حرکات اصلاحی”صافی کف پا و درمان”

تر مواردی پیش می‌آید که انسان در مورد نحوه راه رفتن خود فکر کند. اما فرآیند راه رفتن دارای یک مکانیزم نسبتا پیچیده، به خصوص برای پاها می‌باشد، زیرا تمام وزن بدن به پاها وارد شده و منجر به حفظ تعادل آن می‌شود. از جمله بیماری‌های شایع پا، صافی کف پا می‌باشد. در این بیماری، قوس کف پا صاف می‌شود. صافی کف پا در دراز مدت اثرات مخربی بر مفاصل زانو و سایر مفاصل به جا می‌گذارد. علاوه بر آن زمینه آرتروز زودرس را فراهم می‌کند. صافی کف پا اگر یک طرفه باشد، تغییرات یک طرفه ایجاد می‌کند و حتی می‌تواند موجب کوتاهی اندام و افتادگی لگن و اسکولیوز شود. معمولا صافی کف پا در کودکان بدون علامت است، ولی والدین آن‌ها اغلب از این موضوع شکایت دارند که رویه کفش کودکان آنها به طرف داخل، فرورفتگی پیدا می‌کند و پاشنه کفش‌ها به سرعت در قسمت داخلی ساییده می‌شود در بزرگسالان نیز صافی کف پا یا اغلب بدون علامت است، فقط در شدیدترین موارد ممکن است در زمان بلوغ سبب پیچ‌خوردگی پا شود و درد ایجاد کند. در هنگام راه رفتن، قوس کف پا شکل منجر به پخش وزن بدن شما در کل سطح پاها می‌شود. به علاوه این قوس در نحوه راه رفتن، نقش اساسی ایفا می‌کند. این قوس باید هم محکم باشد تا بتواند وزن بدن را تحمل کند و هم انعطاف پذیر باشد تا بتواند خود را با سطوح مختلف وفق دهد. صافی کف پا در شیرخوارن و کودکانی که تازه شروع به راه رفتن کرده‌اند طبیعی است، زیرا هنوز تکامل قوس پا کامل نشده است در اکثر موارد قوس پا در طی دوران کودکی تکامل می‌یابد، اما در بعضی موارد این عمل رخ نمی‌دهد. این حالت در اصل، نوعی حالت طبیعی به حساب می‌آید و اکثر افراد بدون وجود این قوس نیز مشکلی نخواهند داشت. رباط‌های شل نیز می‌توانند سبب صافی کف پا شوند. به علاوه این حالت منجر به بروز سایر اختلالات مادرزادی پا نیز خواهد شد 97 درصد موارد ابتلا به صافی کف پا از نوع انعطاف‌پذیر بوده و در صورتی که از کودکی اقدام شود، قابل درمان است. والدین باید از 18 ماهگی به بعد به نحوه راه رفتن کودک توجه کنند و در صورتی که احساس کردند پاشنه پای کودک به درستی روی زمین قرار نمی‌گیرد و انحنا دارد، به سرعت به پزشک مراجعه کنند. دکتر شاهین گوهرپی، متخصص فیزیوتراپی می گوید: صافی کف پا ممکن است به صورت مادرزادی و یا در دوران کودکی ایجاد شود و دارای دو نوع سخت و انعطاف‌پذیر است. صافی کف پای سخت که تنها 3 درصد کل موارد ابتلا به صافی کف پا را تشکیل می‌دهد، با انجام فیزوتراپی، درمان نمی‌شود. اگر صافی کف پا به موقع تشخیص داده شود، می‌توان با تجویز کفش‌های مناسب آن را درمان کرد. کف کفش نباید صاف باشد. کفشی مناسب است که دارای پاشنه 3 سانتی‌متری باشد. قسمت جلوی کفش نباید تنگ بوده و کناره کفش نیز باید نرم و انعطاف‌پذیر باشد. همچنین افرادی که کف پای صاف دارند، باید کفشی را انتخاب کنند که ثبات پا را حفظ کرده و مانع از پیچ‌خوردگی پا شود. در صورتی که صافی کف پا درمان نشود، در بزرگسالی منجر به چرخش استخوان ساق پا، درد زانو و لگن و در نهایت کمردرد می‌شود برای سنجش وضعیت کف پا از دو روش استفاده می شود: 1.روش تست آینه (پدواسکوپ) این روش سنگینی وزن بدن بر قسمتهای مختلف پا را می سنجد.در این تست،بعد از آماده کردن دستگاه از فرد می خواهیم روی دستگاه بایستد.تماس کف پا با شیشه و نحوه ی تحمل وزن در آینه ی پایینی دستگاه قابل رؤیت است.این روش ضمن اینکه نقاط تماس کف پا را مشخص می کند،میزان نیرویی را که به قسمتهای مختلف پا وارد می شود به صورت تقریبی نشان می دهد. 2.روش پدو گرافی در این روش اثر کف پا در حالت حرکت بررسی می شود.در پدوگرافی کف پا به جوهر رنگی آغشته می شود و از فرد می خواهیم که روی سطحی صاف راه برود به طوری که اثر کف پا روی سطح به صورت مشخصی باقی بماند.در این روش ابتدا مسیر حرکت فرد توسط خط باریکی روی سطح مشخص می شود.روش پدوگرافی نسبت به روش اثر پا (نقش پا) دقت بیشتری دارد. درمان در بسیاری از افراد صافی کف پا منجر به بروز مشکلی نمی‌شود. این امر ممکن است به دلیل تطابق نحوه قرارگیری استخوان‌های اندام تحتانی در برابر یکدیگر باشد. اگر این حالت منجر به بروز مشکلی شود، فرد می‌تواند با استفاده از ابزارهای خاصی که بدون نسخه نیز به فروش می‌رسند، از درد یا سایر علایم خود بکاهد، ولی با این حال در مورد استفاده از این ابزار با پزشک خود مشورت کنید یک سری ابزارهای محافظت کننده نیز وجود دارند که می‌توان آن‌ها را بر اساس شکل کفش تغییر داد و لذا به مدت بیشتری از آن‌ها استفاده نمود. این ابزار به گونه‌ای ساخته شده‌اند که در داخل کفش قرار داده شده و از طرف دیگر به پا نیز حالت قوسی می‌دهند و دارای انواع مختلف مثل انواع سفت و نرم می‌باشد که انتخاب آن‌ها بر اساس نظر پزشک می‌باشد. اگر فرد دچار التهاب زردپی عضله خلفی استخوان درشت نی شده باشد، باید از گوه‌های مخصوص استفاده کند که در قسمت داخلی کفش‌ها گذاشته می‌شود و نحوه پخش نیرو را مطلوب‌تر ساخته و در نتیجه فشار کمتری به این زردپی وارد می‌شود. گاهی اوقات در این موارد ممکن است پزشک استفاده از پوشش‌های خاص مچ پا را تا هنگام کاهش التهاب، توصیه کند. در موارد بسیار شدید نیز زردپی باید تحت عمل جراحی قرار گیرد. توصیه‌های زیر برای افراد مبتلا به کف پای صاف مفید است: – کاهش وزن در افرد چاق – پرهیز از ایستادن‌های طولانی مدت و تغییر حالت بدن در هنگام ایستادن – پرهیز از پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند و نوک باریک، زیرا در این گونه کفش‌های نامناسب، عضلات کف پا امکان فعالیت انقباضی مؤثر را نخواهند داشت. همچنین از پوشیدن کفش‌هایی که در آن رعایت قوس نشده باشد یا پاشنه و رویه آنها تغییر شکل داده و چرخش خارجی پاشنه را تشدید کند، باید خودداری کرد. – از ضربه زدن و پرش‌های مکرر خصوصا بر روی سطح سخت باید خودداری کرد. – به نظر می‌رسد ورزش دوچرخه سواری، به ویژه وقتی که همراه با فشار خم کننده‌های مچ پا و انگشتان بر روی رکاب باشد مفید است. – فعالیت‌هایی که دارای پرش است، احتمالا به دلیل ضربات، عارضه و ناراحتی‌های ناشی را تشدید خواهد کرد. فعالیت‌های استقامتی طولانی مدت نیز موجب بروز کمردردها و خستگی مفرط در این گونه افراد خواهد شد. تمرینهای ورزشی برای اصلاح کف پای صاف ارائه برنامه ی تمرین اصلاحی برای کف پای صاف باید به گونه ای باشد که اهداف زیر را تأمین کند:

1. عضله درشت نی قدامی تقویت شود.

2. عضلات درون گرداننده تقویت شوند.

3. عضلات برون گرداننده تحت کشش قرار گیرند (نازک نی بلند،کوتاه و طرفی) 4. تاندون آشیل و عضله ی دو قلو پشت ساق تحت کشش قرار گیرد.

تمرین 1 هدف:توسعه ی انعطاف عضلات برون گرداننده روش اجرا: پای خود را در وضعیت چرخش به داخل قرار دهید.

در این حالت پا را به سمت بالا خم کنید و مجدداً به حالت استراحت برگردید.این تمرین را تکرار کنید.با انجام این حرکت علاوه بر عضلات برون گرداننده تاندون آشیل نیز تحت کشش قرار گیرد. حرکات اصلاحی:

1- خم کردن انگشت پا به خارج، انگشتان را روی لبه پله قرار می دهیم و انگشتان را به خارج خم می کنیم.

2- پا را روی زمین قرار داده، پارچه نازکی زیر انگشتان می گذاریم. دراین حال سعی می کنیم پارچه را با پا جمع کنیم.

3- قرار دادن پا روی توپی مانند توپ تنیس و جمع کردن انگشتان به سمت زمین.

  منبع :وبلاگ دکتر حسین زاده

صافی کف پا و درمان آن

اگر زمانی که فرد ایستاده است، پا دارای قوس طبیعی نباشد، آن فرد دارای صافی کف پا می باشد. به طور کلی، وقتی شما دارای پای صاف خواهید بود که قوس داخل پا صاف باشد و کف پا کاملا با سطح زمین در تماس باشد.

علل صافی کف پا

تاندون ها، مفاصل پا را به هم متصل می کنند. حال اگر تاندون ها سست گردند، موجب صافی کف پا می گردد.

البته صافی کف پا در نوزادان و کودکی که تازه به راه افتاده، طبیعی است. هنگامی که بچه بزرگ تر می شود (2 تا 3 ساله)، تاندون ها سفت تر می شوند و به شکل قوس در می آیند.

 در دوران نوجوانی، بیشتر افراد دارای قوس طبیعی در کف پا می باشند. اما برخی هم دچار صافی کف پا می گردند.

 صدمات بدنی، بیماری ها و افزایش سن ممکن است به تاندون ها صدمه وارد کرده و موجب صافی کف پا گردد. این نوع پای صاف، ممکن است فقط در یک پا ایجاد شود.

 ندرتا، صافی کف پا در کودکان درد دارد. در این حالت، دو یا تعداد بیشتری از استخوان های پا رشد کرده و به هم متصل می شوند. این وضعیت را ” پیوستگی قوزک پا” می نامند.

 گاهی، صافی کف پا به علت مشکلات موجود در زانو و قوزک به وجود می آید. این مشکلات بر قوزک پا فشار وارد می کنند و قوزک را به سمت داخل  برمی گردانند و موجب عدم تراز پاها می شوند.

 علائم صافی کف پا

بیشتر افراد دارای صافی کف پا، مشکلی ندارند، اما برخی هم دارای مشکلاتی می باشند.

- در کودکان، درد پا، قوزک و یا پاشنه پا، از علائم صافی کف پا می باشد.

- افرد بالغ، هنگامی که مدت طولانی می ایستند و یا بعد از ورزش، دچار در د و خستگی پا می شوند.

- عدم توانایی ایستادن بر روی نوک پا

- تورم درون قوزک پا

عواملی که باعث افزایش صافی کف پا می شود

- چاقی

- دیابت

- فشار خون بالا

- ضربه یا جراحت در پا و یا قوزک پا

- آرتریت روماتوئید

- افزایش سن

- ورزش بیش از حد

 تشخیص صافی کف پا

افرادی که کف پای صاف دارند، هنگامی که می ایستند، پشت پایشان با زمین در تماس می باشد.

در معاینه بدنی، پزشک از فرد می خواهد که روی انگشتان پا بایستد. اگر قوس تشکیل شد، این صافی کف پا به نام “انعطاف پذیر” خوانده می شود و هیچ درمانی برای این مورد نیاز نیست. اما اگر قوس تشکیل نشود، این صافی کف پا به نام “کف پای سفت” خوانده می شود نیاز به درمان دارد.

پزشک از بیمار راجع به درد کف پا سوال می کند.

 آزمایش هایی نیز برای تشخیص وجود دارد، از قبیل:

- سی تی اسکن، برای مشاهده استخوان های پا

- MRI (ام آر آی) برای مشاهده تاندون های پا

- اشعه ایکس برای یافتن علت

کف پای صاف در بالغین با استفاده از داروهای ضد درد، اورتوتیک ها (وسایل و تجهیزات حفاظت کننده استخوان) و در بعضی مواقع با عمل جراحی درمان می شود

 درمان صافی کف پا

اگر کودک‌تان، درد و یا مشکلی در راه رفتن ندارد، هیچ درمانی لازم نیست.

کودک ممکن است پابرهنه راه برود، بدود و یا بپرد، بدون آن که کف پای صافش بدتر شود.

در کودکان بزرگ تر و بالغین، کف پای صاف انعطاف پذیری که درد و یا مشکلی در راه رفتن ندارد، نیازی به درمان ندارد.

 اگر شما دارای کف پای صاف انعطاف پذیر هستید و درد دارید، نکات زیر را مد نظر قرار دهید:

کفش های مخصوص و کفش هایی که قوس پا را حفظ می کنند، بپوشید.

اگر کف پا سفت شده و دردناک می باشد، نیاز به درمان دارد. درمان هم بستگی به علت کف پای صاف دارد.

برای پیوستگی قوزک پا، درمان شامل استراحت می باشد.

اگر با استراحت، درد کاهش نیابد، عمل جراحی مورد نیاز است. جراحی، آخرین مرحله درمانی برای این افراد می باشد. افرادی که جراحی می کنند، غالبا درد پایشان بهبود می یابد.

در موارد شدید، عمل جراحی ممکن است به صورت ترمیم تاندون و یا پیوستگی برخی مفاصل پا در موقعیت مناسب انجام شود.

کف پای صاف در بالغین با استفاده از داروهای ضد درد، اورتوتیک ها (وسایل و تجهیزات حفاظت کننده استخوان) و در بعضی مواقع با عمل جراحی درمان می شود (ارتوتیک ها در شکل مقابل نمایش داده شده اند)

ورزش های کششی نیز از آنجایی که تاندون ها را می کشند، ممکن است مفید باشند.

عوارض جراحی در صافی کف پا

ممکن است بعد از جراحی، مشکلات زیر را داشته باشید:

عدم پیوستگی استخوان ها

بد شکلی و تغییر شکل پا که برطرف نمی شود

عفونت

کاهش حرکات قوزک پا

دردی که متوقف نمی شود

التهاب تاندون آشیل

التهاب عضلات کف پا

 درمان خانگی

استراحت کنید و از فعالیت بدنی بپرهیزید تا درد پایتان کمتر شود.

داروهای ضد درد را مصرف کنید.

اگر اضافه وزن دارید، وزن خود را کاهش دهید.

 منبع :وبلاگ دکتر حسین زاده

بهترین ورزش برای هموفیلی ها

آیا می دانید مناسب ترین ورزش برای این افراد چه ورزشی است؟

شنا بهترین ورزش برای هموفیلی ها است
 متخصص خون و هماتولوژی گفت: ورزش شنا با تقویت عضلات بدن، استحکام رگ ها و تحمیل نکردن فشار بر عضلات، مناسب ترین فعالیت بدنی برای بیماران هموفیلی محسوب می شود.متخصص خون و هماتولوژی در گفت و گو با ایرنا افزود: تاچندی پیش به علت نبود روش های موثر درمانی، بیماران هموفیلی از هر گونه فعالیت بدنی منع می شدند اما امروزه با بررسی های انجام گرفته، ورزش های سبک و هوازی، امری ضروری برای رسیدن به نشاط روحی و جسمی محسوب می شود.

دکتر مسعود وکیلی افزود: با شروع فصل گرما و برنامه ریزی به منظور پر کردن اوقات فراغت شاگردان، انتخاب رشته ورزشی مناسب، از دغدغه های والدین کودکان هموفیلی محسوب می شود.
به گفته متخصصان، هموفیلی یک اختلال خونریزی دهنده ارثی است، فرد مبتلا به این بیماری به علت سطح پایین یا عدم وجود پروتئین هایی به نام فاکتورهای انعقادی، قادر به متوقف کردن روند خونریزی نیست.
هموفیلی در حقیقت یک نوع بیماری است که از لخته شدن خون جلوگیری می کند، به همین دلیل خونریزی در افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، دیرتر از افراد سالم بند می آید.
دردناک‌ و متورم‌ شدن‌ مفاصل‌ یا تورم‌ در پا یا دست‌ و به ویژه زانو یا آرنج، خون مردگی ‌های‌ مکرر خونریزی‌ زیاد از بریدگی‌ های‌ مختصر، خونریزی‌ خود به‌ خودی‌ از بینی‌ و وجود خون‌ در ادرار از نشانه های بیماری هموفیلی است.
پزشکان می گویند، این‌ بیماری‌ در حال‌ حاضر غیرقابل‌ معالجه‌ است‌ و البته مرگبار نیست‌.چنانچه افراد بتوانند‌ خونریزی‌ را کنترل‌ کنند، می ‌توانند‌ انتظار عمری‌ نزدیک‌ به‌ عمر طبیعی‌ را داشته باشند‌.

منبع : salamatnews.com

 

توانبخشی در دردهای عضلانی

ورزشهای هوازی یا ایروبیک شامل فعالیتهایی است که موجب افزایش تعداد ضربان قلب شده و ضربان را در مدت زمان طولانی بالا...

مطالعات اخیر نشان می‌دهند که افراد می‌توانند از منافع شرکت کردن در ورزشهای هوازی بهره‌ی زیادی ببرند. ورزشهای هوازی یا ایروبیک شامل فعالیتهایی است که موجب افزایش تعداد ضربان قلب شده و ضربان را در مدت زمان طولانی بالا نگه می‌دارد. معمولاً 20 تا 30 دقیقه ورزش هوازی توصیه می‌شود. 
بسیاری از افرادی که درد عضلانی دارند به ورزش کردن میلی ندارند. زیرا موجب ایجاد درد بیشتر می‌شود. احتمالاً پزشک و یا فیزیوتراپیست شما می‌گوید که می‌توانید ورزش کنید، اما باید آهسته و به تدریج برنامه‌ی ورزشی خود را آغاز کنید و به مرور آن را افزایش دهید. در این صورت خطر آسیب به عضلات به میزان زیادی کاهش می‌یابد و بدن شما نیز در دراز مدت توان انجام ورزشهای معمول و حتی ورزشهای بیشتر و شدیدتر را پیدا می‌کند.
برای شروع باید از ورزشهایی که تکانهای شدید و ضربه دارند مانند جاگینگ (نوعی دویدن) حرکات سریع ایروبیک، بدنسازی و کشیدن و بلند کردن وزنه‌ها، ورزشهای راکتی مانند تنیس، بدمینتون و تنیس روی میز، بسکتبال و هر حرکتی که لازمه‌ی آن بالا و پایین پریدن باشد اجتناب کنید.

ورزشهایی که برای شروع توصیه می‌کنیم شامل این موارد هستند:

* پیاده‌روی
* استفاده از دوچرخه‌ی ثابت
* استفاده از تردمیل
* شنا
* چی‌کونگ
* تای‌چی
* یوگا
* راه‌رفتن‌در‌آب
راه رفتن در آب ورزش بسیار عالی برای افرادی است که درد عضلانی دارند. وسیله‌ای به نام آکوا جاگر وجود دارد که به صورت یک کمربند دور سینه قرار می‌گیرد و به فرد اجازه می‌دهد تا در مقابل جریان آب بایستد و راه برود.
به خاطر داشته باشید که قبل از ورزش کردن حداقل به مدت 5 دقیقه به آرامی‌عضلات اصلی بدن را با نرمشهای کششی گرم کنید. بعد از ورزش نیز این کار را انجام دهید. انجام نرمشهای کششی احتمال آسیب به عضلات را کاهش می‌دهد.
 قبل از شروع تمرینات با پزشک مشورت کنید. می‌توانید در آغاز برای ورزش کردن زمان کمتری در نظر بگیرید.دوره‌های‌10-‌5‌دقیقه‌ای برای شروع می‌تواند به کار رود.
برنامه‌ی ورزشی را به تدریج آغاز  کنید و به مرور مدت ورزش را به سه بار در هفته به مدت 40 دقیقه برسانید. 
بیاموزید که به بدن خود گوش فرا دهید. خود را مجبور به انجام کارهای دور از واقع نکنید و اهداف دست نیافتنی برای خود تعیین نکنید. انجام این کار برای افرادی که بسیار فعال هستند، زیاد ورزش می‌کنند و زندگی پر مشغله‌ای دارند مشکل است اما باید علاوه بر فعالیت ملایم روند فعالیت را آهسته کرد و به بدن فرصت کافی برای التیام آسیب و درد عضلانی را داد.

استفاده صحیح از تردمیل

تردمیل یکی از محبوبترین تجهیزاتی است که در باشگاههای ورزشی وجود دارد. استفاده از این وسیله کار مشکلی نیست اما بسیاری از....

چگونه باید از تردمیل استفاده کرد؟

تردمیل یکی از محبوبترین تجهیزاتی است که در باشگاههای ورزشی وجود دارد. استفاده از این وسیله کار مشکلی نیست اما بسیاری از افراد از این وسیله به درستی استفاده نمی‌کنند.

یاد گرفتن طریقه‌ی صحیح استفاده از تردمیل می‌تواند اثرات مفیدی داشته باشد و امنیت شما را در هنگام ورزش با این وسیله افزایش دهد.

انجام این کار مشکل نیست و تنها به 10- 5  دقیقه زمان نیاز دارد.

 1- با چگونگی کنترل تردمیل آشنا شوید:

قبل از اینکه تردمیل را روشن کنید دستورالعملهای اصلی دستگاه را از مربی سالن سوال کنید و یا آنها را از روی کاتالوگ بخوانید. بیشتر تردمیلها مثل هم کار می‌کنند و شامل این موارد هستند: کارکرد دستی یا اتوماتیک،  دکمه‌ی شروع و پایان،  تعیین سرعت و شیب و میزان وزن بدن.

 2- ایمنی دستگاه را بررسی کنید:

دکمه‌ی خاموش کننده‌ی فوری دستگاه را پیدا کنید. معمولا یک دکمه‌ی بزرگ و قرمز رنگ را که در وسط دستگاه قرار می‌گیرد به این کار اختصاص می‌دهند.

 3- در مورد سرعت مناسب اطمینان حاصل کنید:

قبل از اینکه ناگهان بر روی تردمیل در حال حرکت بروید، در حالیکه دستگاه خاموش است در کنار تردمیل بایستید،  برنامه‌ی کنترل دستی را فعال کنید و برای شروع سرعت تسمه را به  5- 3 کیلومتر در ساعت برسانید.

 4- آهسته شروع کنید:

برای راه رفتن بر روی ترد میل ناگهانی اقدام به این کار نکنید. بهتر است که ابتدا در کناره‌ی دستگاه و نزدیک دستگیره‌ها باشید. دستگیره‌ها را بگیرید و به آرامی‌همراه با حرکت دستگاه گام بردارید. تا هنگامی‌که احساس راحتی نمی‌کنید به این کار ادامه دهید. وقتی به این شرایط عادت کردید می‌توانید به قسمت میانی تسمه رفته و دستگیره را رها کنید.

 5- با قدم زدن شروع کنید:

با سرعت کم در حدود 3 کیلومتر در ساعت شروع کنید. سر را بالا نگه دارید و به مرکز تسمه توجه کنید. در قسمت میانی نوار متحرک بمانید و از جلو رفتن و یا عقب رفتن زیاد خودداری کنید.

 6- گام مناسب خود را پیدا کنید:

سرعتی که برای پاهای شما مناسب است را پیدا کنید. قبل از اینکه سرعت را افزایش دهید برای مدتی، با قدم زدن بدن را گرم کنید.

 7- یک برنامه انتخاب کنید:

اگر یکی از برنامه‌های دستگاه را انتخاب کنید دستگاه مراحل گرم کردن، ورزش و سرد کردن بدن را به طور خود کار اجرا خواهد کرد. برای افرادی که تازه با ترد میل کار می‌کنند این روش مناسبتر و راحتتر است.

 8- قدم زدن،  دویدن آهسته (جاگینگ) و دویدن را امتحان کنید:

هنگامی‌که توانستید به راحتی راه بروید شروع به دویدن آهسته کنید و پس از آن با سرعت بیشتری بدوید. این کار به مقداری تمرین نیاز دارد. روشن شدن و خاموش شدن دستگاه ممکن است موجب احساس سرگیجه شود. بهتر است مراقب ایجاد شدن چنین احساسی باشید.

 9- وقتی که احساس راحتی کردید دستگیره را رها کنید:

یکی از بزرگترین مشکلات استفاده کنندگان تردمیل این است که هنگام دویدن یا راه رفتن دستگیره‌ها را نگه‌می‌دارند. گرفتن دستگیره‌ها مشکلات زیادی را برای ورزشکار ایجاد می‌کند.

  برخی از این مشکلات شامل این موارد هستند:

* موجب کاهش شدت ورزش می‌شود در نتیجه کالری کمتری سوزانده می‌شود و منافع ورزش هوازی کاهش می‌یابد.

*  حالت و وضعیت طبیعی بدن را به هم می‌ریزد.

*  خطر کشیدگی عضلات را افزایش می‌دهد.

*  هماهنگی و تعادل را کاهش می‌دهد.

*  حس پروپریوسپتیو را کاهش می‌دهد. این حس، توانایی احساس موقعیت بدن و تثبیت آن در فضای اطراف است.

 10- استفاده از سطح شیب دار:

شما می‌توانید شیب دستگاه را افزایش دهید به این طریق بدون اینکه سرعت گامهای خود را افزایش دهید ورزش بیشتری می‌کنید. اما باید توجه داشته باشید که دستگیره‌ها را نگه ندارید. گرفتن از دستگیره‌ها هنگامی‌که دستگاه شیب دار است، موجب می‌شود که آسیب بیشتری به وضعیت طبیعی بدن وارد شود. هنگامی‌ که در سطح شیب‌دار راه می‌رویم به طور طبیعی مقدار کمی‌رو به جلو خم می‌شویم. گرفتن دستگیره‌ها در سطح شیب دار موجب می‌شود به بدن شما در جهت عقب نیرو وارد شود.

 11- متوقف کردن تردمیل:

چند راه برای متوقف ساختن تردمیل وجود دارد.

*  کاهش دادن تدریجی سرعت با استفاده از صفحه کنترل.

*  فشردن دکمه‌ی بزرگ و قرمز رنگ که سرعت را سریعاً کاهش می‌دهد.

*  به آرامی‌به کنار نوار متحرک بروید و دستگاه را خاموش کنید.

دو روش اول برای افراد مبتدی که از ترد میل استفاده می‌کنند توصیه می‌شود. روش آخر به مقداری تعادل و تمرین نیاز دارد.

منبع :www.seemorgh.com