ورزش در بیماران مبتلا به سرطان

ورزش در بیماران مبتلا به سرطان
در گذشته توصیه می شد بیمار سرطانی بیشتر استراحت کرده و میزان فعالیت بدنی خود را کاهش دهد ولی تحقیقات اخیر نشان داده اند که نه فقط فعالیتهای بدنی برای بیمار ضرر ندارد بلکه موجب کمک به بیمار و موجب تسهیل مراحل درمان می شود.

به طوری که اکنون تیم پزشکی ،بیمار را مجبور به  فعالیت بدنی کرده  تا بیمار ازدایره معیوب بیماری ، خستگی ، استراحت، ضعف آمادگی جسمانی و تشدید بیماری نجات یابد.

فعالیت بدنی فواید متعددی برای بیمار سرطانی دارد:
• بهبود قابلیتهای بدنی
• بهبود آمادگی عضلانی –اسکلتی موجب کاهش شکستگی استخوانی
• بهبود توده عضلانی
• کاهش بیماری قلبی و عروقی
• کاهش پوکی استخوان
• تسهیل جریان خون در پاها و جلوگیری از لخته شدن خون
• کاهش وابستگی به دیگران و افزایش اعتماد به نفس
• کاهش اضطراب و افسردگی
• کمک به توسعه روابط اجتماعی
• کاهش علائم خستکی ناشی از شیمی درمانی و رادیو تراپی
• کنترل وزن بدن
• بهبود کیفیت زندگی  
 ورزش چگونه مانع از بروز سرطان ها می شود
• در افراد ورزشکار، افزایش حرکات دودی روده بزرگ موجب کاهش مدت تماس مواد بالقوه سرطان زای مدفوع  با روده می شود.
• در افراد ورزشکارکاهش چربیهای اضافه موجب کاهش سرطان رحم ، سینه و روده بزرگ  میشود.
• فعالیت های بدنی اثرات مستقیم و غیرمستقیمی  بر روی هورمونها دارد مانند هورمونهای استروئیدهای جنسی مثل استرادیول ، پائین بودن آن زنان ورزشکار موجب و کاهش سرطان سینه میشود از سویی دیده شده است که در دختران جوان ورزشکار بلوغ جنسی دیرتر رخ میدهد و این امر نیز مدت زمان تماس سلولها با استروژن را در دوران باروری کاهش و به تبع آن میزان بروز سرطانهایی مثل سرطان پستان را کاهش می دهد
• ورزش ،موجب تحریک ترشح بعضی از هورمون های درونی های می شود که قادرند فعالیت سلول کشی سلولها ی لنفوسیتی تحریک نموده و در نتیجه موجب دفاع  بدن بر علیه متاستاز شود.
• ورزشکار معمولا الگوی سالم زندگی دارد در نتیجه مصرف سیگار و غذاهای پر چرب در نزد آنان کمتراست.
• فعالیت بدنی موجب کاهش تنش عصبی میشود این وضعیت موجب افزایش توانایی سیستم ایمنی میشود .
 مراحل کلی تجویز برنامه تمرینی بیماران سرطانی
• اخذ راهنمائی ها و محدودیت ها و نیازهای حرکتی بیمار از پزشک معالج و ملاحظه آن در تجویز برنامه تمرینی
• ارزشیابی آمادگی جسمانی
• تعیین اهداف تمرینی
• طراحی برنامه تمرین 
 رعایت نکات ایمنی برای بیماران سرطانی در فعالیتهای ورزشی
• هر گونه برنامه تمرینی با پزشک بیمار هماهنگ شود.
• در زمانی بیمار در شرایط کم خونی و یا دارای گلبولهای سفید پائین خون و یا دارای  سدیم وپتاسیم پائین است، تمرینات ورزشی به بعد از درمان موارد فوق موکول شود.
• در زمانی که بیمار خیلی خسته و احساس مناسب تمرین ندارد حداقل 10 دقیقه تمرینات کششی انجام شود.
• از تمرینات بدنی در سطوح ناهموار و حرکتهای خطرناک آسیب زنده و ورزشهای تماسی خودداری شود.
• هرگونه حالت غیر طبیعی در زمان تمرین و یا تغیرات غیرطبیعی در زخمها و درد با پزشک مشورت شود
• تمرینات آبی برای پوست رادیو تراپی شده درآب بدون کلر باشد.
• تمرینات سنگین برای بیماران سرطانی مناسب نیست.
• در صورتیکه وسایل و تجهیزات پزشکی مانند شیلنگ متصل به بدن وجود دارد ،از ورزشهای آبی ، و یا ورزشهای تماسی که امکان انتقال آلودگی را فراهم میکنند و یا تمرینات با وزنه که امکان جابجایی آن را فراهم میکنند پرهیز شود.

منبع:sportmedicine.ir

ورزشهای کششی

ورزشهای کششی یکی از اجزا اصلی برنامه تمرین درمانی طب فیزیکی می باشد. برای اینکه کشش یک عضله یا دسته عضلانی بدرستی انجام شود باید موارد متعددی رعایت شود که به آنها اشاره می کنیم.

۱. محور کشش و ثابت بودن درست قسمتی از بدن حین کشش:برای اینکه کشش درست انجام شود باید زاویه ای که به عضله کشش داده می شود درست باشد و گاهی باید برای کشش درست یک مفصل ثابت باشد و یک مفصل کشیده شود.

۲.شدت کشش: چه مقدار کشش بدهیم

۳.مدت کشش: چند ثانیه کشش موثر است

۴. سرعت کشش

۵. تعداد کشش

۶. نوع کشش

باید توجه داشت که اطلاعات مختلفی که در مورد حرکات کششی چاپ و منتشر می شود و در بسیاری از سایتها به آنها استناد می شود اکثرا بر روی ورزشکاران انجام شده و باید در هنگام  تجویز کشش برای بیماران وضعیت بیمار را در نظر گرفت.

ادامه دارد

بهترین ورزش برای بیماران قلبی

نتایج ارزیابی‌های بیشتر متخصصان بهداشت عمومی تایید می‌کند که این ورزش برای بیماران قلبی مفید است.

تای چی برای بیماران قلبی مفید است

 

 نتایج ارزیابی‌های بیشتر متخصصان بهداشت عمومی تایید می‌کند که ورزش رزمی تای چی برای بیماران قلبی مفید است.

 متخصصان مرکز پزشکی هاروارد در بررسی‌های اخیر خود دریافته‌اند بیمارانی که سابقه حمله قلبی داشته‌اند در صورتی که تمرینات تای چی را که یک ورزش سنتی چینی است، انجام دهند کیفیت زندگی آنها بهبود پیدا می‌کند.

این متخصصان روی سلامت 100 بیمار قلبی مطالعه کردند که نیمی از آنها در کلاس تمرینات تای چی و نیمی دیگر در کلاس مراقبت‌های قلبی ثبت نام کرده بودند.

به گزارش روزنامه ساندی تایمز، گروه اول فقط یک ساعت در هفته تمرینات تای چی را انجام می‌دادند. در پایان مطالعات معلوم شد گروهی که تمرینات تای چی را انجام داده بودند از نظر احساسی در وضعیت بهتری قرار داشتند.

بنابراین گزارش، تای چی در واقع نوعی هنر رزمی چینی است که برای بهبود سلامتی، افزایش طول عمر و آرامش روحی انجام می‌شود.

به گفته کارشناسان، این ورزش در رده ورزش‌های رزمی ملایم قرار دارد و باعث می‌شود تا عضلات بدن با انجام تمرینات نرم و ساده، انعطاف‌پذیر و قوی شوند. درست برعکس ورزشهای رزمی سخت که با فشار و شدت تمرین عضلات را تقویت می‌کنند.

 از فواید عمده تای چی می‌توان به تقویت عضلات بدن، انعطاف پذیری و نرم شدن ماهیچه‌ها و زردپی‌ها، تمرکز و آرامش فکری، تقویت روحی و عصبی اشاره کرد.

مطالعات نشان می‌دهد که تای چی برای درمان بیماری‌های شدید، مزمن و حتی مشکلات ژنتیکی مفید و موثر است. برای مثال با تمرین تای چی می‌توان امراض قلبی را درمان و یا از بروز آنها جلوگیری کرد. همچنین این ورزش می‌تواند استرس را که عامل بسیاری از بیماری‌ها است، از بین ببرد.

تمرینات تنفسی این ورزش همچنین می‌تواند به سالم ماندن ریه و بهبود جریان گردش خون در بدن نیز کمک کند. آهستگی در تمرینات تای چی نیز باعث می‌شود تا تمرکز فکری فرد افزایش پیدا کند و این توانایی به کنترل دستگاه عصبی فرد در شرایط بحرانی و فشارهای عصبی بسیار کمک می‌کند.

مشروح این ارزیابی‌ در مجله انجمن پزشکی آمریکا تحت عنوان آرشیو طب داخلی به چاپ رسیده است.
منبع :Isna.ir

استفاده صحیح از تردمیل

تردمیل یکی از محبوبترین تجهیزاتی است که در باشگاههای ورزشی وجود دارد. استفاده از این وسیله کار مشکلی نیست اما بسیاری از....

چگونه باید از تردمیل استفاده کرد؟

تردمیل یکی از محبوبترین تجهیزاتی است که در باشگاههای ورزشی وجود دارد. استفاده از این وسیله کار مشکلی نیست اما بسیاری از افراد از این وسیله به درستی استفاده نمی‌کنند.

یاد گرفتن طریقه‌ی صحیح استفاده از تردمیل می‌تواند اثرات مفیدی داشته باشد و امنیت شما را در هنگام ورزش با این وسیله افزایش دهد.

انجام این کار مشکل نیست و تنها به 10- 5  دقیقه زمان نیاز دارد.

 1- با چگونگی کنترل تردمیل آشنا شوید:

قبل از اینکه تردمیل را روشن کنید دستورالعملهای اصلی دستگاه را از مربی سالن سوال کنید و یا آنها را از روی کاتالوگ بخوانید. بیشتر تردمیلها مثل هم کار می‌کنند و شامل این موارد هستند: کارکرد دستی یا اتوماتیک،  دکمه‌ی شروع و پایان،  تعیین سرعت و شیب و میزان وزن بدن.

 2- ایمنی دستگاه را بررسی کنید:

دکمه‌ی خاموش کننده‌ی فوری دستگاه را پیدا کنید. معمولا یک دکمه‌ی بزرگ و قرمز رنگ را که در وسط دستگاه قرار می‌گیرد به این کار اختصاص می‌دهند.

 3- در مورد سرعت مناسب اطمینان حاصل کنید:

قبل از اینکه ناگهان بر روی تردمیل در حال حرکت بروید، در حالیکه دستگاه خاموش است در کنار تردمیل بایستید،  برنامه‌ی کنترل دستی را فعال کنید و برای شروع سرعت تسمه را به  5- 3 کیلومتر در ساعت برسانید.

 4- آهسته شروع کنید:

برای راه رفتن بر روی ترد میل ناگهانی اقدام به این کار نکنید. بهتر است که ابتدا در کناره‌ی دستگاه و نزدیک دستگیره‌ها باشید. دستگیره‌ها را بگیرید و به آرامی‌همراه با حرکت دستگاه گام بردارید. تا هنگامی‌که احساس راحتی نمی‌کنید به این کار ادامه دهید. وقتی به این شرایط عادت کردید می‌توانید به قسمت میانی تسمه رفته و دستگیره را رها کنید.

 5- با قدم زدن شروع کنید:

با سرعت کم در حدود 3 کیلومتر در ساعت شروع کنید. سر را بالا نگه دارید و به مرکز تسمه توجه کنید. در قسمت میانی نوار متحرک بمانید و از جلو رفتن و یا عقب رفتن زیاد خودداری کنید.

 6- گام مناسب خود را پیدا کنید:

سرعتی که برای پاهای شما مناسب است را پیدا کنید. قبل از اینکه سرعت را افزایش دهید برای مدتی، با قدم زدن بدن را گرم کنید.

 7- یک برنامه انتخاب کنید:

اگر یکی از برنامه‌های دستگاه را انتخاب کنید دستگاه مراحل گرم کردن، ورزش و سرد کردن بدن را به طور خود کار اجرا خواهد کرد. برای افرادی که تازه با ترد میل کار می‌کنند این روش مناسبتر و راحتتر است.

 8- قدم زدن،  دویدن آهسته (جاگینگ) و دویدن را امتحان کنید:

هنگامی‌که توانستید به راحتی راه بروید شروع به دویدن آهسته کنید و پس از آن با سرعت بیشتری بدوید. این کار به مقداری تمرین نیاز دارد. روشن شدن و خاموش شدن دستگاه ممکن است موجب احساس سرگیجه شود. بهتر است مراقب ایجاد شدن چنین احساسی باشید.

 9- وقتی که احساس راحتی کردید دستگیره را رها کنید:

یکی از بزرگترین مشکلات استفاده کنندگان تردمیل این است که هنگام دویدن یا راه رفتن دستگیره‌ها را نگه‌می‌دارند. گرفتن دستگیره‌ها مشکلات زیادی را برای ورزشکار ایجاد می‌کند.

  برخی از این مشکلات شامل این موارد هستند:

* موجب کاهش شدت ورزش می‌شود در نتیجه کالری کمتری سوزانده می‌شود و منافع ورزش هوازی کاهش می‌یابد.

*  حالت و وضعیت طبیعی بدن را به هم می‌ریزد.

*  خطر کشیدگی عضلات را افزایش می‌دهد.

*  هماهنگی و تعادل را کاهش می‌دهد.

*  حس پروپریوسپتیو را کاهش می‌دهد. این حس، توانایی احساس موقعیت بدن و تثبیت آن در فضای اطراف است.

 10- استفاده از سطح شیب دار:

شما می‌توانید شیب دستگاه را افزایش دهید به این طریق بدون اینکه سرعت گامهای خود را افزایش دهید ورزش بیشتری می‌کنید. اما باید توجه داشته باشید که دستگیره‌ها را نگه ندارید. گرفتن از دستگیره‌ها هنگامی‌که دستگاه شیب دار است، موجب می‌شود که آسیب بیشتری به وضعیت طبیعی بدن وارد شود. هنگامی‌ که در سطح شیب‌دار راه می‌رویم به طور طبیعی مقدار کمی‌رو به جلو خم می‌شویم. گرفتن دستگیره‌ها در سطح شیب دار موجب می‌شود به بدن شما در جهت عقب نیرو وارد شود.

 11- متوقف کردن تردمیل:

چند راه برای متوقف ساختن تردمیل وجود دارد.

*  کاهش دادن تدریجی سرعت با استفاده از صفحه کنترل.

*  فشردن دکمه‌ی بزرگ و قرمز رنگ که سرعت را سریعاً کاهش می‌دهد.

*  به آرامی‌به کنار نوار متحرک بروید و دستگاه را خاموش کنید.

دو روش اول برای افراد مبتدی که از ترد میل استفاده می‌کنند توصیه می‌شود. روش آخر به مقداری تعادل و تمرین نیاز دارد.

منبع :www.seemorgh.com  

بدنسازی با توپهای بزرگ

ورزش با توپ ، به تقویت عضلات درونی تر کمک می کند. این عضلات در قسمتهایی از بدن قرار گرفته اند که دسترسی به آنها مشکل است......

ورزش با توپ ، به تقویت عضلات درونی تر کمک می کند. این عضلات در قسمتهایی از بدن قرار گرفته اند که دسترسی به آنها مشکل است مانند عضله ی عرضی شکم و یا عضلاتی که بین مهره ها وجود دارند. به علاوه این ورزشها باعث تکامل حس توازن ، تعادل و تطابق کلی بدن می شوند.

برای انجام برخی از حرکات با توپ ، به تجربه نیاز دارید و لازم است که قبلا تجربه ی ورزش به این روش را داشته باشید. اما برای شروع چه باید کرد؟

اگر تا کنون به این روش ورزش نکرده اید می توانید از این نکات استفاده کنید:

وقتی برای اولین بار می خواهید با توپ ورزش کنید، به دیوار تکیه کنید و یا توپ را به یک سطح محکم تکیه دهید تا پایداری و ثبات شما بیشتر شود.

 می توانید 1 تا 3 ست 10 تا 16 تایی برای هر ورزش در نظر بگیرید. قبل از اینکه تعداد ستها یا تعداد تمرینها را افزایش دهید ،‌ مهارت خود را بیشتر کنید و تمرینها را بهتر انجام دهید. 

از انجام هرگونه حرکتی که موجب ایجاد درد شود و یا هر حرکتی که نحوه ی انجام آن را به درستی نمی دانید ، اجتناب کنید.

 اگر سابقه ی آسیب دیدگی دارید و یا شرایط و مشکلات جسمی خاصی دارید، قبل از انجام ورزش با پزشک خود مشورت کنید.

 کشش پشت:             

روی توپ به نحوی دراز بکشید که شکم و لگن شما روی توپ قرار بگیرد ، نوک پنجه ها روی زمین باشد ، زانوها را می توانید مستقیم نگه دارید و یا آنها را خم کنید. دستها را می توانید پشت سر و یا پشت کمر نگه دارید. به آرامی روی توپ کمی رو به جلو بغلتید و خم شوید. سپس سینه و شانه ها را را بالا بیاورید تا بدن در خط مستقیم قرار گیرد. به این طریق عضلات پشت کشیده می شوند. مطمئن شوید که سر ، گردن ، شانه ها و پشت در یک خط مستقیم قرار داشته باشند. عضلات شکم را داخل ببرید. مراقب باشید که کمرتان به عقب خم نشود.

حفظ تعادل:
توپ را زیر عضلات شکم و لگن قرار دهید. دستها را روی زمین قرار دهید و پاها بدون ارتباط با زمین و مستقیم باشند. این حالت را به مدت 30-20 ثانیه حفظ کنید. بدن را در حالت مستقیم نگه دارید. عضلات شکم را به داخل بدهید. تعادل خود را حفظ کنید. به آرامی دست راست خود را بالا ببرید. مراقب باشید که روی توپ نغلطید و هیچکدام از اعضای بدنتان از حالت مستقیم خارج نشود. تعادل خود را چند ثانیه حفظ کنید و سپس دست دیگر را بالا ببرید. این تمرین بسیار مشکل تر از چیزی است که به نظر می آید.

بلند کردن لگن:       

با سر ، گردن و شانه ها روی توپ دراز بکشید. زانوها را خم کنید تا بدن شما در حالتی مانند یک میز قرار بگیرد. سپس با غلطیدن کمی روی توپ ، لگن را به زمین نزدیک کنید.  برای بالا بردن لگن ، عضلات کفل را منقبض کنید. برای پایین آمدن وزن خود را بر روی لگن منتقل کنید و مراقب باشید که فشار را به پاشنه ها وارد کنید نه پنجه ها.

کشش لگن:        

روی زمین دراز بکشید و پاشنه ها را روی توپ بگذارید عضلات شکم را سفت کنید. عضلات کفل را منقبض کنید و به آرامی لگن را از روی زمین بلند کنید تا حدی که بدن در خط مستقیم قرار کیرد. چند ثانیه این حالت را حفظ کنید و سپس لگن را پایین بیاورید. برای فشار بیشتر می توانید با بالا بردن لگن یک پاشنه را نیز از توپ جدا کنید و یک پا را بالا ببرید. می توانید این کار را برای پای دیگر نیز تکرار کنید.

غلطیدن برای عضلات شکمی:       

روی زانو بایستید. انگشتان خود را به صورت موازی و در مقابل خود روی توپ قرار دهید. عضلات شکم را سفت کنید و به داخل ،‌ به طرف ستون مهره ها بکشید. عضلات تنه را سفت کنید. تا حدی که می توانید روی توپ به جلو بغلطید. مراقب باشید که کمرتان قوس برندارد و یا تحت کشش قرار نگیرد. برای برگشتن به حالت اول آرنجها را به توپ فشار دهید و عضلات شکم را سفت کنید تا به عقب برگردید. اگر در کمر و ستون مهره ها مشکلاتی دارید از انجام این حرکت خودداری کنید.

غلطیدن روی توپ:         

با شانه ها و پشت تنه روی توپ دراز بکشید و حالتی شبیه به میز ایجاد کنید. بازوها را مستقیم در مقابل سینه نگه دارید. کف دستها را به هم بچسبانید. از لگن تا زانو بدن را در خط مستقیم نگه دارید. عضلات کفل و عضلات شکم را منقبض کنید. به آرامی به سمت چپ بغلطید به نحوی که دستها به موازات زمین قرار بگیرند. سپس به حالت اول برگردید و این تمرین را برای سمت دیگر نیز تکرار کنید. مراقب باشید که هیچکدام از اعضای بدن پایین نیفتد همچنین دامنه ی حرکتتان کم باشد و زیاد نغلطید اما عضلات شکم را به خوبی به کار بگیرید.

چرخاندن توپ:

توپ را مطابق شکل بین مج پاهایتان نگه دارید. بدن را در خط مستقیم نگه دارید و عضلات شکم را منقبض کنید. لگن و بدن در خط مستقیم قرار داشته باشند و دستها را طوری روی زمین نگه دارید که درست در مقابل و در زیر شانه ها باشند. به آرامی توپ را کمی به راست و سپس به چپ بچرخانید. مراقب باشید که از وسط خم نشوید و کمرتان قوس برندارد.

 

منبع :www.seemorgh.com