چه بیماری نیاز به بازسازی رباط صلیبی دارد

در یک مطالعه که در بیمارستان جراحی های خاص در نیویورک انجام شده است نشان داده شده که شکل زانو متغیر مهمی است تا پزشک بر اساس آن تصمیم بگیرد آیا بیمارش میتواند بدنبال آسیب رباط صلیبی قدامی تحت عمل جراحی بازسازی قرار بگیرد یا خیر مطالعات قبلی نشان داده بود که شکل مفصل زانو که در هر فرد متفاوت با دیگری است میتواند در بعضی افراد زمینه را برای آسیب دیدن رباط صلیبی قدامی فراهم کند. این پدیده بخصوص در ورزشکاران صادق است. مطالعه اخیر یک قدم فراتر رفته و نشان میدهد که حتی نتیجه عمل جراحی بازسازی رباط صدمه دیده هم تا حد زیادی به شکل آناتومیک مفصل زانو وابسته است. آسیب رباط صلیبی قدامی یکی از صدمات شایع زانو است که هر ساله در تعداد زیادی از افراد و بخصوص در ورزشکاران ایجاد شده و فشار مالی زیادی را بر دوش سیستم بهداشتی کشورها وارد میکند. آسیب رباط صلیبی در صورت عدم درمان میتواند موجب خراب شدن منیسک و پس از مدتی شروع آرتروز و ساییدگی مفصل زانو شود. با انجام بازسازی رباط میتوان تا حدود زیادی جلوی پیدایش این عوارض را گرفت. البته همه بیماران مبتلا به این آسیب نیاز به جراحی ندارند. بعضی بیماران حتی با وجود پارگی رباط، مفصل زانوی نسبتا پایداری دارند. در این افراد آسیب رباط صلیبی موجب بروز عارضه نمیشود. در مطالعه ای که ذکر شد محققین 9 زانو را از جسد افراد متوفی گرفته و آنها را به ماشین هایی متصل کردند. این ماشین ها زانوها را درست مانند وقتی انسان راه میرود خم و راست کرده و نیروهایی را که براثر وزن فرد به زانو وارد میشود هم بر زانو وارد میکردند. سپس با کارگذاشتن سنسورهایی بر روی نقاط مختلف سطوح مفصل زانو نیروهایی را که در حین راه رفتن و حرکات مختلف مفصل زانو بر این سطوح وارد میشود اندازه گیری کردند. این اندازه گیری ها در دو مرحله انجام شد. در یک مرحله زانو سالم بود و سپس در مرحله بعد رباط صلیبی قدامی زانو پاره شده و اندازه گیری ها مجددا صورت گرفت. اندازه گیری ها نشان داد که نیروهای وارده به سطح مفصلی قبل و بعد از پاره شدن رباط صلیبی قدامی با هم متفاوت است. به بعضی نقاط مفصل قبل از پارگی رباط نیروها و فشارهای کمتری وارد میشد که بعد از پارگی این نیروها بیشتر میشدند و در بعضی دیگر از نقاط هم این رویه برعکس بود. با این حال این تغییرات در زانوهای مختلف متفاوت بود. تنها تغییر ثایت این بود که بعد از پارگی، فشار به سطح خلفی پلاتوی تیبیا ( پلاتوی تیبا سطح فوقانی استخوان تیبیا یا درشت نی است که با سطح پایینی استخوان ران مفصل میشود) در همه نمونه ها افزایش پیدا کرد. با این حال فشار به سطح جلویی یا قدامی پلاتوی تیبیا در بعضی زانوها بیشتر و در بعضی دیگر کمتر شد. بطور مثال در کسانی که پلاتوی تیبیای آنها گودی بیشتری داشت مفصل زانو پایدارتر بود و بعد از پاره شدن رباط صلیبی قدامی فشار وارده به قسمت قدامی سطح مفصلی افزایش پیدا نکرد. شیب پلاتوی تیبیا هم متغیر تاثیرگذار دیگر بود. در کسانی که این شیب زیاد بود بعد از پارگی نیروهای بیشتری به مفصل وارد میشدند. این مطالعه نشان میدهد که پزشک ها میتوانند با رادیوگرافی از مفصل زانو و بررسی شکل آن مشخص کنند که در کدام دسته از بیماران آسیب رباط صلیبی قدامی میتواند موجب افزایش فشارهای وارده به سطح غضروفی مفصل و در نتیجه خراب شدن زود هنگام آن شود. این دسته از بیماران نیاز بیشتری به درمان زود هنگام آسیب دارند. منبع : ایران ارتوپدی

تزریق کورتون برای درمان کمردرد ممکن است احتمال شکستگی ستون مهره را افزایش دهد

اکثر بالغین با افزایش سن دچار کمردرد میشوند و بسته به علت بوجود آورنده آن انواع درمان های طبی و یا جراحی برای آن ها انجام میشود. یکی از این درمان ها تزریق کورتون در ستون مهره در ناحیه فضای اپی دورال است (فضای اپی دورال فضای مجازی است که بین سخت شامه یا دورا و کانال استخوانی مهره وجود دارد و سخت شامه یا دورا پرده بافتی است که در اطراف نخاع قرار گرفته است). مطالعه ای که در مجله جراحی استخوان و مفاصل امریکا به چاپ رسیده نشان داده است که این تزریقات میتواند موجب ترد و شکننده شدن استخوان های ستون فقرات شده و بدنبال آن احتمال شکستگی مهره ها در بیماران افزایش میابد و پزشکان باید در استفاده از این روش احتیاط بیشتری کرده و در افرادی که دچار پوکی استخوان هستند تا حد امکان از مصرف آن اجتناب کنند. خانم های مسن، کسانی که قبلا شکستگی مهره داشته اند، کسانی که سیگار میکشند و افراد لاغر بیشتر در معرض این خطر هستند. محققین در این مطالعه حدود 50 هزار بیمار مبتلا به کمردرد را بررسی کردند که برای حدود 3500 نفر از آنها تزریق اپی دورال کورتون در ستون مهره انجام شده بود. سپس 3000 نفر از این بیماران را با همین تعداد که برای آنها تزریقی انجام نشده بود مقایسه شدند. بیماران مقایسه شده از نظر سن، جنس، نژاد و مصرف کورتیکوستروئید مشابه هم بودند. مطالعه نشان داد که در گروه تزریق شده احتمال شکستگی مهره افزایش پیدا کرده بود. بطور متوسط هر تزریق در ستون فقرات احتمال شکستگی مهره را 21 درصد افزایش داده بود. محققین اظهار میکنند که تزریق کورتون در فضای اپیدورال ستون مهره باید فقط در بیمارانی انجام شود که مطالعات بالینی و تصویربرداری در آنها نشان داده که بر روی یک ریشه عصبی که از نخاع خارج میشود فشار وارد شده است. با این حال در حین استفاده از این دارو باید خطرات احتمالی آن را هم در نظر داشت و در بیمارانی که از پیش پوکی استخوان دارند تا حد امکان از این روش استفاده نشود.

منبع : ایران ارتوپدی

احتمال شکستگی لگن را میتوان با مصرف کاروتنوئید ها کاهش داد

در یک مطالعه نشان داده شده است که ارتباطی بین مصرف کاروتنوئید ها و میزان شکستگی لگن در افراد مسن و لاغر وجود دارد. افراد لاغر با BMI کمتر از 20 احتمال بیشتری نسبت به افراد چاق تر برای شکستگی لگن در ناحیه بالای استخوان ران دارند. BMI یا Body Mass Index معیاری برای اندازه گیری چاقی یا لاغری افراد است. در این مطالعه که در دانشگاه سنگاپور صورت گرفته و نتیجه آن در گردهمایی منطقه ای موسسه بین المللی پوکی استخوان ارائه شده است محققین ارتباط بین آنتی اکسیدان های کاروتنوئید و شکستگی لگن را مورد بررسی قرار داه اند. این مطالعه در بین 63 هزار مرد و زن با سن 45 سال انجام شده است. در این افراد تعداد 1630 شکستگی لگن در ناحیه بالای استخوان ران گزارش شده است. این مطالعه نشان داد که دارا بودن وزن پایین موجب افزایش احتمال شکستگی لگن در افراد میشود. کاروتنوئید مواردی هستند که در بسیاری از میوه ها و سبزیجات وجود دارند. این ماده بخصوص در میوه و سبزیجاتی که رنگ زرد و نارنجی دارند دیده میشوند. کاروتنوئیدها در بدن تبدیل به ویتامین آ میگردند. در این مطالعه دیده شد که در افرادی که مصرف کاروتنوئید بیشتری داشته اند (بخصوص بتا کاروتن) میزان شکستگی لگن کمتر بوده است. این اثر محافظتی بخصوص در مردان لاغر بیشتر بوده است. در این مطالعه ارتباطی بین شکستگی لگن و مصرف کاروتنوئید ها در زنان یافت نشد. هنوز مشخص نیست که آیا مصرف کاروتنوئید ها بصورت مصنوعی و مکمل غذایی میتواند موجب کاهش احتمال خطر شکستگی لگن شود یا خیر ولی فعلا به مردم توصیه میکنند دریافتی کاروتنوئید بدن خود را با مصرف میوه ها و سبزیجات بالا ببرند. منبع : ایران ارتوپدی

مصرف زیاد قرص کلسیم در مردان میتواند موجب افزایش ریسک مرگ و میر بدنبال بیماری های قلبی عروقی شود

در مردانی که مکمل های دارویی حاوی مقادیر زیاد کلسیم را مصرف میکنند احتمال مرگ و میر بدنبال مشکلات قلبی و عروقی بیشتر میشود. این نتیجه تحقیقاتی است که در مرکز تحقیقات سرطان در بتسدا انجام شده و در مجله طب داخلی امریکا JAMA Internal Medicine به چاپ رسیده است. امروزه بسیاری از مردم بخصوص افراد مسن از مکمل های دارویی حاوی کلسیم به منظور مقابله با پوکی استخوان استفاده میکنند. با این حال تاثیر مصرف آن بر روی کل بدن قابل بحث است. در این تحققیق تعداد 388 هزار فرد با سن بین 71-50 سال را در مدت 12 سال مورد بررسی قرار گرفتند. در این مدت 3874 مورد مرگ در زنان و 7904 مورد مرگ در مردان بر اثر سکته قلبی گزارش شد. در گروه مورد مطالعه 51 درصد مردان و 50 درصد زنان بطور مرتب از مکمل های دارویی کلسیم استفاده میکرده اند. مطالعه نشان داد که در مردانی که روزانه بیش از یک گرم مکمل حاوی کلسیم مصرف کرده اند احتمال مرگ ناشی از سکته قلبی 20 درصد بیشتر شده است. در این گروه از افراد احتمال بیماری های قلبی عروقی 19 درصد و احتمال سکته مغزی هم 14 درصد افزایش یافته بود. مطالعه نشان داد که مصرف داروهای حاوی کلسیم احتمال مرگ ناشی از سکته قلبی در زنان را افزایش نمیدهد. همچنین مصرف کلسیم بصورت طبیعی هم این احتمال مرگ و میر را زیاد نمیکند. این افزایش احتمال فقط در مورد مردان و آنهم در مصرف داروها و مکمل های غذایی حاوی کلسیم است. البته این تنها مطالعه ای نیست که تاکنون در این مورد انجام شده است. در مجله قلب Heart هم در مقاله ای ذکر شده که در آن با بررسی 24 هزار فرد به این نتیجه رسیده اند که مصرف داروهای حاوی کلسیم احتمال سکته قلبی را افزایش میدهد. محققین نیوزیلندی هم در مقاله ای که در سال 2011 در مجله طب داخلی انگلستان (BMJ (British Medical Journal) (April 2011 issue به چاپ رسیده است ذکر کرده اند که مصرف این مکمل ها در زنان مسن هم میتواند احتمال سکته قلبی را افزایش دهد. محققین توصیه میکنند بهتر است مردم در مصرف داروها و مکمل های غذایی حاوی کلسیم احتیاط بیشتری کنند و سعی کنند کلسیم مورد نیاز بدن خود را بیشتر از طریق غداهای حاوی آن بخصوص لبنیات تامین نمایند.

منبع : ایران ارتوپدی

کاهش وزن می تواند از آرتروز و ساییدگی مفصل پیشگیری کرده و حتی علائم آن را کاهش دهد

کاهش وزن نه تنها میتواند مانع از بروز ساییدگی مفصل و آرتروز شود بلکه تا حد زیادی مستواند علائم ناشی از آن را از بین ببرد. این نتیجه مطالعه ای است که در مجله انجمن ارتوپدی امریکا به چاپ رسیده است. بر طبق این مقاله چاقی میتواند موجب شروع تغییرات بیوشیمیایی و التهابی شود که در نهایت منجر به ساییدگی مفصل میگردد. نتیجه ساییدگی آن درد و محدودیت حرکتی است که بدنبال آن ایجاد میشود. به جرات میتوان گفت که در صورت حذف چاقی از جامعه نیمی از موارد ساییدگی زانو ایجاد نخواهند شد. در این مقاله همچنین ذکر شده است که وزن زیاد موجب وارد آمدن فشار زیاد به سطوح مفصلی شده و این فشار میتواند موجب ساییده شده و تخریب غضروف مفصل شود بافت چربی سفید White adipose tissue یک منبع قوی برای ترشح مواد شیمیایی است که موجب التهاب بافتی میشوند. این بافت در افراد چاق زیاد میشود. پس انتظار میرود در افراد چاق التهاب بیشتری در مفاصل ایجاد شده و در نهایت این التهاب موجب تخریب مفصل شود چاقی به خودی خود عاملی است که احتمال بروز درد تاندونی را در افراد افزایش میدهد چاقی میتواند موجب افزایش فشار خون و افزایش احتمال بروز دیابت شود. این دو عامل به همراه آرتروز کیفیت زندگی فرد را کاهش میدهند. فشار خون و دیابت هر دو از عواملی هستند که میتوانند موجب کاهش تمایل فرد به انجام فعالیت های بدنی و ورزشی شود و این کاهش فعالیت، چاقی را تشدید میکند کاهش وزن در افراد چاق میتواند تا حدود زیادی درد مفصلی آنها را کاهش داده و موجب شود تا فرد بتواند فعالیت های روزانه خود را بهتر انجام دهد

منبع : ایران ارتوپدی