نکاتی در مورد قرصهای دیابتی

» نکاتی در مورد قرصهای دیابتی

در جدول زیر خصوصیات داروهای این گروه ها بهمراه نام داروها آورده شده اند:

شماره گروه	نام دارو	مقدار مصرف روزانه (میلی گرم)	فوائد	موارد منع مصرف	عوارض
گروه اول	نسل اول: کلروپروپامید نسل دوم: گِلی بن کلامید	5000-100 20-2/5	کاهش قند خون ناشتا	بیماریهای کلیه و کبد	احتمال بروز هیپوگلیسیمی، افزایش وزن
گروه دوم	مِت فورمین	2500-500	کاهش وزن، بهبود وضعیت چربی خون، عدم بروز حملات هیپوگلیسیمی	بیماریهای کلیه و نارسایی قلبی اسیدی بودن خون	عوارض گوارشی (تهوع و اسهال) اسیدی شدن خون
گروه سوم	آکاربوز	100-25	عدم بروز هیپوگلیسیمی	بیماریهای کلیه و کبد	سوء هاضمه، اختلالات کبدی
گروه چهارم	روزی گِلی تازُن	8-2	کاهش نیاز به انسولین و داروهای گروه اول، کاهش چربی خون (تری گلسیرید)	بیماریهای کبدی نارسایی قلبی	آسیب سلولی کبدی

 در دیابت نوع 2 قند خون به 3 علت عمده بالا می رود:

 1.انسولین به مقدار کافی توسط لوزالمعده ترشح نمی شود

2.در سلولهای بدن نسبت به عمل انسولین مقاومت وجود دارد

3.کبد قند (گلوکز) بیشتری تولید می کند

داروهای پایین آورنده خون هر یک با تغییر در یکی و یا بیشتر از عوامل فوق منجر به کاهش قند خون می شوند. البته نقش این داروها تنها مختص به پایین آوردن قند خون نیست. بعضی از این داروها باعث کاهش وزن و چربی خون که از عوامل ابتلا به بیماری های قلبی هستند نیز می شوند. ذکر این نکته لازم است که تمام گروههای دارویی پایین آورنده قند خون به جز یک گروه (گروه سوم) هیچگونه تأثیری بر کنترل قند خون در دیابت نوع 1 ندارند و تنها مختص افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می باشند.

» گروههای مختلف دارویی

قرص های دیابت شامل 4 گروه اصلی به شرح زیر می باشند:

•گروه اول: افزایش دهنده ترشح انسولین از لوزالمعده است

• گروه دوم: مسئول کاهش تولید گاز در کبد می باشد

•گروه سوم: موجب کاهش جذب گلوکز از روده ها می گردد و به این ترتیب نقش مهمی در کاهش قند خون بعد از غذا دارد

• گروه چهارم: گروهی جدید است و باعث کاهش مقاومت بدن به انسولین می گردد که یکی از مهم ترین علل افزایش قند خون در دیابت نوع 2 است.

» خصوصیات داروهای پایین آورنده قند خون

•اگر شما به تازگی مبتلا به دیابت شده اید بهترین انتخاب برای شروع درمان دارویی، داروهای گروه اول زیرا لوزالمعده شما هنوز می تواند انسولین ترشح کند. البته به تدریج که از میزان ترشح انسولین کاسته می شود نیاز شما به این داروها نیز افزایش پیدا خواهد کرد.

• داروهای نسل دوم گروه اول (مثل گِلی بن کلامید) به خاطر نیمه عمر کوتاهتر (نیمه عمر مدت زمانی است که غلظت دارو در بدن به نصف مقدار اولیه می رسد) نسبت به نسل اول، کمتر موجب بروز حملات افت قند خون (هیپوگلیسیمی) می شوند و از طرفی قند خون بعد از غذا را نیز بهتر کنترل می کنند.

• از آنجایی که داروهای نسل اول گروه اول (مثل کلروپروپامید) نیمه عمر طولانی دارند و مدت زمان زیادی در بدن باقی می مانند، خطر بروز هیپوگلیسیمی نیز به دنبال مصرف آنها زیاد می باشد. بنابراین بهتر است این داروها در افرادی که متوجه قند خون پایینشان نمی شوند (عدم اطلاع از هیپوگلیسیمی) و نیز افراد مسن مصرف نشوند.

•یکی از عوارض مصرف داروهای گروه اول افزایش وزن می باشد. بنابراین اگر شما جزء افراد چاق هستید، بهتر است از داروهای گروه دوم مثل مِت فورمین استفاده کنید.

• از آنجایی که در گروه اول ترشح انسولین به طور ناگهانی پس از مصرف دارو افزایش می یابد، لازم است که شما این داروها را اندکی قبل از غذا مصرف کنید تا احتمال بروز حمله هیپوگلیسیمیِ بعد از غذا کمتر شود.

• اگر شما از داروهای گروه اول استفاده می کنید، احتمال بروز هیپوگلیسیمی در شما مخصوصاً هنگام تأخیر در خوردن غذا و یا افزایش فعالیت فیزیکی بیشتر خواهد شد. بنابراین لازم است تا شما همانند افراد دیابتی نوع 1 همیشه مقداری غذای شیرین مثل قند همراه خود داشته باشید تا بتوانید به سرعت حملات هیپوگلیسیمی احتمالی را درمان کنید و جلوی پیشرفت آن را به سمت بیهوشی کامل بگیرید. علاوه بر شما خانواده، دوستان و همکاران نزدیک شما نیز باید حتماً با علائم هیپوگلیسیمی آشنایی کامل داشته، نحوه برخورد با آن را بدانند تا بتوانند اقدامات لازم را در موارد اوژانس انجام دهند.

• عوارض گوارشی گروه دوم را می توان با شروع مقادیر کم دارو و افزایش تدریجی آن هر3-2 هفته یکبار به حداقل رساند.

• شروع اثر داروهای گروه اول بسیار سریع می باشد در حالی که داروهای گروه دوم به چند هفته با ماه وقت نیاز دارند تا اثرات خود را نشان دهند.

• از آنجایی که مِت فورمین باعث کاهش وزن، بهبود وضعیت چربی خون و کاهش مقاومت بدن به انسولین می شود انتخاب بسیار خوبی برای شروع درمان در افراد اق مبتلا به دیابت نوع 2 است که چربی خون بالایی دارند.

• در مواقعی که قند خون در شروع دیابت خیلی بالاست (بیشتر از mg/dl 300) داروهای پایین آورنده قند خون مخصوصاً گروه اول نمی توانند به خوبی قند را کنترل کنند. در این مواقع بهتر است درمان با تزریق انسولین را شروع گردد و بتدریج که قند خون پایین تر می آید قرص های دیابت جایگزین انسولین شوند.

• مطالعه آینده نگر دیابت در انگلستان یا UKPDS نشان داد که برای رسیدن به مقادیر هدف قند خون در دیابت نوع 2 و کاهش عوارض بلند مدت آن، نیاز به تنظیم دقیق داروهای مصرفی وجود دارد. در این مطالعه دیده شد که بیمارانی که از داروهای گروه اول استفاده می کنند بتدریج (هر سال 10- 5%) دچار شکست در درمان خواهند شد.بنابراین اگر داروهای فعلی شما نمی توانند قند خونتان را در محدوده هدف نگه دارند، باید طبق دستور پزشک مقدار آن را افزایش داد یا دارویی از گروهی دیگر را با آن ترکیب نمود. از شایع ترین روشهای درمان ترکیبی در دیابت نوع 2، ترکیب مِت فورمین یا انسولین NPH قبل از خواب با گِلی بِن کِلامید است.

•هیچگاه مقدار مصرف قرص های خود را سرخود افزایش ندهید چونخطر پایین افتادن شدید قند خون وجود دارد.

• هنگام مراجعه به هر پزشکی حتماً وی را از جود دیابت خود و نیز نام داروهایی که مصرف می کنید مطلع سازید زیرا بسیاری از داروها ممکن است اثرات نامطلوبی بر روی کنترل دیابت شما داشته باشند و یا اثرات قرص های شما را کم یا زیاد کنند.

منبع : تبیان

ژلوفن و بروفن، دو مسکن قوی

 

ژلوفن فرم ژله‌ای داروی ایبوپروفن است که مشهورترین نام تجاری آن بروفن است. این مسکن ها جزء داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند.

---

ژلوفن (GELOFEN)

ژلوفن به صورت کپسول نرم ژلاتینی است از دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می‌باشد و در موارد زیر قابل استفاده است:

کاهش موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد (مثل میگرن)، آرتریت روماتوئید، درد قاعدگی و کاهش تب.

مسکن‌های دیگر مانند ایبوپروفن، مفنامیک اسید و ... نیز همانند ژلوفن عمل می‌کنند.

این دسته از داروها می‌توانند ایجاد زخم معده کنند، بنابراین افرادی که دارای مشکل زخم معده هستند از مصرف این داروها باید خودداری کنند.

همچنین مصرف ژلوفن در سه ماه اول دوران بارداری مجاز است، ولی در سه ماه آخر بارداری که جزء گروه پرخطر است، مصرف آن ممنوع است.

مصرف این داروها باید در کوتاه‌مدت صورت گیرد و در بلند مدت نباید از این داروها استفاده کرد.

عوارض ژلوفن

هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه تمام عوارض زیر در یک فرد دیده نمی‌شود، لیکن بروز هر یک از عوارض زیر با داروساز خود مشورت کنید :

سردرد شدید، اختلالات پوستی، اختلالات بینایی، تنگی نفس، افسردگی یا تغییرات رفتاری، اختلالات شنوایی، بی حسی یا ضعف در دست‌ها و پاها، احساس خستگی، اختلالات ادراری و افزایش وزن.

در صورت بروز هر یک از عوارض زیر مصرف دارو را قطع کنید و سریعاً پزشک خود را در جریان قرار دهید :

درد و سوزش معده، مدفوع قیری‌رنگ یا خون آلود، احساس درد و فشار در قفسه سینه، تشنج، با یا بدون لرز، تهوع، سوزش سردل یا سوءهاضمه، لکه‌های قرمز کوچک روی پوست، جراحت، زخم یا لکه‌های سفید روی لب‌ها یا داخل دهان، خون دماغ بدون علت خاص، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، استفراغ و بالا آوردن خون .

عوارض خفیف دیگری که نیاز به مراقبت پزشکی ندارند، ممکن است با ایبوپرفن پیش بیایند مانند درد خفیف معده، گیجی یا خواب آلودگی، تهوع و استفراغ، سوءهاضمه و ریفلاکس معده.

این عوارض به تدریج در طی درمان، با تطبیق بدن با دارو از بین می‌روند، البته در صورتی که ادامه یافتند به داروساز یا پزشک خود اطلاع دهید.

ایبوپروفن (IBUPROFEN)

قرص‌های 200 میلی گرم ایبوپروفن، بدون نسخه پزشک قابل تهیه است، اما قرص‌های 400 میلی گرم توسط پزشک تجویز می‌شود. ایبوپروفن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است.

این دارو یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط، نظیر سردرد، درد عادت ماهانه و حملات نقرس است.

به علت داشتن خواص التهابی، این دارو در درمان بیمارهای روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتیسمی مثل آسیب‌های حین ورزش (پیچ خوردگی‌ها و رگ به رگ شدن‌ها)، بورسیت ها، تاندونیت ها (التهاب تاندون)، و استئوآرتریت (آرتروز) بسیار مفید است. ایبوپروفن تب را نیز کاهش می‌دهد.

چگونگی مصرف ایبوپروفن

قرص ایبوپروفن را باید با غذا و همراه یک لیوان پر از آب خورد.

پس از خوردن قرص‌های ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک بدن، 15 تا 30 دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.

اگر روزی یک یا دوبار ایبوپروفن مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا 2 ساعت آن را به یاد آورید بلافاصله مصرفش کنید، در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظمتان برگردید.

اگر روزانه بیش از دو نوبت ایبوپروفن مصرف می‌کنید، به محض این که نوبت فراموش شده را به یاد آورید مصرفش کنید. اما اگر تقریبا موقع نوبت بعدی رسیده بود، نوبت فراموش شده را مصرف نکنید.

مقدار دارو را دو برابر نکنید.

هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک. این دارو می‌تواند موجب کبودی و خونریزی زیاد شود

عوارض جانبی ایبوپروفن

در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف ایبوپروفن را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید:

خستگی یا خواب آلودگی شدید؛ درد یا سوزش معده؛ تهوع یا استفراغ؛ مدفوع سیاه؛ علایم شدید آنفلوآنزا (لرز، تب، دردهای عضلانی)؛ افزایش وزن؛ کبودی یا خونریزی غیرطبیعی؛ بثورات پوستی؛ زخم‌های دهانی؛ یا تب یا گلودردی که پیش از شروع درمان وجود نداشته و با مشکلی که در حال حاضر به خاطرش تحت درمان هستید ارتباطی نداشته باشد.

بیماران مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند.

یک واکنش حساسیتی نادر به ایبوپروفن، آنافیلاکسی است که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. آنافیلاکسی، سریعا پیشرفت می‌کند.

هنگام بروز خس خس سینه یا مشکل در تنفس، مصرف ایبوپروفن را قطع کرده و با یک مرکز اورژانس تماس بگیرید.

قبل از مصرف ایبوپروفن دقت کنید

در صورت داشتن هریک از موارد زیر، پیش از مصرف ایبوپروفن، پزشکتان را مطلع سازید:

- حساسیت به آسپیرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی

- بارداری یا شیردهی

- مصرف داروهای دیگر به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن)، آسپیرین، ضدانعقادها (مثل وارفارین)، آنتی بیوتیک ها (سفالسپورین ها)، داروهای ضد سرطان (یک داروی مدر) و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس

- مصرف مشروبات الکلی

- ابتلا به پولیپ‌های بینی مرتبط با آسپیرین؛ زخم یا التهاب در دستگاه گوارش؛ پرفشاری خون؛ هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده؛ نارسایی مغز استخوان؛ زخم‌های دهانی؛ یا بیماری‌های کبدی یا کلیوی

هنگام مصرف ایبوپروفن توصیه می‌شود

برچسب روی دارو را مطالعه کرده و از دستوراتش پیروی کنید.

برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل آسپرین یا ناپروکسن) یا داروهایی که با ایبوپروفن تداخل ایجاد می‌کنند نباشد.

اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب می‌خورید و درد ظرف 14 روز و تب ظرف 3 روز بهتر نشد یا حتی بدتر شد، با پزشکتان مشورت کنید.

ایبوپروفن را به اندازه تجویز شده مصرف کنید.

به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید (اگر برای مدتی طولانی قرار است ایبوپروفن مصرف کنید).

پیش از انجام هر گونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی، پزشک را از اینکه ایبوپروفن مصرف می‌کنید مطلع سازید.

ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد می‌شود)

ایبوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.

هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک . این دارو می‌تواند موجب کبودی و خونریزی بیش از حد شود.

تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو، از رانندگی یا شرکت در فعالیت‌های خطرناک خودداری کنید. این دارو در برخی افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خواب‌آلودگی می‌شود.


منبع:سایت تبیان

سلکوکسیب

سلکوکسیب




سلکوکسیب Celecoxib یا سلکسیب یا سلبرکس یک داروی ضد التهاب و ضد درد است که جزو دسته داروهای التهابی غیر استروئیدی nonsteroidal anti-inflammatory drug NSAID است.

سلکوکسیب برای درمان چه بیماری‌هایی مصرف می‌شود

سلکوکسیب برای درمان درد، تورم و خشکی ناشی از آرتروز یا ساییدگی مفصلی (استئوآرتریت)، روماتیسم مفصلی و اسپوندیلیت انکیلوزان بکار برده می‌شود. از سلکوکسیب می‌توان در دردهای ناشی از کشیدگی و کوبیدگی عضلات، رگ به رگ شدن و پیچیدن مفاصل، درد ناشی از التهاب و یا کشیدگی تاندون و لیگامان ها و درد و تورم بورسیت ها استفاده کرد.

سلکوکسیب درد و تورم ناشی از آرتریت یا التهاب مفصل به علل دیگر مانند نقرس را هم کاهش می‌دهد. از این دارو می‌توان برای کاهش دردهای استخوان و درد بعد از جراحی هم استفاده کرد. سلکوکسیب در درمان قاعدگی‌های دردناک و در درمان پولیپ های متعدد روده بزرگ و رکتوم هم بکار برده می‌شود.

سلکوکسیب چگونه اثر می‌کند

سلکوکسیب نوعی آنزیم به نام سیکلواکسیژناز Cyclo-oxygenase را در بدن مهار می‌کند. آنزیم سیکلواکسیژناز مسئول تهیه ماده شیمیایی به نام پروستاگلاندین است که موجب بروز التهاب و درد در بدن می‌شود. پس سلکوکسیب با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز موجب می‌شود تا مقدار پروستاگلاندین بدن کم شده و درد و التهاب هم کاهش یابد. در بدن دو نوع سیکلواکسیژناز وجود دارد و سلکوکسیب فقط نوع دوم آنرا مهار می‌کند و بر روی تولید پروستاگلاندین هایی که موجب محافظت دیواره معده می‌شوند تأثیری ندارد. برای مطالعه بیشتر در مورد مکانیسم اثر سلکوکسیب به مقاله "داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی" مراجعه کنید.

سلکوکسیب را چگونه مصرف کنیم

• سلکوکسیب بصورت کپسول‌های 100 و 200 میلی‌گرمی در دسترس است و مصرف آن بصورت روزی یک تا دو وعده و هر وعده 200-100 میلی گرم است.

• سلکوکسیب را دقیقا همانطور که پزشک تجویز کرده است مصرف کنید. دارو را کمتر یا بیشتر از حد لازم یا به مدت طولانی‌تر مصرف نکنید.

• سلکوکسیب را همراه با شیر یا بعد از غذا مصرف کنید تا احتمال عوارض گوارشی آن کم شود

• سلکوکسیب را در محل خشک و خنک و دور از دسترس کودکان قرار دهید

• اگر به مدت طولانی از سلکوکسیب استفاده می‌کنید باید هر چند وقت یک‌بار آزمایش خون بدهید. پس تحت نظر پزشک باشید

• اگر ساعتی را که لازم است کپسول سلکوکسیب را مصرف کنید فراموش کردید به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید ولی اگر زمان به یاد آوری موقع مصرف دوز بعدی دارو بود فقط یک کپسول مصرف کنید و دوز مصرفی را دو برابر نکنید

• همراه با سلکوکسیب الکل مصرف نکنید

• همراه با سلکوکسیب دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی را مصرف نکنید.

• قبل از مصرف داروهای ضد درد، داروهای ضد آلرژی و داروهای ضد سرماخوردگی حتماً با داروساز مشورت کنید. بعضی از این داروها حاوی انواعی از ترکیبات ضد التهابی غیر استروئیدی هستند که مصرف همزمان آنها با سلکوکسیب می‌تواند خطرناک باشد

• اگر سلکوکسیب مصرف می‌کنید از قرار گرفتن در معرض تابش مستقیم آفتاب اجتناب کنید. سلکوکسیب پوست را به تابش نور آفتاب حساس می‌کند. پس از کلاه و لباس پوشیده و کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید

منبع : تبیان

هیالورونیک اسید چیست و چه تاثیری در درمان آرتروز یا ساییدگی زانو

بطور طبیعی در یک زانوی سالم حدود دو میلی لیتر مایع شفاف و لزج وجود دارد که وظیفه عمده آن لغزنده کردن سطح غضروف مفصلی است که به آن مایع سینوویال Synovial fluid میگویند. در زانویی که دچار آرتروز یا سائیدگی شده است خاصیت لزجی و لغزندگی این مایع کم شده و نمیتواند به درستی کار خود را انجام دهد. عامل عمده ایکه موجب این خاصیت مایع سینوویال میشود ماده ای به نام اسید هیالورونیک Hyaluronic acid است. غلظت این ماده در یک زانوی دچار آرتروز یا استئوآرتریت به نصف تا یک سوم تقلیل پیدا کرد است. هدف از استفاده از این ماده در بیماران مبتلا به سائیدگی یا آرتروز زانو برگرداندن خواص طبیعی به مایع سینوویال است. به درستی معلوم نیست که این دارو به چه نحو اثر میکند. گرچه بعد از مدت کوتاهی از تزریق این ماده به داخل زانو، بدن بسرعت آنرا از زانو خارج میکند ولی به نظر میرسد تزریق این ماده موجب میشود بدن انسان تحریک شود تا خودش اسید هیالورونیک بیشتری تولید کند. همچنین به نظر میرسد تزریق این ماده به زانو مقدار موادی را که در یک زانوی آرتروزی وجود داشته و موجب التهاب و ایجاد درد در آن میشوند کاهش دهد. مصرف دارو  پزشکان این دارو را در همه کسانی که آرتروز زانو دارند مصرف نمیکنند. مصرف این دارو منحصر به بیماران دچار استئوآرتریت یا آرتروز زانو است که به درمان های غیر دارویی معمول جواب مناسبی نمیدهند و همچنین نمیتوانند داروهای ضد التهاب رایجی مثل بروفن و سلکوکسیب را ( بطور مثال به علت عوارض گوارشی) تحمل کنند.  این دارو نمیتواند مثل مسکن های معمولی درد را بسرعت کاهش دهد. بیش از نیمی از بیمارانی که از این دارو استفاده میکنند بعد از گذشت یکسال استفاده مستمر از آن ده تا پانزده درصد شدت دردشان کمتر شده و به همین اندازه کارایی زانویشان بهتر میشود.  مصرف این دارو بصورت تزریق داخل مفصل زانو به توسط پزشک بمدت پنج هفته و هفته ای یک بار تزریق داخل زانو است. اثر دارو بعد از چند بار تزریق کم کم مشاهده میشود و این تاثیر تا چند ماه باقی میماند. همه بیماران به یک اندازه به این دارو جواب مناسب نمیدهند. در بعضی از افراد مصرف این دارو ممکن است درد زانو را کم کند و در بعضی دیگر ممکن است تاثیر زیادی نداشته باشد. گاهی بعد از تزریق این دارو به داخل مفصل زانو درد و گرما و تورم خفیف و گذرایی در زانو بوجود میاید که با گذاشتن کیسه یخی و سرد کردن زانو مرتفع میشود. بیمار در 48 ساعت اول بعد از تزریق نباید مدت زیادی سر پا بایستید. این دارو را معمولاً از تاج خروس استخراج میکنند. گرچه بعضی از انواع آنرا میتوان از کشت سلولی هم استخراج کرد. کسانی که به فراورده های پرندگان حساسیت دارند باید از نوعی که از کشت سلولی تهیه میشود استفاده کنند.

منبع : ایران ارتوپدی

زمان فاسد شدن قرص وشربت؟!

 

 زمان فاسد شدن قرص و شربت؟!

تاریخ مصرف، فقط برای داروهایی است که درشان باز نشده است و خلوص و اثرگذاری دارو تا پایان تاریخ مصرف به شرطی تضمین می شود که درب دارو باز نشده باشد. به همین خاطر پس از این که درب دارو باز شد نمی توان به مدت طولانی آن را نگه داشت.

همه می دانند که داروها تاریخ مصرف دارند و نمی توان برای همیشه آنها را نگه داشت اما خیلی افراد در موقع استفاده، وسوسه می شوند و ترجیح می دهند این نکته مهم را فراموش کنند. با گذشت زمان، داروها غیرقابل مصرف می شوند؛ برخی از آن ها تاثیرشان را از دست می دهند در حالی که مصرف برخی دیگر برای سلامتی مضر است. به همین خاطر باید تاریخ مصرف داروها را جدی گرفت.

شرکت های تولید دارو نیز فقط تا زمان اتمام تاریخ مصرف، تاثیر و سلامت محصولشان را تضمین می کنند و بعد از آن تاریخ، خود دارو ممکن است عامل بیماری شود تا کمک به سلامتی.

 

واقعیت این است که گاهی ممکن است دارویی پیش از تمام شدن تاریخ مصرفش فاسد یا غیرقابل استفاده شود. این امر وقتی اتفاق می افتد که داروها درست نگهداری نشوند.

 

کارشناسان توصیه می کنند که بهتر است همه داروهایی که بیرون از یخچال هستند را در اتاق خواب نگهداری کرد. چرا که اتاق خواب معمولا خنک و تاریک است. حمام و دستشویی نامناسب ترین جا برای نگهداشتن داروها هستند. چرا که رطوبت بالای آن باعث فاسد شدن داروها می شود.

 

باید در نظر داشت که تاریخ مصرف، فقط برای داروهایی است که درشان باز نشده است و خلوص و اثرگذاری دارو تا پایان تاریخ مصرف به شرطی تضمین می شود که درب دارو باز نشده باشد. به همین خاطر پس از این که درب دارو باز شد نمی توان به مدت طولانی آن را نگه داشت.

 

در ارتباط با قرص ها معمولا کمتر مشکلی ایجاد می شود اما در مورد قطره چشم، اسپری بینی، شربت و پماد مسئله متفاوت می شود. چرا که این داروها مدت زیادی پس از باز شدن درشان قابل استفاده نیستند. به طور خلاصه می توان گفت در هر دارویی که آب وجود داشته باشد، مشکل میکروبی شدن آن نیز وجود دارد.

 

پس شربت ها و قطره های باز شده دیگر تا زمان تاریخ مصرفشان قابل استفاده نیستند. اما از کجا می توان فهمید که پس از باز کردن این داروها تا چه زمانی می توان از آن ها استفاده کرد؟

 

در پاسخ به این سوال باید یادآور شد که در راهنمای استفاده بسیاری از محصولات این نکته نیز درج شده که پس از باز کردن آن، تا چه زمانی می توان از آن استفاده کرد. همچنین می توانید هنگام خرید دارو چنین اطلاعاتی را از داروخانه بگیرید. بهتر است برای فراموش نکردن تاریخ باز شدن دارو، تاریخ مورد نظر را روی خود آن بنویسید.

 

بهتر است بدانید مواد ترکیبی را هم که خود داروخانه ها درست می کنند معمولا خیلی کمتر از دیگر داروها ماندگاری دارند. دلیل این امر هم این است که در این داروها عامدانه و آگاهانه مواد نگهدارنده اضافه نمی شود چرا که مثلا بیمار قادر به خوردن آن ها نیست. اما همین داروها هم تاریخ مصرف معینی دارند که باید اطلاعات لازم را از سازنده آن گرفت.

 

در ادامه مطلب به مدت زمانی که برخی داروها پس از باز شدن درشان قابل استفاده هستند اشاره خواهد شد.

 

قطره چشم

قطره های چشم اکثرا حاوی مواد نگهدارنده هستند. با این وجود حد اکثر چهار هفته پس از باز شدن درشان قابل استفاده اند. اما قطره های چشم کوچکی که تنها برای یک بار استفاده درست شده اند مواد نگهدارنده ندارند. اگر پس از باز شدن این قطره ها از آن ها استفاده نشود باید دور ریخته شوند.

 

قطره ها

قطره ها، حتی قطره هایی که حاوی الکل هستند، باید ظرف یک ماه استفاده شوند. البته اطلاعات دقیق تر در مورد هر محصول را باید در دستورالعمل بسته ی خود قطره یافت.

 

کرم ها و ژل های حاوی آب

ماندگاری این محصولات پس از باز شدن کمتر از پومادهای بدون آب است. همچنین کرم هایی که حاوی چربی هستند اگر در معرض اکسیژن هوا قرار گیرند فاسد می شوند.

 

اسپری بینی

این محصول نیز پس از باز شدن نباید بیش از سه ماه مورد استفاده قرار گیرد. اسپری هایی که از طریق مخاط بینی جذب می شوند تنها به مدت یه هفته قابل استفاده هستند و پس از آن در هر صورت تاثیرگذاری شان از بین می رود و باید دور ریخته شوند.

"مشرق نیوز"

تاریخ مصرف، فقط برای داروهایی است که درشان باز نشده است و خلوص و اثرگذاری دارو تا پایان تاریخ مصرف به شرطی تضمین می شود که درب دارو باز نشده باشد. به همین خاطر پس از این که درب دارو باز شد نمی توان به مدت طولانی آن را نگه داشت.

همه می دانند که داروها تاریخ مصرف دارند و نمی توان برای همیشه آنها را نگه داشت اما خیلی افراد در موقع استفاده، وسوسه می شوند و ترجیح می دهند این نکته مهم را فراموش کنند. با گذشت زمان، داروها غیرقابل مصرف می شوند؛ برخی از آن ها تاثیرشان را از دست می دهند در حالی که مصرف برخی دیگر برای سلامتی مضر است. به همین خاطر باید تاریخ مصرف داروها را جدی گرفت.

شرکت های تولید دارو نیز فقط تا زمان اتمام تاریخ مصرف، تاثیر و سلامت محصولشان را تضمین می کنند و بعد از آن تاریخ، خود دارو ممکن است عامل بیماری شود تا کمک به سلامتی.

 

واقعیت این است که گاهی ممکن است دارویی پیش از تمام شدن تاریخ مصرفش فاسد یا غیرقابل استفاده شود. این امر وقتی اتفاق می افتد که داروها درست نگهداری نشوند.

 

کارشناسان توصیه می کنند که بهتر است همه داروهایی که بیرون از یخچال هستند را در اتاق خواب نگهداری کرد. چرا که اتاق خواب معمولا خنک و تاریک است. حمام و دستشویی نامناسب ترین جا برای نگهداشتن داروها هستند. چرا که رطوبت بالای آن باعث فاسد شدن داروها می شود.

 

باید در نظر داشت که تاریخ مصرف، فقط برای داروهایی است که درشان باز نشده است و خلوص و اثرگذاری دارو تا پایان تاریخ مصرف به شرطی تضمین می شود که درب دارو باز نشده باشد. به همین خاطر پس از این که درب دارو باز شد نمی توان به مدت طولانی آن را نگه داشت.

 

در ارتباط با قرص ها معمولا کمتر مشکلی ایجاد می شود اما در مورد قطره چشم، اسپری بینی، شربت و پماد مسئله متفاوت می شود. چرا که این داروها مدت زیادی پس از باز شدن درشان قابل استفاده نیستند. به طور خلاصه می توان گفت در هر دارویی که آب وجود داشته باشد، مشکل میکروبی شدن آن نیز وجود دارد.

 

پس شربت ها و قطره های باز شده دیگر تا زمان تاریخ مصرفشان قابل استفاده نیستند. اما از کجا می توان فهمید که پس از باز کردن این داروها تا چه زمانی می توان از آن ها استفاده کرد؟

 

در پاسخ به این سوال باید یادآور شد که در راهنمای استفاده بسیاری از محصولات این نکته نیز درج شده که پس از باز کردن آن، تا چه زمانی می توان از آن استفاده کرد. همچنین می توانید هنگام خرید دارو چنین اطلاعاتی را از داروخانه بگیرید. بهتر است برای فراموش نکردن تاریخ باز شدن دارو، تاریخ مورد نظر را روی خود آن بنویسید.

 

بهتر است بدانید مواد ترکیبی را هم که خود داروخانه ها درست می کنند معمولا خیلی کمتر از دیگر داروها ماندگاری دارند. دلیل این امر هم این است که در این داروها عامدانه و آگاهانه مواد نگهدارنده اضافه نمی شود چرا که مثلا بیمار قادر به خوردن آن ها نیست. اما همین داروها هم تاریخ مصرف معینی دارند که باید اطلاعات لازم را از سازنده آن گرفت.

 

در ادامه مطلب به مدت زمانی که برخی داروها پس از باز شدن درشان قابل استفاده هستند اشاره خواهد شد.

 

قطره چشم

قطره های چشم اکثرا حاوی مواد نگهدارنده هستند. با این وجود حد اکثر چهار هفته پس از باز شدن درشان قابل استفاده اند. اما قطره های چشم کوچکی که تنها برای یک بار استفاده درست شده اند مواد نگهدارنده ندارند. اگر پس از باز شدن این قطره ها از آن ها استفاده نشود باید دور ریخته شوند.

 

قطره ها

قطره ها، حتی قطره هایی که حاوی الکل هستند، باید ظرف یک ماه استفاده شوند. البته اطلاعات دقیق تر در مورد هر محصول را باید در دستورالعمل بسته ی خود قطره یافت.

 

کرم ها و ژل های حاوی آب

ماندگاری این محصولات پس از باز شدن کمتر از پومادهای بدون آب است. همچنین کرم هایی که حاوی چربی هستند اگر در معرض اکسیژن هوا قرار گیرند فاسد می شوند.

 

اسپری بینی

این محصول نیز پس از باز شدن نباید بیش از سه ماه مورد استفاده قرار گیرد. اسپری هایی که از طریق مخاط بینی جذب می شوند تنها به مدت یه هفته قابل استفاده هستند و پس از آن در هر صورت تاثیرگذاری شان از بین می رود و باید دور ریخته شوند.

به نقل از مشرق نیوز

کلمات کلیدی مطلب : دارو - تاریخ مصرف دارو - دارو فاسد - مصرف دارو -

منبع :پارسی طب