دیکلوفناک

دیکلوفناک Diclofenac یا دیکلوفناک سدیم یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی NSAID است. ولتارن Voltaren رایج ترین برند تجاری دیکلوفناک است. این دارو تولید موادی که در بدن موجب التهاب میشوند را مهار میکند. از دیکلوفناک در کنترل علائم آرتریت یا التهاب مفصلی ( مانند روماتیسم مفصلی، آرتروز، اسپوندیلیت انکیلوزان)، کشیدگی های رباط، کوبیدگی های عضلانی، نقرس، میگرن، درد دندان، دردهای قاعدگی، کمردرد و دردهای بعد از جراحی استفاده میشود. دیکلوفناک درد را از بین برده و التهاب را کاهش میدهد.

مکانیسم اثر دیکلوفناک مهار آنزیم سیکلواکسیژناز Cyclo-oxygenase است. این آنزیم مسئول تولید موادی به نام پروستاگلاندین Prostaglandin است. پروستاگلاندین ها موجب بروز التهاب و درد میشوند. با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز تولید پروستاگلاندین کم شده و در نتیجه درد و تورم کاهش میابد.

دیکلوفناک بصورت قرص های ۲۵ و ۵۰ و ۱۰۰ میلیگرمی و شیاف ۵۰ و ۱۰۰ میلیگرمی و آمپول ۷۵ میلیگرمی و ژل موضعی یک درصد و قطره چشمی یک دهم درصد در دسترس است. این دارو را میتوان بصورت ۳-۲ بار در روز مصرف کرد. حداکثر دوز مصرفی دیکلوفناک ۱۵۰ میلیگرم در روز است.

 در مصرف دیکلوفناک به موارد زیر توجه کنیم

• دیکلوفناک را دقیقا همانطور که پزشک تجویز کرده مصرف کنید و برای کسب تاثیر بیشتر مقدار مصرفی را افزایش ندهید.
• اگر مصرف یک وعده دیکلوفناک را فراموش کردید آن را در اولین زمانی که به یاد آوردید مصرف کنید ولی اگر زمان به یاد آوری همان زمان مصرف وعده بعدی باشد مصرف را دو برابر نکرده و فقط وعده جدید را مصرف کنید
• دیکلوفناک را به مدت طولانی مصرف نکنید. در صورت نیاز به مصرف طولانی مدت این دارو پزشک معمولا داروهای دیگری را همراه با دیکلوفناک به شما میدهد تا دستگاه گوارش شما را در مقابل عوارض احتمالی مصرف دارو محافظت کند

• اگر آسم دارید ممکن است با مصرف دیکلوفناک مشکلات تنفسی یا خس خس سینه شما بیشتر شود. در صورت بروز این مشکل مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید.

• اگر دیکلوفناک مصرف میکنید و باید از داروی دیگری هم استفاده کنید از پزشک خود و داروساز بپرسید که داروی جدید با دیکلوفناک تداخل اثر نداشته باشد

• هر قرص دیکلوفناک را با یک لیوان پر آب مصرف کرده و تا حداقل ده دقیقه بعد از مصرف آن دراز نکشید

• اگر با مصرف دیکلوفناک معده شما ناراحت میشود آن را بعد از غذا یا با شیر یا آنتی اسید مصرف کنید

• پزشک معالج شما مقدار مصرفی دارو را در حداقل و زمان مصرف آن را هم کوتاه ترین مدت در نظر میگیرد تا عوارض آن به حداقل برسد. سر خود مقدار مصرفی یا زمان مصرف دارو را بیشتر نکنید

• اگر دیکلوفناک را برای کنترل علائم آرتریت یا التهاب مفصل مصرف میکنید توجه داشته باشد که تاثیر آن بعد از مصرف مداوم دارو به مدت دو هفته به حداکثر میرسد. در صورتی که دیکلوفناک را فقط در صورت بروز درد مصرف میکنید قبل از اینکه شدت درد به حداکثر خود برسد آن را مصرف کنید. مصرف دارو وقتی شدت درد زیاد شده است تاثیر زیادی نخواهد داشت

مصرف داروها در کنار آثار مفید خود ممکن است عوارضی را هم بدنبال داشته باشد. این عوارض در همه افراد ایجاد نمیشود و در صورتی هم که ایجاد شود در بسیاری از موارد بعد از چند روز کم شده یا خوب میشوند. در صورت ادامه آنها به پزشک معالج خود اطلاع دهید. این مشکلات احتمالی عبارتند از

• احساس ناخوشی : در این موارد از غذاهای ساده تر استفاده کرده و مواد غذایی پر ادویه را مصرف نکنید

• سوء هاضمه و سوزش سر دل و درد معده : در این موارد دارو را بعد از غذا مصرف کنید

• اسهال : آب زیادی مصرف کنید

• احساس سرگیجه و خواب آلودگی : رانندگی نکنید و از ابزار استفاده نکنید

• سردرد، تغییرات خلق، سرگیجه، اختلال خواب : با پزشک خود مشورت کنید

همچنین ممکن است مصرف دیکلوفناک عوارض شدیدتری نیز بوجود بیاورد مانند:

• شایعترین عارضه دیکلوفناک عوارض گوارشی آن است که میتواند به صورت احساس سوزش سر دل، درد بالای شکم، تهوع، اسهال یا یبوست، زخم معده و دوازدهه، خونریزی گوارشی و یا مسمومیت کبدی باشد. گاهی اوقات ممکن است معده بدون اینکه درد بگیرد زخم شود. در این موارد ممکن است رنگ مدفوع سیاه یا قرمز شده و بیمار دچار ضعف یا سرگیجه بخصوص در حین ایستادن شود. از دیگر علائم خونریزی معده استفراغ قهوه ای رنگ است.
  خونریزی معده ممکن است بدون هیچ علائم از پیش اخطار دهنده بوده و میتواند در هر زمانی از مصرف دارو ایجاد شود. احتمال بروز این عارضه در افراد مسن بیشتر است. احتمال بروز عوارض گوارشی در مصرف همزمان دیکلوفناک و استفاده از الکل یا سیگار بیشتر میشود. پس اگر دیکلوفناک مصرف میکنید مصرف الکل یا سیگار را کم کرده یا قطع کنید.

• دیکلوفناک میتوان جریان خون کلیه را کاهش داده و کارکرد آن را مختل کند. این عارضه در کسانی که از قبل مشکلات کلیوی داشته اند و یا نارسایی قلبی دارند بیشتر است. مشکلات کلیوی میتواند خود را بصورت پف کردن بدن بخصوص صورت، افزایش ناگهانی وزن و یا کاهش حجم ادرار نشان دهد. با مشاهده این علائم باید به فوریت به مرکز درمانی مراجعه کرد.

• علائم آلرزی مانند قرمزی پوست، خارش، کهیر و آسم از دیگر عوارض مصرف دیکلوفناک است

• دیکلوفناک ممکن است موجب سردرد، وزوز گوش، افزایش فشار خون و نارسایی قلبی شود

• مصرف دیکلوفناک مانند دیگر داروهای ضد التهابی ممکن است ریسک سکته قلبی و مغزی را بیشتر کند. احتمال این عوارض در کسانی که خود از قبل مشکلات قلبی دارند و یا در کسانی که سیگار مصرف میکنند، سابقه خانوادگی بیماری قلبی دارند، فشار خون بالا و یا دیابت دارند بیشتر است. احتمال بروز این عوارض در مصرف طولانی مدت این داروها بیشتر میشود. سکته قلبی میتواند خود را بصورت درد قفسه سینه، ضعف و تنگی نفس نشان دهد و سکته مغزی بصورت اختلال در دید و تعادل و تکلم. با مشاهده هر کدام از این علائم باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کرد

• حساسیت به نور آفتاب میتواند از عوارض مصرف دیکلوفناک باشد. پس در موقع مصرف این دارو زیاد زیر نور آفتاب قرار نگیرید و از برنزه کردن پوست با لامپ های فلوئورسنت بپرهیزید. وقتی زیر نور خورشید قرار دارید خود را پوشانیده و از کرم ضد آفتاب استفاده کنید.

مصرف همزمان دیکلوفناک با داروهای دیگر ممکن است مشکلاتی را بوجود بیاورد از جمله:

• دیکلوفناک موجب کاهش دفع لیتیوم از طریق کلیه شده و بدنبال آن مقدار لیتیوم خون بالا رفته و ممکن است علائم مسمومیت با لیتیم ایجاد شود

• دیکلوفناک ممکن است اثرات کم کننده فشار خون بعضی داروهای ضد فشار خون را کاهش داده وموجب افزایش فشار خون شود

• دیکلوفناک میتواند موجب کاهش دفع کلیوی جنتامایسن شده و بدنبال آن علائم مسمومیت با جنتامایسین ایجاد شود

• دیکلوفناک اثرات رقیق کنندگی خون داشته و تاثیر داروهای دیگر رقیق کننده خون مانند وارفارین را افزایش میدهد

• دیکلوفناک میتواند سطح خونی متوترکسات را بالا برده و عوارض مصرف همزمان آن را بیشتر کند

• دیکلوفناک ممکن است با داروهای ادرار آور مانند فورزماید و یا هیدروکلرتیازید تداخل اثر داشته باشد

• بسیاری از داروهای ضد درد دیگر و یا داروهایی که برای سرماخوردگی مصرف میشوند حاوی داروهای ضد التهابی مشابه دیکلوفناک هستند که مصرف همزمان آنها با دیکلوفناک میتواند احتمال عوارض دارو را بیشتر کند. در این موارد با پزشک خود مشورت کنید با این حال اگر از دوز های پایین آسپیرین برای پیشگیری از حمله قلبی یا مغزی استفاد میکنید باید مصرف ان را ادامه دهید مگر پزشک شما نظر دیگری داشته باشد.

  مصرف دیکلوفناک در زمان بارداری میتواند موجب بروز بیماری های قلبی عروقی در جنین شود. پس این دارو نباید در زمان بارداری بخصوص در سه ماهه اول و سوم مصرف گردد

عضی افراد با بعضی بیماری ها نمیتوانند داروهای خاصی را مصرف کنند و یا در صورت نیاز به مصرف آن داروها باید نکات خاصی را رعایت کنند. به همین خاطر قبل از مصرف دیکلوفناک اگر مشکلات زیر را دارید به پزشک خود اطلاع دهید

• آسم یا هر آلرژی دیگر

• سابقه حساسیت به داروهای ضد التهاب

• زخم معده یا دوازدهه

• بیماری التهابی روده مانند کولیت اولسرو یا بیماری کرون

• سه ماهه اول و سوم بارداری

• بارداری یا شیردهی

• سن بالای ۶۵ سال

• بیماری های کلیه و کبد

• مشکلات قلب و عروقی یا فشار خون

• مشکلات انعقاد خون

• وجود پورفیری Porphyria که نوعی بیماری خونی نادر است

• بیماری لوپوس سیستمیک

• مصرف داروهای دیگر حتی داروهای گیاهی

در صورت بروز خشکی دهان از آدامس ها و آب نبات های بدون قند و نوشیدن آب برای کاهش آن استفاده کنید.
اگر حساسیت به نور دارید از آفتاب ساعت ۱۰ صبح تا ۳ بعد از ظهر اجتناب کنید و مناطق در معرض نور آفتاب را با کرم های ضد آفتاب با قدرت محافظتی حداقل (SPF 15) بپوشانید.دیکلوفناک را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط دیکلوفناک فاسد می شود)
دیکلوفناک تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.

منبع :rheumoc.com

پیروکسیکام

پیروکسیکام یک داروی ضد التهاب و ضد درد بوده و در موارد درد های مفصلی، استخوانی و عضلانی مصرف می‌شود و جزو دسته ای از داروها است که به آنها داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی nonsteroidal anti-inflammatory drugs NSAIDs میگویند. خصوصیت همه این داروها اینست که موجب مهار هورمون‌هایی می‌شود که در بدن موجب بروز التهاب می‌شوند.
پیروکسیکام برای درمان درد مفصل، استخوان و عضلات و التهاب بورس و تاندون ها بکار برده می‌شود. این دارو در درمان درد، تورم و خشکی مفصلی ناشی از آرتروز، اسپوندیلیت انکیلوزان و روماتیسم مفصلی کاربرد دارد. از پیروکسیکام در کنترل درد ناشی از نقرس استفاده می‌شود.

پیروکسیکام در کنترل دردهای بعد از عمل جراحی و درد ناشی از کوفتگی و کشیدگی عضلانی کاربرد دارد. از این دارو برای کنترل دردهای قاعدگی هم استفاده می‌شود.

از کرم پیروکسیکام برای کاهش درد های عضلانی ناشی از کشیدگی و کوفتگی و همچنین برای کاهش درد های ناشی از آرتریت مفصلی در دست و زانو استفاده میشود. در این موارد دارو مستقیما از راه پوست جذب میشود.

پیروکسیکام با مهار کردن آنزیم سیکلواکسیژناز موجب کاهش تولید پروستاگلاندین ها در بدن می‌شود. پروستاگلاندین ها روند التهاب و درد را در بدن شروع می‌کنند. پس پیروکسیکام می‌تواند التهاب و درد را کاهش دهد.

پیروکسیکام معمولاً به صورت کپسول‌های ۱۰ میلی‌گرمی خوراکی توزیع می‌شود مقدار مصرف آن روزی یک یا دو کپسول در بالغین است. می‌توان دو کپسول را با هم و یا با فاصله ۱۲ ساعت از هم مصرف کرد.

پیروکسیکام به صورت پماد موضعی هم مصرف می‌شود. در این موارد لایه نازکی از ژل را بر روی پوست بمالید و آن‌را به آرامی روی محل درد ماساژ دهید. بعد از استفاده، دست خود را بشویید. داروی موضعی پیروکسیکام معمولاً روزی ۴-۳ بار و حداکثر برای یک ماه استفاده می‌شود. دارو را در نزدیکی پوست چشم و یا بر روی پوست ملتهب با زخمی استفاده نکنید.

پیروکسیکام بصورت شیاف های ۲۰ میلیگرمی با استفاده روزی یک عدد هم مصرف میشود.

پیروکسیکام می‌تواند احتمال سکته قلبی و مغزی را بالا ببرد و می‌تواند نارسایی قلبی را در صورت وجود تشدید کند. از این دارو نباید قبل و بعد از اعمال جراحی قلب استفاده کرد.

پیروکسیکام می‌تواند موجب عوارض گوارشی مانند تهوع، درد شکم، سوزش سر دل، اسهال، یبوست، نفخ شکم و خونریزی گوارشی و زخم معده شود. این عوارض در سنین بالا و با مصرف طولانی مدت دارو بیشتر می‌شود. عوارض گوارشی این دارو در مصرف همزمان الکل بیش‌تر می‌شود.

پیروکسیکام موجب حساسیت پوست به اشعه ماوراء بنفش خورشید می‌شود. پس اگر از این دارو استفاده می‌کنید مراقب باشید دچار آفتاب سوختگی نشوید و از کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید.

گیجی، سردرد، خارش پوست، تار شدن بینایی و سوت زدن گوش از دیگر عوارض پیروکسیکام است.

مصرف پیروکسیکام در دوران بارداری یا شیردهی ممکن است با خطراتی همراه باشد و باید حتماً با نظر پزشک باشد. مصرف پیروکسیکام به خصوص در سه ماهه آخر بارداری خطرناک است.
هرگز به طور خودسرانه پیروکسیکام را با داروهای دیگر مصرف نکنید چون ممکن است با هم تداخل اثر داشته و موجب بروز عوارض شدید شوند.

در صورتیکه بعد از مصرف پیروکسیکام عوارض زیر به وجود آمد مصرف دارو را قطع کرده و فوراً به پزشک مراجعه کنید

• احساس ضعف و بی حالی و خواب آلودگی

• سیاه یا خونی شدن مدفوع

• خلط یا استفراغ خونی

• تهوع، درد شکم، تب، کاهش اشتها، ادرار تیره

• ورم کردن بدن و افزایش وزن ناگهانی

• کم شدن مقدار ادرار

• اختلال دید

• تب

• تاول، کهیر، قرمزی پوست یا خارش

• تنگی نفس

داروهای زیر می‌تواند با پیروکسیکام تداخل اثر داشته و مصرف همزمان آنها ممکن است خطرناک باشد. پس اگر از این داروها همزمان با پیروکسیکام مصرف می‌کنید حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.

• داروهای ضد افسردگی

• داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین

• داروهای زیاد کننده ادرار

• داروهای ضد فشار خون

• دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی

• لیتیم

• متوترکسات

• کورتن ها

مصرف قرص و پماد پیروکسیکام در دوران بارداری و شیر دهی ممنوعیت مصرف دارند و فقط با نظر پزشک بایستی مصرف شوند

• پیروکسیکام را دقیقا به همان مقدار و طول مدتی که پزشک برای شما تجویز کرده است مصرف کنید.

• ممکن است دو هفته زمان نیاز باشد تا تأثیر پیروکسیکام بر روی بیماری شما به حد مطلوب برسد.

• اگر فراموش کرده‌اید پیروکسیکام را در ساعتی که لازم است مصرف کنید هر زمان که یادتان آمد آن‌را مصرف کنید ولی اگر زمان مصرف دوز بعدی دارو است مصرف دارو را دو برابر نکنید. دوز فراموش شده را مصرف نکنید و فقط دوز مربوط به این ساعت را استفاده کنید.

• پیروکسیکام را بعد از خوردن غذا مصرف کنید.

• پیروکسیکام را با یک لیوان پر از آب مصرف کرده و بعد از مصرف حداقل بمدت ده دقیقه دارز نکشید

اگر بیماری‌های زیر را دارید حتماً قبل از مصرف پیروکسیکام به پزشک خود اطلاع دهید

• سکته قلبی یا مغزی

• نارسایی قلبی

• فشار خون

• زخم معده یا خونریزی گوارشی

• آسم

• پولیپ بینی

• اختلال انعقادی

• اگر سیگار می‌کشید

• بارداری

• سن بالای ۶۵ سال

• بیماری کبدی یا کلیوی

• سابقه حساسیت به دیگر داروها

• مصرف دیگر داروهای ضد التهابی

پیروکسیکام را در جای خنک و خشک و دور از معرض تابش مستقیم آفتاب قرار دهید.

منبع :rheumoc.com

ناپروکسن

ناپروکسن جزو دسته ای از داروها است که به آنها داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی nonsteroidal anti-inflammatory drugs  NSAIDs میگویند. این داروها هورمون‌های خاصی را که در بدن ایجاد التهاب و درد می‌کنند کاهش می‌دهد.

ناپروکسن جلوی فعالیت آنزیم مهمی در بدن به نام سیکلواکسیژناز cyclo-oxygenase را می‌گیرد. این آنزیم مواد خاصی به نام پروستاگلاندین می‌سازد که موجب بروز التهاب و درد می‌شوند. پس ناپروکسن با مهار تولید کننده این مواد موجب می‌شود تا سطح این مواد در بافت‌های بدن کاهش یافته و در نتیجه التهاب و درد کم شود.

ناپروکسن در کاهش درد و تورم و محدودیت حرکتی ناشی از بیماری‌های آرتروز یا ساییدگی مفصل، روماتیسم مفصلی، اسپوندیلیت انکیلوزان یا سایر علل آرتریت موثر است. از این دارو در کاهش درد ناشی از کشیدگی و کوبیدگی عضلات به دنبال فعالیت‌های شدید بدنی و ورزشی استفاده می‌شود. التهاب تاندون و التهاب بورس و درد و تورم ناشی از آنها را می‌توان با ناپروکسن کاهش داد. از ناپروکسن در کاهش درد های استخوانی و دردهای بعد از جراحی استفاده می‌شود. ناپروکسن در درمان نقرس هم بکار می‌رود.

ناپروکسن به صورت‌های زیر وجود دارد

• قرص ناپروکسن ۲۵۰ میلی‌گرمی

• قرص ناپروکسن انتریک کوتد Enteric coated 500 میلی‌گرمی

• شیاف ناپروکسن ۵۰۰ میلی‌گرم      

ناپروکسن خوراکی معمولاً بصورت ۵۰۰ -۲۵۰ میلی گرم دو بار در روز مصرف می‌شود. پزشک معمولاً کمترین مقداری از دارو را تجویز می‌کند که درد و تورم بیمار را کاهش دهد. با این حال ممکن است مصرف دارو را به حداکثر روزی ۱۵۰۰ میلی‌گرم هم برساند. ناپروکسن خوراکی را معمولاً هر ۸-۶ ساعت یک بار مصرف می‌کنند.
شیاف ناپروکسن را می‌تواند در صورت لزوم در موقع درد و یا یک عدد قبل از خوابیدن استفاده کرد. برای رسیدن به حداکثر تأثیر بخشی دارو در درمان آرتریت ها دارو باید حداقل به مدت دو هفته مصرف شود

هر دارویی که توسط پزشک برای شما تجویز شده است همان‌طور که برای شما فوایدی دارد ممکن است مصرف آن همراه با عوارض ناخواسته ای هم باشد.

ناپروکسن می‌تواند احتمال سکته قلبی یا سکته مغزی را بالا ببرد. هر چه طول مدت مصرف دارو بیشتر می‌شود احتمال بروز این عارضه هم بیشتر می‌شود. این دارو را قبل و بعد از عمل جراحی بای پس کرونری مصرف نکنید. اگر بعد از مصرف این دارو علائم قلبی مانند درد قفسه سینه، ضعف، تنگی نفس، اختلال دید یا تعادل و یا اختلال در صحبت کردن را پیدا کدید سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

از دیگر عوارض احتمالی مصرف ناپروکسن عوارض گوارشی مثل زخم شدن معده است که موجب خونریزی از آن می‌شود. این عارضه ممکن است ناگهانی و بدون هیچ علامت قبلی ایجاد شود. هر چه سن بیمار بالاتر باشد احتمال بروز این عارضه بیشتر است. اگر علائمی مانند مدفوع قرمز یا سیاه یا استفراغ خونی دارید سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

هیچ‌وقت به طور سر خود داروهای دیگر را همزمان با ناپروکسن مصرف نکنید. بسیاری از داروهای ضد سرماخوردگی یا ضد درد حاوی موادی با اثر مشابه ناپروکسن هستند و مصرف همزمان آنها می‌تواند احتمال عوارض ناپروکسن را بیشتر کند.

همزمان با مصرف ناپروکسن از الکل استفاده نکنید چون احتمال خونریزی معده را بیشتر می‌کند.

ناپروکسن پوست را به نور خورشید حساس می‌کند. پس وقتی از ناپروکسن استفاده می‌کنید پوست بدن خود را بپوشانید، کلاه بر سر بگذارید و از کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید.

ناپروکسن ممکن است عوارض کلیوی داشته باشد پس اگر بعد از مصرف آن کمتر از حد معمول ادرار می‌کنید و یا وزنتان به سرعت بالا رفت ممکن است دچار اختلال کارکرد کلیه شده باشد. در این حال سریعاً به پزشک خود اطلاع دهید.

مصرف ناپروکسن ممکن است موجب بروز علائمی مانند سوء هاضمه، سوزش سر دل، اسهال، یبوست و نفخ شکم شود.
دیگر عوارض احتمالی مصرف ناپروکسن سرگیجه، سردرد، اضطراب، خارش یا قرمزی پوست، تاری دید و سوت زدن گوش است.

مصرف ناپروکسن همزمان با بعضی داروها خطرناک است و در صورتیکه از آنها مصرف میکنید به پزشک خود اطلاع دهید. مهم‌ترین این داروها عبارتند از

• بعضی داروهای ضد افسردگی

• بعضی داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین

• لیتیم

• متوترکسات

• بعضی داروهای ادرار آور

• استروئید ها مانند پردنیزون

• دیگر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی

• بعضی داروهای ضد فشار خون

مصرف ناپروکسن در دوران بارداری به خصوص سه ماهه آخر بارداری مضر است. اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید به پزشک خود اطلاع دهید. ناپروکسن در شیر مادر شیرده ترشح می‌شود پس زنان در دوران شیردهی نباید از این دارو استفاده کنند.

در مصرف ناپروکسن به نکات زیر توجه کنید

• ناپروکسن را دقیقا همان‌طور که پزشک معالج شما تجویز کرده است مصرف کنید

• این دارو فقط برای شما تجویز شده است. آنرا به دیگران توصیه نکنید چون ممکن است برای آنها اثرات جانبی مضری داشته باشد
• اگر تاریخ مصرف قرص ناپروکسن به پایان رسیده است آنرا مصرف نکنید
• بهتر است ناپروکسن را بعد از غذا و یا با یک لیوان شیر میل کنید تا عوارض گوارشی آن به حداقل برسد

• اگر از انواعی از ناپروکسن استفاده می‌کنید که روکش انتریک دارید (روکشی که روی قرص کشیده می‌شود تا عوارض گوارشی دارو را به حداقل برساند) دارو را نجوید بلکه آنرا با یک لیوان آب ببلعید. در این موارد همراه با ناپروکسن از داروهای ضد اسید معده استفاده نکنید. این نوع از دارو را نیم ساعت قبل از غذا مصرف کنید

• اگر فراموش کردید یک دوز از ناپروکسن را مصرف کنید به محض به یاد آوردن، دوز فراموش شده را بخورید ولی اگر زمانی فراموشی خود را به یاد آورده‌اید که نوبت مصرف دوز بعدی از دو قرص با هم نخورید. فقط یک قرص مصرف کنید

قبل از مصرف ناپروکسن اگر وضعیت های ذکر شده در زیر را دارید حتماً آنرا به پزشک خود اطلاع دهید

• بارداری یا شیردهی

• سن بالای ۶۵ سال

• بیماری کبدی یا کلیوی

• آسم یا دیگر بیماری‌های آلرژیک

• زخم معده یا دوازدهه

• بیماری قلبی

• وجود خون در مدفوع

• بیماری لوپوس

• مصرف داروهای دیگر

• حساسیت به دیگر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی

• پولیپ بینی

• بیماری انعقادی

• مصرف الکل و سیگار

ناپروکسن را از دسترس کودکان و در محل خنک، خشک و دور از نور مستقیم آفتاب نگه دارید

گاباپنتن

گاباتین یا گاباپنتن با نام های تجاری آمریکایی گابارون  Gabaron ، گرالیز  Gralise ،نورونتین  Neurontin در داروخانه ها موجود می باشد.

گاباپنتین دارویی است که در درمان بیماری صرع و کنترل تشنج پارشیال (partial) مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو صرع را درمان نمی کند، بلکه تا زمانی که توسط بیمار مصرف می شود، حملات تشنج را کنترل می نماید.
گاباپنتین در بزرگسالان در درمان  دردهای پس از بیماری زونا (postherpetic neuralgia) تجویز می شود.
داروی گاباپنتین در درمان بیماری به نام سندرم پاهای بی قرار (RLS) نیز کاربرد دارد. RLS یک اختلال عصبی است که بر حس و حرکت پاها تاثیر می گذارد و باعث ناراحتی بیمار می شود بطوریکه مبتلایان به این بیماری دارای حرکات متناوب در اندام ها بوده و در زمان خواب ناچار از حرکت پاها هستند. حرکت پاها بطور موقت بیماری را بهبود بخشیده و احساس بهتری به بیمار می دهد.
داروی گاباپنتین با افزایش مقدار ماده GABA در مغز باعث کاهش تعداد حملات تشنج می شود.
این دارو در کاهش دردهای ناشی از بیماری های خاص در سیستم عصبی نیز کاربرد دارد. یادآور می شود این دارو در درمان دردهای معمول در آسیب های جزئی و یا روماتیسم مفصلی استفاده نمی شود.
زمانیکه یک دارو برای موارد خاص مورد استفاده تجاری قرار می گیرد، با انجام آزمایشاتی مشخص می شود که این دارو در درمان دیگر بیماری ها نیز می تواند استفاده شود. هرچند ممکن است این موارد بر روی برچسب دارو ذکر نشود، گاباپنتین در بعضی بیماران با شرایط پزشکی زیر نیز تجویز می شود. مثلا نوروپاتی محیطی در بیماری دیابت.
همچنین این دارو در درمان درد ارجاعی به اندام ها ناشی از بیماری دیسک و آرتروز مهره ها، کاربرد دارد.
گاباپنتین تنها با تجویز پزشک معالج قابل مصرف است.
چنانچه فرد به بیماری های دیگری نیز مبتلا باشد استفاده از این دارو را تحت تاثیر قرار می دهد. چنانچه به هر یک از بیماری ها بخصوص مواردی که در زیر ذکر می کنیم مبتلا هستید، پزشک را از آن آگاه کنید:
-سابقه سرطان، تومور و یا
-سابقه افسردگی و یا
-سابقه بیماری های روانی؛ در این موارد دارو باید با احتیاط مصرف شود. با مصرف گاباپنتین این شرایط ممکن است بدتر شوند.
-بیماری کلیه؛ دارو باید با احتیاط مصرف شود. اثرات جانبی دارو به دلیل خروج آهسته تر دارو از بدن، ممکن است افزایش یابد.
-اختلال کلیه شدید و یا
-کلیه دیالیزی؛ بیماران با این شرایط، نمی توانند داروی گاباپنتین مصرف کنند.

مقدار دوز مصرفی این دارو از فردی به فرد دیگر متفاوت است. از دستور پزشک پیروی کنید و یا اینکه به اطلاعات برچسب دارو توجه نمایید. اطلاعاتی که در ادامه مقاله ارائه می شود تنها شامل مقدار متوسط مصرف این دارو است. اگر مقدار دوز مصرفی شما متفاوت است، آن را تغییر ندهید مگر اینکه پزشک دستور دیگری بدهد.
مقدار دارویی که بیمار مصرف می کند به قدرت دارو بستگی دارد. همچنین به تعداد دفعات مصرف در طول روز، فاصله زمانی بین دو دوز مصرفی و به طول دوره درمان بسته به مشکل درمانی که به خاطر آن دارو را استفاده می کنید، بستگی دارد.
دوز دارو بر اساس نوع بیماری توسط پزشک معالج تعیین می شود. 
 
دوز فراموش شده
 
اگر یکی از دوزهای دارو را فراموش کردید، بلافاصله در اولین فرصتی که به یاد آوردید آن را مصرف کنید. با این حال، چنانچه نزدیک به زمان مصرف دوز بعدی است، از مصرف دوز فراموش شده خودداری کرده و برنامه عادی مصرف دارو را ادامه دهید. هرگز مقدار مصرف را دو برابر نکنید.

هر دارو به موازات اثرات درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود. اگرچه همه این عوارض ممکن است در یک فرد رخ ندهد اما عوارضی که نیاز به توجه و مشورت پزشکی دارند شامل موارد زیر می باشد:
 
۱-عوارض شایع
 
-نا استواری و یا عدم ثبات  
 
-حرکات مداوم، غیر ارادی، عقب و جلو و یا چرخشی چشم
 
۲-عوارض شایع در کودکان
 
-رفتار پرخاشگرانه و یا دیگر مشکلات رفتاری
-اضطراب
-عدم توجه و تغییر در عملکرد مدرسه
 
۳-عوارض با شیوع کمتر
-مدفوع سیاه و سفید و یا قیری
-درد قفسه سینه
-لرزش
-سرفه
-افسردگی، افزایش تحریک پذیری و یا دیگر تغییرات خلق و خو و حسی
-تب
-از دست دادن حافظه
-درد و یا تورم در پاها و بازوها
-درد و یا اشکال در دفع ادرار
-گلو درد
-خستگی یا ضعف غیر طبیعی

اگرچه اصولا نباید داروهای خاص را با هم مصرف کرد اما گاهی پیش می آید که در مواردی دو نوع داروی مختلف با هم مصرف می شود و در این حالت ممکن است داروها بر هم اثر متقابل بگذارند.  در این شرایط ممکن است پزشک دوز دارو را تغییر دهد و یا اینکه دیگر اقدامات احتیاطی را لحاظ کند. اگر تحت درمان با گاباپنتین هستید، چنانچه هر یک از داروهای لیست شده زیر را مصرف می کنید، حتما پزشک معالج را از آن آگاه کنید. فعل و انفعالاتی که در نتیجه مصرف گاباپنتین با این داروها در بدن بیمار رخ می دهد بر اساس اهمیت بالقوه شان انتخاب شده اند و لزوما در همه افراد مشاهده نمی شود و فراگیر نیست:
-کتورولاک
-ناپروکسن
معمولا مصرف گاباپنتین با هریک از این دو دارو تجویز نمی شود، اما ممکن است در بعضی موارد خاص نیاز باشد. چنانچه بیمار ناچار است این دو دارو را با هم مصرف کند، در این حالت ممکن است پزشک دوز دارو را تغییر دهد و یا اینکه به شما بگوید چند وقت یکبار یک یا هر دو دارو را مصرف کنید.
-کربنات آلومینیوم پایه
-هیدروکسید آلومینیوم
-فسفات آلومینیوم
-دی هیدروکسی آلومینیوم آمینو استات
-دی هیدروکسی آلومینیوم  سدیم کربنات
-جینگو
-هیدروکسید منیزیم
-مورفین
-لیپوزوم سولفات مورفین

تداخلات دیگر
 
برخی داروها نباید همراه و یا نزدیک ساعات صرف غذا و یا غذاهای خاص، میل شود، چرا که ممکن است بین آنها تداخل بوجود آید. استفاده از الکل و یا سیگار همراه با بعضی داروها ممکن است باعث تشدید تداخل بین آنها شود. با پزشک معالجتان در ارتباط با مصرف همزمان داروی گاباپنتین و غذاهای خاص، الکل و سیگار مشورت کنید.

گروه مصرف در دوران حاملگی:  
لازم به ذکر است مطالعه این دارو بر روی حیوانات اثر جانبی آن را نشان داده است و مطالعات کافی در ارتباط با اثرات جانبی آن بر زنان باردار و یا حیوانات صورت نگرفته است.
 
مصرف در دوران شیردهی
مطالعات کافی بر روی مصرف این دارو در دوران شیردهی و خطر آن برای کودک صورت نگرفته است. اگر می خواهید در دوران شیردهی این دارو را مصرف کنید، به همراه پزشک معالج اثرات جانبی آن را در مقابل مزایا مقایسه کرده و سپس اقدام کنید.

قبل از اینکه دارویی مصرف شود باید خطرات ناشی از مصرف دارو در مقابل اثرات مثبت آن در درمان بیماری، ارزیابی شود. این تصمیمی است که شما به همراه پزشک معالجتان می گیرید. درمورد داروی گاباپنتین، موارد زیر قبل از مصرف باید مورد توجه قرار گیرد:
 
حساسیت
 
اگر تا به حال هرگونه واکنش آلرژیک و یا غیر عادی نسبت به مصرف این دارو و یا سایر داروها داشته اید، پزشک را نسبت به آن آگاه کنید. همچنین چنانچه به سایر مواد آلرژی زا مثل غذاها، رنگ ها، نگهدارنده ها و یا حیوانات حساسیت دارید، به تیم مراقبت درمانی خود بگویید. اگر از داروخانه دارویی را بدون نسخه تهیه کردید، به دقت برچسب و توضیحات داخل جعبه را مطالعه کنید.
 
مصرف در کودکان
 
مطالعاتی که تا امروز بر روی درمان تشنج پارشیال کودکان با این دارو صورت گرفته محدودیتی را در ارتباط با مشکلات خاصی که اثربخشی دارو را کم می کند، نشان نداده است. با این حال اثر بخشی و ایمنی در کودکان کمتر از 3 سال به اثبات نرسیده است.
 
مصرف در افراد مسن
 
مطالعاتی که تا امروز بر روی مصرف این دارو در دوران پیری صورت گرفته، محدودیتی را در ارتباط با مشکلات خاصی که اثر بخشی گاباپنتین را کم می کند، نشان نداده است. با اینحال، احتمال اینکه اثرات ناخواسته دارو بر کهنسالان  باشد، وجود دارد (مثلا مشکلاتی در حفظ تعادل و یا راه رفتن، تورم پاها و یا ساق پا). همچنین مشکلات کلیوی مربوط به افزایش سن، که نیاز به احتیاط و تنظیم دوز دریافتی دارو توسط بیمار را افزایش می دهد.

هشدارها
 
بسیار مهم است که پزشک معالج، پیشرفت درمان را در شما و یا فرزند بیمارتان تحت نظر داشته باشد، به خصوص در چند ماه اول مصرف گاباپنتین. پزشک در طول درمان با بررسی علائم مقدار دوز مصرفی را تنظیم و  اثرات جانبی ناخواسته را بررسی می کند. همچنین ممکن است نیاز به انجام آزمایش خون برای بررسی اثرات جانبی ناخواسته باشد.
اگر باردار هستید حتما پزشک را از آن آگاه کنید. پزشک در این حالت داروهای ضد صرع مختص دوران بارداری را تجویز می کند.
برخی افراد با خوردن این دارو برآشفته و یا تحریک پذیر می شوند و یا رفتارهای غیر طبیعی دیگری از خود نشان می دهند مثل احساس غمگینی و یا نا امیدی، به راحتی آشفته یا عصبی می شوند، احساس بی قراری و یا خصومت نیز از دیگر نشانه های آن است. همچنین در برخی افراد باعث افکار و تمایلات خودکشی می گردد و یا اینکه افسردگی شدید بروز می کند. در صورت بروز هر یک از این نشانه ها حتما با پزشک معالج خود مشورت کنید.
این دارو اثرات الکل و دیگر موادی که محرک پریشانی و افسردگی در بدن هستند را (داروهایی که باعث کسلی می شوند و سطح هوشیاری را کاهش می دهند؛ CNS ها) افزایش می دهد. برخی از داروهای CNS عبارت است از آنتی هیستامین ها و یا داروهای بیماری تب یونجه، آلرژی، سرماخوردگی. همچنین آرامبخش ها، داروهای خواب آور، داروهایی که در طب درد تجویز می شود و یا مخدرها، دیگر داروها که در درمان تشنج استفاده می شود مثل باربیتورات ها، داروهای شل کننده عضلات، یا بی حس کننده ها مثل برخی بی حس کننده های دندان. اگر تحت درمان با داروی گاباپنتین هستید حتما قبل از مصرف هر یک از داروهایی که در بالا ذکر شد با پزشک و یا دندانپزشک خود مشورت کنید.
گاباپنتین ممکن است باعث تاری دید، دوبینی، عدم تعادل، سرگیجه، خواب آلودگی، بی خوابی و مشکلاتی در فکر کردن شود. شما باید قبل از رانندگی، استفاده از ماشین آلات و یا بطور کلی استفاده از هر وسیله ای که خطرناک است و نیاز به هوشیاری، دیدن و تفکر کامل دارد  از اینکه این دارو بر شما چه اثری می گذارد کاملا آگاه باشید. چنانچه عوارض جانبی دارو باعث زحمت و دردسر بیش از اندازه برای شما می شود، با پزشک مشورت کنید.
اگر در اثر مصرف این دارو به تب، راش های پوستی، تورم، درد، غدد لنفاوی حساس در گردن، زیر بغل و یا کشاله ران، خونریزی غیر معمول یا کبودی، زردی پوست و یا چشم دچار شدید، مصرف دارو را قطع کرده و با پزشک خود مشورت کنید.
قبل از انجام هرگونه آزمایشات پزشکی، با پزشک خود مشورت کنید. نتایج قطعی آزمایش تحت تاثیر داروی گاباپنتین ممکن است تغییر کند.
بدون مشورت پزشک مصرف گاباپنتین را قطع نکنید. قطع ناگهانی دارو ممکن است باعث بازگشت مجدد حملات تشنج و یا افزایش تعداد حملات شود. پزشک قبل از قطع دارو از شما و یا فرزندتان می خواهد به تدریج مصرف آن را کم و در نهایت قطع کنید.
از مصرف دیگر داروها خودداری کنید مگر آنهایی که با پزشک بحث شده است. این منع مصرف شامل داروهای با نسخه و یا بدون نسخه و همچنین داروهای گیاهی و یا مکمل های ویتامینی می باشد.
استفاده مناسب از دارو
 
از این دارو فقط با تجویز پزشک و تحت نظارت او استفاده کنید تا شرایط موجود را تا حد امکان بهبود بخشید. دارو را بیشتر از مقدار تجویز شده و بیشتر از طول دوره درمان توصیه شده توسط پزشک مصرف نکنید چرا که احتمال شدیدتر شدن اثرات جانبی وجود دارد.
این دارو همراه با یک راهنمای دارویی در دسترس بیمار قرار می گیرد، حتما آن را بخوانید و در صورت عدم درک آن، از پزشک خود کمک بخواهید.
گاباپنتین می تواند با غذا یا بدون آن مصرف شود. با اینحال ممکن است پزشک روش خاصی را برای مصرف آن به شما پیشنهاد کند، از دستور پزشک پیروی کنید.
اگر جزء کسانی هستید که عادت دارند در طول روز بخوابند و یا در طول شب بیدار می مانند، نباید از قرص های طولانی رهش گاباپنتین (نام تجاری  Horizant®) استفاده کنید.
بهترین تاثیر دارو زمانی در بدن اتفاق می افتد که مقدار ثابتی از گاباپنتین در خون وجود داشته باشد.
اگر شما و کودکتان در بلع کپسول ها مشکل دارید، با پزشک درمورد جایگزین کردن آن با قرص یا شربت گاباپنتین مشورت کنید. همچنین این دارو می تواند به صورت ترکیبی از دو فرم مختلف تجویز شود، مثلا شکل محلول به همراه قرص.
اگر پزشک برای شما تجویز کرده که قرص نورونتین را از وسط نصف کرده و مصرف کنید، حتما مصرف نیمه دیگر قرص را در ساعت مقرر به یاد داشته باشید.
قرص های Gralise® یا قرص های طولانی رهش Horizant® را کامل بلع کنید. از شکستن، خراش دادن یا جویدن آنها خودداری کنید. قرص های Gralise® باید همراه با شام و قرص های طولانی رهش Horizant® باید به همراه غذا و ساعت 5 عصر میل شود.
داروهایی که به صورت شربت در اختیار بیمار قرار می گیرد باید حتما با قاشق های اندازه گیری نشاندار، سرنگ های دهانی و یا فنجان های دارویی اندازه گیری شوند. قاشق های چایخوری آشپزخانه وسیله مناسبی برای اندازه گیری دقیق دارو نیست.
ممکن است داروی گاباپنتین به همراه سایر داروهای ضد تشنج مصرف شود. داروها را به طور کامل مصرف کنید بجز مواردی که پزشک منع کرده است.
اگر از داروهای آنتی اسید مثل Di-Gel® ® استفاده می کنید، حداقل 2 ساعت قبل از مصرف گاباپنتین صبر کنید.
حتما از نام های تجاری این دارو که پزشک برای شما تجویز کرده استفاده کنید. داروهایی با نام های تجاری متفاوت ممکن است به همان شیوه عمل نکنند. قرص های طولانی رهش Horizant® فقط برای درمان سندرم پاهای بی قرار کاربرد دارد.

منبع :rheumoc.com

تیزانیدین(سیردالود)چیست؟

تعریف:تیزانیدین یک داروی شل کننده عضلات اسکلتی با اثر مرکزی است.

فارماکوداینامیک:تیزانیدین یک شل کننده عضلات اسکلتی با اثر مرکزی بوده و سایت اختصاصی اثر آن نخاع می باشد و عمدتاً بصورت Spinal وSupraspinal عمل می کند. این دارو آگونیست رسپتور 2- آدرنرژیک بوده و با تحریک گیرنده های پیش سینا پسی2- آدرنرژیک سبب مهار آزاد سازی آمینواسیدهای تحریکی که موجب تحریک رسپتور NMDA(N-Mathyl-D-Asparte) می گردد شده و باعث مهار انیترنورونهای تحریکی و کاهش تون عضلات می شود. هم چنین بدلیل خواص شل کنندگی عضلانی یک اثر ضد دردی مرکزی متوسط نیز ایجاد می نماید.

مواردمصرف:تیزانیدین برای درمان علامتی اسپاسم همراه مولتیپل اسکلروزیس و اسپاسم های مزمن همراه با بیماریها و صدمات نخاعی و نیز در درمان علامتی اسپاسم دردناک حاد عضلات در اختلالات اسکلتی_عضلانی بکار می رود. این دارو سبب کاهش مقاومت بهPassivw Movement  و شدت اسپاسم و Clonus شده و مقاومت ارادی(Voluntary Strength) را پیشرفت می دهد.

فارماکوکاینتیک:تیزانیدین بخوبی از دستگاه گوارش جذب می شود و پس از مصرف خوراکی، اوج غلظت پلاسمایی(MPC) طی 1 تا 2 ساعت حاصل می گردد. دارای اثر عبور اول(FPE) گسترده ای می باشد و توسط CYP1 A 2  که یکی از ایزو آنزیم های CYP450 می باشد، به متابولیت های غیر فعال تبدیل و توسط ادرار دفع می شود. پیوند به پروتئین های پلاسمای آن(PB) حدود 30 درصد می باشد. حجم ظاهری توزیع دارو پس از تجویز(IV) ,vdnd برابر Kg/ L2.6 است.

مقدار مصرف:درمانSpasticity در بزرگسالان، از راه خوراکی، با مقدار اولیهmg 4-2شروع شده و به تدریج با Interval های 4-3 روزه، مقدار 4-2 میلی گرم به دوز اولیه افزوده می شود تا اثر مناسب و مورد نظر حاصل شود. حداکثر دوز مجاز روزانه این دارو(MDD) برابر 36میلی گرم می باشد که می توان این مقدار را در 3 یا 4 دوز منقسم مصرف کرد.

عوارض جانبی:این دارو ممکن است سبب خواب آلودگی، خشکی دهان،سرگیجه، ضعف عضلانی، خستگی، اضطراب، سر درد، برادی کاردی، کاهش فشار خون و ضعیتی، تهوع و اختلالات گوارشی شود. بسیاری از این عوارض وابسته به دوز بوده و با اتخاذ دوز مناسب و قابل تحمل برای بیمار، ظاهر نمی شوند. هم چنین تیز انیدین سبب افزایش سطح آنزیم های کبدی می شود.

تداخل های دارویی:اثرات تیزانیدین در اثر تجویز همزبان با داروهای مضعف CNS افزایش می یابد. اثرات کاهنده فشار خون آن و نیز برادی کاردی در صورت تجویز همزمان با داروهای B-Blocker(بتابلاکر) و دیگو کسین ممکن است افزایش یابد. در صورت تجویز همزمان با دارو هایی که سبب طولانی شدن فاصله T در الکتروکاردیوگرام می شوند، احتیاط های لازم انجام شود. در خانم هایی که OCP مصرف می کنند،کلیرانس تیزانیدین کاهش می یابد. مصرف همزمان تیزانیدین با داروهای مهار کنندهCyp450 نظیر فلووکسامین(Fluvoxamine) سبب افزایش غلظت پلاسمایی آن و افزایش احتمال بروز عوارض جانبی می گردد.

نکات قابل توصیه به بیمار

_ دارو با معده خالی مصرف شود، اما در صورت تحریک گوارشی می توان آن را همراه غذا میل کرد.

_بدلیل ایجاد کاهش فشار خون وضعیتی، از تغییر ناگهانی وضعیت بدن پرهیز شود.

_برای کاهش خشکی دهان، آدامس های فاقد قند یا مقادیر کم آب یا قطعات کوچک یخ استفاده شود.

_از رانندگی و کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند پرهیز شود.

_در صورت بروز خواب آلودگی شدید، زرد شدن پوست بدن یا چشم ها یا تیره رنگ شدن ادرار، بلافاصله به پزشک معالج مراجعه شود.

_ بدلیل وجود لاکتوز به عنوان«Excipient»، در افرادی که دارای اختلالات ارثی نظیرLactase deficiency هستند با احتیاط مصرف شود.

موارد منع مصرف:منع مصرف خاصی ندارد،بجز حساسیت مفرط به تیزانیدینenter اشکال دارویی، قیمت، بسته بندی و پوشش بیمه ای در ایران:

_قرص4 میلی گرم

_بسته بندی حاوی سه بیلیستر ده عددی(30عدد)

_قیمت هر بسته 30 عددی000/108ریال

_غیر بیمه ای

کارخانه و کشور سازنده

شرکت داروسازیNovartis، سوئیس.

نام تجاری دارو در بازار ایران:Sirdalud

نام ژنریک:Tizanidine

مرجع:

                                                                                                  1.British pharmacopoeia(BP)

2.Tranian national formulary

3.Katzung Basic shinica pharmacologt

4.Martindle The complete Drug references

5.U.S. pharmacopoeia(usp)
دکتر پیمان ایمانی
برچسب‌ها: تیزانیدین, سیردالود, چیست, اثرات تیزانیدین, عوارض تیزانیدین