صورتیکه وسایل و تجهیزات پزشکی مانند شیلنگ متصل به بدن وجود دارد ،از ورزشهای آبی ، و یا ورزشهای تماسی که امکان انتقال آلودگی را فراهم میکنند و یا تمرینات با وزنه که امکان جابجایی آن را فراهم میکنند پرهیز شود.

منبع:sportmedicine.ir

حرکات اصلاحی برای افتادگی شانه ها

 حرکات اصلاحی برای افتادگی شانه ها
در این ناهنجاری شانه ها به صورت رها شده هستند و به اصطلاح فرد از حالت چهار شانه بودن خارج می شود .
 
 انواع افتادگی شانه ها:
الف)دوطرفه
ب)یک طرفه
عوامل ایجاد کننده ناهنجاری:
 ۱-ضعف عضلات بالابرنده کتف ها
 ۲-ضعف عضلات اطراف شانه ها
 ۳-وضعیت های کاری
 ۴-تنبلی و قرارگیری در وضعیتهای غلط
عوارض ناشی از این ناهنجاری
 ۱-ایجاد درد در اطراف شانه ها و گردن
 ۲-ایجاد درد در عضلات بالابرنده شانه ها
 ۳-ایجاد نقاط دردناک روی عضلات بالابرنده شانه ها خصوصا” در قسمت پشت گردن و عضله فوق خاری
 ۴-ایجاد ظاهر ناخوشایند در اثر خارج شدن شانه ها از وضعیت طبیعی( از دست دادن حالت چهارشانه)
  تشخیص :
 ۱-شکایت فرد از وجود نقاط دردناک بر روی عضلات بالابرنده کتف
 ۲-مشاهده افتادگی یا نامتقارن بودن شانه ها بوسیله صفحه شطرنجی
 حرکات اصلاحی:
 (نکته):بایستی توجه داشت در حرکات اصلاحی همواره حرکات کششی بر حرکات تقویتی مقدم می باشد.
 الف)حرکات کششی:
(مدت کشش ها: یک دقیقه)(مدت استراحت: ۳۰ ثانیه)(تکرار تمرین ۳تا ۵مرتبه در هر جلسه)(تعداد جلسات: ۳تا ۵جلسه در هفته)
 ۱-فرد در حالت ایستاده دستهایش را از پشت روی میز قرار داده و در این حالت سعی می کند به حالت نشسته نزدیک شود.
 ۲-فرد دستها را پشت سرقلاب کرده و سعی می کند آنها را به طرفین بصورت متناوب (چپ و راست) کشش دهد.
 ۳-در حالت ایستاده دستها را روی هم گذاشته و سعی می کند هرچه بیشتر آنها را بطرف بالا بکشد.
 ب)تمرینات تقویتی:
  تعداد جلسات:( ۳تا ۵ جلسه تمرین در هفته)
۱-در حالت ایستاده در حالیکه دستها آویزان است ،فرد سعی میکند شانه ها را تا حد امکان در سطح لاله گوش بالابرده و تا حد امکان پایین آورد و این تمرین را بین ۸تا ۱۲ بار تکرار نماید.
۲-تمرین قبل را در حالیکه وزنه هایی مساوی (حداقل ۲کیلو گرمی) در دستها دارد انجام دهد.
۳-در حالت ایستاده در حالیکه دستها کاملا” آویزان است شانه ها را تا حد امکان بالابرده و برای مدت زمانی (حدود ۳۰ ثانیه)بصورت ایستا نگه می دارد و پس از ۳۰ ثانیه استراحت دوباره انجام میدهد و این تمرین را ۳ تا ۵مرتبه انجام دهد.
۴- تمرین قبل را در حالیکه وزنه هایی مساوی ( حداقل ۲کیلوگرمی)در دستها دارد انجام دهد.
 نکته: تمرینات فوق را می توان در حال نشسته روی صندلی که دو طرف آن آزاد باشد انجام داد و بجای استفاده از وزنه می توان شخص کمکی خواست روی شانه ها ایجاد مقاومت کند.
 تذکر: برای تثبیت وضعیت طبیعی شانه ها توصیه می شود فرد هنگام ایستادن و راه رفتن دقت نماید شانه های خود را در حالت طبیعی نگه دارد و هنگام نشستن های طولانی مدت از صندلی های دسته دار استفاده نموده و ساعدهای خود را روی دسته ها قرار دهد.
 یاد آوری: ممکن است این ناهنجاری بصورت یکطرفه باشد که بایستی فرد از نظر وضعیت اسکولیوز ستون مهره ها نیز مورد ارزیابی قرار گیرد.
 ۲-گاهی در وضعیت نامتقارن بجای افتادگی ،یکی از شانه ها بالاتر قرار گرفته باشد که در شانه برتر ورزشکاران رشته های والیبال و تنیس بصورت مشهود تر دیده می شود و همچنین در خانمهایی که عادت دارند بند کیف خود را بطور دائم روی یک شانه خود قرار دهند ،دیده می شود که جهت جلوگیری از سر خوردن بند کیف بطور ناخواسته شانه را بالاتر نگه دارند و در طولانی مدت بصورت عارضه شانه های نامتقارن مشاهده خواهد شد.

منبع: بیتوته

ورزشهای کششی

ورزشهای کششی یکی از اجزا اصلی برنامه تمرین درمانی طب فیزیکی می باشد. برای اینکه کشش یک عضله یا دسته عضلانی بدرستی انجام شود باید موارد متعددی رعایت شود که به آنها اشاره می کنیم.

۱. محور کشش و ثابت بودن درست قسمتی از بدن حین کشش:برای اینکه کشش درست انجام شود باید زاویه ای که به عضله کشش داده می شود درست باشد و گاهی باید برای کشش درست یک مفصل ثابت باشد و یک مفصل کشیده شود.

۲.شدت کشش: چه مقدار کشش بدهیم

۳.مدت کشش: چند ثانیه کشش موثر است

۴. سرعت کشش

۵. تعداد کشش

۶. نوع کشش

باید توجه داشت که اطلاعات مختلفی که در مورد حرکات کششی چاپ و منتشر می شود و در بسیاری از سایتها به آنها استناد می شود اکثرا بر روی ورزشکاران انجام شده و باید در هنگام  تجویز کشش برای بیماران وضعیت بیمار را در نظر گرفت.

ادامه دارد