آشنایی با هنر درمانی

هنر درمانی(Art Therapy) چیست ؟    هنر درمانی رشته ای است که در آن  با خلق یا مشاهده یک اثر هنری از طریق دریافت و بیان احساسات شخص ، برای کمک به او استفاده می شود. بر خلاف هنر که تنها به منظور خلق اثر هنری انجام می شود ، تمرکز هنر درمانی ( که بطور معمول شامل نقاشی ، سفالگری ، کار با زغال ، مداد رنگی و مواد مشابه است) بر فرایند خلق یک اثر هنری می باشد و فعالیتهای مقدماتی به کار گرفته شده برای درمان ، به خلق اثر و نتیجه حاصل از آن ترجیح داده می شود. در این رشته، ممکن است یک قطعه هنری هیچگاه به پایان نرسد.    یک هنر درمانگر بر این باور است که عمل انجام شده در راه خلق یک اثر هنری ، مجموعه ای از فعالیتهای داخلی را در جهت شرکت دادن ابعاد فیزیکی ، احساسی و معنوی درمان راه اندازی می کند. برای افرادی که قادر به ایجاد یک کار هنری نیستند ، رفتن به موزه و یا نگاه کردن به کتابهای هنری نیز می تواند مفید باشد. بدون شک ، نگاه کردن به آثار هنری باعث نیروبخشی از نظر معنوی و افزایش آرامش می شود. تاریخچه هنر درمانی چیست؟    با وجود اینکه مردم همیشه احساسات خود را از یک اثر هنری بیان کرده اند ، هنر درمانی به عنوان یک شغل و رشته درمانی، از سال 1930 بوجود آمد. از جمله حوزه هایی که در حال حاضر در بسیاری از اوقات از هنر درمانی به عنوان بخشی از درمان استفاده می شود ،روانشناسی ( کاربرد هنر برای آشکار کردن احساسات نهفته ) و درمان فیزیکی (کمک به اعتماد به نفس و توانبخشی) است .    روانشناسان کودک و پزشکان خانواده ، اغلب به علت اینکه کودکان برای بیان احساسات توسط کلمات شرایط سختی را تحمل می کنند ، از هنر درمانی استفاده می نمایند . این رشته همچنین یک جزء حیاتی از فعالیتهایی است که در بسیاری از شیرخوارگاهها و آسایشگاهها  یا در موارد نیاز به پرستاری طولانی مدت ، مورد استفاده قرار می گیرد.    هنر درمانی چگونه تاثیر  می کند ؟    هنر درمانی از طرق مختلف به درمان کمک می کند. نخست اینکه کیفیت زیبایی شناختی کارهای هنری می تواند خلق ، نشاط  ،عزت نفس و آگاهی شخصی بیمار را بهبود بخشد . ثانیا ، تحقیقات نشان داده است که وقتی افراد در فعالیتهایی که از آن لذت می برند عمیقا درگیر می شوند ، فاکتورهای فیزیولوژیک مانند ضربان قلب ، فشار خون و تنفس آهسته می شود . به علاوه خلق هنر فرصتی است تا چشمها و دستها با هم تمرین کنند ، بین آنها هماهنگی ایجاد شود و مسیرهای عصبی بین دست و مغز تحریک و تهییج گردد .     از آنجا که هنر درمانی زبانی به غیر از الفاظ دارد، معمولا در مواقعی استفاده می شود که بیماران با مشکلات فیزیکی و احساسی مواجهند و بیان بیم و امیدها برایشان دشوار است یا نمی توانند براحتی در مورد  عصبی بودن و احساسات پیچیده خود صحبت کنند .خلق اثر هنری به افراد کمک می کند تا طرز تفکر و احساسی را که معمولا توسط ضمیر نیمه خود آگاه پنهان می شود ، در دسترس قرار دهند .   از هنر درمانی چه توقعی می توانید داشته باشید ؟   یک  هنر درمانگر معمولا کار خود را با کمک به تیم پزشکان انجام می دهد . جلسه هنر درمانی می تواند به صورت انفرادی و یا در قالب یک گروه کوچک انجام شود. جلسه درمانی برای افراد بالغ معمولا یک یا دو ساعت خواهد بود ولی برای کودکان و افراد مسن ممکن است کمتر باشد. یک درمانگر ،معمولا مطالب مورد بحث و ابزار مورد نیاز را آماده می کند ، مکان راحتی را در نظر می گیرد و یک موسیقی آرام نیز به عنوان زمینه به محیط درمان اضافه می کند .    زمان برای برنامه ریزی ، اجرا ، بازتاب کار و بحث و گفتگو در مورد کار نیز در جلسه لحاظ می شود. قبل از آغاز جلسه درمان ، درمانگر ممکن است از مراجع بخواهد که در مورد علت تمایل به انجام این درمان توضیح دهد تا بدین ترتیب اهداف او بهتر مشخص شود . یک جلسه یا کارگاه علمی آخر هفته ممکن است همه آن چیزی باشد که مراجع نیاز دارد. گاهی نیز جلسات منظم با درمانگر برای مدت شش ماه یا بیشتر ادامه پیدا می کند .   مزایای درمان با روش هنر درمانی چیست ؟     از نظر  هنر درمانگران  ، خلق اثر به تنهایی می تواند به طور طبیعی دارای مزایایی باشد. فرایند خلق اثر با بهبود بخشیدن به احساسات ، عزت نفس و اعتماد به نفس را تقویت می کند .     کاهش استرس نیز یکی از مزایای مهم آن است .تحقیقات نشان می دهد که سرکوب احساسات قوی می تواند به ایجاد استرس منتهی شود و این استرس قادر است علائم بیماری را تشدید کند. با توجه به اینکه هنر درمانی کمک می کند که مردم به ضمیر ناخودآگاه دسترسی داشته باشند و احساسات محصور شده خود را رها سازند ، این درمان برای آنها که از فشار روانی و بیماریهای ناشی از آن رنج می برند  ،بسیار مفید می باشد.   هنر درمانی همچنین برای درمان مشکلات رفتاری استفاده می شود و اغلب به عنوان یک درمان فرعی ،به روان درمانی خدمت می کند. این درمان بسیاری از اوقات  در قالب برنامه درمانهای روانشناختی برای سوء استعمال دارو و الکل استفاده می شود.     هنر درمانی برای بهبود بیماران از ضربه های شدید روانی و آسیبهای جدی ، اغلب به صورت جزئی مفید بوده است. همچنین هنر درمانی می تواند راهی برای ثبت  و درک بهتر از تفکر و احساسات افرادی که بیماریهای مزمنی مانند پارکینسون و آلزایمر دارند ، ارائه دهد.   چگونه  می توانیم یک  هنردرمانگر پیدا کنیم ؟    درمانگر هم به صورت مستقل و هم به صورت عضوی از تیم درمان که ممکن است شامل درمانگر مقدماتی ، روانشناس ، روانپزشک و مشاور توانبخشی باشد ، عمل می کند. شما باید با تعدادی از درمانگران دیدار کنید تا اطمینان حاصل کنید که با شخصی که نهایتا به عنوان درمانگر انتخاب می کنید راحت می باشید.   درمانگر شما علاوه بر اینکه باید در هنر آموزش دیده باشد ، همچنین باید دارای گواهینامه هنر درمانی نیز باشد. انجمن هنر درمانی آمریکا (AATA)  تاکید می کند که  یک هنر درمانگر  باید شرایط زیر را دارا باشد: 1 – درجه لیسانس با حداقل تحصیل 15 ترم تحصیلی در کارگاه هنری و 12 ترم در روانشناسی. 2 – درجه استادی در هنر درمانی 3  - یک سال سابقه کار پیش از فارغ التحصیلی تحت سرپرستی یک درمانگر ثبت شده.    هیئت مربوط به صدور گواهینامه هنری (ATCB)  ، یک سازمان مستقل است که گواهینامه ها را به درمانگرانی که آموزش بعد از لیسانس و دوره انترنی را به پایان رسانده اند ، اهدا می کند . درمانگران باید امتحان تشریحی که توسط (ATCB) برگزار می شود را پشت سر بگذارند تا گواهینامه هیئت را دریافت کنند.   در یک جلسه هنر درمانی به چه نکاتی باید توجه داشت ؟   ·    با توجه به اینکه در حین جلسه هنر درمانی ، افکار و احساسات قوی می تواند به سطح بیاید ، باید مطمئن باشیم که درمانگر ما در این امر متبحر می باشد. ·    توجه داشته باشیم که چنانچه درمانگر از موادی نظیر تربانتین و الکل استفاده می کند ، حتما سیستم تهویه مناسبی در اتاق نصب شده باشد. منبع : سایت ملی طب مکمل ایران

آشنایی با مدیتیشن

مدیتیشن چیست؟                                                                               

مدیتیشن یک تکنیک ذهن - بدن است که در آن شخص به آرامی توجه را به درون می­برد تا به آرامش جسمی و ذهنی دست پیدا کند. اکثر انواع مدیتیشن از تمرینات مذهبی شرقی  به خصوص از هند، چین و ژاپن به غرب رفته­است. تنها در سه دهه اخیر است که این تکنیکها به طور جدی برای دستیابی به سلامتی، بخصوص  برای درمان استرس و کاهش دردهای مزمن به کار می­رود.

  سه تکنیک رایج مدیتیشن در بسیاری از کشورها, مراقبه TM، مدیتیشن تنفسی و مدیتیشن تمرکزی (mindfulness) می­باشد:

1- در TM شما یک کلمه یا صوت ساده (که مانترا نامیده می­شود ) را در طول زمان مدیتیشن با خود تکرار می­کنید تا افکار خود را متمرکز کنید و به حالت آرامش برسید.

 2- مدیتیشن تنفسی, تمرکز بر فرایند دم و بازدم، برای کمک به روشن شدن ذهن می­باشد. 3- مدیتیشن تمرکزی (mindfulness), تمرکز روی زمان حال، قدردانی از افکاری که به سطح می­آیند و مشاهده آنها بدون قضاوت است.

TM     در سال 1960 هنگامیکه ماهاریشی ماهش یوگی آنرا به آمریکا برد، عمومی شد. در این زمان, گزارشهایی از یوگیها و استادان مدیتیشن هندی که قادر به دگرگونی در حالات آگاهی و کنترل اعمال بدن مانند فشارخون بودند، به غرب رسید. این موارد جرقه­ای برای محققان غربی و کسانی که بر روی روشهای سلامتی کار می­کردند - و عده زیادی از مردم -برای شروع تحقیقات درباره عامل نهانی افزایش سلامتی این تکنیکهای قدیمی شد. در سال 1975 هنگامی که دکتر هربرت بنسن (Herbert Benson) ، یکی از پزشکان پرآوازه دانشگاه هاروارد، کتاب مشهور خود به نام "پاسخ آرمیدگی" (Relaxation Response) را منتشر کرد, اعتماد به این تکنیکها بیشتر شد. این کتاب نشان می­داد که مدیتیشن چگونه توانسته به درمان فشارخون بالا، دردهای مزمن، بیخوابی و بسیاری از بیماری­های جسمی کمک کند.

   امروزه مدیتیشن بعنوان یک درمان کمکی برای کاهش درد و کنترل استرس پذیرفته شده است و در بسیاری از بیمارستانها و مراکز درمانی در سراسر آمریکا آموزش داده شده، با بیماران تمرین می­شود. مدیتیشن همچنین بخشی از سایر تکنیکهای ذهن- بدن مانند یوگا، چی گونگ و تای­چی می­باشد که در سالهای اخیر در آمریکا محبوبیت پیداکرده­اند.

این روش چطور عمل می­کند؟                                                                

  چندان تفاوتی ندارد که کدامیک از روشهای مدیتیشن را استفاده کنید, چرا که تاثیر آنها بر روی بدن شبیه هم است. محققان به این نتیجه رسیده‌اند که مدیتیشن سطح هورمون استرس را پایین می‌آورد و در نتیجه به سلامت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند. در حقیقت نشان داده شده که مدیتیشن با کاهش سطح هورمونهایی مانند "epinephrine" مقدار کلسترول را در خون کاهش می‌دهد و به باز ماندن شریانها کمک می‌نماید.

   بعلاوه، مطالعات انجام گرفته با نوار مغزیelectroencephalogram) ) روی مغز کسانی که مدیتیشن می‌کنند، نشان داده که این تکنیک شدت امواج آلفا را که بیانگر "حالت آرامش و پذیرش" می باشند را به سطحی حتی بالاتر از زمان خواب افزایش می­دهد.

   در کسانی که مدیتیشن می‌کنند همچنین, بهبود جریان گردش خون که از عروق محافظت می‌کند، کاهش سطح اسید لاکتیک خون که با کاهش اضطراب مرتبط است و کاهش ضربان قلب که  با کاهش نیاز برای پمپاژ، به قلب فرصتی برای استراحت می دهد نیز دیده می­گردد. اثر دیگر مدیتیشن, تنفس آرام است که در نتیجه آن بدن اکسیژن کمتری مصرف می‌کند.

چه انتظاری باید داشته باشیم؟

   مدیتیشن به تنهایی و به راحتی در خانه انجام می‌شود. برای شروع, می‌توانید تکنیکهای مدیتیشن را از طریق کتابها، نوارهای کاست، نوارهای ویدیویی یا با رفتن به کلاس یاد بگیرید. کلاسها به طور دائم در مراکز یوگا برگزار می‌گردد و معمولاً توسط کسانی که برای مدت طولانی مدیتیشن کرده‌اند و در تمرینات مدیتیشن متبحر می‌باشند، تدریس می‌شود. برای نمونه, یک کلاس مدیتیشن,  حدود چند هفته (هشت هفته) و در هر هفته به مدت یک ساعت برگزار می­گردد. در این کلاسها شما باید یک یا چند تکنیک مدیتیشن را انجام دهید.

   هرکدام از تکنیکهای مدیتیشن مانند TM ، مدیتیشن تمرکزی یاmindfulness meditation و مدیتیشن تنفسی را که انجام دهید، هدف یکی است: آرامش درون و آرمیدگی (relaxation) . در هر سه این تکنیکها، شما در یک وضعیت راحت و در حالی که ستون فقراتتان صاف است، با چشمان بسته و تنفس عمیق روی یک صندلی یا روی زمین می‌نشینید، هرچند این تکنیکها در اجرا اندکی با هم تفاوت دارند. برای مثال، در انجام TM ، شما یک ذکر ( معمولاً یک کلمه سانسکریت ) را در طول مدت مدیتیشن با خود تکرار می‌کنید. ذکر را ممکن است معلم برای شما انتخاب کند یا خودتان یک کلمه که به شما آرامش می‌دهد, مانند " peace " یا " one " را انتخاب نمایید. ذکر گفتن به جلوگیری از ورود افکار مختلف به ذهن کمک می‌کند و به شما این امکان را می‌دهد که به تدریج آرام (relax) و از استرس رها شوید. یکی از اهداف TM ایجاد یک حالت تسلیم و تاثیرپذیری است که اجازه می‌دهد افکار، تصاویر و احساسات سرکوب شده، وارد آگاهی شما گردد.

 مدیتیشن تمرکزی (Mindfulness meditation) ، ( تکنیکی که در آمریکا توسط Jon Kabat-Zinn ، مدیر کلینیک کاهش استرس مرکز پزشکی دانشگاه ماساچوست بررسی و عمومی شد) به شما کمک می‌کند از اتفاقاتی که در بدنتان می­افتد بیشتر آگاه شوید. در مدیتیشن تمرکزی، شما به افکاری که بالا می‌آیند توجه می‌کنید و بدون قضاوت آنها را مشاهده می‌کنید. این تکنیک می­تواند شامل یک اسکن بدن باشد، به این صورت که شما به طور منظم توجهتان را به همه قسمتهای بدن، از سر تا پنجه پا، ببرید. همینطور که شما با افکار و تصاویر مرتبط با یک قسمت مشخص بدن همراه می­شوید، آن قسمت از بدن هم با شما همراه می­گردد و به این ترتیب به میزان زیادی از تنش رها می‌شود. یافته‌ها نشان می‌دهد که اسکن بدن یک روش بسیار عالی برای کمک به افرادی است که دردهای مزمن دارند. برای گرفتن بهترین نتیجه، بهتر است که مدت اسکن بدن حدود 45 دقیقه باشد.

  مدیتیشن تنفسی تمرکز روی دم و بازدم است. در زمان انجام این تکنیک باید سعی کنید که افکار شما به غیر از تنفستان متوجه موضوع دیگری نشود. طبق گفته کسانی که این مدیتیشن را انجام می‌دهند، تمرکز روی یک موضوع ساده و حیاتی درجسم مانند تنفس، به روشن شدن ذهن کمک می‌کند.

  مهم نیست که چه نوع مراقبه ای را انتخاب می‌کنید, اما توصیه می‌شود هر نوع مدیتیشنی که انتخاب می‌کنید، دو بار در روز و هر بار به مدت 20 دقیقه آن را انجام دهید. زمان‌های ایده‌آل یکبار قبل از صبحانه و یکبار قبل از خواب می‌باشد. هر چه بیشتر این تمرینات را انجام دهید، بیشتر به حالت آرامش و رهایی  می‌رسید.

منافع سلامتی مراقبه

   مدیتیشن یکی از بهترین روشهای طب مکمل می‌باشد و نشان داده شده که مزیتهای بیشماری در تأمین و حفظ سلامتی دارد. این تکنیک خصوصاً در درمان بیماریهای قلبی مفید است.

  مطالعه‌ای که در سال 1988 در مجله علمی طب روان- تنی"Psychosomatic Medicine " منتشر شد، نشان داد افرادی که TM می‌کنند سطح lipid peroxide کمتری نسبت به افراد دیگر دارند. Lipid peroxide می‌تواند منجر به تصلب شرایین و بیماریهای مزمن دیگری که با افزایش سن مرتبط هستند، گردد.

   مطالعه‌ای که در سال 1999 در همان مجله منتشر شد ، نشان داد افرادی که TM می‌کنند، بلافاصله بعد از مدیتیشن فشار خون آنها پایین می‌آید.

  مطالعه‌ای در سال 1998 در زمینه درمانهای جایگزین (Alternative Therapies) نشان داد که مدیتیشن تمرکزی بخشی از برنامه کمک به کاهش نشانه‌هایی مانند درد و بیخوابی در بیماران مبتلا به fibromyalgia (بیماری که همراه با دردهای عضلانی، فرسودگی و افسردگی خفیف تا متوسط است), بود.

   در مطالعه سال 1998 در بخش پزشکی دانشگاه ماساچوست، بیماران  مبتلا به بیماری پوستی پسوریازیس(psoriasis)که در طول درمان با اشعه ماورای بنفش به نوارهای مدیتیشن تمرکزی گوش کردند زودتر از کسانی که تنها تحت درمان با اشعه قرار گرفته بودند، درمان شدند.

   مدیتیشن همچنین باعث طول عمر بیشتر، کیفیت بهتر زندگی، بستری شدن کمتر در بیمارستان و نیز کاهش هزینه‌های سلامتی می­گردد. بعلاوه نشان داده شده که یک درمان کمکی برای استرس خفیف، بیخوابی، سردرد عصبی و سندروم روده تحریک پذیرirritable bowel syndrome می‌باشد.

هشدارها

·          برخی افراد ممکن است نتوانند به آرامش مورد انتظار درمدیتیشن دست پیدا کنند، و کوشش ناموفق، ممکن است احساس اضطراب و  استرس قبلی آنان را تشدید کند.

·          اگر نشانه‌هایی مانند سردرد، نفس نفس‌زدن، خستگی یا درد مزمن باعث نگرانی شما شد,بدون نگرانی مدیتیشن را ادامه دهید و برای درمان نیز به پزشک مراجعه کنید.

·          در حالت عمیق مدیتیشن، برخی افراد از خاطرات فراموش شده آزار و اذیت‌های دوران کودکی خود آگاه می‌شوند. اگر این افکار باعث ناراحتی شما شد، به یک درمانگر سلامت ذهن نظیر روانشناس یا پزشک ذهن - بدن مراجعه کنید.

منبع : سایت ملی طب مکمل ایران

سنگ درمانی

تاریخچه سنگ درمانی :

سنگ درمانی که از دیرباز در زمره درمانهای طبیعی بوده ، امروزه تحت نام (Gem Therapy)به عنوان یکی از رشته های طب مکمل معرفی و طبقه بنده می شود .

استفاده از خواص درمانی سنگ های نیمه قیمتی و گوهرها برخلاف استقبال گسترده مردم جهان طی سالهای اخیر، موضوع جدیدی نیست بلکه هزاران سال قدمت دارد. شواهد کار برد سنگهای طبیعی برای درمان بیماریهای مختلف در قدیمی ترین تمدنهای بشری به چشم می خورد .

برا ساس این شواهد ، در طول تاریخ از سنگهای قیمتی و نیمه قیمتی برای:
1- مقاصد درمانی
2- محافظت افراد در برابر بلایای طبیعی و تاثیرات نامطلوب محیطی
استفاده می شده است.

قدیمی ترین گزارشها در مورد خواص درمانی گوهرها به هزاره 4 پیش از میلاد باز می گردد . چنین به نظر می رسد که کتیبه های سومری و متون علوم ودایی مربوط به هند باستان ، کهن ترین آثار بر جای مانده از این دانش قدیمی می باشند . در طب سنتی هند (آیورودا)،دستورات دقیقی درمورد تهیه پودر ، خـــمیر و الگزیر ( مخلوط حاوی الکل )با سنگهای شفا بخش وجود دارد . متون و دستورات این طب تا به امروز حفظ شده و توسط پزشکان آن در سراسر دنیا و بخصوص درآمریکا ، اروپا و هند بکار گرفته می شود.
ازجمله آثار قدیمی ودایی که درآنها از کاربرد سنگها برای مقاصد درمانی صحبت به میان آمده ، می توان به این موارد اشاره داشت :

 Ratnapariksha
 Mani-Mala
 Graha-gocara Jyotisha
 Garuda Purana
 Brhat Samhita
 Agni Purana
 

در چین باستان نیز درمانگران از خواص ارتعاشی سنگها آگاه بوده اند . ”کتاب امپراطور زرد“(حدود 5000سال قبل) که توسط "چی یو" نگاشته و گرد آوری شده دارای توضیحات فراوانی در مورد گوهرها و تاثیر آنها بر بدن انسان است . امروزه نیز کشور چین یکی ازبزرگترین عرضه کنندگان گوهرها و سنگهای شفابخش در سراسر دنیا است .

در یونان باستان، به مردم توصیه می شده است سنگها را در کیسه های چرمی کوچک با خود حمل کنند، بصورت گردنبند به گردن خود بیاویزند یا بصورت الگزیر ، پودر یا معجون از راه خوراکی استفاده نمایند تا به این وسیله از ارواح پلید ( که به اعتقاد آنان علت بروز بیماری بودند ) ،از انواع بیماریها ، چشم زخمها و بلایا و فجایع در امان بمانند.
ارسطو فیلسوف مشهور یونانی نیز از قدرت ویژه و منحصر به فرد سنگهای شفابخش صحبت کرده است.

رومیان نیز تحت تاثیر آموزه های یونان و سایر تمدنهای باستانی ، همواره سنگهای صِیقل داده شده را برای رفع بیماری و بد شانسی با خود حمل کرده و در جنگ ها در زره و سپر و شمشیر خود از آنها استفاده می کردند.

در دین مبارک اسلام نیز استفاده از انگشتر با نگین :
- عقیق
- فیروزه
- حجر الشمس
به مومنین توصیه شده و با استناد به کتب دینی ، ائمه اطهار غالبا" نگین انگشتری بر دست داشته اند.


دانشمندان ایرانی در دوره پس از اسلام نیز توجه و عنایت ویزه ای به گوهر ها و سنگهای شفا بخش داشته اند که از این میان می توان به ”صباح بن عمران“ از جواهر شناسان عهد هارون الرشِید خلیفه عباسی و”عطاربن محمد“ منجم و مولف کتاب ”منافع الاحجار“ اشاره نمود.ابن سینا ، حکیم عالیقدر پارسی نیز ، در درمان تمایل به خودکشى از «سیترین» استفاده می کرده است .

شاید به جرات بتوان گفت پر ارزشترین و مهمترین کتب گوهر شناسی ایران ، کتاب "الجماهر فی الجواهر“ تالیف ابوریحان بیرونی به زبان عربی و رساله ” تنسوخنامه ایلخانی“(معروف به رساله جوهریه)تالیف خواجه نصیرالدین طوسی به زبان فارسی است . تنسوخنامه ایلخانی که در عهد پادشاهی هلاکوخان(653-663 ه ق) و به امر او توسط خواجه نصیر الدین طوسی به رشته تحریر درآمده ، شامل منافع و خواص و صفات گوهرها و سنگهای بیش بها است .

یک درمانگر زن صاحب نام - هیلد گارد " -درقرن دوازدهم میلادی( اروپای قرون وسطی) در کتاب معروف خود به نام "فیزیکا" به طور مفصل به توضیح خواص درمانی سنگهای نیمه قیمتی پرداخته است.از فراز های این کتاب مناسب است به این مفهوم اشاره شود: ” پزشکان برای درمان بیماریها باید دیدی کل نگر نسبت به وجود انسان داشته باشند و تاثیر عوامل محیطی نظیر ارتعاشات در یافتی از سنگهای شفابخش را نیز در درمان بیماری ها لحاظ کنند .“

هیلدگارد ضمن اصلاح عادتهای زندگی (عادات غذایی،خواب واستراحت کافی) بیماران خود ، با توجه به طالع نجومی و طبایع افراد مختلف ، به درمان های طبیعی می پرداخت. یکی از این درمانهای طبیعی شامل قراردادن سنگهای خاص برروی نقاطی از بدن و نوشیدن آب از ظرفی بود که سنگهای شفابخش به مدت یک شبانه روز در آن قرارداده شده .

پاراسلسوس - پرآوازه ترین پزشک اروپا در دوران رنسانس - در مورد ویژگیهای شفابخش سنگها و مواد معدنی و ارتباط این خواص با ساختمان فیزیکی و فرمول شیمیایی آنها به بررسی و مطالعه پرداخته است .او پس از سالها مطالعه و بدنبال کسب تجربیات متعدد، به این نتیجه رسید که از سنگهای ساییده شده و یا خـــــرد شـــده می توان نه تنها برای درمان علایم بیماریها، بلکه برای علاج دلایل عمیق بیماری هم استفاده کرد.

رویکرد پاراسلسوس به سلامت و درمان بیماریها هنوز هم علیرغم گذشت چندین قرن، سرلوحه کار پزشکان کل نگر امروز است . او معتقد بود:

" تنها یک منشا برای سلامتی وجود داردکه آن هم نیروی نامحدود ، پرقدرت و آگاه درون ما انسانها است و شفاگر درون ، می تواند همه بیماریها را درمان کند .تنها دلیل بروز بیماری این است که شفاگر درون بخاطر عادتهای ناسالم زندگی و بی توجهی ما ، دچار ضعف و ناتوانی شده. من درهنگام درمان بیمارانم صرفا" تلاش می کنم تا نیروی شفابخش درونی آنان را دوباره زنده کنم."


تالیف : دکتر کیارش ساعتچی

معرفی درمان ارتومولکولی(مگاویتامین تراپی)

                                                                                                     

درمان ارتومولکولی چیست ؟

این روش درمانی توسط دکتر لینوس پاولینگ (برنده جایزه نوبل ) در سال 1968 ابداع شد . بر طبق این روش،بیماریها با تجویز موادی که به طور طبیعی در بدن یافت می شوند قابل درمان هستند . گرچه ارزش مواد مغذی در پیشگیری از کمبودهای شدید تائید شده است ‏‏، اما علم ارتومولکولی اظهار می دارد که تجویز مقادیر معمول مواد مغذی نمی تواند فرد را به سلامت ایده آل برساند . اصول درمانی ارتومولکولی در سال 1987 توسط دکتر کانین (kunin) مطرح شد که بدین شرح می باشد :‌

-         هرگاه تعادل تغذیه ای برقرار گردد ، اختلالات وابسته به مواد  غذایی نیز درمان می گردند .

-         فردیت بیمار در پزشکی حائز اهمیت است . بنابراین مقادیر مجاز روزانه((Recommended  daily allowance =RDA  راهنمای قابل  اطمینانی نمی باشد زیرا بسیاری از افراد نیازمند به مقادیر بیشتر مواد مغذی نسبت به آنچه که RDA  تعیین کرده می باشند و این بدلیل خصوصیات ژنتیکی یا محیط زندگی آنهاست .

-         درمان دارویی باید تنها در موارد خاص بکار رود و عاقلانه است که خطرات احتمالی و عوارض جانبی مصرف آنها در نظر گرفته شود .

-         آلودگی محیط زیست و غذاهای مضر و تقلبی از واقعیتهای موجود زندگی مدرن هستند که باید اهمیت بسیاری برای رفع آنها قائل شد.

-         انجام آزمایش خون نمی تواند میزان مواد مغذی موجود در بافتها را نشان دهد .

 

- امیدواری جزء جدایی ناپذیر پزشکی و حق مسلم بیمار است . اساساَ در درمان ارتومولکولی کوشش می شود با خوردن مواد مغذی و غذاهای کامل (مثل سبوس و ...) ‌که دارای فیبر بیشتر و چربی کمترند همراه با حذف تنقلات ، شکرهای تصفیه شده و افزودنیها ، رژیم غذایی سالمتری ارائه شود . بعلاوه ویتامینها و مواد معدنی روزانه یک تا چند بار به رژیم غذایی افزوده می شوند . این درمان بعنوان مگادوز تراپی (Megadose therapy) نیز شناخته می شود زیرا مقادیر ویتامینها و مواد معدنی بسیار بالاتر از مقادیر RDA می باشد .

یکی از انتقادهای مهم نسبت به درمان ارتومولکولی این است که درمان با دوزهای بالای مواد مغذی می تواند ایجاد مسمومیت کند. اما از طرفی ، پزشکان این رشته به طور دائم وضعیت بیمار را با آزمایش های خون و ادرار و بررسی سطح مواد مغذی ارزیابی می کنند بنابراین مسمومیت رخ نمی دهد . اما افرادی که بدون مراقبت پز شک تحت درمان مگادوز درمانی قرار می گیرند ،‌ ممکن است دچار عوارض شوند . برای مثال مصرف روزانه ویتامین C به میزان 500 الی 1000 میلیگرم افزایش می یابد تا این که که اسهال ایجاد شود ، سپس میزان آن را کاهش می دهند . از آن پس این مقدار برای رسیدن فرد به سلامت مطلوب ایده آل می باشد .

تاریخچه درمان ارتومولکولی  چیست؟

اساس این روش درمانی به سال 1920 برمی گردد ،‌ زمانی که ویتامینها و مواد معدنی برای درمان بیماریهای غیرمرتبط به تغذیه بکار می رفتند . در این زمان مفاهیم متعددی کشف شد .برای مثال اینکه :‌

-         ویتامین A می تواند از مرگ کودکان بر اثر بیماریهای عفونی پیشگیری کند .

-         منیزیم می تواند از بی نظمی ضربان قلب پیشگیری کند .

در سال 1950 یافته های دیگری نیز اضافه شد :‌

-         ویتامین B₃ همراه با داروهای روان درمانی رایج باعث افزایش بهبودی در اسکیزوفرنی می شود .

-         تغذیه بد و نامناسب فرد را در معرض امراض جسمی و اختلالات روانی قرار می دهد  .

-         سلامتی فرد در نتیجه مصرف غذاهای تصفیه شده فاقد کالری (‌مانند نان سفید ، شیرینی و شکر ) آسیب می بیند .

-         بیماریهای روانی ممکن است با کاهش فیبرها‏ ،‌ مواد معدنی و کربوهیدراتهای پیچیده ارتباط داشته باشند .

 چه تحقیقات و  نظراتی در مورد درمان ارتومولکولی موجود است؟

نظرات موافق :‌

 تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از مشکلات با تجویز مقادیر بالای ویتامینها و مواد معدنی بهبود یافته. برای مثال ، مگادوز تراپی با ویتامین B₃  بصورت یک درمان قابل قبول در کاهش کلسترول شناخته شده است . تجویز ویتامین E تا 2000 واحد بین المللی روزانه موجب کنترل گر گرفتگی های ناشی از یائسگی ،‌ کاهش احتمال وقوع انفارکتوس میوکارد ثانویه و نیز افزایش حافظه و کاهش شدت بیماری در مبتلایان به آلزایمر (Alzheimer) می شود . در سال 1980 تزریق منیزیم داخل وریدی به شکل یک درمان قابل قبول برای آریتمی پس از انفارکتوس میوکارد شناخته شد . همچنین منیزیم برای جلوگیری و کنترل علائم ناشی از فشار خون حاملگی مورد استفاده قرار گرفته است .

تحقیقات در مورد طب ارتومولکولی برای نیل به سلامت فرد و پیشگیری از بیماریهای مزمن نیاز به مطالعات بیشتری در آینده دارد .

نظرات مخالف :

در تحقیقات منتشر شده ، نظرات مخالف یافت نشده است .

از درمان ارتومولکولی  برای کدام گروه از بیماریهااستفاده می شود ؟

در این زمینه تحقیقات در دست انجام است . بعضی شرایط و بیماریها قابل پیشگیری و نیز قابل درمان بوسیله مگادوز تراپی است . مانند مصرف امگا 3 برای پیشگیری از بیماریهای قلبی و پسوریاسیس ، امگا6 برای روماتیسم مفصلی و نیاسین برای پیشگیری و درمان هایپرکلسترولمی(بالا بودن میزان کلسترول خون).

روند درمان با روش ارتومولکولی  چگونه است؟

پزشکان در این رشته ابتدا یک تاریخچه پزشکی از بیمار تهیه کرده ،‌ سپس آزمایشات مناسب را انجام می دهند ، آنگاه اقدام به طرح یک برنامه درمانی با مکمل مناسب برای هر فرد (با توجه به اصل فردیت )‌ می نمایند . پیشرفت بیمار دائماَ بررسی و ثبت شده و در صورت لزوم تغییرات مناسب داده می شود .

آیا خطری در درمان با روش ارتومولکولی وجود دارد ؟

وقتی بیمار تحت نظر پزشک بوده و ارزیابی دائمی توسط پزشک صورت گیرد ‏‌خطری وجود ندارد اما زمانی که خود فرد (‌بدون مراقبت پزشک )‌ این روش را دنبال کند ،‌ خطر مسمومیت عضوی وجود دارد .

درمانگر با روش ارتومولکولی از چه دانشی باید برخوردار باشد ؟‌

پزشکان این رشته به طور معمول دوره پزشکی عمومی را سپری کرده ،‌ سپس در رشته تغذیه تعلیمات لازم را می بینند .

منبع : سایت ملی طب مکمل ایران

آشنایی با طب طبیعی (ناتروپاتی)

طبیعی درمانی(Naturopathy) چیست؟

طبیعی‌درمانی یک سیستم درمانی متمایز از طب رایج است و بر مبنای اعتقاد به قدرت شفابخشی درونی بخصوص توانایی ذاتی بدن برای مبارزه با بیماریها، و شفای خود می‌باشد. پزشکان طبیعی‌درمانی ( که معمولاً طبیعی‌درمانگر یا N.D.s نامیده می‌شوند)، برای برانگیختن قدرت شفای درونی بدن، دامنه وسیعی از روشهای درمان طبیعی را به جای استفاده از داروهای شیمیایی و جراحی، با هم ترکیب می‌کنند. از جمله درمانهایی که بسیاری از طبیعی‌درمانگرها دائم توصیه می‌کنند، اصلاح شیوه زندگی و رژیم غذایی، مکملهای غذایی گیاهی (nutritional supplements)، هومیوپاتی، طب سوزنی، آب‌درمانی، دفع سموم بدن ((detoxification ، دستکاری ستون فقراتspinal) (manipulation می‌باشد.
اگرچه واژه "طبیعی‌درمانی" تا اواخر قرن 19 ابداع نشده‌بود، اما این روش یکی از قدیمی‌ترین روشهای درمانی است که ریشه آن به درمانهای سنتی چین، هند، یونان باستان و بومیان آمریکا بازمی‌گردد.
هنگامی که یک مهاجر آلمانی به نام Benedict Lust (1872 – 1945) که خود یک طبیعی‌درمانگر، استئوپات، کایروپرکتور و M.D. بود ، اولین آموزشگاه طبیعی‌‌درمانی را در سال 1902 در نیویورک تاسیس نمود، این رشته به رسمیت شناخته‌شد. در این آموزشگاه توجه اصلی روی آب‌درمانی بود زیرا Lust قبل از مهاجرت به آمریکا از طرفداران پدر روحانی Sebastian Kneipp ، آب‌درمانگر مشهور اهل باواریا بود . دانشجویان این آموزشگاه همچنین، طب گیاهی ((herbal medicine، تغذیه، فیزیوتراپی، هومیوپاتی و تکنیکهای بسیار دیگری را به غیر از آنچه که در قالب "داروهای شیمیایی و جراحی " قرار می‌گیرد، فرامی‌گرفتند.
طبیعی‌درمانی در اوایل قرن 20، با وجود 22 دانشگاه فعال در این رشته در آمریکا، گسترش پیدا کرد. اما در اواسط قرن بیستم با معرفی " داروهای معجزه‌گر " مانند آنتی‌بیوتیکها و مخالفت جامعه پزشکی آمریکا برای بی‌اعتبارکردن درمانهای جایگزین، علاقه به این روش کاهش یافت و اکثر آموزشگاههای طبیعی درمانی تعطیل شد .اما از اوایل سال 1970 همزمان با موج عدم موفقیت طب رایج در پیشگیری ، کنترل و درمان بیماریهای مزمن ، دوباره گرایش به این روش شفابخشی به سرعت افزایش پیدا کرد.
درمانگران طبیعی‌درمانی در آمریکا دو گروه هستند.گروه نخست پزشکانی که در رشته طبیعی‌درمانی تحصیل می‌کنند و به عنوان "biomedical health care providers" مجاز به فعالیت می‌باشند، و "طبیعی‌درمانگران سنتی"، که به عنوان مشاوران آموزش‌دیده در مواردی مانند شیوه صحیح زندگی، گیاهان و مکملهای غذایی بیماران را راهنمایی می‌نمایند.

این روش چگونه عمل می‌کند؟
طبیعی‌درمانگران در مقایسه با پزشکان طب رایج نگاه متفاوتی به نشانه‌های بیماری دارند. به نظر آنها علائم بیماری در حقیقت نشانه توانایی بدن برای شفای خود می‌باشد و نباید آن را با داروهای شیمیایی متوقف نمود. برای مثال، تب، عکس‌العمل یک بدن سالم در برابر ویروس یا باکتری است. برای درمان تب ، یک پزشک طبیعی‌درمانی معتقد به حمایت از سیستم درگیر در فرآیند شفا- دراین مورد سیستم ایمنی - می‌باشد.
دلیل اینکه چرا یک نشانه بیماری به شفا منتهی نمی‌شود، باید توسط یک طبیعی‌درمانگر بررسی گردد. برای مثال، یک سردرد نباید با آسپرین درمان شود، بلکه باید با روشهای مختلف بررسی گردد: ممکن است دلیل آن عدم تعادل (گرفتگی) درسیستم عضلانی- اسکلتی گردن یا قسمت بالایی پشت ؛ یک مشکل تغذیه‌ای ( مانند قند خون پایین )؛ یک مشکل احساسی مانند استرس؛ یا کم‌خوابی باشد. به طور کلی، طبیعی‌درمانگران برای پیروی از شش اصل پایه‌ای هنگام درمان، آموزش داده می‌شوند.آشنایی با این اصول به معرفی این رشته کمک می‌نماید.
1. طبیعت انسان، دارای قدرت شفابخشی است.
بر طبق طبیعی‌درمانی، بدن واجد توانایی ذاتی برای برقراری، نگهداری و بازیابی سلامتی است. نقش طبیعی‌درمانگران، کمک به فرآیند شفابخشی بدن، با برداشتن موانع برقراری سلامتی شخص و بازیابی آن است.
2. درمان ریشه بیماری، نه نشانه آن.
طبیعی‌درمانگر به غیر از متوقف کردن نشانه‌های بیماری باید دلیل اصلی ایجاد بیماری را درمان کند.
3. درمان کل وجود شخص (جسم، ذهن، روح).
بیماری به ندرت تنها یک علت دارد، بنابراین کل وجود بیمار( ذهن، بدن، روح )باید به تعادل رسانده شود.
4. پرهیز از آسیب رسانی.
طبیعی‌درمانگر باید از روشها و موادی استفاده کند که تا جایی که ممکن است غیرسمی (nontoxic ) و غیر تهاجمی( ( noninvasive باشند. روشهایی که علائم بیماری را بدون درمان دلیل اصلی بیماری متوقف می‌کنند، مضر هستند و باید ازآنها تا حد امکان پرهیز کرد یا کمتر استفاده نمود.
5. تشویق به پیشگیری.
طبیعی‌درمانگر باید به " ایجاد " سلامتی نیز مانند درمان بیماریها کمک نماید.
6. رفتار به سان یک آموزگار.
بخشی از وظیفه یک طبیعی‌درمانگر آموزش بیماران و تشویق آنها به کسب عادتها و پیروی از شیوه‌هایی در زندگی است که سلامتی را افزایش دهد. تاکید درمانگران، به جای مبارزه با بیماری، باید روی ایجاد سلامتی باشد.
جنبش پزشکان طبیعی‌درمانی که اصول فوق را دنبال می‌کنند، آنها را در نقش اولین تامین کننده خدمات پزشکی با استفاده کمتر از داروهای شیمیایی قرارمی‌دهد.
اولویت در ارزیابی کل وجود انسان (به جای بیماری به تنهایی) از طرف پزشکان طبیعی‌درمانی، آنها را در مرکز حرکت برای ایجاد مراقبتهای پزشکی کل نگر" holistic " قرار می‌دهد . این هدف از طریق توجه خاص به ذهن، احساسات و حالتهای روحی بیمار با همان درجه اهمیت از نظر توجه به شیوه زندگی، رژیم غذایی، وراثت، محیط، زندگی خانوادگی و اجتماعی تامین می گردد.
در مقابل، آموزشهای طب رایج، پزشکان آلوپاتی را به این سمت سوق می‌دهد که همه بیماران را با پذیرش درجه ای از تنوع در آمادگی برای ابتلا به بیماری، شبیه هم در نظر بگیرند). در طب رایج خصوصاً در درمان دارویی، تمرکز صرفاً روی مطالعات علمی در مورد بیماری ( و نه بیمار) بوده‌است.
در طبیعی‌درمانی، مانند بسیاری از دیگر روشهای سنتی شفابخشی، هر بیمار به عنوان یک فرد یگانه، با توانایی درونی برای شفابخشی خود درنظرگرفته‌می‌شود. به دلیل اینکه تاکید طبیعی‌درمانگر روی شخص است، اولین سؤالی که اغلب پرسیده می‌شود این است " چه عواملی در زندگی این بیمار شرایط را برای ایجاد این بیماری فراهم نموده است؟ "

از طبیعی درمانی چه انتظاری باید داشته باشیم؟
اگر شما با یک طبیعی‌درمانگر آموزش دیده در دانشکده پزشکی(فعلا در ایران به دانشجویان پزشکی تدریس نمی گردد)، مشورت نمایید، این مشاوره معمولاً با گرفتن جزییات ریز سابقه پزشکی شما توسط درمانگر مانند سؤال درباره رژیم غذایی ، پرهیزهای غذایی ، شیوه زندگی، استرس، الگوی خواب ، عادتهای گوارشی و دیدگاههای ذهنی و معنوی شما آغاز می‌گردد.
سپس پزشک طبیعی‌درمانی مانند یک پزشک طب رایج معاینات عادی را انجام می‌دهد، البته با تاکید روی سیستم عضلانی- اسکلتی( (musculoskeletal system . در صورت نیاز ممکن است رادیوگرافی و تستهای آزمایشگاهی توصیه‌گردد که این آزمایشها را می‌توان در بیمارستان انجام داد.
چنانچه مشکلی به درمان طبی فوری یا جراحی نیاز داشته‌باشد، پزشک طبیعی‌درمانی پیشنهاد می‌کند که با یک پزشک، متخصص داخلی یا سایر پزشکان طب رایج تماس بگیرید.
اگرچه برخی از تستهای تشخیصی که پزشکان طبیعی‌درمانی از آنها استفاده می‌کنند همان تستهایی هستند که پزشکان طب رایج از آنها استفاده می‌کنند، اما سایر آزمایشات کاملاً متفاوت است. طبیعی‌درمانگر اغلب از آزمایشاتی استفاده می‌کندکه نشان می‌دهند سیستمهای خاص بدن، تا چه میزان به خوبی کار می‌کنند.
برای مثال آنالیز کامل مدفوع، یک آزمایش طولانی از محتویات مدفوع است که کل مراحل گوارش را ارزیابی می‌کند؛ یا تست ظرفیت دفع سموم توسط کبد، کارایی کبد را در پاک کردن سموم بدن اندازه‌گیری می‌نماید.
بسته به رویکرد بالینی پزشک طبیعی‌درمانی، ارزیابی‌های فیزیکی دیگری نیز ممکن است نیاز شود، از جمله، بررسی زبان و نبض که در طب سنتی چین معمول است؛ یا عنبیه شناسی(iridology)، که به منظور یافتن اعضای مبتلا در بدن از روی علایم ایجاد شده در عنبیه چشم بکار می رود؛ یا حرکت شناسی کاربردی(applied kinesiology)، که بررسی می‌کند عضلات بدن چگونه به انواع موادی که باعث حساسیت(آلرژی) می‌شوند واکنش نشان می‌دهند. با در دست داشتن نتیجه این روشهای تشخیصی جایگزین ،که معمولاً در پزشکی رایج کنار گذاشته‌می‌شوند، پزشک طبیعی‌درمانی یک برنامه درمان طبیعی که فقط مناسب شما می‌باشد، تهیه می‌کند. این درمان با پزشکی رایج، که در آن برای دو بیمار دارای سردرد، یک نوع آزمایش و دارو تجویز می‌شود، بسیار متفاوت است. برنامه درمان مخصوص شما، قدم به قدم و تدریجی خواهد بود و همانطور که تندرستی شما بهبود می‌یابد، می‌توان این برنامه را مناسب با حال و شرایط شما تغییر داد.
به دلیل اینکه طبیعی‌درمانی شامل تغییر در شیوه زندگی (مانند ورزش، کاهش استرس) و تغییر در عادات غذایی، همراه با استفاده از مکملهای غذایی و گیاهان می‌باشد، برنامه درمانی نیاز به مشارکت بیمار در به‌دست‌آوردن سلامتی دارد، بر خلاف طب رایج، که در آن تنها از تجویز دارو یا گاهی جراحی برای درمان استفاده می‌گردد.
اولین جلسه درمان با پزشک طبیعی‌درمانگر معمولاً حدود یک ساعت طول می‌کشد و مدت جلسه‌های بعدی حدود 30 تا 45 دقیقه می‌باشد. تعداد جلسات درمان بستگی به شدت بیماری دارد. اگر شما یک ناراحتی مزمن دارید، ممکن است به مدت 6 ماه یا بیشتر به درمان نیاز داشته باشید.
در کشورهای توسعه یافته، برخی از شرکتهای بیمه جنبه‌های مشخصی از طبیعی‌درمانی مانند ماساژ یا طب سوزنی را پوشش می‌دهند. پزشکان این رشته در سراسر دنیا در تلاش هستند که طبیعی‌درمانی را در همه شهرهای کشور خود تحت پوشش بیمه قرار دهند.

منافع سلامتی طبیعی درمانی
هرچند آزمایشهای طبی اندکی برای مطالعه روی تاثیر طبیعی‌درمانی بعنوان یک روش درمانی صورت‌گرفته، اما مطالعات بسیار زیادی پیرامون درمانهای خاصی که اغلب از طرف پزشکان طبیعی‌درمانگر توصیه‌می‌گردد، انجام شده است. برای مثال، ثابت‌شده تغییر در رژیم غذایی و شیوه زندگی، برای درمان بیماریهای قلبی، بیماریهای گوارشی مزمن و مشکلات مفاصل بسیار سودمند است، یا استفاده از طب سوزنی برای درمان درد کاملاً پذیرفته شده‌است. همچنین مطالعات معتبر بسیاری نشان می‌دهد که مکملهای غذایی طبیعی(nutritional supplements) می‌توانند برای درمان انواع ناراحتی‌ها مفید واقع‌شوند.
با اینکه اکثر پزشکان طب رایج ، طبیعی‌درمانی را بی‌ضرر تشخیص داده‌اند، تعدادی از آنها برخی روشهای تشخیصی این درمانگران را، غیر قابل اعتماد و غیر علمی می‌‌دانند. با وجود اینکه مزیتهای طبیعی‌درمانی با گذشت زمان بیشتر آشکار می‌گردد، برای تصمیم‌گیری درباره اینکه به‌راستی طبیعی‌درمانی می‌تواند بیماریهای مزمن را درمان کند یا نه، به تحقیقات بلند مدت بیشتری نیاز است.
در مطالعات منتشرشده در مجله پزشکی طبیعی‌درمانی، شواهدی وجود دارد که ثابت می‌کند طبیعی‌درمانی در کمک به بیماریهای مزمن و شدید مؤثر است. از جمله این بیماریها، اختلالات مزمن گوارشی، مشکلات عضلانی- استخوانی ، سردردهای میگرنی، عدم تعادل هورمونها، ناراحتیهای ادراری و پروستات، فشارخون بالا و بیماریهای قلبی می‌باشد.

هشدارها
• اگر شما به دنبال درمان توسط یک طبیعی‌درمانگر هستید، از درمانگرانی که آموزش کافی ندیده‌اند یا مجوز ندارند، حذر کنید.
• درطبیعی‌درمانی از تکنیکهای غیر تهاجمی( noninvasive ) استفاده می‌شود، به همین خاطر وقتی توسط یک درمانگر شایسته درمان شوید، بی‌خطر و ایمن است. با این وجود همیشه باید قبل از استفاده از هر نوع درمان مکمل با پزشک خود مشورت نمایید. بزرگترین خطر این است که اگر شما بدون مشورت با پزشک طب رایج از طبیعی‌درمانی استفاده نمایید ، یک مشکل پزشکی جدی تشخیص داده نشود . اگر شما نشانه‌هایی دارید که ممکن است نشاندهنده یک بیماری جدی وخطرناک باشد، پیش از جستجوی یک طبیعی‌درمانگر ، با یک پزشک M.D. مشورت نمایید.
• اگرچه اکثر برنامه‌های تغذیه‌ای طبیعی‌درمانگران سلامتی‌بخش است، اما ممکن است در ابتدا برخی از آنها (مانند روزه)، ایجاد علائم ناخوشایندی کنند. چنانچه هرگونه نگرانی درباره رژیم غذایی که طبیعی‌درمانگر توصیه کرده دارید، قبل از شروع ، آنرا با پزشک طب رایج خود مطرح نمایید.
• برخی از گیاهان ممکن است با داروهای طب رایج تداخل داشته‌باشند. اگر تحت درمان با دارو هستید، قبل از استفاده از مکملهای غذایی با پزشک خود مشورت نمایید.

منبع : سایت ملی طب مکمل ایران