کلروکین- هیدروکسی کلروکین

 داروی کلروکین و هیدروکسی کلروکین از یک خانواده می باشند. این داروها جزو داروهای تعدیل کننده سیر بیماری می باشد. هیدروکسی کلروکین به شکل قرص های ۲۰۰ میلی گرمی است که بصورت ۲ عدد  و کلروکین بصورت قرص های  ۱۵۰ میلی گرمی است که مصرف آن بصورت روزی یک عدد می باشد.همچنین میزان مصرف آن با توجه به نظر پزشک متخصص قابل تغییر است.

 

در ابتدا کلروکین و هیدروکسی کلروکین به عنوان دارو‌های ضد مالاریا تجویز می شدند، ولی در درمان بعضی بیماری های روماتیسمی از جمله آرتریت روماتوئید نیز مؤثر‌ند. این داروها فقط علائم بیماری را ازبین نمی برند بلکه بر روی سیر بیماری نیز تاثیر دارند.این دارو ها سبب کاهش التهاب، درد و خشکی مفاصل می‌شوند.

بهترین زمان مصرف دارو چه موقعی است؟

 

قرص کلروکین را بایستی همراه یا بعد از غذا مصرف کنید.

 

چه مدت طول می‌کشد تا اثرات دارو ظاهر شود؟

 

به طور متوسط ۲ تا ۳ ماه طول می‌کشد تا اثرات دارو ظاهر شود.

کلروکین یکی از با سابقه ترین و بی‌خطر‌ترین دارو‌هایی است که در درمان آرتریت رومائید بکار می‌رود. اگر چه برخی بیماران از اختلال هضم غذا، سر‌درد یا جوش‌های پوستی یا کهیر شکایت می‌کنند. یکی از عوارض احتمالی کلروکین و یا هیدروکسی کلروکین عوارض چشمی است که پس از مصرف طولانی مدت ممکن است رخ دهد که ناشی ازرسوب دارو برروی قرنیهاست. این عارضه باکاهش و یا قطع دارو کاملابرطرف میشود. در موقع مصرف دارو علائمی مانند تاری دید وحساس شدن به نو ررابه پزشک گزارش دهیدتا  معاینات لازم را از چشم شما بعمل آورد. دربیمارانی اتفاق می افتدکه مقادیر بیشتر دارو را برای مدت طولانی مصرف می کنند و یا بیماری های زمینه ای مانند بیماری کلیوی یا کبدی دارند، معاینات قسمت عقب چشم یعنی شبکیه لازم است. عوارض نادر دیگر شامل نازک شدن مو،زنگ زدن گوشها، سفیدشدن پوست ومو وضعف عضلانی می باشد.در زمان مصرف دارو از تماس با نور آفتاب پرهیز شود.
آیا مصرف روزانه کلروکین و هیدروکسی کلروکین در بیماری که عوارض پوستی و چشمی در وی ظاهر شده است باید ادامه یابد؟

خیر. پس از خاموشی بیماری و یا شروع عوارض جانبی احتمالی، می توان بر حسب شرایط بیمار و عوارض دارو، دوز دارو را به یک روز در میان و حتی هفته ای یک بار تقلیل داد (این دارو نیمه عمر ۶۱ روزه در بدن انسان دارد).

آیا کنترل دوره ای این دارو از نظر عارضه چشمی توصیه می شود؟

ایجاد عارضه چشمی ناشی از این دارو بعلت دوز تجمیعی بالای دارو و نیز در در سنین بالا بیشتر است.لذا ضروری است بیمار تحت با کلرکین حداقل هر شش ماه و نیز در بیمار تحت درمان با هیدروکلرکین هر یکسال یکبار تحت بررسی و نیز معاینه قرار گیرد.مصرف همزمان دارو‌های ضد التهاب باید ادامه یابد. اغلب دارو‌ها را نیز می‌توان هم­زمان استفاده کرد. در صورتیکه تحت درمان با داروی سایمتیدین هستید پزشک خود را آگاه کنید.با توجه به مطالعات اخیر صورت گرفته مصرف این دارو عارضه جدی را در جنین و یا در شیر دهی نشان نداده است، لذا در صورت شدید بودن بیماری ممکن است مصرف این دارو در دوران بارداری و یا شیر دهی تجویز شودبرای کم کردن احتمال ایجاد عوارض جانبی، مقدار دارو نباید از حد معینی در روز بیشتر مصرف شود ( معمولاً یک قرص در روز). پزشک شما در دوره های زمانی معاینه لازم بالینی و آزمایش ها را انجام خواهد داد.

منبع :rheumoc.com

تری پاراتید (فورتئو)

تری پاراتید (فورتئو) از انواع مصنوعی هورمون پاراتیروئید انسانی است که به تنظیم متابولیسم کلسیم در بدن کمک می کند. این دارو رشد استخوان های جدید را افزایش می دهد، در حالیکه دیگر داروهای پوکی استخوان تراکم استخوان را بوسیله مهار باز جذب یا تجزیه استخوان افزایش می دهند.
تری پاراتید تنها داروی پوکی استخوان است که توسط FDA بعنوان بازسازی کننده استخوان شناخته شده است.
فورتئو باید فقط در مردان مبتلا به پوکی استخوان و زنان یائسه استفاده شود.

تری پاراتید (فورتئو) داروی خود-تزریقی به پوست است. از آنجا که ایمنی طولانی مدت دارو هنوز تعین نشده است، FDA قرارداد کرده است که فقط به مدت 24 ماه استفاده شود. این دارو شکستگی های ستون فقرات در زنان مبتلا به پوکی استخوان را کاهش می دهد، اما کاهش خطر شکستگی لگن هنوز به اثبات نرسیده است.

اثرات جانبی فورتئو ممکن است شامل موارد زیر باشد:

-خارش، تورم، قرمزی در محل تزریق
-گرفتگی عضلات پا
-سوزش معده
اسپاسم های برگشتی

مردان مبتلا به پوکی استخوان و زنان یائسه می توانند فورتئو دریافت کنند.
فورتئو برای جلوگیری از پوکی استخوان یا درمان پوکی استخوان خفیف به کار نمی رود. چنانچه حداقل یک شکستگی استخوان به دلیل نازک شدن استخوان ها داشته اید، یا در خطر بالای شکستگی هستید، یا به دیگر درمان های پوکی استخوان پاسخ نداده اید باید از این دارو استفاده کنید.

منبع :rheumoc.com

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی nonsteroidal anti-inflammatory drugs  NSAIDs جزو شایعترین داروهایی هستند که برای درمان دردهای مفصلی، استخوانی و عضلانی بکار برده میشوند. معروفترین داروهای این دسته دارویی، آسپرین و ایبوپروفن (بروفن) هستند. این داروها نه فقط ضد درد بوده بلکه تورم و التهاب را نیز کاهش داده و ضد تب هم هستند. از این داروها برای کاهش خاصیت انعقادی خون هم استفاده میشود. این داروها ممکن است در کاهش سرطان های روده بزرگ موثر باشند.
مکانیسم اثر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مهار آنزیم خاصی در بدن است. آنزیم ها پروتئین های خاصی هستند که در بدن موجودات زنده وجود داشته و موجب تسهیل برخی واکنش های شیمیایی میشوند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی موجب مهار آنزیمی به نام سیکلواکسیژناز Cyclooxygenase COX میشوند. این آنزیم موجب تولید موادی به نام پروستاگلاندین Prostaglandin میشود و پروستاگلاندین روند التهاب و درد را در بدن بوجود میاورد. به همین دلیل است که این داروها با مهار آنزیم موجب میشوند تولید پروستاگلاندین ها کم شده و التهاب کاهش یابد.

آنزیم سیکلواکسیژناز دو نوع است. نوع یک آن COX-1 موجب حفاظت از دیواره معده و دستگاه گوارش در مقابل اسید و شیره های گوارشی است و همچنین موجب میشود کلیه به درستی کار کند. نوع دو آن COX-2 موجب بروز التهاب میشود. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی موجب مهار هر دو این آنزیم ها میشوند. به همین علت است که مصرف این داروها ممکن است موجب ناراحتی گوارشی و حتی زخم معده شود.

علت اینکه به این داروها پسوند غیر استروئیدی هم اضافه شده اینست که مهمترین داروهای ضد التهاب، استروئید ها یا کورتیکوستروئیدها هستند که به اختصار به آنها کورتون هم میگویند. البته عوارض مصرف داروهای کورتیکوستروئیدی یا کورتن ها (مانند عارضه پوکی استخوان) زیاد است ولی داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی عارضه پوکی استخوان را ندارند.

داروهای زیادی از  گروه داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی در بازار داروئی وجود دارند که بر اساس نحوه عملکرد و عوارض جانبی به دو گروه تقسیم می شوند:

گروه اول: داروهائی که بطور غیر انتخابی از عمل هر دو نوع آنزیم سیکلو اکسیژناز به نام های سیکلو اکسیژناز یک و سیکلو اکسیژناز دو ممانعت به عمل می آورند. از این گروه داروهای زیر در ایران وجود دارند:

· ایبوپروفن  

· ایندومتاسین 

· دیکلوفناک

· ناپروکسن

· تولمتین

· پیروکسیکام

· آسپیرین

گروه دوم: داروهائی که به طور انتخابی از عمل آنزیم سیکلو اکسیژناز دو ممانعت بعمل می آورند و نسبت به داروهای گروه اول جدید تر می باشند. داروهائی که از این گروه در ایران وجود دارند:

سلکوکام

ملوکسیکام

 

اثرات این دارو‌ها نسبتا سریع و طی چند ساعت پس از مصرف دارو ظاهر می‌شوند و با قطع مصرف دارو هم این اثرات از بین می‌روند. میزان تأثیر انواع این داروها تقریبا مشابه است، ولی بیماران معمولا یک یا چند نوع از این دارو‌ها را بهتر تحمل نموده و معتقدند که بیشتر روی آنها تأثیر می‌گذارد.

ایندومتاسین، دیکلوفناک و ناپروکسن علاوه بر فرم خوراکی شکل شیاف نیز دارند که در صورت نیاز تجویز می شود.

تولمتین نیمه عمر کوتاه و ناپروکسن نیمه عمر طولانی دارد.

دو عارضه مهم مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی عوارض گوارشی و عوارض کلیوی است.
حدود ۲۰-۱۰ درصد کسانی که از این داروها مصرف می‌کنند دچار عوارض گوارش آنها مانند درد شکم، تهوع، استفراغ، اسهال، سوء هاضمه، خونریزی گوارشی و حتی زخم‌های معده می‌شوند. بروز این عوارض ربطی به روش مصرف دارو ندارد پس مصرف دارو به صورت خوراکی یا تزریقی و یا شیاف می‌تواند موجب بروز عوارض گوارشی آن شود.
هرچه مدت زمان استفاده از این داروها طولانی‌تر باشد و یا دارو با دوز های بالاتری مصرف شود احتمال بروز عوارض گوارشی آن هم بیشتر می‌شود. پس بهترین راه پیشگیری از این عوارض اینست که کمترین مقدار دارویی که علائم بیمار را کم می‌کند و در کوتاه ترین زمان مصرف شود. ایندومتاسین و پیروکسیکام بیشترین عوارض گوارشی را داشته و بروفن و دیکلوفناک عوارض کمی دارند. گاهی اوقات ممکن است با مصرف همزمان امپرازول بتوان عوارض معده ( و نه همه عوارض گوارشی) این دروها را کمتر کرد.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی با تنگ کردن عروق کلیوی موجب بروز عوارضی در کارکرد آن می‌شوند. بالا بردن فشار خون (به علت عدم توانایی کلیه در دفع آب و نمک) و نارسایی کلیوی از عوارض مصرف این داروها است.

این داروها (بجز آسپرین) ریسک بروز سکته قلبی و مغزی را بالا می‌برند و در کسانی که سابقه این بیماری‌ها را دارند نباید مصرف شوند. از این دسته داروها ناپروکسن کمترین عارضه قلبی را دارد. این داروها (بجز آسپرین) احتمال نارسایی قلبی را هم بیشتر می‌کنند. این اختلال در مصرف ناپروکسن و بروفن حداقل و در سلکوکسیب و دیکلوفناک زیاد است.

داروهای گروه دوم، نسبت به داروهای گروه اول، عوارض گوارشی کمتری دارند و گاهی این داروها را برای بیمارانی که با مصرف داروهای گروه اول، دچار عوارض گوارشی نظیر زخم معده، خونریزی معده و یا درد های معده شده اند نیز تجویز می کنند. باید در نظر داشت که گرچه عوارض گوارشی سلکوکسیب نسبت به داروهای گروه اول مثل ایبوپروفن و ایندومتاسین کمتر است ولی در عوض ممکن است عوارض قلبی و مغزی آن بویژه در بیماران مسن زیاد تر باشد. عوارض کلیوی، جمع شدن آب و نمک در بدن، بالا بردن فشار خون در هر دو گروه داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی یکسان است.باید توجه داشت که بیمارانی که تحت درمان با این داروها قرار می گیرند در صورت مصرف داروهای دیگر مانند: لیتیم متوترکسات داروهای ضد قند،ضد تشنج، سیکلوسپورین، را به پزشک خود اطلاع دهند.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی با داروهای زیر تداخل اثر دارند و اگر از این داروها استفاده می‌کنید باید به پزشک خود اطلاع دهید

• داروهای ادرار آور

• داروهای رقیق کننده خون مثل هپارین و وارفارین

• بعضی داروهای ضد فشار خون

• بعضی داروهای ضد افسردگی

 

مصرف در شیر دهی:

 

مصرف داروهای ضد التهابی را در موقع شیر دادن باید با نظر پزشک خود ادامه دهید. در صورت وجود سابقه بیماری های گوارشی، کبدی، کلیوی، عصبی، آلرژیک و آسم، قلبیعروقی، زخممعدهواثنیعشر به دکتر خود اطلاع دهید.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی میتوانند معده را تحریک کرده و در مواردی عملکرد کلیه راتحت تاثیر قراردهند. هرچه مدت زمان مصرف این داروها بیشتر باشد ، احتمال عوارض هم بیشترمی شود. درموقع مصرف داروهای ضد التهابی، بسیاری از داروهای دیگر را نمی توان مصرف کرد.

 

مصرف در در بارداری:

 

مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی بطور معمول در زنان حامله در سه ماهه آخر حاملگی توصیه نمیشود ،زیرااین داروها میتوانند خطر بعضی عوارض را در نوزادان افزایش دهند. در موقع شیردادن در صورت ضرورت باید از داروهای با نیمه عمر کوتاهتری مانند ایبوبروفن زمان کوتاهی قبل از شیردهی استفاده کرد تا برای کودک عارضه ای نداشته باشد.داروی سولینداک با نام تجاری آرتروسین(قرص های ۲۰۰ و ۱۰۰ میلی گرمی) که کمترین اثر سوء را بر کلیه ها دارد.

منبع :rheumoc.com

سلکوکسیب

داروی سلکوکسیب با نام تجاری سلبرکس (Celebrex) جزء دسته داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی می باشد.این دارو به شکل کپسول و در دوزهای ۲۰۰ و ۱۰۰ میلی گرم موجود می باشد.

این دارو یک نوع مهار کننده غیر رقابتی است که به طور انتخابی روی سیکلو اکسیژناز کار کرده  و این آنزیم را غیر فعال می نماید.

 سلکوکسیب برای درمان درد، تورم و خشکی ناشی از آرتروز یا ساییدگی مفصلی (استئوآرتریت)، روماتیسم مفصلی و اسپوندیلیت انکیلوزان بکار برده می‌شود. از سلکوکسیب می‌توان در دردهای ناشی از کشیدگی و کوبیدگی عضلات، رگ به رگ شدن و پیچیدن مفاصل، درد ناشی از التهاب و یا کشیدگی تاندون و لیگامان ها و درد و تورم بورسیت ها استفاده کرد.

سلکوکسیب درد و تورم ناشی از آرتریت یا التهاب مفصل به علل دیگر مانند نقرس را هم کاهش می‌دهد. از این دارو می‌توان برای کاهش دردهای استخوان و درد بعد از جراحی هم استفاده کرد. سلکوکسیب در درمان قاعدگی‌های دردناک و در درمان پولیپ های متعدد روده بزرگ و رکتوم هم بکار برده می‌شود.

این دارو از راه خوراکی مصرف شده و بخوبی جذب می شود، بعد از ۳ ساعت به پیک غلظت پلاسمایی می رسد. مصرف دارو توام با غذای چرب باعث تاخیر در رسیدن پیک غلظت پلاسمایی می شود. حدود ۹۷٪ به پروتئین های پلاسما متصل می شود. دفع دارو به طور عمده صفراوی، ادراری و کمی مدفوع می باشد. نیمه عمر دارو حدود ۱۱ ساعت است.
درد متوسط تا شدید : در بزرگسالان، روز اول ۴۰۰ میلی گرم برای دوز اول و در صورت نیاز ۲۰۰ میل گرم برای دوز بعدی و در روزهای بعد ۲۰۰ میلی گرم ۲ بار در روز

دیسمنوره: ۲۰۰ – ۱۰۰ میلی گرم ۲ بار در روز

استئوآرتریت : ۲۰۰ میلی گرم یک بار در روز یا ۱۰۰ میلی گرم ۲ بار در روز

آرتریت روماتوئید: ۲۰۰ – ۱۰۰ میلی گرم دوبار در روز

از هر ۱۰۰ نفری که سلکوکسیب مصرف می‌کنند عوارض زیر در ۱۰-۱ نفر آنها دیده می‌شود

• سوء هاضمه، اسهال با یا بدون درد شکم
• تورم ساق و یا مچ پا به علت افزایش تجمع آب در بدن
• التهاب سینوس
• گلو درد
• التهاب مخاط بینی و به دنبال آن آبریزش از بینی
• علائم شبیه آنفلوانزا مثل درد بدن
• عفونت ادراری
• اختلال خواب
• گیجی
• سرفه
• خارش یا قرمزی پوست

از هر ۱۰۰۰ نفری که سلکوکسیب مصرف می‌کنند عوارض زیر در ۱۰-۱ نفر آنها دیده می‌شود

• کم خونی
• خستگی، اضطراب و افسردگی
• تاری دید
• احساس گزگز در اندام
• سوت زدن گوش
• طپش قلب
• نارسایی قلبی
• یبوست
• فشار خون بالا
• التهاب معده
• درد ساق

از هر ۱۰۰۰۰ نفری که سلکوکسیب مصرف می‌کنند عوارض زیر در ۱۰-۱ نفر آنها دیده می‌شود

• زخم معده
• گیجی
• اختلال حس چشایی
• اختلال تعادل
• افزایش حساسیت به نور خورشید

از هر ۱۰۰۰۰۰ نفری که سلکوکسیب مصرف می‌کنند عوارض زیر در ۱۰-۱ نفر آنها دیده می‌شود

• خونریزی معده
• نارسایی کبدی
• نارسایی کلیوی

 

قبل از مصرف سلکوکسیب اگر مشکلات زیر را دارید به پزشک خود اطلاع دهید

• سابقه سکته قلبی یا سکته مغزی

• فشار خون بالا یا نارسایی قلبی

• سابقه زخم معده یا خونریزی گوارشی

• بیماری کبدی یا کلیوی

• تشنج

• آسم

• پولیپ بینی

• بیماری انعقادی

• سابقه حساسیت به دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی

• ابتلا به بیماری لوپوس

• ابتلا به بیماری‌های التهابی روده مانند کرون یا کولیت اولسرو

سلکوکسیب ممکن است با دیگر داروها تداخل اثر داشته باشد به این معنی که مصرف همزمان آن با داروهای دیگر می‌تواند موجب بروز عوارض خطرناکی شود. اگر از داروهای زیر استفاده می‌کنید قبل از شروع مصرف سلکوکسیب حتماً با پزشک خود مشورت کنید

• بعضی داروهای ضد افسردگی
• داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین
• بعضی داروهای ادرار آور
• لیتیم
• بعضی داروهای ضد فشار خون
• داروهای استروئیدی (پردنیزولون متیل پردنیزولون)
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، دیورتیک ها (فوروزماید، هیدروکلرتیازید)

استفاده از سلکوکسیب در دوران بارداری بخصوص سه ماهه آخر بارداری خطرناک بوده و ممکن است موجب بروز ناهنجاری‌های قلبی در جنین شود. سلکوکسیب در شیر مادر شیرده هم ترشح می‌شود پس اگر به بچه شیر می‌دهید قبل از مصرف سلکوکسیب با پزشک مشورت کنید.

بیش از مقدار تجویز شده مصرف نشود.

جهت کاهش عوارض گوارشی همراه غذا مصرف شود.

همزمان با آنتی اسید مصرف نشود.

تا زمان مشخص شدن اثرات دارو از رانندگی و کار با ماشین آلات نیازمند هوشیاری خودداری شود.

ایمنی مصرف دارو در اطفال کمتر از ۱۸ سال ثابت نشده است.

هرگونه خونریزی غیر عادی مانند استفراغ خونی، خون ادراری و خون در مدفوع گزارش شود.

اگر سلکوکسیب مصرف می‌کنید از قرار گرفتن در معرض تابش مستقیم آفتاب اجتناب کنید. سلکوکسیب پوست را به تابش نور آفتاب حساس می‌کند. پس از کلاه و لباس پوشیده و کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید

منبع :rheumoc.com

رالوکسیفن

رالوکسیفن با نام تجاری اویستا ‪(‬evista‪)‬ و محصول تولید شده در ایران بنام رالوفن ‪(‬ralofen‪)‬ می باشد.
رالوکسیفن دارویی است که برای کمک به جلوگیری و درمان استئوپروز یا همان پوکی استخوان بعد از یائسگی زنان استفاده می شود.
این دارو همانند هورمون استروژن در بدن عمل می کند و باعث توقف از دست رفتن استخوان پس از یائسگی می شود اما در مقایسه با مصرف روزانه ۰.۶۲۵ میلی گرم استروژن های ترکیبی (‪conjugated estrogens‬) چگالی استخوان را افزایش نمی دهد. رالوکسیفن گرگرفتگی ناشی از یائسگی را درمان نمی کند و ممکن است با مصرف آن گر گرفتگی نیز رخ دهد. همچنین رالوکسیفن همانند استروژن باعث تحریک سینه و رحم نمی شود.
رالوکسیفن باعث کاهش غلظت کل و کلسترول بد( لیپوپروتئین کلسترول) با چگالی کم –کلسترول بد- در خون می شود اما این دارو غلظت لیپوپروتئین کلسترول با چگالی  کم (‪HDL‬) –کلسترول خوب-  را افزایش نمی دهد.
همچنین رالوکسیفن در احتمال های ضعیف وجود سرطان سینه در زنان یائسه که به پوکی استخوان مبتلا هستند و یا در خطر بالای ابتلا به سرطان سینه قرار دارند نیز استفاده می شود.
این دارو فقط با تجویز پزشک در اختیار بیمار قرار داده می شود.

دوز مصرف دارو در بیماران مختلف متفاوت است. بنابراین حتما به توصیه های پزشک خود عمل کنید.
مقدار دارویی که هر بیمار مصرف می کند به قدرت دارو، و تعداد قرصی که هر روز میل می کند، فاصله زمانی بین دو دوز و طول دوره درمان به مشکل درمانی که بیمار به خاطر آن این دارو را دریافت می کند بستگی دارد.
-برای شکل خوراکی دارو (قرص)
*برای جلوگیری از از دست رفتن استخوان بزرگسالان 60 میلی گرم روزی یکبار، همراه یا بدون غذا
*برای درمان از دست رفتن استخوان بزرگسالان 60 میلی گرم روزی یکبار، همراه یا بدون غذا
*برای جلوگیری از سرطان سینه مهاجم ‪invasive‬ بزرگسالان 60 میلی گرم روزی یکبار، همراه یا بدون غذا
 چنانچه دوزی از دارو را فراموش کردید آن را کنار گذاشته و طبق برنامه قبلی، دارو را ادامه دهید. مقدار دوز مصرفی را دو برابر نکنید.

برافروختگی، گر گرفتگی پاها، تعریق، اختلال در خواب، ورم دست و پا، خونریزی واژن، علائم شبیه سرماخوردگی، ضایعات پوستی، اختلالات گوارشی، افزایش فشار خون، سر درد، سینوزیت، درد عضلات و ترومبوآمبولی های خطرناک و بطور نادر آندومتر (زخم های رحم) از عوارض جانبی دارو هستند.

مصرف در حاملگی
این دارو در زنان حامله یا مشکوک به حاملگی نباید مصرف شود به دلیل اینکه خطرات ناشی از مصرف آن در مقابل اثرات مفیدش بیشتر است.
مصرف در شیردهی
مطالعات کافی در زنان شیرده برای تعیین میزان در خطر بودن نوزاد وجود ندارد. منافع و خطرات ناشی از مصرف این دارو در زمان شیردهی بر روی کودک باید ارزیابی و سپس اقدام به مصرف آن شود.

در تصمیم گیری برای استفاده از یک دارو، خطرات ناشی از مصرف دارو باید در مقابل اثرات مفید آن مورد ارزیابی قرار گیرد. در مورد این دارو نکات زیر باید مورد توجه قرار گیرد:
 
آلرژی
چنانچه نسبت به این دارو یا هر داروی دیگری واکنش حساسیت زا دارید به پزشک خود بگویید. همچنین اگر نسبت به هر ماده دیگری اعم از غذاها، رنگ ها، نگهدارنده ها یا حیوانات آلرژی دارید پزشک را از آن آگاه کنید. در محصولات بدون نسخه، برچسب آن را به دقت بخوانید.
 
مصرف در پیری
این دارو فقط در زنان یائسه آزمایش شده است و هیچگونه اثرات جانبی و یا مشکلی در زنان مسن نسبت به زنان بزرگسال یائسه مشاهده نشده است.

وجود دیگر مشکلات پزشکی ممکن است استفاده از این دارو را تحت تاثیر قرار دهد. در صورت داشتن هرگونه مشکل پزشکی به خصوص موارد زیر حتما با پزشک خود مشورت کنید:
- تشکیل لخته خون چه به صورت سابقه و چه به حالت فعال، از جمله ترومبوز ورید عمقی، و آمبولیسم شبکیه که مصرف رالوکسیفن می تواند احتمال بروز این حالت ها را افزایش دهد و چنانچه این مشکلات در بیمار از قبل وجود دارد، شرایط وی را بدتر نماید. بنابراین در بیمارانی با این شرایط نباید این دارو مصرف شود.
- سرطان یا تومور
- نارسایی احتقانی قلب
- مشکلات ضربان قلب (مثلا فیبریلاسیون دهلیزی)
- فشار خون بالا
- سکته مغزی یا سابقه آن
- حمله سکته قلبی یا سابقه آن
- و هر حالت دیگری که احتمال لخته شدن خون را افزایش می دهد.
- بیماری های کلیه و کبد. مصرف رالوکسیفن با وجود این دو بیماری می تواند باعث افزایش غلظت رالوکسیفن در خون شود.
احتیاط ها
حتی اگر احساس می کنید مشکلی ندارید، برنامه ملاقات و مشورت با پزشک را داشته باشید.
قبل از انجام هر نوع عمل جراحی به پزشک در مورد مصرف این دارو اطلاع دهید. چنانچه احتمال می دهید مدت زمانی طولانی فعالیتی نخواهید داشت یا اینکه مجبورید در جایی بنشینید و یا بخوابید (مثلا بخاطر عمل جراحی یا سفر هوایی طولانی) 3 روز قبل از آن با پزشک خود در مورد قطع مصرف دارو مشورت کنید. پزشک ممکن است پس از طی این دوره که کاملا تحرک خود را بدست آورده اید، دستور دهد مصرف دارو را شروع کنید. اگر قصد سفر دارید و مصرف رالوکسیفن را هم قطع نکرده اید، در طول سفر باید بطور منظم و یا هر مقدار که ممکن بود راه بروید. به یاد داشته باشید بی حرکت ماندن در یک حالت برای مدتی طولانی در بعضی افراد باعث ایجاد لخته خون می شود و رالوکسیفن بندرت می تواند این وضعیت را بدتر کند.
در طول دوره درمان با رالوکسیفن چنانچه قصد دارید باردار شوید و یا فکر می کنید باردار هستید، فورا مصرف دارو را متوقف کنید و با پزشک خود مشورت کنید. رالوکسیفن برای زنانی تجویز می شود که در دوران یائسگی به سر می برند.
رالوکسیفن همانند استروژن باعث تحریک سینه و رحم نمی شود. اگر در طول دوره درمان با رالوکسیفن خونریزی واژینال، درد یا بزرگ شدن سینه و یا تورم دست و پاها را تجربه کردید، با پزشک خود مشورت کنید.
روش های دیگری که همراه با رالوکسیفن برای جلوگیری یا درمان از دست رفتن استخوان استفاده می شود، مصرف قرص کلسیم به همراه ویتامین ‪D‬ و ورزش است. البته بهتر است در این موارد نیز با پزشک خود مشورت کنید.

منبع :rheumoc.com