ورزش چشم

مانند تمام اعضای بدن که تحرک دارند ،چشم‌هایتان هم باید ورزش کنند تا از تنبلی آنها جلوگیری به عمل آید.

 پوست اطراف چشم نازک‌ترین و شکننده ‌ترین پوست در تمام سطح بدن است و با توجه به این که هنگام صحبت‌کردن با دیگران،چشم‌ها کانون توجه محسوب می‌شوند،چین و چروک‌های اطراف آن به‌عنوان بزرگ ‌ترین علت پیری چهره شناخته شده‌اند.

کیست‌های زیر چشمی نیز صدمه زیادی به چهره فرد وارد می‌کند و باعث ایجاد قیافه‌ای آشفته و پریشان می‌شود.
ورزش‌های مخصوص چشم می‌تواند کمک زیادی به چشم‌های پف‌آلود کند.افتادگی پلک‌ها نیز با تمرین‌های مؤثر و ورزش‌های ضد پیری چشم،تا حد زیادی برطرف می‌شود.

 

تمرین شماره 1
دو طرف سر خود را - در قسمت گیجگاه – به آرامی با دو انگشت فشار دهید تا عضلات آن کشیده شوند و در همین حال،مرتبا چشم‌ها را باز و بسته کنید.این کار را 5 بار تکرار کنید.

 

تمرین شماره 2
در حالی‌که چشم‌هایتان بسته و آرام است،به صورت قائم بنشینید.همان‌طور که پلک چشم‌ها در تمام طول مدت ورزش بسته است،اول به پایین نگاه کرده و بعد تا جایی که ممکن است به بالا نگاه کنید.این حرکت را 10 بار انجام دهید.

 

تمرین شماره 3
با چشم‌های بسته و آرام،راست بنشینید.همان‌طور که چشم‌ها را در تمام طول تمرین بسته نگه داشته‌اید،ابروها را تا جایی که می‌توانید،بالا ببرید و پلک چشم‌ها را تا حد ممکن به سمت پایین بکشید.در همین حالت بمانید و تا 5 بشمارید.استراحت کنید و این ورزش را5 بار تکرار کنید.

تمرین شماره 4
با چشم‌های باز و آرام،به صورت راست بنشینید.پلک بالای چشم‌ها را تا نیمه ببندید و در همین حال، ابروهایتان را به سمت بالا ببرید.بعد چشم‌ها را کاملا باز کنید تا سفیدی چشم‌ها در قسمت بالایی عنبیه دیده شود.
تمرین شماره 5

مثل سه حرکت قبلی،راست بنشینید و در حالی‌که چشم‌هایتان باز است،سرتان را صاف نگه دارید. همان‌طور که سرتان را مستقیم نگه داشته‌اید،اول به بالا و بعد به پایین نگاه کنید.این حرکت را 10بار تکرار کنید.حالا بدن و سرتان را در حالت قبلی حفظ کنید و این بار،به چپ و راست نگاه کنید.این حرکت را نیز 10 بار انجام دهید.

منبع:tebyan.net

 

بهترین ورزش برای بیماران قلبی

نتایج ارزیابی‌های بیشتر متخصصان بهداشت عمومی تایید می‌کند که این ورزش برای بیماران قلبی مفید است.

تای چی برای بیماران قلبی مفید است

 

 نتایج ارزیابی‌های بیشتر متخصصان بهداشت عمومی تایید می‌کند که ورزش رزمی تای چی برای بیماران قلبی مفید است.

 متخصصان مرکز پزشکی هاروارد در بررسی‌های اخیر خود دریافته‌اند بیمارانی که سابقه حمله قلبی داشته‌اند در صورتی که تمرینات تای چی را که یک ورزش سنتی چینی است، انجام دهند کیفیت زندگی آنها بهبود پیدا می‌کند.

این متخصصان روی سلامت 100 بیمار قلبی مطالعه کردند که نیمی از آنها در کلاس تمرینات تای چی و نیمی دیگر در کلاس مراقبت‌های قلبی ثبت نام کرده بودند.

به گزارش روزنامه ساندی تایمز، گروه اول فقط یک ساعت در هفته تمرینات تای چی را انجام می‌دادند. در پایان مطالعات معلوم شد گروهی که تمرینات تای چی را انجام داده بودند از نظر احساسی در وضعیت بهتری قرار داشتند.

بنابراین گزارش، تای چی در واقع نوعی هنر رزمی چینی است که برای بهبود سلامتی، افزایش طول عمر و آرامش روحی انجام می‌شود.

به گفته کارشناسان، این ورزش در رده ورزش‌های رزمی ملایم قرار دارد و باعث می‌شود تا عضلات بدن با انجام تمرینات نرم و ساده، انعطاف‌پذیر و قوی شوند. درست برعکس ورزشهای رزمی سخت که با فشار و شدت تمرین عضلات را تقویت می‌کنند.

 از فواید عمده تای چی می‌توان به تقویت عضلات بدن، انعطاف پذیری و نرم شدن ماهیچه‌ها و زردپی‌ها، تمرکز و آرامش فکری، تقویت روحی و عصبی اشاره کرد.

مطالعات نشان می‌دهد که تای چی برای درمان بیماری‌های شدید، مزمن و حتی مشکلات ژنتیکی مفید و موثر است. برای مثال با تمرین تای چی می‌توان امراض قلبی را درمان و یا از بروز آنها جلوگیری کرد. همچنین این ورزش می‌تواند استرس را که عامل بسیاری از بیماری‌ها است، از بین ببرد.

تمرینات تنفسی این ورزش همچنین می‌تواند به سالم ماندن ریه و بهبود جریان گردش خون در بدن نیز کمک کند. آهستگی در تمرینات تای چی نیز باعث می‌شود تا تمرکز فکری فرد افزایش پیدا کند و این توانایی به کنترل دستگاه عصبی فرد در شرایط بحرانی و فشارهای عصبی بسیار کمک می‌کند.

مشروح این ارزیابی‌ در مجله انجمن پزشکی آمریکا تحت عنوان آرشیو طب داخلی به چاپ رسیده است.
منبع :Isna.ir

بهترین ورزش برای هموفیلی ها

آیا می دانید مناسب ترین ورزش برای این افراد چه ورزشی است؟

شنا بهترین ورزش برای هموفیلی ها است
 متخصص خون و هماتولوژی گفت: ورزش شنا با تقویت عضلات بدن، استحکام رگ ها و تحمیل نکردن فشار بر عضلات، مناسب ترین فعالیت بدنی برای بیماران هموفیلی محسوب می شود.متخصص خون و هماتولوژی در گفت و گو با ایرنا افزود: تاچندی پیش به علت نبود روش های موثر درمانی، بیماران هموفیلی از هر گونه فعالیت بدنی منع می شدند اما امروزه با بررسی های انجام گرفته، ورزش های سبک و هوازی، امری ضروری برای رسیدن به نشاط روحی و جسمی محسوب می شود.

دکتر مسعود وکیلی افزود: با شروع فصل گرما و برنامه ریزی به منظور پر کردن اوقات فراغت شاگردان، انتخاب رشته ورزشی مناسب، از دغدغه های والدین کودکان هموفیلی محسوب می شود.
به گفته متخصصان، هموفیلی یک اختلال خونریزی دهنده ارثی است، فرد مبتلا به این بیماری به علت سطح پایین یا عدم وجود پروتئین هایی به نام فاکتورهای انعقادی، قادر به متوقف کردن روند خونریزی نیست.
هموفیلی در حقیقت یک نوع بیماری است که از لخته شدن خون جلوگیری می کند، به همین دلیل خونریزی در افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، دیرتر از افراد سالم بند می آید.
دردناک‌ و متورم‌ شدن‌ مفاصل‌ یا تورم‌ در پا یا دست‌ و به ویژه زانو یا آرنج، خون مردگی ‌های‌ مکرر خونریزی‌ زیاد از بریدگی‌ های‌ مختصر، خونریزی‌ خود به‌ خودی‌ از بینی‌ و وجود خون‌ در ادرار از نشانه های بیماری هموفیلی است.
پزشکان می گویند، این‌ بیماری‌ در حال‌ حاضر غیرقابل‌ معالجه‌ است‌ و البته مرگبار نیست‌.چنانچه افراد بتوانند‌ خونریزی‌ را کنترل‌ کنند، می ‌توانند‌ انتظار عمری‌ نزدیک‌ به‌ عمر طبیعی‌ را داشته باشند‌.

منبع : salamatnews.com

 

استفاده صحیح از تردمیل

تردمیل یکی از محبوبترین تجهیزاتی است که در باشگاههای ورزشی وجود دارد. استفاده از این وسیله کار مشکلی نیست اما بسیاری از....

چگونه باید از تردمیل استفاده کرد؟

تردمیل یکی از محبوبترین تجهیزاتی است که در باشگاههای ورزشی وجود دارد. استفاده از این وسیله کار مشکلی نیست اما بسیاری از افراد از این وسیله به درستی استفاده نمی‌کنند.

یاد گرفتن طریقه‌ی صحیح استفاده از تردمیل می‌تواند اثرات مفیدی داشته باشد و امنیت شما را در هنگام ورزش با این وسیله افزایش دهد.

انجام این کار مشکل نیست و تنها به 10- 5  دقیقه زمان نیاز دارد.

 1- با چگونگی کنترل تردمیل آشنا شوید:

قبل از اینکه تردمیل را روشن کنید دستورالعملهای اصلی دستگاه را از مربی سالن سوال کنید و یا آنها را از روی کاتالوگ بخوانید. بیشتر تردمیلها مثل هم کار می‌کنند و شامل این موارد هستند: کارکرد دستی یا اتوماتیک،  دکمه‌ی شروع و پایان،  تعیین سرعت و شیب و میزان وزن بدن.

 2- ایمنی دستگاه را بررسی کنید:

دکمه‌ی خاموش کننده‌ی فوری دستگاه را پیدا کنید. معمولا یک دکمه‌ی بزرگ و قرمز رنگ را که در وسط دستگاه قرار می‌گیرد به این کار اختصاص می‌دهند.

 3- در مورد سرعت مناسب اطمینان حاصل کنید:

قبل از اینکه ناگهان بر روی تردمیل در حال حرکت بروید، در حالیکه دستگاه خاموش است در کنار تردمیل بایستید،  برنامه‌ی کنترل دستی را فعال کنید و برای شروع سرعت تسمه را به  5- 3 کیلومتر در ساعت برسانید.

 4- آهسته شروع کنید:

برای راه رفتن بر روی ترد میل ناگهانی اقدام به این کار نکنید. بهتر است که ابتدا در کناره‌ی دستگاه و نزدیک دستگیره‌ها باشید. دستگیره‌ها را بگیرید و به آرامی‌همراه با حرکت دستگاه گام بردارید. تا هنگامی‌که احساس راحتی نمی‌کنید به این کار ادامه دهید. وقتی به این شرایط عادت کردید می‌توانید به قسمت میانی تسمه رفته و دستگیره را رها کنید.

 5- با قدم زدن شروع کنید:

با سرعت کم در حدود 3 کیلومتر در ساعت شروع کنید. سر را بالا نگه دارید و به مرکز تسمه توجه کنید. در قسمت میانی نوار متحرک بمانید و از جلو رفتن و یا عقب رفتن زیاد خودداری کنید.

 6- گام مناسب خود را پیدا کنید:

سرعتی که برای پاهای شما مناسب است را پیدا کنید. قبل از اینکه سرعت را افزایش دهید برای مدتی، با قدم زدن بدن را گرم کنید.

 7- یک برنامه انتخاب کنید:

اگر یکی از برنامه‌های دستگاه را انتخاب کنید دستگاه مراحل گرم کردن، ورزش و سرد کردن بدن را به طور خود کار اجرا خواهد کرد. برای افرادی که تازه با ترد میل کار می‌کنند این روش مناسبتر و راحتتر است.

 8- قدم زدن،  دویدن آهسته (جاگینگ) و دویدن را امتحان کنید:

هنگامی‌که توانستید به راحتی راه بروید شروع به دویدن آهسته کنید و پس از آن با سرعت بیشتری بدوید. این کار به مقداری تمرین نیاز دارد. روشن شدن و خاموش شدن دستگاه ممکن است موجب احساس سرگیجه شود. بهتر است مراقب ایجاد شدن چنین احساسی باشید.

 9- وقتی که احساس راحتی کردید دستگیره را رها کنید:

یکی از بزرگترین مشکلات استفاده کنندگان تردمیل این است که هنگام دویدن یا راه رفتن دستگیره‌ها را نگه‌می‌دارند. گرفتن دستگیره‌ها مشکلات زیادی را برای ورزشکار ایجاد می‌کند.

  برخی از این مشکلات شامل این موارد هستند:

* موجب کاهش شدت ورزش می‌شود در نتیجه کالری کمتری سوزانده می‌شود و منافع ورزش هوازی کاهش می‌یابد.

*  حالت و وضعیت طبیعی بدن را به هم می‌ریزد.

*  خطر کشیدگی عضلات را افزایش می‌دهد.

*  هماهنگی و تعادل را کاهش می‌دهد.

*  حس پروپریوسپتیو را کاهش می‌دهد. این حس، توانایی احساس موقعیت بدن و تثبیت آن در فضای اطراف است.

 10- استفاده از سطح شیب دار:

شما می‌توانید شیب دستگاه را افزایش دهید به این طریق بدون اینکه سرعت گامهای خود را افزایش دهید ورزش بیشتری می‌کنید. اما باید توجه داشته باشید که دستگیره‌ها را نگه ندارید. گرفتن از دستگیره‌ها هنگامی‌که دستگاه شیب دار است، موجب می‌شود که آسیب بیشتری به وضعیت طبیعی بدن وارد شود. هنگامی‌ که در سطح شیب‌دار راه می‌رویم به طور طبیعی مقدار کمی‌رو به جلو خم می‌شویم. گرفتن دستگیره‌ها در سطح شیب دار موجب می‌شود به بدن شما در جهت عقب نیرو وارد شود.

 11- متوقف کردن تردمیل:

چند راه برای متوقف ساختن تردمیل وجود دارد.

*  کاهش دادن تدریجی سرعت با استفاده از صفحه کنترل.

*  فشردن دکمه‌ی بزرگ و قرمز رنگ که سرعت را سریعاً کاهش می‌دهد.

*  به آرامی‌به کنار نوار متحرک بروید و دستگاه را خاموش کنید.

دو روش اول برای افراد مبتدی که از ترد میل استفاده می‌کنند توصیه می‌شود. روش آخر به مقداری تعادل و تمرین نیاز دارد.

منبع :www.seemorgh.com  

بدنسازی با توپهای بزرگ

ورزش با توپ ، به تقویت عضلات درونی تر کمک می کند. این عضلات در قسمتهایی از بدن قرار گرفته اند که دسترسی به آنها مشکل است......

ورزش با توپ ، به تقویت عضلات درونی تر کمک می کند. این عضلات در قسمتهایی از بدن قرار گرفته اند که دسترسی به آنها مشکل است مانند عضله ی عرضی شکم و یا عضلاتی که بین مهره ها وجود دارند. به علاوه این ورزشها باعث تکامل حس توازن ، تعادل و تطابق کلی بدن می شوند.

برای انجام برخی از حرکات با توپ ، به تجربه نیاز دارید و لازم است که قبلا تجربه ی ورزش به این روش را داشته باشید. اما برای شروع چه باید کرد؟

اگر تا کنون به این روش ورزش نکرده اید می توانید از این نکات استفاده کنید:

وقتی برای اولین بار می خواهید با توپ ورزش کنید، به دیوار تکیه کنید و یا توپ را به یک سطح محکم تکیه دهید تا پایداری و ثبات شما بیشتر شود.

 می توانید 1 تا 3 ست 10 تا 16 تایی برای هر ورزش در نظر بگیرید. قبل از اینکه تعداد ستها یا تعداد تمرینها را افزایش دهید ،‌ مهارت خود را بیشتر کنید و تمرینها را بهتر انجام دهید. 

از انجام هرگونه حرکتی که موجب ایجاد درد شود و یا هر حرکتی که نحوه ی انجام آن را به درستی نمی دانید ، اجتناب کنید.

 اگر سابقه ی آسیب دیدگی دارید و یا شرایط و مشکلات جسمی خاصی دارید، قبل از انجام ورزش با پزشک خود مشورت کنید.

 کشش پشت:             

روی توپ به نحوی دراز بکشید که شکم و لگن شما روی توپ قرار بگیرد ، نوک پنجه ها روی زمین باشد ، زانوها را می توانید مستقیم نگه دارید و یا آنها را خم کنید. دستها را می توانید پشت سر و یا پشت کمر نگه دارید. به آرامی روی توپ کمی رو به جلو بغلتید و خم شوید. سپس سینه و شانه ها را را بالا بیاورید تا بدن در خط مستقیم قرار گیرد. به این طریق عضلات پشت کشیده می شوند. مطمئن شوید که سر ، گردن ، شانه ها و پشت در یک خط مستقیم قرار داشته باشند. عضلات شکم را داخل ببرید. مراقب باشید که کمرتان به عقب خم نشود.

حفظ تعادل:
توپ را زیر عضلات شکم و لگن قرار دهید. دستها را روی زمین قرار دهید و پاها بدون ارتباط با زمین و مستقیم باشند. این حالت را به مدت 30-20 ثانیه حفظ کنید. بدن را در حالت مستقیم نگه دارید. عضلات شکم را به داخل بدهید. تعادل خود را حفظ کنید. به آرامی دست راست خود را بالا ببرید. مراقب باشید که روی توپ نغلطید و هیچکدام از اعضای بدنتان از حالت مستقیم خارج نشود. تعادل خود را چند ثانیه حفظ کنید و سپس دست دیگر را بالا ببرید. این تمرین بسیار مشکل تر از چیزی است که به نظر می آید.

بلند کردن لگن:       

با سر ، گردن و شانه ها روی توپ دراز بکشید. زانوها را خم کنید تا بدن شما در حالتی مانند یک میز قرار بگیرد. سپس با غلطیدن کمی روی توپ ، لگن را به زمین نزدیک کنید.  برای بالا بردن لگن ، عضلات کفل را منقبض کنید. برای پایین آمدن وزن خود را بر روی لگن منتقل کنید و مراقب باشید که فشار را به پاشنه ها وارد کنید نه پنجه ها.

کشش لگن:        

روی زمین دراز بکشید و پاشنه ها را روی توپ بگذارید عضلات شکم را سفت کنید. عضلات کفل را منقبض کنید و به آرامی لگن را از روی زمین بلند کنید تا حدی که بدن در خط مستقیم قرار کیرد. چند ثانیه این حالت را حفظ کنید و سپس لگن را پایین بیاورید. برای فشار بیشتر می توانید با بالا بردن لگن یک پاشنه را نیز از توپ جدا کنید و یک پا را بالا ببرید. می توانید این کار را برای پای دیگر نیز تکرار کنید.

غلطیدن برای عضلات شکمی:       

روی زانو بایستید. انگشتان خود را به صورت موازی و در مقابل خود روی توپ قرار دهید. عضلات شکم را سفت کنید و به داخل ،‌ به طرف ستون مهره ها بکشید. عضلات تنه را سفت کنید. تا حدی که می توانید روی توپ به جلو بغلطید. مراقب باشید که کمرتان قوس برندارد و یا تحت کشش قرار نگیرد. برای برگشتن به حالت اول آرنجها را به توپ فشار دهید و عضلات شکم را سفت کنید تا به عقب برگردید. اگر در کمر و ستون مهره ها مشکلاتی دارید از انجام این حرکت خودداری کنید.

غلطیدن روی توپ:         

با شانه ها و پشت تنه روی توپ دراز بکشید و حالتی شبیه به میز ایجاد کنید. بازوها را مستقیم در مقابل سینه نگه دارید. کف دستها را به هم بچسبانید. از لگن تا زانو بدن را در خط مستقیم نگه دارید. عضلات کفل و عضلات شکم را منقبض کنید. به آرامی به سمت چپ بغلطید به نحوی که دستها به موازات زمین قرار بگیرند. سپس به حالت اول برگردید و این تمرین را برای سمت دیگر نیز تکرار کنید. مراقب باشید که هیچکدام از اعضای بدن پایین نیفتد همچنین دامنه ی حرکتتان کم باشد و زیاد نغلطید اما عضلات شکم را به خوبی به کار بگیرید.

چرخاندن توپ:

توپ را مطابق شکل بین مج پاهایتان نگه دارید. بدن را در خط مستقیم نگه دارید و عضلات شکم را منقبض کنید. لگن و بدن در خط مستقیم قرار داشته باشند و دستها را طوری روی زمین نگه دارید که درست در مقابل و در زیر شانه ها باشند. به آرامی توپ را کمی به راست و سپس به چپ بچرخانید. مراقب باشید که از وسط خم نشوید و کمرتان قوس برندارد.

 

منبع :www.seemorgh.com